Onderwerp: Je grootste blunder?

Yellow Boat schreef : Onzin is een groot woord, maar om stromend getijde water heb ik er meer last dan gemak van.

Even tussendoor: we hebben toch wel een mijlpaal bereikt: 100 pagina's met grootste blunders!


Zegt dat dan iets over de gemiddelde kwaliteit van de zeilers?

plusfast schreef :
Nee hoor , hooguit dat zeilers niet veel slimmer zijn dan de gemiddelde Nederlander hooguit eerlijker
Ad

Of het mijn grootste blunder was weet ik niet, spannend was het wel .

Varend op de maas richting zeeland zijn we bezig onder de bruggen van Den Bosch door te varen, strijken op deze stukken is al vervelend genoeg ivm de motor(speed)boten en beroepsvaart die soms behoorlijke golven veroorzaken met als gevolg een dansende mast en flinke klappen op de voorstag. (Dit beperken we door de grootschoot als neer houder te gebruiken bij het strijken...toch het is niet voldoende soms).

Alles staat goed en we hebben een moment waarin er weinig boten varen, top! Mast 30 a 40 graden kantelen dan kunnen we onder de 10,5 meter bruggen door met de 12.2 meter hoge mast.

So far so good.

Brug 2 gehad en we zitten nu net voor de laatste brug, alles vrij en weinig golfslag we zetten in voor de volgende brug passage, alles staat goed en dan prut prut ....brrrppp en toen was het still... De Buitenboord motor stopt ermee net met de mast gestreken....bijkomend probleem we hebben een lagerwal situatie.
Ok wat doen we gaat er door me heen...snel ga ik naar de buitenboord motor om te proberen hem opnieuw te starten, na meerdere pogingen...niks geen resultaat. We hebben een peddel van de sup in de punt liggen en die pakken we erbij om weer wat snelheid in de boot te krijgen en zo te compenseren voor het afdrijven door de wind.

De motor gaat niet meer aan en de situatie begint echt een gevaarlijk te worden, we hebben nog maar enkele meters te gaan voor we op de keien van de rivierbedding terecht gaan komen. Met het pedelen weten we het te vertragen maar echt weg kunnen we niet komen, de wind is te sterk. We roepen om hulp naar de in overvloed aanwezige andere boten om ons heen.
Vriendelijk zwaait er een vrouw in een sloepje terug....serieus denk ik nog die is ook niet van deze wereld, doe je als of je niks snapt of is het ook werkelijk zo ehmm ..niet van deze wereld.. .

De respons is helaas heel beperkt dus dan maar de peddel in de lucht erbij en wild zwaaiend met een flinke partij lawaai staan we te roepen om hulp van een andere boot. Gelukkig komt er een speedboot aangesneld en met slechts een meter of 2 / 3 marge worden we bij de stenen weggesleept.
Het is een speedboot van een meter of 6 met 4 personen, lekker bruin, biertjes aan boord die mij normaal gesproken net iets te hard of te zacht varen, maar vooral vaak te dichtbij voorbij komen met de bijbehorende hekgolf.

Met wat brabantse humor slepen ze ons richting de brug en krijgen we de tip toch wel effe snel te strijken anders past ie niet

We worden na de brug in het eerste haventje neergelegd en we bedanken onze redders herhaaldelijk....pfff dat was effe stressen, de spanning komt nu los bij mijn vriendin en we besluiten eerst maar eens even een radler 0.0 te nemen om bij te komen van de schrik. Tijdens deze verfrissing gaan we na wat we anders hadden kunnen doen....we concluderen dat we er niet aan hebben gedacht het anker te gebruiken, dit terwijl deze wel klaar ligt voor gebruik.

Ok wat nu...ik ga opzoek wat er mis is....ik controleer de bougies, benzine slang, ontluchting alles ok, dan valt me op dat de tank toch wel erg hol klinkt.... zou ik dan geen benzine meer hebben....jups helemaal leeg. Dat is wel even schrikken we hebben krap 3 uur gevaren en dan al 12 liter op....oef de tijdelijke motor zuipt veeeel meer dan verwacht. Dit is niet vergelijkbaar dan mijn vorige BBM.

Gelukkig heb ik (bijna) altijd 2 x 5l brandstof als reserve aan boord, dus vullen starten en lopen .

Een half uur later voeren we weer verder met een deukje in het vertrouwen en hernieuwde (voorzichtig positieve) kijk op de speedboten om me heen

Maatregelen die ik heb genomen is een grotere tank (22 liter) icm goed bij houden hoeveel uur ik vaar op de motor en peil ik de tank nu altijd voor vertrek.

