Onderwerp: Grote verhalen van een kleine schipper

Ik zou in de buurt van Nederland blijven, dan kunnen al je gasten makkelijk komen en gaan.
Ik ben volgende week grotendeels alleen aan boord: als je 2 dagen met 2 boten wil optrekken, gezellig, stuur maar een appje!

Je kunt ook Zeeland wat meer verkennen, dat herbergt ook veel schone dorpjes en eilanden!
Of langzaam in dagtochtjes langs Belgie tot aan Gravelines. In dagtochten... bespaart je nachtzeilen met de kinderen en ze zijn toch echt in het buitenland. Tot Calais kan natuurlijk ook als je tijd hebt en dan naar de overkant, is ook maar 4-5 uurtjes en dan zit je in Engeland. Dan beidt je ze Belgie, Frankrijk én Engeland. En van Engeland (Ramsgate naar Dunkerque) is ook maar een dagje varen. Mogelijkheden zat Thijs! Leuk!!

René

daan1508 schreef :
Sympathiek voorstel!
René

Zo kort van te voren en met relatief kleine kinderen zou ik ook lekker in NL blijven. Voor volgend jaar zou je ook kunnen huren wat verder weg (Z Frankrijk, Med) en je Raccoon thuis laten. Lange saaie stukken en nachtzeilen Noordzee is voor de meeste kinderen niet leuk (nog afgezien van kans op zeeziekte) en een echt nieuw buitenland een mooie ervaring. Flottielje zeilen is misschien niet je ding maar kan leuk zijn voor de kinderen als er leeftijdsgenoten zijn.

Kock1964 schreef :
Ik ben wel eens sympathiek!
Is toch voor beiden gezellig!

daan1508 schreef :
Eens, leuk en heel gezellig! Wat is jouw planning ongeveer? (DM maar anders)

Kock1964 schreef :
Oei, dat klinkt ook wel heel aantrekkelijk!

dehler31abc schreef :
Nou dat laatste zouden we best leuk vinden, maar is erg lastig om aan te sluiten als de periode al vast ligt (en daar ben ik nou eenmaal niet zo flexibel in) ik heb wel gekeken bij een aantal vakantietochten van clubs maar die vielen allemaal net verkeerd. Nou hoeven ze zich in havens qua gezelschap eigenlijk nooit te vervelen, hoor, dat gaat zo makkelijk met die kids?

Ze houden echt wel van (lang) zeilen en ik hoop het interessanter te maken door ze zo veel mogelijk zelf te laten doen: afvaren/aanmeren, reven, radio officier, navigator en schrijver in het grote logboek, scheepskok en noem het maar op
Mijn kids vonden het laatst ook leuk om met zijn tweeën het schip te bemannen terwijl ik kook, en ik geniet dan weer enorm van de gesprekjes tussen die twee over zeiltechniek en navigatie

We gaan het zien. Een les die ik in de jaren als schipperende (letterlijk en figuurlijk) vader wel heb geleerd is: plezier is de prioriteit van pleziervaart en dat is niet noodzakelijk hetzelfde als mijlen maken!

Thijs1971 schreef :
Onder "ons" versta je jij en je kinderen? Want je hebt al een overnight passage gemaakt, toch?
Je schat je kids minder zeewaardig in dan je vriendin?

Nieuwpoort - Ramsgate kan inderdaad in een lange dagtocht.
Het is in jouw geval een misvatting dat aan de Franse kust na Boulogne de lange rakken en havenloze kusten beginnen. 11 mijl na Boulogne volgt Le Touquet - Etaples; een deels droogvallende haven, maar voor jouw boot prima bruikbaar. ruim 20 mijl na Etaples ligt de mond van de Somme, met het alleraardigste stadje Saint Valery-sur-Somme en van Saint Valery is het maar 14 mijl naar Le Treport. Daarna volgen Dieppe en Fecamp en dan ben je al bij de mond van de Seine (Le Havre).
Alles in kleine dagtochtjes te doen.

Veel van die havens stellen wel eisen voor wat betreft de tijd van aankomst/vertrek in relatie tot het tij.

En als je geen zeebrief hebt, schijn je bekeurd te kunnen worden in Frankrijk.

Hmm.. De eerstkomende anderhalve dag is nog aardig warm met weinig wind, maar vanaf morgen alweer tamelijk onstabiel. In de dagen daarna overheerst de ZW-wind. Frankrijk blijft voorlopig lastig bereikbaar.
Het probleem van die kust is ook niet dat de havens te ver uit elkaar liggen, maar het varen daar (met name de Somme-mond en Etaples) is ook net weer een stapje verder in het traject van onbewust-onbekwaam na bewust-bekwaam.

