boarderbas schreef :
De problemen komen in de praktijk als de Lifepo4 leeg is. Dan is hij rond de 12 volt.
De regelaar in de alternatief zal naar laadspanning regelen. 14+ volt. Dat is 2 volt totale kortsluiting. Als je hem terugregelt naar 13,6 1,6 volt. Klinkt weinig, maar met een beetje goeie boordinstallatie staat er weinig in de weg om stromen te laten lopen waar die interne regelaar de bibbers van krijgt. Die rekent er namelijk op dat de klemvoltage van de accu rap oploopt en zo de stroom beperkt. Dat doet Lifepo4 nagenoeg geheel niet.
Ik heb wel eens per ongeluk een auto accu, de volle 12 volt per ongeluk kort gesloten met een steeksleutel. Dat is even schrikken. Ik heb wel eens een cel van een Lifepo4, maar 3 volt, per ongeluk kort gesloten met een sleutel. Dat doe je maar één keer kan ik je beloven.
Ja dat lijkt mij allemaal waar, maar ik bedoel niet een alternator met interne regelaar, maar een kale alternator, waar je dus een externe regelaar op de veld spoel kunt aansluiten.
Bij LFP laden verandert het voltage nauwelijks tot de knik in de laad-curve. Dus eigenlijk is er gedurende lange tijd van "regelen" geen sprake. De alternator werkt op vol vermogen (bulk). Gedurende die tijd is de V-instelling van een regelaar eigenlijk irrelevant.
Bij lood-zuur loopt de spanning op en de stroom terug, dus dat ontlast de alternator.
Nu is dat werken van de alternator op vol vermogen over lange tijd niet wenselijk. Niet alleen vanwege de heet wordende diodes, maar voor de LFP accu geldt ook een maximale laadstroom, bijv 50A voor een 100Ahr accu.
Een andere reden kan zijn vermogensverlies van een (kleine) motor, slechte alternator koeling enz.
Wat is er dan mis met de volgende misschien simplistise gedachtengang?: Je sluit een rheostat op de veldspoel van de alternator aan, zet deze op maximale weerstand. Of in plaats daarvan een buck/booster met instelbare V/A parameters.
Vervolgens ga je een lege Lifepo4 accu laden waarbij je op de accumonitor het amperage in de gaten houdt. Je regelt de veldstroom van de alternator tot het maximaal haalbare waarbij de alternator niet te heet wordt en waarbij je binnen de max laadstroom van de accu blijft.
Als je dit eenmalig hebt dedaan weet je toch de grens tot waar je kunt gaan? Een volgende keer geldt dan toch dezelfde laadkarakteristiek. Waarom zou je op Amperage moeten regelen met een shunt? De stroomsterkte is toch nu een vast gegeven en voor een gegeven alternator altijd hetzelfde als de accu in feite voor langere tijd nauwelijks interne weerstand heeft?. Dus in feite knijp je semi-permanent de alternator output tot een veilig niveau. Balmar regulator doet ook zoiets (optioneel), ik geloof 25% door excitation (veldstroom) te verminderen.
Het zelf vinden van de grens lijkt mij nog beter.
Rest nog de VSR die bij 13.5 of 13.6V de veldstroom uitschakelt. Als je de VSR bij 12.5 of 13V weer laat inschakelen begin je dus een nieuwe laadcycle, alleen veel korter.
Daarnaast natuurlijk als beveiliging een thermostaat met sensor dicht bij de diodes. Op de foto een 100A Bosch (die ik heb veranderd om de min te isoleren. Het is goed te zien dat je heel dicht bij de diodes kunt komen. Als dat nog niet voldoende is, kun je een kleine sensor rechtstreeks op de diodes zetten, maar dat zal niet gauw nodig zijn lijkt mij. Heb ik iets gemist?