Onderwerp: Met een polyester boot tussen de ijsschotsen?

Een poos geleden heb ik hier op ZF een filmpje gezien, waarbij een polyesterboot zwaar mishandeld werd. D.w.z. de boot werd, als ik me goed herinner, onder andere tegen een rotspartij en een steiger aangevaren. Tot mijn verbazing overleefde de boot het geweld, en raakte zelfs niet lek.
Op dat moment begreep ik dat polyester toch een stuk steviger is als ik altijd dacht.
Omdat ik met m’n boot om Kaap Hoorn heen wil varen, moet ik rekening houden met het feit dat ik ijsschotsen tegen ga komen. En zeker als ik ook nog naar de zuidelijke Shetland eilanden, of misschien wel Antarctica wil.
Eigenlijk heb ik geen idee waar de grenzen van een polyesterboot liggen.
Inmiddels heb ik wat boeken ( ‘naar koude kusten’ van Eerde Beulakker en ‘Cape Horn to starboard’ van John Kretchmer ) gelezen en ook een website die me hier door een ander lid aangeraden werd: www.nije-faam.nl, van een echtpaar dat Antarctica aangedaan heeft.
En eerlijk gezegd word ik, ondanks alle risico’s die eraan verbonden zijn, steeds enthousiaster om niet alleen Kaap Hoorn te ronden, maar ook Antarctica te bezoeken.
De vraag is natuurlijk of dat verantwoord is met een polyesterboot??
Daarnaast vraag ik me af of het zinvol is de boot te verstevigen. De boeg zou ik bijvoorbeeld van een rvs strip kunnen voorzien, de flanken kan ik op het breedste gedeelte misschien ook van rvs platen voorzien.
Het roer is wellicht ook een probleem? Kan ik daar speciale voorzieningen voor treffen?



Ik verwacht geen kant en klare antwoorden, maar meer een beetje hulp in m’n denkproces om een goede afweging tussen wat ik wil, wat kan en de risico’s te maken.
Alvast bedankt, Frank.

Je hebt polyester en polyester. Het is zeker zaak om te weten hoe je boot in elkaar zit, diktes, gebruikt kernmateriaal, etc. E.e.a. kan behoorlijk bullet proof zijn, maar het kan ook zijn dat e.e.a. zo dun is, dat het niet aan te raden is. (OK, een vliesje ijs op de Loosdrechtse Plassen zal nooit een probleem zijn, maar je praat hier toch over een behoorlijk onherbergzaam gebied).

Of wil je een boot bouwen voor die streken?

Overigens geldt e.e.a. ook voor stalen en aluminium boten. Erik zal zijn boot ook niet van 2mm plaat hebben gemaakt....

Ik denk dat je dat filmpje van Dehler gezien hebt.
Inderdaad indukwekkend .
Overigens varen ze daar steeds frontaal ergens tegenaan. Bij bijv. aan de wind met de zijkant van de boeg op een isschots slaan is wel wat anders want daar is een schip uiteraard veel minder sterk dan met de scherpe boeg zelf.Zelfs de Titanic was mogelijk niet evrgaan als hij frontaal tegen die ijsberg was gevaren en niet , te laat , een koerswijziging had gemaakt.
Maar ook de zijdelingse aanvarinegn gaan goed omdat simpelweg de ponton te licht is en gewoon aan de kant wordt gedrukt.
En die aanvaringen in die test tegen de pier gebeuren helemaal niet met de boeg maar met de kiel en kunnen dus het polyester van de boeg niet beschadigen. Wat je alleen niet ziet is hoe de kielsectie er uit ziet als ze die boot op de wal zetten.
Maar heelaas zijn er ook al jachten vergaan (zelfs stalen!) door een aanvaring met een container en die is net zo hard als een flink brok ijs. Alles hangt opok erg af van de massa van een schip .
Wat ik zelf zou doen bij een polyester jacht om tussen ijs minder risico's te lopen is of laten bouwen met aramide in het voorschip (volgens mij heeft Dehler dat een tijdje als optie aangeboden) , of dat achteraf aan de binnenzijde aanbrengen in het voorschip.
Daar vaar je zeker nooit een echt gat in alhoewel kraken en poreus worden door een zware aanvaring altijd mogelijk blijft bij een zeer zware aanvaring.
Maar ja , ik ben nu eenmaal een Twaron (=aramide = kevlar) fan....
Ad

een normale "vakantie" boot is een grote badkuip. dus ergens een gat en zij stroomt vol. dus je zou moeten beginnen te denken om waterdichte schotten te gaan bouwen waardoor er altijd genoeg drijf vermogen overblijft na dat er ergens een gat is ontstaan.