Eigenlijk heb je al best grote dingen ondernomen, dit seizoen. Je hebt nog wel wat tijd van leven, denk ik. Het Wad is voor jou tamelijk dichtbij. Je kan ook, als de wind in de goede hoek zit even naar Zeeland komen en 's droogvallen langs de Krabbenkreek.
Wij hebben hier ook zeehonden!

Verjaardagstripje 4 jaar geleden, voor het eerst solo op het Wad in een gehuurde Drasombe, ik herinner me nog rondje Schier, overnachten met volle maan bij een slenk en daar wakker worden van het geluid van sexende zeehonden, dat was bijzonder!

Wadloper schreef :
Ja, ik durf er niet goed op te vertrouwen dat ze aangehaakt in de kuip wakker blijven als ik een noodzakelijk tukkie doe en ik weet ook nog niet voldoende goed hoe ze op zeedeining reageren. Het is beter als we eerst een passage doen met uitvalmogelijkheden onderweg en gewoons een op de randen van de nacht gaan zeilen?

Toucquet én Valery ken ik vanaf de wal, prachtig, lijkt me echt zo prachtig om die lastige aanlopen varend te volbrengen!
Ja het is de afstand in reistijd tussen de havens die het lastig maakt, niet zozeer puur de afstanden, en er zijn misschien toch wel meer havens dan ik oorspronkelijk dacht...
Het is goed met de frambozen ik heb een meer dan 50 jaar oude kimkieler van 22ft, sue me, hoor. Ik heb ICP en allerlei andere papiers et documents, dit zou me niet weerhouden.

Ja dat voelt ook wel zo, "onze" Noordzee oversteek was al best vroeg in de leercurve en ik heb niet noodzakelijk de behoefte de kinderen diezelfde grote stap te laten maken met gevolgen voor mogelijk zeiltrauma van dien...

Het wad is dichtbij en willen je kinderen niet, ze willen de zee op... koester dat en maak er wat van.

Afhankelijk van de wind via de Staande Mast Route zuidwaarts of over zee, pak een dagje Rotterdam mee vanaf je eigen boot wereldstad met leuke dingen voor elke leeftijd.
Stellendam - Roompot of andersom is een mooi tochtje om zee-ervaring op te doen.
Als het zeezeilen goed bevalt kun je altijd door naar de Belgische kust, maar ook Zeeland (Grevelingen en Oosterschelde) bieden mooi gevarieerd zeilwater. (Vaarwijzer Deltagebied is een aanrader als je het gebied niet kent).

Thijs1971 schreef : Verstandige aanpak. Ik was als jongere zeer gevoelig voor zeeziekte helaas, zeker 's nachts. En je weet het pas als je het uitprobeert. Overigens is dag en nacht doorvaren het mooiste van zeezeilen, vind ik.

I beg to differ, ik (en mijn broertjes) vonden dat vroeger geweldig! Denk niet te snel voor de ander (kinderen) hier, sommige kinderen vinden dit super. Ik kon uren naar de sterren kijken (vallende sterren spotten), oplichtende algen, helpen navigeren, helpen uitkijken naar boeien (mijn pa was nachtblind), weerbericht opschrijven, vissen, etc, etc.

en ja, de Franse kust na Boulogne is geweldig, met St. Valery Sur Somme als mijn favoriet.

AndreAzuree schreef :
Eens mijn kids vinden dat geloof ik ook gaaf, ik vind het ook leuk ze taken te geven. Toen ze peutertje waren maakte ik wel eens een loos lijntje en liet ze dat dan vasthouden of het schip met een extra (belangrijk kleurenlijntje aan een bolder vastknopen.

Toen letten we heel erg op niet te lang en niet te veel wind maar ze zijn nu ook wel wat gewend.

Maar een overnighter met mij als enige volwassene lijkt me toch nog wel te gortig. Wie weet, bij mooi weer en vluchthavens/ankerplekken een keer wat langer doorvaren gaan we vast doen!

Mooi verslag van je reis en mooie foto's. Leuk dat je het deelt! Dank!

ja snap ik, betekent dat je eigenlijk 24 uur wakker moet blijven. Is bijna niet te doen....

Lotus77 schreef :
Thx, dank voor het lezen! Het lucht me serieus op om hier al die soms overkokende “zeilgedachten” te kunnen delen, en ik vind het echt leuk om te lezen dat mensen een beetje meeleven met de verwikkelingen van dit schippertje Brokkenpiloot en zijn geliefde, zeewaardige, droogvallende, vintage maar recent geëlectrificeerde zeiljacht de Westerly Nomad Raccoon (mijn callsign bij rustig marifoonverkeer )

Blijf (ook) schrijven, Lotus, je schrijft sprankelend en het geeft me veel plezier met jullie mee te lezen (en te kijken op insta etc)!

