Onderwerp: S’ nacht ankeren , ik vind het niet zo geweldig

Isla mujeres , hele slecht ankergrond , en dan komt er een front over
De wind blijft toenemen , 4 meter diepte , 80 meter ketting eruit met 1x Rocna 35 en op dezelfde ketting een 2e anker , lewmar delta 25kg

Om ons heen diverse schepen los en varen zonder verlichting een beetje heen en weer (stelletje eikels in een mooie Neel ) , Mexicaanse mayday’s

Het wordt een lange nacht

Als ik eerlijk ben vind ik een 35kg Rocna ook wel heeeeeel rg klein voor jouw boot,

Sterkte in ieder geval! Ik ken het wakker liggen iof zelfs ankerwacht lopen maar al te goed, maar meestal heb ik geen andere boten in de buurt.

Onder die omstandigheden vindt ik het ook niks en is dat het laatste wat ik mis als we stoppen met zeilreizen. René

Erikdejong schreef :
het is vrij rustig hier , andere bootjes 2-300 meter weg en we liggen 500+ meter bij het rif vandaan

ik vraga me af of een enkel zwaarder anker hier veel geholpen had , het is een zeer fijne losse zandsoort van een cm of 40-50 met daaronder een enorm harde onderlaag (steen ?) 2 ankers of dezelfde ketting met veel ketting uit hield ons goed op de plek

andere mensen zijn de lagoon ingegaan omringd door mangrove maar de blubber daar is zo waterdun dat je ook bijna geen houvast kan vinden

anyway , front is hoop ik nu over ons heen dus het ergste hebben we gehad , nu gewoon 20 konstant met wat uitschieters maar het blijft raar de komende week , lijkt er zelfs op dat er een depressie / oorkaan aan het ontstaan is net boven ons die naar florida trekt maar dan krijgen wij een zeer ongewone en harde wind uit het westen, ook weer fijn !

Kock1964 schreef :
ik ga dat ook niet missen !!

leuk om ons even mee te nemen naar de andere kant van de wereld!

Het is hier 7:00, maandagmorgen. Het regent buiten, zometeen op de fiets naar mijn werk.
... ga ik ook niet missen als ik op zeil-reis ben.



Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Ooooooh... Isla Mujeres....ik mis het

Maar dit soort situaties dus even niet, succes en goede wacht. En morgen is het weer paradijselijk.

Motor ook bij om de kracht er wat af te halen ? Of is dat geen toerenteller links onderin ?

Er is hier een forummer die ‘s nachts wakker werd om even zijn kop boven het dakraam uit te steken om te zien of ze nog op de zelfde plek lagen. Hij keek op de dakpannen van zijn huis.
Leuk verhaal

Een opstapper bij mij aan boord zat rechtop in z’n kooi te roepen dat we aan het zinken waren. Kon zich de volgende ochtend daarvan niets herinneren.

Vind wel dat het er ‘s nachts op een donkere ankerplek het er allemaal veel onheilspellender uitziet en alles lijkt dichterbij.

Herkenbaar dit (van zeilen op de Med), al is jouw boot veel groter en zwaarder dan de mijne. Met die 2 ankers en zoveel ketting lijk je toch erg goed voorbereid? Maar ik zal die gebroken nachten met steeds (meestal voor niets) piepend ankeralarm niet missen. Vooral ook het moeten opletten op je eigen boot én andere boten. Succes daar, en leuk om je verhalen te volgen.

Noballast schreef :
Ik moet zeggen dat ik de volgende ochtend bij het ontbijt toch wel even schrok van het feit dat de spiegel op anderhalve meter van de plaat lag.
Aan de andere kant: goed gerekend bij het 's nachts voor anker gaan De ruimte leek 's nachts allemaal veel groter - of kwam dat door het hoge water...

ach, een van de eerste keren ankeren vlak bij LelystadHaven
snachts; bonkiedebonk
schuif gordijntje op zij; riet en veel riet..
tsja, was de Helios tegen een strekdammetje aangekropen zonder overleg

leermoment; toch iets meer ketting steken

holrobert schreef :
ik heb in dit soort situaties idd altijd de motor aan en soms in z'n werk , maar wil ook niet teveel spanning van de keting halen omdat als je dan de motor weer uitzet de ketting + ankers een flinke klap krijgen en misschien juist het anker loskomt ?

sy helios schreef :
Daar zijn mijn ouders met hun Bries destijds ook eens op de keien gewaaid; schijnt slechte ankergrond te zijn daar vertelde de schipper van het RWS vaartuig dat ze de volgende ochtend vlot trok.