sietse-ten schreef :
Miinstens een waterdicht schot voorin lijkt me sowieso vanzelfsprekend.
Is dat trouwens geen CE verplichting bij de A-categorie?
Ad

Uhm, Herman, mijn boot komt op mij degelijk over, maar ik heb geen idee van gebruikt kernmateriaal. Maar ik heb ergens een stukje van het gebruikte materiaal liggen. als ik het kan vinden zal ik de dikte meten en een foto maken.
Ja, inderdaad Ad, dank je, dat was het filmpje. Ik had er nog niet aan gedacht, dat ik de boot ook van binnenuit kan verstevigen.
Ssietse, dat is een hele goeie. Stond al op mijn lijstje om de bestaande schotten ( die ooit waterdichte afscheidingen waren) opnieuw waterdicht te maken. Daarnaast overweeg ik, sinds een uurtje, om de voorste kajuit helemaal waterdicht afsluitbaar te maken.
frank

Ik zou me er niet al te druk om maken Frank.
Er zijn twee dingen gevaarlijk: tussen driftendijs terecht komen en met een te hoge snelheid tegen een blok ijs aanvaren.

Dit eerste moet je ten allertijden zien te voorkomen. Je moet het weer, de ijscondities en de stroom in de gaten houden, niet een paar keer controleren. Maar eigenlijk 24/7 weten wat er om je heen gaande is, gaat gebeuren, en welke vluchtwegen er voor je open liggen of komen te liggen.

Als je tussen driftend ijs komt, dan maakt het niet uit of je nu een prijsvechters polyester boot hebt of een "standaard" stalen boot. Je bent er geweest. De kans dat je er tussen komt is niet heel groot als je niet weet waar je mee bezig bent, en bijna volledig te elimineren als je weet wat je doet en als je in het juiste seizoen daar verkeerd (late zomer/vroege herfst). Ik neem aan dat je er maar een week of 3-4 rond wil varen en niet de hele zomer en herfst daar wilt blijven?

Het varen tegen een ijsblok kun je voorkomen door niet in het donker te zeilen in gebieden waar je drijfijs verwacht. Nu duren de nachten op de hogere breedtes al niet erg lang in de zomer, maar ik leg zelf de boot 's avonds bij als ik drijfijs verwacht om pas weer verder te gaan als de duister weer opgetrokken is.

Ik zou je trouwens wel willen adviseren om een (goede) opstapper mee te nemen. Het zal best wel gebeuren dat je bij nacht en ontij je bed uitmoet en dat je na een weekje of wat daarginder te hebben gebivaceerd slaap te kort gaat komen. Vermoeidheid en ijs gaan slecht samen.

Ook moet je boot bestand zijn tegen (veel) wind. Ik ben er zelf nog niet geweest, maar een aantal bekenden van me die zelf de "Drake passage" meerdere malen zijn overgestoken geven aan dat het over het algemeen hard stormt op dat traject en dat de wind bijna altijd van opzij binnenkomt. Dat betekend dat je met je kwetsbare zijde naar de golven ligt om bij het Antarctische schiereiland te komen. Alles aan je boot moet dus zeer goed zeevast zijn.

Veel advies over het zuiden kan ik je niet geven, anders dan wat ik zelf gelezen heb (wellicht dat Wad'n wind dat wel kan, hij heeft daar zelf rond gevaren), maar als je meer vagen hebt over het varen in ijs, en wat (niet) te doen, dan kan ik je daar zeker wel mee helpen. Het ijs en de rotsen in het noorden zijn net zo hard, zwaar en sterk als in het zuiden.

