Verleden jaar ging onze windex stuk. Die staat boven op het driekleuren toplicht. Reeds jaren gebruik ik een takel bestaande uit vier kogelgelagerde 60mm blokken en 60 meter 10 mm multiplaid touw om mezelf in de mast te hijsen. De twee onderste blokken hebben een ratelsysteem en heb ik aan mekaar gezet met boutjes. Ook een teakhouten kikker gemaakt die ik op het bovenste deel van ons bootmansstoeltje heb geschroefd.
Het jezelf naar boven hijsen met die takel is te doen, toch mede dankzij mijn gewicht geen kleinigheid. Ik ben geen reus, heb geen vet maar de dichtheid van een stervende zon.
Gebeurt wel eens dat ik eens boven gekomen draaiingen heb, blijf dan eerst enkele minuten hangen zonder veel beweging en met m´n ogen dicht. Ben oud.
Ik trek mezelf naar boven, demonteer het toplicht ( Plastic kliksluiting ) dat wonder boven wonder na 20 jaar nog gangbaar is en daal af.
Dat afdalen is eenvoudig. Je zet de twee pallen van de ratelblokken op “ loos” en met het touw een halve slag om de stoelkikker doe ik afseilen.
Enige gevaar is dat de 50 meter gehaald touw ergens beneden vast komt te zitten waarna je goed voor lul hangt.
Beneden gekomen delf ik een windvaan uit m´n voorraden. Het is een Zweeds ontwerp, groot, sterk en uit metaal i.p.v. plastic. Ik moet een groot gat boren door de bovenkant van het toplicht, allemaal geen probleem.
Hijs mezelf en de lamp + windvaan naar boven, klik het ding op z´n plaats en dan blijkt dat de vaanpijl zo groot is dat hij niet voorbij de VHF antenne kan draaien.
Afseilen en de pijl afzagen en een balanceer gewichtje maken en bevestigen.
Weer naar boven, lamp op z´n plaats geklikt. Bij de pijl kan ik vanuit het bootstoeltje niet, ook niet als ik mezelf zo ver mogelijk naar boven rek maar ik zie dat de pijl nu voorbij de antenne kan draaien.
Afseilen. Zit ik later in de kuip vergenoegd naar de nieuwe mooie goed zichtbare windvaan te kijken en merk dat er toch iets niet klopt. De vaan draait slechts een beperkt segment, met de kijker kan ik zien dat één der twee hoek aanduid armen verbogen is en de pijl belet door te draaien.
Ik buig me een één meter lange haak uit een oude navtex antenne en hijs me weer naar boven. Buig met de haak het armpje terug op z´n plaats en ben gelukkig.
Afseilen.
Tegen die tijd had ik blaren op m´n handen ondanks dat ik iedere dag veel roei en had de dag nadien spierpijn in armen, schouders en lies dat het niet leuk meer was.
We zijn drie maand verder, s´nachts hoor ik een flinke knal. Ga buiten kijken, vind niks.
S´morgens bij licht merk ik dat het toplicht een rare hoek maakt, de windex nog meer.
Een aalscholver is tegen de lamp gevlogen. Letterlijk.
Takel opgebouwd, mezelf naar boven getrokken. Brokken gedemonteerd en meegenomen tijdens het afseilen.
Blijkt het klare glas ( ankerlicht ) rondom te zijn afgebroken. Lijmen met epoxy, verstevigen van de hele lamp met monel draad. Windvaan recht buigen.
Een nieuwe lamp kopen ware het juiste, ik zit echter op een plaats waar je zoiets moet bestellen en dan maanden hopen op goede wil van de chandler, bovendien is mijn lamp een gewijzigd geval, ik heb er Led lampen in aangebracht en moest daarbij een extra draad solderen.
Wat een gedoe. Bovendien komt er altijd als je boven hangt net een lullie met 30 knopen en anderhalve meter golven voorbij.
Hier in het zuiden zijn mastenkranen onbekend. Jachten worden aan land gezet met staande mast, wil je toch de mast plat moet je een mobiele kraan huren. En als ze zien dat het om een jacht gaat is het plots een gouden kraan.
Maststeps, nee... te veel windvang.
Daar zit een hoogte verstelbaar deel in, dat zeker 4x per uur even op de juiste hoogte is... 