Thijs1971 schreef : tof man, heel hetkenbaar

TuuLeVi schreef :
Verguis me, lach me uit…I don’t give a f.ck….

Gisteren kwam ik na een week weer terug aan boord in Brest. Bij het zicht van de haven voelde ik tranen opkomen en bij aankomst boot, ….vanaf de steiger kuste ik de preekstoel. Daar zit zo’n mooi klein teakhout plankje……
René
(Echt gebeurt)

Kock1964 schreef :
Nou net hier op ZF hoef je je daar niet voor te schamen, integendeel, voer voor een leuk nieuw topic: “Waar kus jij je boot?”, want dat doet iedereen hier hoor!

En… het is dus zo ver, jullie zijn voor onbepaalde tijd vertrokken?

nieuw topic: De boot als Emotioneel Bezit?

Komen er vast veel tranentrekkende verhalen los...

Met de Westerly club op de Waddenzee

Vrijdagmiddag dochterlief weggebracht naar haar "groep 8 eindfeest" en op mijn gemak naar Den Oever gereden. Een boodschap gedaan bij de DEKA markt, slibtong gegeten bij Basalt en rond een uur of acht was ik aan boord van zeiljachtje, of mag ik hier in mijn eigen draadje zeggen "de vijftig jaar oude maar onlangs geëlectrificeerde en met spinaker heruitgeruste, zeewaardige en droogvallende Westerly Nomad"?, Raccoon.

Bij aankomst in de Waddenhaven zag ik op de overliggende steiger al twee Centaurs en een Konsort liggen en inderdaad, die waren op de hoogte van dan wel deelnemer aan het door de Westerly Club Nederland georganiseerde "Droogvalweekend 3". Terwijl de Pentland ketch van de voorzitter samen met nog een Centaur binnenliepen voer ik met mijn scheepje naar de overkant en daar lagen zowaar zes Westerlies gemoedelijk naast elkaar in mijn mij overbekende zomerhaven: een groot geluk.

Gezellig bij elkaar aan boord gekeken, verhalen uitgewisseld en elkaar geholpen met advies en "dingetjes laten zien". Dat is toch echt wel maximale meerwaarde uit een toch al waardevol clublidmaatschap, bij elkaar aan boord kijken. Net na twaalven met een klein slokkie weer terug op eigen schip en te kooi. Twee Centaurs voeren vroeg uit naar Harlingen, en met de vier overgebleven schepen zouden we later vertrekken naar Den Helder.

De Konsort en ik kozen voor een wat langere route over De Bollen, de andere twee vertrokken wat later en voeren rechtstreeks door het Visjagersgaatje naar onze marinehaven.

Ik was in mijn eentje, en er stond toch wel zo'n 20 knoopjes wind, wat meer dan verwacht. Ik had mijn tuig net wat ingerold, ik vreesde daardoor de hele tocht dat ik wat overtuigd was, maar dat was geenszins het geval, en het zelfstuurtje hield zich keurig loevend in de vlaagjes goed gestand.

Toch is die vrees, al dan niet gegrond, op zich zelf wel een groot probleem. "Je zit niet lekker". Ik ervaar dan minder rust. Maak me zorgen over mijn zelfredzaamheid: "Als er nu iets gebeurt, ben ik onderbemand om het op te lossen", maar dat is helemaal niet zo. "Als het nu nog harder gaat waaien, kan ik niet de genua binnenhalen", maar, beste mensen, als ik dat met meer bemanning kan, waarom dan niet alleen, met een boot die uitstekend bijligt en waar de bemanning ook weinig andere taak heeft dan toekijken en misschien behulpzaam een waarschuwing roepen of een vergeten achtknoop alsnog losmaken wat een tripje op en neer naar de kuip scheelt, maar ook niet meer dan dat?
Waarom twijfel ik als ik alleen zeil meer over mijn eigen competenties dan in gezelschap?
Die angst op zichzelf is erg vermoeiend, een beetje zoals de kramp als je in de tandartsstoel zit (maar dan minder hevig) die ook nergens behulpzaam in lijkt te zijn.
En ze verhindert wat ik "attent zeilen" zou willen noemen, dat je, juist lekker in je vel, energiek aan boord staat en vol bereidheid en lust om dingen aan te passen, vast te zetten, te repareren, op te ruimen, voor spijs en drank zorgen en dat soort belangrijke nautische taken te vervullen.
Zit ik toch een beetje angstig in de kuip aan de helmstok te voelen of de boot niet te loefgierig wordt, wat geenszins het geval was.
Nou ja, zoals altijd/meestal, even inslingeren en je bouwt vanzelf weer vertrouwen op dat dingen blijven staan en dan treedt er vanzelf ook wel weer ontspanning op en de lust om wat zaken (bv honger en voerinname of juist de uitstoot daarvan ) beter op elkaar af te stemmen.