Erik, dat zijn geruststellende woorden! Dankjewel. Ik ben me op dit moment aan het verdiepen in deze voor mij nog onbekende wereld.
Inderdaad had ik zelf ook gedacht dat de uitdaging om Antarctica solo te doen, waarschijnlijk te groot is. Of……
Ja, die Drake Passage, dat is wel wat. Een mooie overwinning als je die heen en terug door bent!
Maar dat driftende ijs. Hoe kom je nou te weten waar dat zich bevindt?


Herman, ik heb het stukje materiaal sneller gevonden dan ik dacht ( had ik ooit eens uitgezaagd om een buitendouche te plaatsen ):



De dikte is 14 mm. Volgens mij is er helemaal geen tussenlaag. Dit is een stukje uit de achtersteven. Ik weet niet of dat representatief is voor de hele boot.
frank

De lokaties van drijfijs is bekend en word uitgedrukt in 10des.
Op open zee moet je bij iedere vorm van ijs wegblijven. Maar dat is rond het zuidpoolgebied opzich niet zo moeilijk.
In baaien en fjorden kun je opzich nog wel door 2/10e of 3/10 heen komen. Maar alles meer dan dat gaan wij niet redden met het motor vermogen dat wij in onze bootjes hebben.

IJs heeft de mooie, maar ook vervelende eigenschap dat het blijft drijven, en niet vast zit aan iets anders. Dat ijs drijft dus rond en zwalkt gewoon vrolijk mee op de golven, de stroming en de wind.

Op de ijskaartjes, hier een voorbeeldje van hoe de kust van Labrador er vandaag bij ligt:

Zo kun je zien waar het ijs ligt. Voor de verkalring van de "egg code", zie hier: www.ec.gc.ca/glaces-ice/?lang=...65-8FFB-5D28B2A1D943
In combinatie met het weerbericht en een stroom atlasje kun je dan voorspellen in welke richting het wil gaan afdrijven. Zorg dat je er niet in te recht komt (aan de wind zijde van het ijs blijven als je de kans hebt) Je moet er dus ook op bedacht zijn dat wind altijd kan gaan draaien, en dat je dan nog wel een "vluchtweg" moet hebben. Of dat er een baai moet zijn waar je beschutting kunt zoeken en waar je kunt wachten tot het ijs weer weg waait.

Iets anders dat je ook nodig hebt is een anker dat 3 keer zo zwaar is als wat je nu hebt (ongeacht wat je nu hebt, te groot bestaat namelijk niet ) want dit ga je waarschijnlijk ook tegenkomen:

Even van de website van Skip Novak geplukt, www.pelagic.co.uk
Maar laat je hierdoor niet uit het veld slaan. Er zijn wat zaken om rekening mee te houden, en de uiteindelijke beloning is alle "ellende" meer dan waard!

Als je je nog wat wilt inlezen, dan kan ik je deze boeken zeker aanbevelen:
Totorore Voyage van Gerry Clark,
Icebird van David Lewis,
Time on Ice van Deborah Saphirro,
Damien van Jerome Ponchet,
Antarctic Oasis van Tim en Pauline Carr,
In Shackleton's wake van Arved Fuchs,
Alleen op zee, Amyr Klink,
Van zuidpool ijs tot Noorderlicht van Elly Koopmans,
Der weg in die weisse welt, ook van Arved Fuchs (bestaat volgens mij ook in het engels)
Allen zijn te bestellen op: www.Abebooks.com

Beste heer,

In 2001 naar Antarctica gezeild en daar 2 maanden verbleven.
Wanneer je vragen hebt kan je me altijd mailen, we hebben ook ongelukken gehad, letsel etc. Ik heb een mooi dagboek voor je te lezen. Inmiddels is het daar allemaal wel iets veranderd. Wij hadden alleen SSB over omdat de rest van onze spullen met een zg. Knock down gewoon zijn weggespoeld....

