DavidS schreef :
Voila, weer een Griekse avond beleefd. Hartelijk dank. Vraag me wel af hoe het met je heesheid afgelopen is.
Die stem problemen.
Ik had bijna geen stem meer, bezocht eerst een (gratis) ziekenhuisje in Griekenland waar de dokter me door verwees naar een KNO specialist. Alhoewel ik als Nederlander verplichte ziekteverzekering heb betaal ik in het buitenland altijd alles gewoon zelf, heb opgegeven die uitgaven te claimen bij mijn verzekering, alles word altijd geweigerd, een waarschuwing voor eventuele vertrekkers. Zo mag ik alleen specialisten bezoeken die door mijn verzekering “goedgeacht” is en met medicijn is het net hetzelfde.
Dus geen gehannes, ik betaal gewoon alles zelf, Griekenland heeft het voordeel dat je geen wachttijden hebt als je cash betaald. Dus die Griekse KNO specialist bezocht.
Uit mijn dagboek :
Ik was een beetje vroeg, het verwonderde me zeer dat op de maandag na Pinksteren alles open was. De wachtzaal irriteerde me overmatig. Er stond in een labo met open deur een bloed annalyse machine te werken, die maakte een vervelend geluid. Dan hadden ze een airco aan, dat vind ik nog erger. Ik zat er alleen, dus heb de airco uitgedaan en de dakvensters opengezet. Allemaal met een druk op een knop. Grootste deel van het lawaai weg.
De specialist was een oudere man, beetje kort en dik. Sprak slecht Engels, viel de hele tijd terug op Italiaans. Is reeds de tweede Griekse arts die gestudeerd heeft in Italië. ??
Gelukkig is Italiaans goed te begrijpen als je Frans spreekt. Als eerste greep hij nogal hardhandig mijne neus. Zo´n dokter ziet direct dat daar iets mis is. Poliep. We gingen er verder niet op in.
Dan kwam mijn keel. Hij spoot een verdovingsmiddel in mijn keel waarna ik onmiddellijk niet meer kon slikken en ging dan met een cameraatje in mijn keel. Geestig is anders en dat is een understatement. Ik mocht ook eens kijken op zijn scherm terwijl ik een liedje moest zingen. Alee, proberen. Probeer maar eens te praten met zo´n stang in je keel.
Komt er op neer dat hij denkt dat de ontsteking veroorzaakt is door een combinatie van opstijgend maagzuur en de astma medicijn die ik reeds een tiental jaar in mijn longen zuig.
Zo mooi zingen als vroeger kan ik nu wel vergeten.
Hij schreef me een medicijn voor om het maagzuur te remmen, plus Mastika. Dat mastika is boomsap van de mastiek boom. Vooral op Chios geproduceerd. En dan voor de rest : geen koffie, geen alcohol, geen chocolade.
Al bij al niet leuk maar gelukkig niks ernstigs.
Heb dan netjes gedaan wat de man wou, stem verbeterde niet. Ik klonk als een 100 jarig mannetje.
Tweede en uiteindelijk derde onderzoek, deze keer moest ik naar Nafplion zeilen waar hij een privé labo had en betere apparatuur. Daar kreeg ik te horen dat hij een biopsie wou. Ik voel de grond onder me wegzakken. Als hij hoort dat ik voorheb naar Nederland te vliegen voor die biopsie gaat hij raar doen. Hij stelt voor het in Athene te laten doen, geen wachttijden. Omdat ik de indruk heb dat ik gemolken word weiger ik. Het is zo dat een Griek één keer het 40 € honorarium betaald aan de specialist, dan kan gratis terugkomen tot het geval opgelost is.
Ik ben een “rijke” toerist dus vraagt de specialist iedere keer 40 €. Dat is overigens nog steeds goedkoop, een Nederlandse specialist wil 400 € per consult. En dat betaal ik ook uit eigen tas wegens het eigen risico.
Later in Nederland krijg ik na het normale bureaucratie circuit te hebben doorlopen (eerst huisarts) uiteindelijk een afspraak bij een Kno specialist. Daar gebeurt exact hetzelfde als in Griekenland. Uittreksel uit mijn dagboek :
Later, terug in Nederland volgt het onderzoek naar het stemband probleem. Ik word nu eens via de neus gepenetreerd, stukken minder pijnlijk als bij de Griekse specialist die een stijve endoscoop via mijn mond in m´n keel steekt. Enfin, de specialiste en een stagiair bekijken mijn stembanden, ik moet weer veel iiiiiiiiiii zeggen en dat is het. Dan schrijft de specialiste lang op haar computer en heeft problemen met de werking van het programma, de assistent is beter op de hoogte van computers. Ik vraag tot twee keer toe wat er nu precies aan de hand is met mijn stembanden en of ik ongerust moet zijn. Ik let er op dat mijn vraag heel duidelijk en gericht is, krijg toch (alweer) geen echt antwoord. Zij is druk bezig met het computerprogramma en heeft het eigenlijk vooral over mijn neuspoliep. Ze ontwijkt ook alweer een antwoord. Blijkbaar weten ze gewoon niet wat er aan de hand is. Ik krijg medicatie voor de neuspoliep voorgeschreven en moet me binnen zes weken weer melden. Omdat ik zes weken niet kan waarmaken in verband met andere afspraken verzet ik die volgende kijkbeurt op 10 weken. Ik vraag gericht of het astma medicijn “******” iets te maken kan hebben met mijn probleem, ze antwoord ontwijkend, wil duidelijk geen stelling nemen.
Eigenlijk weet ik genoeg.
Ik heb dat astma medicijn (een poeder in capsule) die je met een soort ventilator moet in je longen zuigen gelijk in de vuilnisbak gegooid. Ben overgestapt op een ander soort medicijn, een spray die tegenwoordig iedereen met astma gebruikt.
Drie weken later was mijn stem normaal, ik hoop dat ik kanker ben ontsnapt.
Later, bij het begin van Covid heb ik mijn dieet compleet omgesteld. Ik eet nu bijvoorbeeld iedere dag een uit twintig verschillende ingrediënten bestaande sla en neem vitamine D3. Mijn wereld is veranderd.
Heb sedertdien geen astma meer gehad. Geen seconde. En dat voor iemand die in zijn eerste levensjaren drie keer “berecht” geweest is door de pastoor. Toen bestond geen medicijn, wist men niet wat of hoe. Ik begrijp nog niet hoe ik daar doorheen geleefd ben.
Mijn stem is weer normaal, zingen…. De mensen huilen als ik zing. Ben niet zeker of het van miserie is.
