Wat valt er te vertellen.
Als je buiten Nederland zeilt kom je vroeg of laat in situaties die vragen om wat fysieke overtuiging. Ik heb twee jaar gediend bij de Militaire politie, zeemacht. Onze hoofdarbeid bestond uit het uit kroegen en bordelen halen van dienstplichtige militairen. Vooral de paracommando´s uit Lombardsijde hebben ons daar menig robbertje knokken geleverd. Ze haatten alles wat marine was en als je dan Marine MP was had je altijd heibel. Heb ook jarenlang judo beoefend, een nu vergeten of verdrongen sport.
Het voornaamste dat je bij beide leerde was zelfbeheersing. We oefenden een uur per dag “ Werken” met de matrak, je bent na enkele maanden ongelooflijk kalm en beheerst in moeilijke situaties. Ook judo leert je iemand met één simpele greep totaal weerstandsloos te maken. Oefen je die grepen duizenden keren ben je zowat ongenaakbaar, kwetst niemand maar maakt ze ontzettend snel mak.
Het komt zover dat je een escalerende situatie gewoon naar je hand kunt zetten. Gaat een enkele keer ook fout, ik ben twee keer gewoon KO geslagen door boksers. Straatvechters kun je aan, je gebruikt zowat dezelfde technieken, boksers.... dat gaat fout. Zo´n klap zie je niet eens aankomen.
Heb later toen ik in de verkoop zat twee keer een cursus conflictbeheersing gevolgd. Leerzaam.
Ik heb in 18 jaar Med één keer de beheersing verloren, waarschijnlijk het gevolg van dagenlange opgekropte frustratie. Mijn woede had weinig te maken met het incident, was meer het gevolg van tegenslagen tijdens onze reis. Tja, dan klapt een keer het deksel er af. Die ene keer heeft me veel geleerd. Ik werd enkele uren later door een bootje opgehaald met daarin vijf Gendarma´s, ( met machinepistolen ) de burgemeester van het dorpje Gümüslük en de eigenaar van een groot jacht. Ik werd meegenomen en opgesloten.
In een Turkse cel. Ik zag beelden van de film Midnight express voor m´n ogen, heb dan besloten NOOIT meer de beheersing te verliezen en tot nu toe is dat ook gelukt. De rijke pief met zijn burgemeester vriendje was zo dronken dat hij zelfs in het bijzijn van de Coastguard officier moorddreigingen uitte. Oen.
Is goed afgelopen, enkele uren later werd ik vrijgelaten, vrienden zeilers hadden gezamenlijk de Gendarma kazerne bezocht en voor me getuigd.
Vele jaren later, ik heb nu geleerd dat ik een hartconditie heb waarbij het beter is je niet op te winden dus bij de eerste hint van moeilijkheden haal ik het anker omhoog en verdwijn.
Je gelooft het nooit, m´n 93 jarige grootvader kreeg een hartaderbreuk tijdens een vechtpartij. Om een krant dan nog wel. Je leert van zoiets.
Een paar zaken om te onthouden :
Jachten met veel mannen aan boord; blijf uit hun buurt. Ook al ben jij juist en de anderen fout, twaalf halfdronken Russen op zo´n huurbak zijn geen partij. Mond houden en opkrassen.
Op duurdere of grote jachten zitten meestal geen Popie-jopie´s. Die zijn bijna zonder uitzondering niet fysiek gevaarlijk, wel op een andere manier. Grijpen ze naar hun telefoontje kun je maar beter zorgen dat je weg komt. Vooral nieuw rijken hebben weinig begrip voor zeemansrecht.
Het zal wel duidelijk zijn dat ik het hier niet heb over Nederland. Ik heb tijdens mijn werkzame leven in België en Nederland nooit problemen gehad, ga je zeilend leven is de kans op confrontaties veel en veel groter dan thuis achter de geraniums in je dorpje.
De kerel in Kapi creek : heb hem met een chokehold zwijgzaam gemaakt. Had de kerel uiteraard niet verwacht want hij stond in de restaurant boot, een Boston whaler en ik zat in mijn dinghy. Heb hem drie minuten laten schelden, heb zelf geen woord gezegd. Pech voor hem, het gebeurde in het midden van een volle baai, schat dat minimum honderd mensen gezien en vooral gehoord hebben hoe woedend hij was. En hoe hij afging. Ik had de plaatselijke vissers op m´n hand, ook het grootste deel van de restaurant bediening.
Toch blijft zoiets een wrange nasmaak houden. Voor mijn vrouw was die baai vanaf dan taboe. Van zodra ze naar huis gevlogen was voor haar maandelijkse thuisperiode ging ik er eens kijken. Je begrijpt wel.
Dit glijd wel erg af van het onderwerp, ik wil toch nog wel kwijt dat vertrekkers meer aandacht zouden moeten besteden aan zaken als conflict beheersing dan aan elektronische foefjes. Veel belangrijker.