Even een klein stukje geschiedenis.
Omslag van zeil naar stoom op de grote vaart.
Globaal dan he.
De vroege stoomschepen hadden erg grote machines en veel bunker voor kolen en freshwater.
Dit neemt veel netto laadruimte in beslag.
Op de lange routes konden zij niet concureren met de zeilvaart.
Waren de kolen bunkers leeg dan moest er in een verre haven gebunkerd worden.
De kolen werden aangevoert naar alle uithoeken van de wereld door, jawel zeilschepen.
Dit waren veel al fregatschepen, brikken , schoeners en in de laatste jaren klipperschepen.
Meest van hout en later in composiet, ijzeren spanten met houten rompen, hun rondhouten waren van hout.
De de route via de stormkaap was in handen van de zeilvaart .
Pas na de opening van het suezkanaal in 1896 konden de stoomschepen de route naar de oost gaan bevaren.
Dit veranderde de situatie en stoomvaartrederijen kwamen op met geregelde lijndiensten.
Dat was voorheen ondenkbaar.
De andere lange route, naar de paccific via Kaap-Hoorn heen en meestal ook terug blijft het domein van de zeilerij.
Deze tak gaat nu over op een ongekende schaalvergroting.
De schepen worden van ijzer en later van staal van kiel tot masttop.
Het is het tijdperk van de volschepen, barken, en schoeners., 4 en 5 masten staan er soms op.
Zij zijn de bulkcarrieers van hun tijd, windjammers worden ze genoemd.
Graan en wol uit Australie, chilisalpeter uit Chili is een veel gevraagde mest stof in europa.
Ze maken snelle reizen met veel vracht en goede winsten.
Er zijn uur gemiddeldes gemaakt van 21 knts
De schepen worden met relatief kleine en goedkope bemanningen gevaren
Stoom kan hier niet tegen op met snelheden van 8 knts.
Pas als in 1914 het Pannama kanaal open gaat kan ook de stoomvaart via een sluiproute naar de westkust van het amerikaanse continent.
Intussen verandert ook de stoomtechniek, de lompe trage machines worden triple expansie en er wordt overgeschakeld van kolen op oliestook.
Dat wordt lanzaam maar zeker de doodsteek voor de grote zeilerij.
Na 1930 worden ze niet meer gebouwd.
Een enkele Finse reder die de oude schepen nog een tijd in de vaart houdt.
Na WO 2 is het definitief gedaan.
Op enkele idealisten na dan
.