De motor betreft een 8PK 2 cilinder 2 takt en die bewijst behoorlijk dorstig te kunnen zijn

Eerlijk is eerlijk, de wisselbeker is verdiend

Alweer een kleine vijfentwintig jaar en twee boten terug.
We hebben met onze Aldebaran, genaamd Dinges, overnacht op Hooft, een van de drie eilandjes voor Muiderberg.
's Morgens om een uur of tien, na ontbijten, afwassen en opruimen, maken we "voor en achter" en vertrekken, onder zeil.
Dochtertje en haar vriendinnetje, nog in pyjama, komen ook in de kuip en hebben samen besloten dat we naar het Dolfinarium gaan.
Omdat ik, om het zacht uit te drukken, niet erg gek ben op de geultjes van de Randmeren, probeer ik ze nog te overtuigen dat Sprookjes Wonderland in Enkhuizen vééél leuker is maar helaas de dametjes laten zich niet paaien.
Intussen ben ik, zonder het te merken, de vaargeul naar de Hollandse brug overgestoken en wanneer ik eindelijk om me heen kijk naar de boeien, is het te laat en lopen we muurvast op het Muiderzand.
Ik probeer nog op te loeven maar dat kan ik schudden.
Met de motor -7 pk Volvo- vollekracht en de schoten stijf aangetrokken om helling te krijgen wil de Aldebaran nog wel rond met de neus richting vaargeul maar daar blijft het bij.
Wel driften we, door wind en golven, nog verder het zand op.
Ik pak het anker, stap overboord en loop het een meter of dertig uit richting vaargeul.
Marjanne leidt de ankertros door het gangboord naar de SB schootlier.
Intussen ben ik weer aanboord geklauterd en draai de tros stijf.
Dat stopt het verder driften maar zelfs met de motor en mijn armspieren op vollekracht, komen we geen centimeter dichter bij de geul.
Intussen varen er zat boten voorbij zonder dat iemand aanbiedt om een handje te helpen.
Dan maar proberen om aandacht te trekken van wie dan ook.
Een kajuit speedboot met een Z-drive, reageert op mijn armzwaaien en brengt daarmee mijn opinie over speedboot malloten een forse deuk toe.
Hij brengt de kont dicht genoeg bij om een tros aan te nemen.
Meteen moet ik mijn opinie betreffende speedboot malloten nogmaals herzien, want ondanks dat ik hem roep en wijs naar mijn ankertros, begint hij meteen te trekken.
Resultaat? Tros in de schroef.
Weer kan ik te water maar nu met een broodzaag in mijn hand.
Na een minuut of tien is de tros, in twee delen, uit de zijn schroef en ligt, samen met het anker op ons voordek opgeschoten.
Het lostrekken is met al die power van onze redder zo gepiept.
Wanneer ik de sleeptros binnenhaal en Marjanne ons naar de geul stuurt, weigert de speedboot schipper om enige vergoeding aan te nemen.
'Doe me maar een pilsje als we ooit ergens samen liggen.'
Dat pilsje is er nooit van gekomen maar ik ben hem nog altijd dankbaar.

Jaja, dat was ook mijn eerste kennismaking met het Muiderzand. Alleen zeilden wij de andere kant op, richting Hollandse brug. Aanvankelijk keurig in de vaargeul met voor ons uit een ander zeiljacht. Heel langzaam werd de afstand tot die boot kleiner. Wij zeilden sneller, hiep hoi. Net na Huizen loefde hij verder op, hoog aan de wind rechtstreeks op de Hollandse Brug af. “Wil die ons nou niet voorbij laten gaan? Ha!, ik zal ‘m krijgen”. Met het gangboord door het water ging het snel en schuin. Wij konden zelfs nog iets hoger. De vaargeul verdween aan stuurboord. “Hij zal wel weten wat ie doet” dacht ik nog. “Ook best handig ook om die hoek bij Almere zo af te snijden”.

Dat was de eerste en laatste keer dat ik achteloos achter een andere boot aan heb gezeild. Nog voordat we Almere dwars hadden ging de snelheid eruit en bleven we onder bijna dezelfde hoek stil liggen. Zo vast als een huis. Om onverklaarbare redenen zeilde het jacht voor ons gewoon door. “Waarom hij wel en wij niet?” Pas later leerde ik dat er ook kajuitzeiljachten met intrekbare zwaarden bestaan.

Op ons hulpeloos gezwaai reageerde al gauw een bruine platbodem die ons los getrokken heeft.