AndreAzuree schreef :
Na 4 à 5 nachten heb ik daarom het ankeralarm uitgezet. Had voldoende vertrouwen in onze Rocna.

ja, toen ik de Bruce (nog steeds te koop! ) had verruild voor de Vulcan, durfde ik dat bij rustig weer ook wel....

Ja, zo krijgt het draadje van s'nachts varen ook een andere dimensie.
Maar koud zal het daar niet zijn, met een verkleumd lijf wordt het nog minder.
Denk dat Erik daar wel over kan verhalen.

Ik heb een vermoeden dat Erik zijn ankergerij op orde heeft en redelijk op twee oren slaapt

Ilex schreef :
wij ook , weet ik nu maar nooit een lekker gevoel als iedereen om je heen wel gaat krabben en bewegen

Ilex schreef : Met de huidige boot heb ik ruim 1000 nachten achter anker doorgebracht. Misschien een handvol wakker gebleven om de boel in de gaten te houden, maar dan ziet het er echt zo uit, als het rustiger is als dit dan slaap ik prima:





In de fotos zie je windvlagen van 100 knopen met golven van een meter aan de hoge wal. Ankeren in grind. Dan ga je om de beurt slapen en houd er altijd iemand wacht. Sterkste windvlaag die ik ooit achter anker gezien heb was 148 knopen.

ReneK schreef : Daar heb ik dan weer weinig ervaring mee. Zoveel boten zijn er niet in het noorden.

Ik heb rond de 9000 nachten achter het anker. Geen probleem met s´nachts voor anker liggen, het kan niet anders maar in het donker je anker leggen is een ander geval. Vooral als het de eerste keer is dat je op die stek komt.
Toen we tijdens ongelooflijk rotweer het eilandje Othonoi aanliepen had ik zo´n moeilijke nacht.
De vuurtoren op de zuidkust hadden we gezien, waren er dicht aan voorbij gezeild. De rest van het eiland was onzichtbaar, tijdens de winter is er na middernacht geen stroom, Babis zet de generator uit. Bovendien regen en bedekte hemel, geen sterren, geen maan. Ik had toen een handheld Gps, een Garmin. De cijfertjes op dat apparaatje waren 3 mm hoog en die moet je op een bronco boot (golven van 2 meter) aflezen en dan in kaart zetten. Eens in loef van het eiland (noord wind 6) diesel aan en zeilen laten vallen, naar de onzichtbare kust gekropen. Je kunt op een bepaald moment de golven horen breken op de rotsen. Dan kon ik ook de kust zien met ons zoeklicht. Je weet echter niet hoe ver je van die rotsen af bent, stond er een huis of een boom had je een referentie, bij enkel kale rots heb je geen idee. Op de Gps naar een stekje vóór de haveningang gedieseld, dan bleek ook de dieptemeter te bevestigen waar we waren. Je zag niks meer, die haveningang kon je niet zien. Geankerd.
Toen het enkele uren later licht werd bleken we pal voor de ingang te liggen op een rotsplaat waar geen enkel anker in kan. Tja. Die rotsplaat is zo groot als een dorp. In zulke gevallen moet je ankerwacht houden.
Is nu allemaal stukken eenvoudiger met gps en elektronische kaarten waar je de boot op ziet bewegen.

Erikdejong schreef :

148 knopen? Dat je mast nog overeind staat!
René

Kock1964 schreef :
En dat die fotograaf nog terug aan boord geraakt!

De boot op de foto is vlgs mij de boot van zijn partner.
Erik fotografeert waarschijnlijk vanaf zijn eigen geel/zwarte boot.

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

bdr schreef : De foto's die je ziet waren vlagen van misschien 80-90 knopen. bij 100+ kun je je niet meer buiten aan dek begeven, laat staan fotos maken.