Onderwerp: Adults only jachthavens

Met 3 jonge kinderen (bijna 7, 4 en 1,5) heb ik juist enige moeite om leeftijdsgenootjes te vinden in de havens die wij ook leuk vinden. Onze thuishaven (vereniging) is iig aardig vergrijst (al zit het optimist lesprogramma propvol).

Is dit concept niet meer iets voor havenliggers die geen plaats willen maken voor de leden op de wachtlijsten die wel nog watersport bedrijven (en dus geen fantastisch rustige plekjes natuur opzoeken)?

Hoe verzin je het ?
Hoe haal je het in je hoofd om kinderen ergens te weigeren..


Ik heb zelf geen kinderen, maar ik zou meteen omdraaien..

Idd ….

Of misschien moeten we mopperende 65 plussers maar gaan weren in de havens …

Als ouders hun kinderen fatsoenlijk zouden opvoeden, was dit hele concept natuurlijk overbodig.

Exact. Naast Almanak deel 1&2 ook spock verplicht stellen.

holtere schreef : Vroeger (al vanaf jonge leeftijd) toen ik nog op vakantie ging (ik heb nu elke dag vakantie, dus heb ik geen vakantie meer nodig), selecteerde ik op locaties/nachtvoorzieningen zonder aanmoediging of zo voor kinderen en huisdieren. Heb daar niets tegen (vaak leuk maar niet altijd en met mate). Maar in het algemeen mijd ik gespecialiseerde voorzieningen, omdat ik daar bepaalde eenheidsworst verwacht.

Ber schreef : Wat dacht je van al die volwassenen met hun blik voortdurend gebogen over hun zakcomputer? Lekker gezellig. Niets, maar wat is er mis met mensen die daar niet op 'kicken'?

Herman Hartman schreef : Helaas, slechte voorbeelden zijn er genoeg, maar dat is de consequentie van het individualisme. Soms lijkt dat wat te ver doorgeschoten.

Bav32Sparky schreef : Een botenkar is toch een soort semi-rollator?

Teun69 schreef : Niet zo naïef. Kinderen worden (op) veel (plekken) geweigerd. Ze worden namelijk als een aparte groep beschouwd en het is dus heel normaal om die anders te behandelen/bekijken.

Ik vind het concept zelf niet nodig, want ik vind de aanwezigheid van kinderen prima. Het geeft ook een bepaalde levendigheid (mits dat niet omslaat in overlast). Maar ik denk dat sommige ouders het er zelf naar gemaakt hebben.

De reacties hier geven dat al wel aan toch

AndreAzuree schreef :
De kern is dat kinderen zeker als je jong zijn niet verantwoordelijk zijn voor hun gedrag. Dat zijn de ouders. Als zo'n larf in het bijbootje gezet wordt met een BB'tje er achter om voor de ouders even rust te hebben kun je dat niet het kind verwijten. ( voorbeeld )

Adults only gaat me (veel) te ver echter jachthavens of aanmeerplaatsen waar het verboden is om met mechanisch aangedreven bijbootjes te varen, daar zou ik wel een groot voorstander van zijn.
Tegelijkertijd goed om te beseffen dat het natuurlijk niet aan de kinderen ligt, maar wat dacht je van de ouders ?

Reed schreef : Eens, maar dat het aan de ouders ligt daar wordt de ergernis niet minder van.

Ter lering ende vermaak :
www.deondernemer.nl/horeca/adu...m-van-bommel~211022d

Ter lering;
retailtrends.nl/news/57763/dit...38ddedb60&g_signup=1

Verkeerde draadje?

De gemiddelde tiener is een stuk volwassener dan de zure oude mannetjes hier.

Ik dacht al, waar blijft spuit 11

holtere schreef :
q.e.d.

Last van nadruppelen?
Tenalady extralarge van je moeder vragen.

Sjetonneke schreef :
inderdaad. Ik ken nog de tijd van alleen Nederland 1 en 2.
Adult only, was toen niet te ontvangen in Drenthe...

De zeil"sport" vergrijst. De nieuwe generatie wil geen bezit meer. Vakantie op Nederlandse wateren of camperen in Frankrijk??? In een kibboets in West Mongolië of in retraite in zuid Polynesië is tegenwoordig de standaard. Ik ben blij dat ouders de kinderen mee geven dat duiken in de Nederlandse modder ook zijn charme heeft. Ik heb, zelfs in de jachthaven van Makkum, nog nooit last gehad van kinderen.

Willem Elsschot, Tsjip/De Leeuwentemmer:

Onbetwistbaar hoogtepunt in Tsjip is het ogenblik waarop Laarmans zijn kleinzoon voor het eerst in zijn armen houdt. ‘Halleluja! Mijn Verlosser is gekomen. Hij zal mij met mijzelf verzoenen en mij genezen van al mijn kwalen.
Door hem zal ik wedervinden waar ik radeloos naar zoek in het zand.’
Terwijl het hele gezin Jan omringt, blijft Laarmans in het groen wachten op zijn beurt, op het moment dat hij met zijn kleinzoon zijn Verbond kan sluiten.
Dat doet hij, als de mussen de jongen begroeten met hun getsjilp en hij geeft hem een nieuwe naam: Tsjip, en rondgaande door Walters tuin toont hij hem alle moois der aarde en verdeelt het werk dat zij ooit samen zullen doen: Tsjip zal bloemen plukken, terwijl zijn grootvader de doornen kapt.
En hij zal hem leren hoe hij leven moet en hoe hij de wereld tegemoet kan treden: ‘opstappen met de verdrukte scharen om vorsten en grooten tot brij te vertrappen’.
Ja, Laarmans is bereid ‘afstand te doen van alles in ruil voor den ademtocht van dat jonge leven, voor den geur van die ontluikende roos’.

Da´s wat anders dan de geur van oud zuur wat kleeft aan dit onderwerp.