Gestrand in het zicht van de haven

Een delivery richting Middellandse Zee. Moeten we niet even tanken, vroeg de meevarende eigenaar toen we Bruinisse voorbij voeren. Lijkt me niet nodig, zei ik. Met een andere, Spaanse schipper was de boot enkele maanden eerder niet verder gekomen dan de Grevelingensluis. Die schipper was daar bij het invaren in paniek geraakt, voerde het schip achteruit, maar had niet gezien dat de brug al weer dicht was. En dus boem was ho en dat kostte een nieuwe mast.

We hadden weinig wind, dus afwisselend zeilend en motorend voeren we de Belgische kust voorbij. Bij Boulogne sur Mer werd het toch tijd om te tanken. Ben er nog nooit geweest, zei ik. Nee joh, vorig jaar zijn we er nog geweest, op de terugweg uit Spanje, zei één van de opstappers. Verrek, hoe kon ik dat nou vergeten zijn. Kaartje bestudeerd, inderdaad, achterin de haven kon je tanken, alleen niet bij laag water, te ondiep. Zullen we nog een reserve-tankje er in gooien, stelde de opstapper voor. Veel te veel geknoei op open water, zei ik, die 2 mijl gaan we nog wel redden.

Nou nee dus, precies tussen de oude havenhoofden, nog 3/4 mijl te gaan de rivier de Liane op, begon de motor te stotteren. Snel uitgezet en anker gedropt. De sapeurs-pompiers voeren vrolijk zwaaiend voorbij, kennelijk beseffend dat die Ollanders geen hulp behoefden. Het reserve tankje er in gegooid en de motor startte gelijk, zonder ontluchten. We werden opgeroepen door de havendienst. Wat wij daar in vredesnaam aan het doen waren. We liggen voor anker, zei ik. U mag daar niet ankeren! Ik legde even uit wat er gaande was. Of ik me niet even had kunnen melden? Daar hadden ze een punt, in alle drukte niet aan gedacht.

Tien minuten later konden we weer verder. We moesten wel een nachtje overblijven, het was te laag water om nog te tanken.

Albert 45 schreef :
De reeks van zaken op een hoop, Aldebaran, het anker, gebroken lijn en de schroef, het kan niet op.

fer2nand schreef :

Dat stuk Maas is werkelijk vergeven van de huursloepen, die snappen helemaal niks.

JeePee schreef : Mooi, alleen de romp nog even wit maken, dan heb je het goed.

Ik heb voorzover ik me herinner twee keer een sleepje nodig gehad met enige spoed. Beide keren een signaal gegeven dat ik heel lang geleden geleerd heb als het noodsein op het water. Je steekt je beide armen schuin omhoog naar buiten, en meteen daarna gekruist boven je hoofd. Dat herhaal je een paar keer, en dan komt er iemand je helpen. Beide keren werkte dat ook zo.

Ben ik nou de enige die dat kent en gebruikt, of kennen anderen dat ook zo?

De stuurautomaat heeft kuren

Dezelfde delivery als hiervoor. We waren nu wel goed de Grevelingensluis doorgekomen, dus Spanje we komen er aan! Op het Zijpe de stuurautomaat aangezet, even testen. We gingen alle kanten op, behalve de goede. Dus voorlopig op de hand sturen en zoeken wat er mis is. Alles nagelopen en er was maar één conclusie, het fluxgate-kompas was de boosdoener. Als er metaal in de buurt zit wordt zo'n kompas een draaikont.

Maar waar zit dat ding? Alles nagelopen, plafond open gemaakt, draadjes gevolgd, niet te vinden. Vorige eigenaar gebeld, geen idee. Voor-vorige eigenaar gebeld, geen idee. Toevallig kende ik beiden en de laatste had de eigenaar naar mij verwezen. Inmiddels voeren we de Roompotsluis door en op open zee nog maar eens proberen, niet dus.

Er was nog één mogelijkheid, de bakboord-hut achter, maar die lag vol met huisraad wat mee moest naar Spanje. En om die leeg te halen onder het varen, nou nee dus. En daar zou ook onlogisch zijn, de stuurcomputer en de bedieningsunit zaten beide immersaan stuurboord.
Bij onze verplichte stop in Boulogne sur Mer hadden we mooi de gelegenheid om die hut leeg te halen. Niets te vinden zei de opstapper, alleen nog dat kleine kastje leeg halen.

Nou dat was gelijk bingo. Vol met gereedschap en voilà, daar zat de fluxgate.

Zolang je het maar met twee armen doet. Anders zwaaien ze alleen maar terug.

plusfast schreef :
Kennelijk werkt het, maar officiëel is het dit:

Komen er nog meer posts over dat tochtje Arjaan? Dat
akkefietje met die mast praat half Brouwershaven nu nog over

plusfast schreef :
Ik ken dat van het surfen, daar deden we dat als je problemen had.