Je kan solo beter nog wat conservatiever reven dan in gezelschap, maar eigenlijk twijfel ik er aan of dat nou het juiste advies is, want ondertuigd is ook geen klap aan

Het is misschien juist net als met weerstand opbouwen, en conditie of spiermassa, dat je vermogen om met meer wind toch lekker (solo) te zeilen iets is dat je juist, alleen stap voor stap zonder overbelasting of trauma, opbouwt door het vaak te doen, steeds langer en verder en met ruigere omstandigheden? (Ik merk nu al heel duidelijk dat wat ik vorig jaar nog spannend vond nu al aardig op routine gaat lijken, vorig jaar vond ik ueberhaupt solo zeilen al spannend, nu vind ik 15 mijl 5Bft solo op het Wad nog wel spannend).

Na drie uurtjes op topsnelheid op alle koersen het driehoekje Den Oever - Oudeschild - Den Helder volbracht te hebben, kwam ik moe maar voldaan in Den Helder aan. De zeesluis bij Willemsoord ging voor onze ogen kapot en toen hebben we alsnog met zijn vieren op de KMJC aangelegd. Een mooie wandeling gemaakt over kermis en het Wooden Boat Festival, erg geslaagd. Dochterlief werd volgens afspraak gedropt door haar moeder, die een afspraak in Bergen NH had dus dat had goed uitgekomen.

Na snoep en muntenschuiven (onze guilty pleasure) ook zij aan boord. Een kort palaver en daar vertrokken we. Mijn dochter. Object van vaderlijke zeiltrots, ik heb er geen andere woorden voor. "Ik ga alles doen, pap", en terwijl ik volgens haar instructie de trossen losmaak kijkt zij achteruit over de helmstok deinzend en bedient met haar vrije hand de motorconsole. Zacht zoevend in de achteruit, motor neutraal, roer recht, voorzichtig geeft ze gas naar voren en stuurt ons foutloos de smalle jachthaven van de KMJC uit: ik geef het een kind van 12 te doen en Lotte is zeker geslaagd voor dit deel van haar vaarbewijs, vindt deze weinig objectieve vader.

Voor de haven van Den Helder draait ze de motor uit en loeft op tot aan de wind. "Ik ga het zeil hijsen, pap", zegt ze, en nadat ze de zeilbandjes heeft losgemaakt en in de kajuit gegooid, maakt ze de grootschoot los en stapt op het dekje om de grootzeilval los te binden.

Later kijk ik toe vanuit de kajuit en geniet hoe ze met een hand aan de helmstok met de andere de waterkaart vasthoudt en de naam van de boei opnoemt waar ze voorbij vaart en mij vraagt wat het lichtteken betekent, terwijl de zon nét achter de horizon verdwijnt en het nautisch duister zijn gloedvolle intrede doet.



Boven het Amsteldiep strijken wij de zeilen en nét na HW kunnen we de verlichte masttopjes van de anderen, en de oranje seinlamp aan boord bij de voorzitter, op de afgesproken plek van de vele andere lichtjes onderscheiden.

Wij werden wat laat na LW wakker, en hebben dus heerlijk geslapen, maar dankzij onze voorzitter die deze tocht maar grotendeels eigenstandig heeft georganiseerd, waarvoor veel dank, kan ik deze prachtige foto van 4 Westerlies op het Amsteldiep met jullie delen:



Na een heerlijk glijdend zeiltochtje van twee uur namen we afscheid van de andere Westerlies en meerden zondag vroeg in de middag weer af op Den Oever en reden naar huis om ons voor te bereiden op de laatste werk/schoolweken voor de vakantie. Het was een genoegen ook dit grote zeilplezier met vaderlijk geluk met u te mogen delen, dank daarvoor!

Leuk verhaal en wat een prachtige foto van je dochter aan het roer! Iets om heel erg trots op te zijn!

Hoop dat ik dat over een paar jaar ook voor elkaar heb met (1 van) mijn kinderen!

Groeten,
Johnnie

Kock1964 schreef :
Nou ik ben alweer een tijdje ah puzzelen en deze richting gaat het op, laat ik het “klein rondje UK” noemen met als uitwijk wat verder Frankrijk in (St Valery!) af, en met bereidheid de boot ergens achter te laten. Wat geef jij altijd goede tips, je bent een kenner en een wandelende vaargids, dank!