Ach... alles veranderd. En alles veranderd altijd maar weer. Verandering is een van de weinige zaken die niet veranderd. Daar helpt geen 'experience' of moedertje lief tegen.
En deze discussie vind overigens ook plaats bij andere takken van sport zoals de HR mensen die vakkennis zien vertrekken uit het bedrijf. of bij de stenenschuivers. Het is gek dat een huis dat in 1920 is gebouwd voor 10K gulden (<5k euro) aan werkmanskosten en materiaal nu ineens 250K EUR (>500K gulden) moet gaan opbrengen. Is dat ondertussen nou niet eens een keer afbetaald die steentjes met een paar kozijntjes erin?
En zijn die huizen dan niet eigenlijk net als parkeerplaatsen voor lichamen? Kun je een 'experience' noemen, zo liggen in je achtertuin, maar des avonds moet je wel gaan snurken in de box/huis.
En die babyboomers willen van die last af die ooit een lust was. Het bootje. De moestuin. De hobby. Ze kunnen het lichamelijk niet meer aan. Varen deden ze al een tijdje niet meer. De laatste keer was Enkhuizen en weer terug in 2011. Maar ook daarna; het bleef een mooi tijdsverdrijf. Beetje pielen. Beetje rotzooien. En al die fijne herinneringen. Weet je nog die ene trip naar Denemarken? Geeft niets natuurlijk, je moet ergens de grens trekken, het houd ergens op. Die babyboomers moeten zometeen naar de laatste parkeerplaats voor lichamen; op het houtenjassenpark. Net als jij en ik. Of naar een verzorgingstehuis. Of naar een seniorenflat (vroeger geheten bejaardenhuis).
En zij hebben de meeste vastgoed in bezit. Al dat vastgoed komt zometeen allemaal vrij, zo de vrije markt op. Al hoor je daar nu niet zo veel over trouwens. Maar wat gaat dat met de prijs doen van huizen? En van boten dan?
Als dhr. H. Ypothese al 6 jaar probeert zijn zijn boot te verkopen, en al 2 jaar zijn huis probeert te verkopen omdat hij in een aanleunwoning moest. Van de dokter... wat gaat er dan over 2 jaar gebeuren als hij eens een keer niet meer wakker wordt?
Dan moeten zijn erfgenamen punt 1 van een huis af (vaste lasten daarvan zijn tamelijk hoog) en ook van een %*&^$ boot waar ze helemaal niet op zitten te wachten. De schuit gaat dan dus voor een bodemprijs naar de eerste de beste gek die het wel wil kopen. Het bootje is een oude stalen S-spant uit 1935, ooit gebouwd voor de visserij. Je weet wel, met de hand netten binnenhalen en moeders met 5 kinderen thuis. Die oude visser draaide zich in 1978 om in z`n graf dat het ineens 'hip' was om zoiets als 'pleziervaartuig' te gebruiken. De eerste eignaar kende het hele principe van 'vrije tijd' niet eens tot z`n kinderen dat ineens hadden. De Babyboomers.
Maar goed. het is niet anders. Dingen veranderen nou eenmaal. Goed voor de jongelingen en starters. Goed voor de groei. Goed voor de doorstoming.
En zij zullen er ook weer pret mee hebben. Op hun manier. Time sharing. Met vrienden. Er weer uitstappen. Nieuw contract. anderen in de boot. Ander contract, andere voorwaarden. Keertje op de wal voor een nieuwe laag AF of anders op de schroot. kosten/baten analyse en weer doorgaan. Er zijn zo veel bootjes in 2024... Sommige ex-jachthavens zijn verworden tot parkeerplaatsen voor schroot waar je voor een habbekratz een bootje per afslag kan krijgen...
En die plastic schuitjes zijn helemaal mooi, want dat is nog steeds niet stuk. Ze maakten zich toen druk om osmose of zo... maar dat bleek niet echt een probleem te zijn.. 2000 eur voor een prima bavaria of zo!
Is niet erg. Het is hooguit anders dan nu. Vooruit kijken, niet achteruit in deze.
En eerlijk is eerlijk: Zoals het vroeger was, zo is het nooit geweest