Jouw vraag: Het KAN met polyester. Maar verstevig de punt met een RVS plaat 2 of 3 mm. Tot aan de hals van je zwaard. Je komt altijd drijfijs tegen. Het probleem zijn de kleine(1 vierkante meter) blokken. 10% is maar boven water te zien.Wij draaiden daar altijd ijswachtten, alleen maar uitkijk !! De rest is niet gevaarlijk. Je kan het zien. Die kleine blokjes, afgebroken brokken zijn het allergevaarlijkst.
Ga niet alleen, tenzij je graag lang op blijft en dood wil. De DRAKE is te grillig. Drie depressies per dag, soms heel diep.

Ik hoor je wel

Dankjewel voor de uitleg Erik, ik heb al even geprobeerd de egg-code te kraken, maar ik moet nog wat studeren, voordat ik het echt helemaal begrijp. De kaartjes voor de zuidelijke zeeën werken waarschijnlijk net zo? Of is dit alleen een Canadees systeem?
Dat boekenlijstje klinkt me als muziek in de oren, daar ga ik er zeker een paar van bestellen.
Heel erg bedankt voor al die info!

Ramoerdan, jij ook bedankt voor de toevoegingen! Dat is behoorlijk mis gegaan begrijp ik. Jeetje, ik hoop dat het letsel mee viel! Heb je die tocht met je huidige boot ondernomen?
Het lijkt mij ook een goed idee de voorsteven te verstevigen. De manier waarop moet ik alleen nog verzinnen.
Alleen daar naar toe lijkt inderdaad iets teveel van het goede.
Dat dagboek is natuurlijk reuze-interessant. Ik stuur je een pb.
Frank.

Wat het laminaat betreft: Het ziet er in ieder geval netjes uit, zo vanaf een foto te beoordelen. Representatief: Nee. Dat is de makke met polyester. Je kan heel eenvoudig varieren met materiaaldiktes en kernmateriaal. Goede kans dat de bodem er dus anders uitziet.

Aramide in het laminaat kan wel een verschil maken (ik ben het helemaal met Ad eens). De werkelijke schade na impact zal niet veel kleiner worden, maar in ieder geval blijft alles aan elkaar hangen, dus de kans van lekkage is minder groot.

Haal je log en diepte sensor er eens uit, dan kan je daar iig het dikte van je laminaat bepalen.

Ik lees hier over verstevigen (verdikken ?!) van binnen uit, maar het lijkt mij dat je er dan erg slecht bij komt.

Ik zou eerder het onderwaterschip van de gelcoat gaan ontdoen
Dan eventueel wat kleine gaatjes boren om ter plaatse de diktes te bepalen (en in kaart brengen) als de gaatjes dichtgemaakt zijn zou ik juist de buitenkant gaan verstevigen door lagen op te lamineren

Je kunt dan zelf bepalen wat er op plakt (glas/kevlar/aramide..etc)

Erikdejong schreef :
Wow, wat een gave website. Ik zou graag eens een trip met ze doen.


Onno

Toxiq schreef :
Nou , heelaas is het wat minder logisch dan het lijkt.
Aramide heeft het meeste effect aan de binenzijde, tenminste bij later aanbrengen en niet bij de bouw.
Dat heeft ermee te maken dat Aramide eerst een beetje moet rekken om echt kracht op te nemen. Door de dikte van het oeiginele alminaat gaat dat aan de binnenzijde beter dan aan de buitenzijde. Aan de buitenzijde zou Aramide bovendien deels op druk worden belast waar het slecht tegen kan.
Daarom hoort Aramide in principe aan de binnenzijde .
In feite dient dan het glasvezel laminaat voor de stijfheid en het Aramide voor de sterkte.
Ook n=bij een nieuwe boot zou de opbouw van buiten naar binnen eerst een aantal lagen glas , dan eventueel een sandwichvulling en dan enkele lagen aramide moeten zijn.
Ennehhh , als dan al aramide , dan toch wel Twaron. Een beetje nederlandse trots mag toch wel?
Het is al erg genoeg dat ik een keer op een botenbeurs een zeilmaker hoorde zeggen dat
"Twaron een soort Kevlar" is.
Ad

Ah duidelijk, die eigenschap was me niet bekend

Hier nog een interview met Skip Novak, over zeilen in Antarctica.





Onno

Zo, ik heb weer wat leesvoer:
Van het lijstje kon ik ‘In shackleton’ wake’ en ‘the totorore voyage’ 2ehands via Amazon.fr bestellen.
Daarna zie ik wel weer voor andere boeken.

