Drie keer is scheepsrecht
Na een heerlijke dag slapen nogmaals de windverwachting bekeken. Nog steeds wordt een goede 20 knopen wind voorspeld uit het ZW, afnemend in de loop van de dag. Rond een uurtje of 1 valt de wind volledig weg en zondagmiddag neemt de wind toe tot een goede 25 knopen. Om het eerste stuk stroming mee te hebben besloten om 12.00 uur te vertrekken.
We spreken nog een andere Nederlander en vertellen wat er vannacht is gebeurt. Zij geven aan dat op die plaats de diepte plotseling afneemt van 20 naar 10 meter, waardoor er extra steile golven en brekers ontstaan. Op de heenweg hebben wij hier niks van gezien, maar toen was het water glad als een spiegel
.
Vannacht is nog een Beneteau Oceanis 361 binnengelopen met problemen aan de tuigage. De giek ligt in het gangboord, alle vallen zijn goed onder spanning vastgemaakt aan bakboord en er staat geen spanning meer op de bakboord verstaging. Gok dat ze de putting uit het dek hebben getrokken...
Om 12.15 de trossen weer losgegooid na toestemming te hebben gehad van de Lowestoft Harbour Control. Aangezien de zeilvoering vannacht goed was bevallen en de wind nog gelijk is hebben we wederom gekozen voor een dubbel gereefd grootzeil. Dit blijkt nog steeds een prima keuze. Aangezien het licht is kunnen we nu zien hoe groot de golven zijn, in het begin naar schatting 0,75m. De bootsnelheid is met 6 tot 7 knopen op de GPS helemaal goed, zo komen we er wel!
Als we weer ongeveer 4 mijl hebben gevaren zien we waar het gisteren fout gegaan is. De golven zijn hier een stuk steiler en we zien regelmatig brekers. Nu het licht is kunnen we ze echter prima opvangen.
De boot heeft er zin in, vaart stabiel en ligt prima op het roer. Zo nu en dan surfen we van een golf af, waarbij we max 10,4 knopen hebben gehaald!
Na een paar uur varen nemen wind en golfhoogte toe, dat was niet de voorspelling! De boot gedraagt zich nog steeds prima, maar actief sturen is soms wel vereist. Tijdens de heenreis hadden we genavigeerd met opencpn, Roland zijn telefoon en daarnaast de positie bijgehouden in de kaart. De lader van de laptop was echter kapot (goedkoop spul uit Taiwan) en trok vrij veel stroom, dus voor de terugreis besloten om alleen Roland zijn telefoon te gebruiken. Helaas kwam er een golfje over en die belandde in de zak van Roland die hij niet goed had dichtgedaan. De telefoon bleek geen goede zwemmer en zo zaten we zonder plotter. Aangezien we de plotter eigenlijk alleen maar gebruikte om even snel te zien of we nog de koers voeren zoals uitgestippeld was dit niet zo'n probleem. Na 13 uur varen kwam we precies bij Europlatform uit, dus navigatie was niet het probleem.
Door de toegenomen golfhoogte zagen we als we in het golfdal zaten alleen maar water om ons heen. We moesten als we op de golftop zaten steeds goed om ons heen kijken naar beroepsvaart. Het zicht was beduidend minder dan op de heenreis, maar we hebben een beperkt aantal boten gezien.
Na zo'n 8 uur varen was wel duidelijk dat deze oversteek een stuk zwaarder was dan de heenreis. Het sturen was actiever, het varen is vermoeiender vanwege de slingerbeweging van de boot, we moesten meer turen om de boten om ons heen de signaleren en daarnaast werden we regelmatig getrakteerd op een plens koud zout water in onze gezichten.
Ik heb altijd gezegd dat ik geen buiskap op de Sturgeon wil omdat ik het niet mooi vind, maar op zee had ik er graag een gehad!
overigens ga ik deze niet kopen, blijf een ijdeltuit
Voordat we vertrokken hadden we een krat vol met eten en drinken klaargezet naast de ingang, waarbij de broodjes vooraf belegd zijn. Hiervan hebben we goed gebruik gemaakt. Maar waar we op de heenreis lekkere warme noodles konden eten, zag ik dat nu niet zitten. De boot was dusdanig in beweging dat het onmogelijk is om heet water in een soepkom te houden voordat je de inhoud kan opeten.
