Barbara schreef :
Bedankt voor de antwoorden, goeie tips. Ik vraag me nog af, als we 's nachts doorvaren, hoe doen jullie dat met wachtlopen? Tegen de tijd dat je bij de Elbe bent, ben je dan toch totaal brak? Terwijl je daar juist scherp wil zijn.
Als je ervaring is dat je na een nacht doorvaren met deze bemanning totaal brak bent zou ik het de eerste keer in dagtochten doen en een tussenstop in Norderney maken. Als je de reis als onderdeel van je vakantie ziet is daar sowieso niets mis mee.
Als wij zonder gasten 's nachts door varen laten wij de wachtperiodes afhangen van onze vermoeidheid tijdens het wachtlopen en het spontaan ontwaken van de slapende partij (whatever comes first). In de praktijk resulteert dat bij onze dual-handed tochten in een gemiddeld ritme van zo'n 3 uur op, 3 uur af. Wij zijn dan de volgende dag niet even fris en fruitig als bij vertrek, maar meer dan voldoende gefocust voor het vervolg. Bij echt lastige situaties helpt de adrenaline een handje mee.
Maar iedereen zit weer anders in elkaar en als je kunt terugvallen op ervaring (of juist nog niet) scheelt dat ook. Je kunt daarom zelf het beste inschatten wat in jullie situatie wijs is.
EDIT: En zoals eerder opgemerkt: zorg dat de schipper / meest ervaren zeiler wakker is bij potentieel lastiger passages (zoals in jullie geval o.a. de Weser/Jade monding met aangrenzende ankergebied en de Elbe bij Cuxhaven). Zorg daarnaast dat het geen taboe is om de schipper bij twijfelsituaties erbij te roepen, ook als die net lekker slaapt!
Navigatie-technisch is een non-stop tocht naar Cuxhaven / Brunsbüttel niet heel ingewikkeld. Je vaart gelijk op met het scheidingsstelsel (hoeft dat nergens over te steken) en hebt meestal alleen bij de Eemsmonding en eerder genoemde Weser/Jade monding kans op groot kruisend verkeer. De wat minder voorspelbare vissers, law enforcement boten, baggeraars en windfarm bevoorradingstenders heb je op het Nederlandse deel van de Noordzee ook, dat is voor de ervaren zeezeiler onder jullie niets nieuws en voor de anderen ook nog wel te behappen.