Dankjewel Herman, Toxiq en Ad. In de voorpunt kan ik er eigenlijk wel prima bij. Diktes ga ik meten als de boot op de kant is. Ik ben in dit draadje al weer veel wijzer geworden!

Ook heb ik al even zitten googlen op twaron, en als ik het goed begrijp verwerk je dat op dezelfde manier als die glasvezel matten. Dat moet dus prima te doen zijn om daarmee de boel te verstevigen van binnenuit! Ik begrijp dat er 3 soorten Twaron bestaan, T1000, T1012 en T2300.
De T1000 is kennelijk het meest algemeen, en in verschillende diktes verkrijgbaar. Geen idee welke dikte ik nodig zou hebben? En dan meerdere lagen neem ik aan?
Vond het wel jammer dat ik nog geen Nederlands verkoopadres kan vinden, terwijl het in Duitsland gemakkelijker verkrijgbaar lijkt te zijn.

Ik heb er nu al zin in om die ‘verstevigingsklus’ aan te pakken, maar dat moet nog even wachten.


Dit draadje was in eerste instantie vooral bedoeld om de beslissing te nemen, om wel of niet Antarctica aan te doen. Daar heb ik nu een antwoord op: JA dus!
Dat betekent ik in m’n plan van aanpak de verstevigingen meeneem. Alvorens die verstevigingen uit te voeren zijn we al weer wat verder in de tijd, dus tzt kom ik daar nog graag op terug.

Bedankt voor het filmpje Onno.
Frank.

frankrijk schreef :
Aramide is overal te kop in Nederland hoor. Alleen weet de betreffende webshop vaak niet eens welk merk het is , Twaron of Kevlar.
Dat komt omdat beide producten door wevers worden verwerkt tot weefsel , soms zelfs door elkaar!De garenproducent doet dat niet zelf!
Het kan dus zijn dat je de ene keer Kevlar en de andere keer Twaron krijgt bij dezelfde shop.
Vroeger kon je dat nog zien aan de kleur maar sinds eind 80er jaren is dat niet meer het geval.
Maakt ook niks uit hoor want beide zijn vrijwel gelijk qua eigenschappen en kunnen voor deze toepassing rustig door elkaar worden gebruikt. Over de verschilllende types die je in de info van Twaron en Kevlar kunt vinden zou ik me niet druk maken. Dat is voor deze toepassing niet echt belangrijk en de verschillen zijn ook niet zo groot.
Koop het gewoon bij bijv. WWW.Polyservice.nl , www.hp-textiles.com/shop/index...be-Aramidgewebe.html of WWW.Polyestershoppen.nl waarbij de eerste twee veel goedkoper zijn en de tweede ook normaal vierkant weefsel verkoopt .
Dan v.w.b. het gebruik.
Allereerst kun je aramide alleen met epoxy verwerken wat trouwens sowieso op oud polyester nodig is.
Ten tweede moet je aramide vóór gebruik altijd drogen bij ca. 100 graden . Aramide neemt nl aan de lucht tot wel 8% water op wat de kwaliteit van het laminaat sterk verslechterd.
1-2 uur in een oven bij 80-100 graden is lang genoeg en dan na kort afkoelen (na 15 minuten zit er al weer 1-2% vocht in!) luchtdicht verpakken in een dikwandige polyethyleen zak ( dikwandig polytheen kan wel tegen 100 graden). Die dikwandige zakken vind je bijv. bij bouwmarkten als puinzak.
I.h.a. is de aramide die aangeboden wordt een keperweefsel van 175 gram/m2. Dat komt omdat de garens slechts in enkele diktes ( 2 of 3) worden gefabriceerd en weefsel van een dikker type garen slechter te verwerken zou zijn.
V.w.b. het aantal lagen het volgende:
Ik heb ooit twee keer een wedstrijdroeiboot gebouwd waarvan de huid zelf drie van die 175 grams lagen dik was ( totaal minder dan 2mm!). Op een proefstuk kon je daar met een normale hamer niet doorheen slaan in één slag. Er ontstonden pas na meerdere keren een deukje met een paar haarscheuren.
Ook met een zware luchtbuks kom je er van 2 meter afstand niet doorheen.
Voor het versterken van een boot zou ik minimaal 4-5 lagen 175 grams nemen.
Aramide altijd nat in nat verwerken en heel goed narollen met een goede ontluchtingsroller , ook om de lagen goed aan te drukken op elkaar (vacuümbagging zou uiteraard nog beter zijn maar wordt wat lastig in een boot.
De onderlinge hechting van aramide lagen is nl. minder goed dan van glas. Het beste is het om er dunnen lagen glasvlies tussen te leggen waarmee de hechting verbeterd wordt. Alleen is dat geschikt voor epoxy wat lastig te krijgen.
En dan nog een paar praktische zaken.
Aramide kun je alleen knippen met... een botte schaar!
Gewoon een flinke schaar met een flex of slijpsteen bewerken op de snijkanten om die ruw te maken. Je zult verbaast zijn van het verschil bij knippen.(een vergelijkbaar effect zie je trouwens ook bij sommige kappers scharen)
Snijden van aramide gaat sowieso niet met een normaal mes omdat het mes sneller bot wordt dan je de aramide kunt snijden.Dat zou alleen met een mes van speciaal gehard staal of Widia gaan.
En probeer het uitgeharde aramidelaminaat nooit te schuren!
Het resultaat zal een wollig opppervlak zijn wat je nooit meer met schuren glad krijgt.
Wil je om een of andere reden het oppervlak na het lamineren nog kunnen bewerken , breng er dan als laatste laag een glasweefsel laag op aan.