Evaluationcopy schreef :
Nou nog eentje dan, tenslotte gaat het hier over blunders.

Stroom tegen

Met veel vijven en zessen waren we inmiddels Cabo Vicente voorbij en gingen we richting Tarifa.
Oops, ik heb niet meer genoeg medicijnen, zei de eigenaar. Ik moet snel van boord! Het eerste stuk konden we nog zeilen, maar des te dichter we bij Tarifa kwamen, des te minder wind, dus motoren. Brandstof hadden we deze keer genoeg en de stuurautomaat snorde vrolijk mijl na mijl. Inmiddels was het weer dag en mijn wacht begon. Shit, tegenstroom. Ik had gedacht dat hier nauwelijks stroom stond. Maar elke minuut werd het erger: 5 knoop door het water, net 2 over de grond. Maar we hadden geen keus, nog maar wat meer toeren: de man moest zijn medicijnen. Stroomkaartjes van dat gebied gaf de Reeds niet. Later kreeg ik ze van forumlid ReneK. Die kwamen we vlak voor Tarifa tegen. Was ik iets verder van de kust gebleven, dan hadden we die neer niet gehad. In Tarifa kun je nauwelijks aanleggen, geen marina, dus tegen een vissersboot aan. De man van boord, richting bus, even een tij-pauze genomen en met meegaand tij maar met wind tegen konden we al kruisend Gibraltar rondden. Daarna viel de wind weg en kon de motor weer aan voor de laatste mijlen. Diep in de nacht kwamen we aan in Benemaldena. Eind goed, al goed.

Een blunder uit de laatste 75 mijls ronde van de Beauty.

Echt een persoonlijk falen. Tijdens een gijp van de HA met nogal een stevige bries (we voeren melkmeisje zonder boom en gingen terug naar ruime wind) greep ik de schoot aan de nieuwe lijzijde mis. Ik vaar de boot in principe solo ook al is Hellen aan boord. Ik stond achter het roer en heb de schoten op de achterste winches zitten. Kan er dus in de basis goed bij. Het in principe solo varen ook al is er iemand aan boord heeft te maken met het oefenen van manoeuvres (gaat veiliger als Hellen alsnog kan ingrijpen) en met het gegeven dat ik het zeilen zelf net wat leuker vindt dan Hellen.

Er zaten geen achtknopen in de schoten dus die blies direct naar voren. Aan beide zijden de schoten weg en klapper de klapper. Het grotere falen was dat ik zonder enige communicatie als eerste reactie had om achter het stuurwiel weg te rennen om de schoten te pakken. Dat lukte, geen probleem, maar gelukkig was Hellen zo reactief om direct achter het roer te springen.

Achteraf snap ik mijn eigen reactie totaal niet. Ten eerste hoe haal ik het in mijn hoofd om niet eerst 2 seconden iets langer na te denken en met Hellen te communiceren. Ten tweede was de fok inrollen veel beter geweest. Dan klappert er niets op het voordek en kan ik zonder problemen en roer rustig overgeven aan Hellen en dan de zaak weer rustig uitrollen. Snelheid was er zat.

Ik ben aan boord vrij rustig en doordacht dacht ik, in the heat of the moment echter doe je soms dus toch dingen die met even nadenken beter kunnen.

Gr Michel

niet controleren hoeveel brandstof er nog in de tank zit. Ik had de motor gestart en de zeilen gestreken. Daarna voer ik naar het wachtsteiger voor een sluis. En stopt de motor! snel weer de genua uitgerold. Was de brandstof op

SteefK schreef :
Zo ging het zaterdag in zo'n geval.....

Voor de 1e keer gaat m'n vrouw en dochter mee zeilen. Voor mezelf de 3e keer.
Sta ik de fok op te heisen alleen gaat de onderkant als 1e naar boven.
Ohhh zeg ik nog dat gaat me dus nooit meer gebeuren. Sta ik niet op te letten en ja hoor. De 2e keer precies hetzelfde. Topje van zeil is nu gemerkt maar ze lagen in een deuk.

Heb in het begin ook wel gedaan hoor. Heel herkenbaar dus.
Hopen dat dit je grootste blunder blijft dan is er eigenlijk niet zo veel aan de hand.

Je vangt wel wat meer wind met het onderlijk boven, misschien wel wat voor heel licht weer
Mag dat eigenlijk in een wedstrijd
Ad

Ja natuurlijk mag dat.