In mijn omgeving liggen zo´n 100 schepen geankerd, met een zeer grote variatie van ankers.
In het verleden waren er soms wilde taferelen wanneer de stuwmeren iets te vol waren om heftige regen te kunnen bergen. Dat is nu beter.
Vaak ook hele bomen in ankerkettingen geknoopt door wisseling van stroomrichting.
Ik heb niet alle narigheid tot in detail kunnen bestuderen.
Maar het is me wel duidelijk geworden dat de Bügelachtige ankers het beste resultaat geven.
Om die reden is het 12Kg Delta anker dat bij de boot kwam vervangen door een zelfgemaakte Bügel van 10Kg als hoofdanker, wat altijd binnen seconden(!) kan vallen!.
Die Bügel en Delta met gelijke lengte ketting tegenover elkaar uitgezet, goed tijd geven om in te graven, en daarna tegen elkaar in gelierd, gaf altijd de Delta als eerste de pijp aam Maarten.
Rocna en nog wat soortgelijke ankers zijn in feite aangepaste kopiën van de Bügel.
Dit type anker blijft bij kentering goed op de plaats.
De "ploeg" ankers komen bij kentering los en zetten zich opnieuw.
Dat geeft (gaf) vaak vervelende situaties, met als ergste CQR, die soms wel honderden meters verplaatste vóór het weer hield. waar het draaipunt vastgelast was, ging het beter en gedraagt het zich als delta achtige.
De hoek van het draaipunt geeft een enorm verschil, hoe steiler hoe slechter.
Die ankers deden hun naam recht aan, ze ploegden en graven niet goed en diep in
Heel vaak is dat genoeg, soms niet.
De Bruce deed het doorgaans goed, eenmaal gezet op de plek blijven, maar bij een abrupte 180º tijwisseling verschoven ze ook wel eens een stukje. Ik schrijf dat toe aan rots stukken die hier nogal veel op geringe diepte liggen, de spitstoelopende vloeien gaan er wel langs, de brede bruce haakt dan met één kant en moet opnieuw zetten.
Klappende ankers, zoals Danfort, kunnen een steen of stok tussen de schacht en vloeien krijgen, waardoor ze, bij met de verkeerde kant op de bodem komen, totaal niet kunnen ingraven.
Een anker hoort "slaags" te zijn, binnen seconden gebruikt te kunnen worden, het is je noodrem.
Mijzelf overkomen: varend door een bochtige rivier met vele rotsen, stuk net in de schroef.
Direct anker uit, net genoeg vrij gebleven en tijd genoeg om het net uit de schroef te peuteren.
Meerder keren schip,tussn twee moorings, een lijn gebroken, het hangt dan nog aan de andere, dus niet direct paniek. Maar 45 minuten nodig om het anker te kunnen losmaken, was nu niet iets wat me blij maakte.
Wanneer je de kosten/baten berekendvan de prijs van een anker neem dan daarin ook het risico vvan je schip te verspelen in mee.