Ik hoop dat ik niks ben vergeten en eventueel succes gewenst.
Ad

Nou Ad, duidelijker kon de gebruiksaanwijzing niet zijn! Heel erg bedankt.
Ik ga op de boot uitrekenen wat ik precies nodig heb, en kijken of het lukt dat bij Polyservice te bestellen.
Terwijl ik er over nadenk, en als ik dan toch bezig ben, zou het misschien slim zijn ook de flanken op het breedste deel van binnen te versterken? Al moet ik daar nogal wat voor slopen om er goed bij te kunnen. Ik zal op de boot eens kijken wat daar de mogelijkheden zijn.
Goh, wordt m’n bootje nog ‘ijsschotsbestendig' ook .

Beste "frankrijk", een neef van mijn vrouw zeilt met zijn First 40.7 rond de wereld.
Samen met zijn vrouw heeft hij een voorkeur voor de wat minder gebaande paden:
Na vertrek uit Muiden zijn ze eerst naar Spitsbergen gezeild (tot boven 79 N) om vervolgens via de atlantische eilanden en west afrika af te zakken naar de Falklands en Patagonië.
Ze hebben daar twee jaar rondgezworven en zijn ook naar Antarctica gezeild. Met hun
plastic First zijn ze o.a. naar Elephant Island geweest en diverse andere plekken in die regio.
Via de Chileense westkust zijn ze overgestoken naar o.a. Paaseiland, Pitcairn en Frans
Polynesië. Na een rondje Nieuw Zeeland en een ruim verblijf in Tasmanië, zeilen ze nu
in Australië. Helaas staat hun volledige archief niet meer online maar via hun blog
Giebateau krijg je een beeld.
Artikelen over hun extreme bestemmingen zijn verschenen in Zilt Magazine. Geen onzin
met achteraf aangebrachte verstevigingen of andere romp-modificaties: gewoon een
standaard First 40.7! Paul Gieb vertelde me achteraf dat hij de boot ideaal vindt voor
deze trip. Snel, zeer goed zeilend en degelijk. Om in arctische wateren te zeilen zou hij achteraf toch liever een aluminium of stalen romp hebben gehad. Maar ja, als ´t niet kan zoals ´t moet, dan maar andersom. Ze zijn er toch maar mooi geweest!
Jaren geleden (begin jaren 90) is er een engelse first 375 geweest die naar oost groenland
zeilde en daar scharrelend tussen iets teveel pakijs een fantastische reis hadden.
Ik zou niets aan de romp veranderen. Wat zinvol is, is het aanbrengen van een rvs boegplaat. Mooi in vorm en tot zo´n 20 cm onder de waterlijn. Om kraken in ijs te voorkomen moet je echt met iets beters komen dan versterkt polyester. De boegplaat maakt het mogelijk om in extreme omstandigheden nog door licht drijfijs te vluchten.
H

