Hans V schreef :
Het feit dat manlief door zijn eigen onvermogen om fatsoenlijk te manoeuvreren vaak ook flink in de stress zit in haven of sluis vind ik geen excuus.
Tijdens zeiltrainingen aan stellen kom ik het ook tegen dat de vrouw (als het gebeurt is het altijd de vrouw) in een ondergeschikte positie schiet (‘hij zal het wel beter weten’). Evaluaties na een zeil- of manoeuvreer oefening zijn vaak heel geschikte momenten om deze vooronderstellingen tegen het licht te houden. Ik hoop dan dat ze ook in de rest van hun relatie iets met dit doorbreken van hun vaste patroon kunnen. Zo’n patroon speelt niet alleen op het water.
ZO EENS!!!
Mijn stelling aan boord: ik ben schipper. ALLES wat mis gaat, is mijn fout. Altijd. Want: iedereen doet zijn/haar best. Als ik capaciteiten verkeerd inschat, niet goed communiceer, manouvres verkloot, noem alles maar op, is dat mijn schuld. Altijd.
Ik besef me terdege dat ook dit een nogal foute masculine instelling is. Maar goed. Dan zet ik t zo maar even in.
Ik heb te vaak geobserveerd dat er iets heel merkwaardigs gebeurt met mannen en boten. En dat is meestal niet zo heel prettig. Ik heb dat meegemaakt met zeilreizen, zeilcursussen, maar ook aan boord Sister Moon. Voor reden om meestal alleen te varen, met mijn vrouw, of met zeer nauwkeurig geselecteerd gezelschap.
Terug naar Barbara en de betweters: Niet leuk, maar wat mij betreft snoeihard van repliek dienen.
Die van Rikken's vrouw is ook priceless.