Op de deep water route kwam we zowaar een paar schepen tegen, waarbij de voor één schip iets moesten uitwijken. Rond 01.00 uur kwamen we bij Europlatform en heb ik mij gemeld bij Maas Approach. Daarnaast even gebeld naar het thuisfront om ze gerust te stellen. Kennelijk werkt Europlatform als zendmast voor het KPN netwerk, Vodafone werkt er niet.
In de nacht zien we net als op de heenreis dat het schuim van de golven licht geeft. Nu de golven veel groter zijn zien we ook veel meer licht. Het is prachtig, maar helaas niet te fotograferen.
Voorbij Europlatform is het duidelijk drukker met de beroepsvaart. We zien dat de accu bijna leeg is, dus wordt het tijd om de accu's te wisselen. Ik ga naar binnen en wissel de accu's. Op het moment dat ik de accupolen weer aansluit loopt er zout water uit mijn haar: KORTSLUITING. De accu gaat gelijk stinken, dus ik haar de polen meteen los. Als gevolg hiervan dus geen stroom en dus geen marifoon en verlichting! Gelukkig nog wel de radarreflectoren in de mast zitten. Ik probeer gelijk Maas Approach te bellen om hun op de hoogte te stellen, maar we zitten nu dusdanig ver van Europlatform af dat ik geen bereik meer heb. We letten nu nog meer op de beroepsvaart en zorgen dat we overal royaal omheen varen.
Als we bijna bij Lichtboei Goeree zijn hebben we weer ontvangst met de telefoon. We proberen op internet het telefoonnummer van Maas Approach te achterhalen, maar kunnen het zo snel niet vinden (Blackberry en internet gaan niet heel goed samen). Aangezien we de vaargeul al doorzijn laten we het maar zo.
Na een tijdje constateert Roland dat de Steur niet zo goed meer naar zijn roer luistert. Bij volledig sturen met de helmstok blijkt het roer nog maar een paar graden te bewegen: helmstok gebroken. Aangezien de wind nu langzaam is afgenomen en de golven ook kleiner worden kunnen we met tijdig reageren de golven nog goed opvangen. Wel leggen we de pikhaak klaar voor als we echt niet meer kunnen sturen. Een blik op de GPS leert dat de gemiddelde snelheid tot op heden 5,8 knopen is, de officiële rompsnelheid 5,7 knopen. We hebben dus een super snelle oversteek!
Als we op 1 mijl van de verkenningston van het Slijkgat zijn begint het zachtjes te regenen en de wind valt volledig weg. We besluiten de motor te starten en de zeilen te laten zakken. We zijn alle drie uitgeput van de tocht en hebben gezien de bewegingen van de boot niet kunnen slapen. De regen maakt alles net (en mij vooral, gezien mijn lekke zeilbroek). We worden allemaal koud en hebben het helemaal gehad! Was het Slijkgat op de heenweg een prachtig stukje water waar we heerlijk in het zonnetje konden spinakeren, nu is het een grauw gat waar we veel te lang over doen! Zondag om 07.30 leggen we aan in de buitenhaven van Stellendam. De brug boven de sluis blijkt kapot, dus het is druk met de boten. We leggen snel vast aan een tankboot en gaan snel naar huis. We willen allemaal maar 2 dingen: douchen en slapen!
Gelukkig is mijn huis maar 5 minuten rijden. Na een heerlijke douche zijn we snel in bed gaan liggen en hebben we heerlijk geslapen tot een uur of 4. Per saldo kijken we terug op een prachtige tocht, waarbij we gemiddeld genomen een prima wind hadden. Volgende keer mag de verdeling tussen de heenreis en de terugreis wel iets beter. Het doel is gehaald en we zijn een ervaring rijker. Ook hebben we weer een paar punten om de boot verder te verbeteren voor een volgende tocht (o.a. LED toplicht, opstelling voor 2 vaste accu's en zonnepaneel).
Een dag later eens op internet gezocht naar de gemeten windsnelheid en golfhoogte. We blijken uiteindelijk golven van 2,5 meter en tot 25 knopen wind gehad te hebben. De boot heeft (op de helmstok na) geen krimp gegeven, dus de omschrijving van de waterkampioen (zeezeiler in zakvestformaal) is geheel terecht.
Zoals jullie kunnen zien hebben we op de terugweg gezien het overkomende water nauwelijks foto's gemaakt. We hebben nog wel (beperkt) gefilmd met een waterdichte actiecamera. Als hier nog een leuk filmpje van te maken is dan zal ik deze nog toevoegen.