Even een kleine opmerking n.a.v. het vorige bericht.
Een versterking met aramide betekent niet dat je daarmee dan zomaar tegen grote ijsbrokken kunt kunt gaan varen.
Weliswaar zullen er niet gauw levensbedreigende schades meer ontstaan maar bij zware aanvarnen zal wel het polyester gekraakt kunnen worden , zonder dat er echt gaten ontstaan.
Wil je dat ook voorkomen dan moet je denken aan bijv. rvs platen op en rond de boeg.
Maar ook dan kan een aanvaring fataal worden al hangt dat ook sterk af van het eigen gewicht van het schip en van het voorwerp waar je tegenaan botst(vandaar dat er in dat filmpje eigenlijk weinig kon gebeuren bij dat botsen tegen die ponton) .
Dit staat uiteraard los van het gekraakt worden door pakijs want daar kan geen normaal jacht tegen.
Ad

Helemaal met Harry Vogel eens.
Schade ga je niet voorkomen door je huidige boot te gaan versterken, en de kans dat je het leven laat door tegen een ijsberg of grawler te varen is nihil als het is. En zoals ik in mijn eerdere post schreef, als je eenmaal tussen het bewegende pakijs terecht ben gekomen, dan heb je een (groot)probleem, zelfs met een metalen boot die niet speciaal ijsversterkt is zijn je kansen niet groot. Buiten dit bewegende pakijs heb je helemaal nergens last van. Het is zeg maar een alles of niets scenario, en een laagje aramide zal je niet helpen. Ik zou zelfs nog niet eens de moeite van een rvs plaatje op de neus nemen.

frankrijk schreef : Sorry Frank, ik had even over deze vraag heen gelezen.

Dat egg systeem is internationaal. Alle landen rond het noordpool gebied gebruiken het, en het zou me verbazen als ze een ander systeem in het zuiden gebruiken, maar nogmaals, daar ben ik zelf (nog) niet geweest dus ikw eet dat niet uit eerste hand. Zelf heb ik een printje van de codering verklaring boven de navigatie tafel hangen. Als je het een paar maal gebruikt hebt, dan weet je uit je hoofd wel hoe het werkt. De helft van de nummertjes zijn voor ons ook niet interesant, die geven de hardheid van het ijs aan. En zelfs het zwakste ijs is te hard voor ons, dus bij voorbaad niet van toepassing om een beslissing op te maken.

Oh!
Harry, bedankt voor je input. Ik heb al even op de blog Giebateau zitten lezen.
Of die verstevigingen nu echt onzin zijn weet ik niet. Wel is een rvs boegplaat een mooie bescherming aan de buitenkant die ik toch al een beetje van plan was.
Van de wangen van de boot zal ik verder maar afblijven.
Maar aangezien de boeg aan de binnenkant goed bereikbaar is ( nou, ja, ik moet wel wat houtwerk wegnemen ) geeft het me toch wel een goed gevoel daar een paar lagen twaron in te plakken. Niet eens alleen tegen overstekende ijsschotsen, maar voor de hele reis is het een prettig gegeven dat de boeg tegen een stootje kan. En zoveel werk is het niet.

Nou Ad, als het aan Harry en Erik ligt heb je bovenstaande uitgebreide gebruiksaanwijzing voor niets geschreven .

Maar Erik, toch begrijp ik het niet helemaal, want ik zou jou schip haast een tank noemen zo degelijk komt die in alle verhalen op me over. Jij zou er toch eigenlijk ook een voorstander van moeten zijn dat ik m’n boot verstevig? Al zullen de losse ijsschotsen dan niet zo snel schade aanrichten, ik hoef maar één geniepige grotendeels onder water schuilende ijsberg over het hoofd te zien, en mijn relatief kleine ‘verstevigingsinvestering’ brengt z’n geld dubbel en dwars op.
frank