Afgelopen zomer ben ik van amsterdam naar malmo gevaren in een victoire 22
Hieronder een verhaal over de Elbe
Een gewaarschuwd mens telt voor TWEE!!!
De Elbe een rivier met zeer veel stroming, deze kan wel oplopen tot 4 knopen. gelukkig heb ik op de internetfora hier al 100 verhalen over gelezen en ben ik me bewust van de eventuele gevaarlijke situaties die hier kunnen ontstaan. Deze ontstaan vooral bij stroom tegen wind en dan blijkbaar vanaf windkracht 4 ofzo. Mijn voornemen is om deze reis niet in dit soort situaties te belanden, dus ik wacht rustig totdat voor mij de stroming en wind zo gezind zijn dat ik verantwoord van cuxhaven naar brunsbuttel kan varen. Echter zelfs met rustig weer overkomt mij iets waar ik flink van baal. allereerst al bij vertrek vaar ik bijna tegen de steiger aan tijdens het hijsen van mn zeilen. Dit overkomt me omdat ik nog steeds niet gewend ben aan de buitenboordmotor die me elke keer weer in nieuwe situaties laat belanden. Deze hachelijke situatie, onder toeziend oog van meerdere zeilers, ontstaat door het vastraken van mijn buitenboordmotor in een de bun. waardoor Louie rechtsstreeks de steiger in vaart. Ik heb om te sturen een systeem gekopieerd van een solo zeiler uit Winsum. Dit werkt erg goed, behalve dus als de buitenboordmotor vast komt te zitten. Uiteindelijk gaat het net goed in tegenstelling tot de eerdere ervaring waarbij ik snoeihard de steiger in vaar bij de spoorbrug van leeuwarden.
Al met al dus zonder schade weer op de Elbe. Een zachtbriesje in de rug brengt me met stroom mee richting brunsbuttel. Zoals elke zeiltrip tot nu toe zal er altijd iets onverwachts gebeuren. Echter zag ik dat deze keer totaal niet aankomen. Vlak voor de sluizen van brunsbuttel laat ik, voor de oversteek van de Elbe, alvast mijn fok zakken. Omdat ik dan tocht even voorop sta neem ik meteen de voortros mee om op te schieten, zodat ik niet nog een keer onnodig naar het voordek hoef.
terwijl ik terugloop zie ik in m'n ooghoek al een groene ton naderen, zoals ome Co uit kropswolde al eerder had gezegd, die tonnen op de Elbe dat zijn flinke jongens. Die zie je van miijlen ver liggen. EN DAT ZIJN HET!! Met stroom mee op de Elbe vaar ik ongeveer 7 knopen, dat is anderhalf keer zo snel als zonder stroming. Eenmaal terug in de kuip let ik nog even op de groene ton, ik schat in dat ik er makkelijk bovenlangs kan. zo'n 50 meter is louie verwijderd van de ton. Terwijl ik me buk en begin met opschieten van de voortros hoor ik een daverende klap en schrik me kapot. Ik kijk op en zie de groene ton van dichterbij dan me lief is. Ik verzin scheldwoorden waar zelfs smitty smijt«« nog nooit van heeft gehoord. Tijdens het schelden gooi ik de voortros op in de kajuit, hoe kan ik zo dom zijn om deze groene ton te raken. Ik was me zo bewust van de stroming en nog laat ik me verassen. dat is dus blijkbaar de Elbe. Terwijl ik toch ook op het Wad en zeker ook op de Eems en de Weser aardig wat stroming heb ervaren. Ook werp ik snel een blik op de vloer van de kajuit, gelukkig nog geen water. Dan buig ik me over de zeereling om de schade aan de romp vast te stellen. Gelukkig lijkt de schade ook daar mee te vallen, terwijl het toch een ferme klap was. Een grote groene veeg duidt erop dat er toch echt contact was met de groene ton die ondertussen al weer 50 meter achter ons ligt. nog steeds balelend en vloekend tegen mezelf varen we rustig verder naar de sluizen van brunsbuttel, alwaaar we moeten wachten om te schutten.
**smitty smijt is een Amsterdamse rapper, waarvan zijn teksten uit niks anders bestaan dan schuttingtaal.