Onderwerp: Laura Dekker (13) wil rond de wereld zeilen

Even in het midden latend of het wel of niet terecht is dat de rechter heeft bepaald dat ze nog niet op wereldreis mag, deze actie geeft wel een beetje aan dat ze de consequenties van haar eigen handelen nog niet helemaal overziet (tenzij het natuurlijk haar bedoeling was dat er nu een zitting komt over een uithuisplaatsing..). Lijkt me op zich wel een belangrijke skill die je moet hebben als je de wereld wil over zeilen.

Logisch toch dat ze even helemaal weg wilde van ons bemoeizuchtige regel-geile landje. Of het verstandig was is een tweede punt natuurlijk maar dat wist ze zelf vast ook wel. Toch knap dat ze als 14 jarige het vliegtuig heeft gepakt terwijl dat voor een solo minderjarige vanuit Sjengen-landen onmogelijk zou moeten zijn.

Als ik lees op nu.nl wat haar grootouders er over zeggen (laatste alinea) dan denk ik alleen maar: Zie je wel, een bemoeizuchtige zooi is het. Jeugdzorg? Staat haar belang of hun eigen belang voorop? www.nu.nl/binnenland/2149313/s...eilmeisje-laura.html

Verder komt het hele woord 'zeilmeisje' trouwens m'n strot uit, vind het een respectloze benaming voor iemand met een hele mooie droom!

Floor78 schrijft:
Dat ligt eraan van welke kant je het bekijkt. Met de invoering van de wet op de jeugdzorg in 2005 kon de huidige regering niet voorzien wat een monster dit zou worden.Als men nu de televisie aanzet, kom je elke week wel een bericht tegen over jeugdzorg waarin men op grove wijze de mist ingaat tav. uithuisplaatsing van kinderen of plaatsing van kinderen met een probleem in jeugdgevangenissen.

Normaal hoor je het slechts op tv wat je na het nieuws alweer bent vergeten. Je zal je er geen zorgen om maken of de Raad we of juist niet goed heeft gehandeld. Nu is dit anders. Laura is, zonder dat zij dit zelf gewild heeft, bekend geworden. Laura was het zat en is gevlucht. Zij heeft daar een signaal mee afgegeven dat Jeugdzorg niet goed functioneert. Zij hebben Laura zoveel psychische schade toegebracht dat zij per definitie niet meer op reis kan zonder eerst diverse therapieën te hebben gevolgd.

Laura is het geloof in volwassenen kwijt. Dat ben ik ook allang, ook al ben ik zelf volwassen. Ik geloof mensen zelden en houd altijd in het achterhoofd dat men mij een oor wil aannaaien. Het ligt niet aan Laura. Het ligt niet aan haar droom. Het ligt aan ons: wanneer mensen volwassen worden denken we niet meer als een tiener... Wie zijn wij om een mening te hebben over een tiener? Wie zijn wij om iemands droom om zeep te helpen?

Stel je eens voor: wij zijn allemaal zeilers. Wij weten dondersgoed wat vrijheid betekent, of je nu met een laser zeilt of met een klipper. Heb je enig idee wat wij zouden gaan doen als de regering opeens besluit dat wij zeilers niet meer mogen varen, onder toezicht komen van een één of andere instantie, en onze vrijheid kwijt zijn? Precies. Je vlucht.

@ madison

Vanuit de door jouw gekozen invalshoek heb je gelijk.

Mijn enige bemerking is dat Ik te weinig weet van de jeugdzorg organisatie om te oordelen dat deze volstrekt niet functioneert al krijg ik wel de indruk dat de media verhalen sterk deze richting opwijzen. Jij zult, gezien je uitspraken, daar wel een volledig en inhoudelijk beeld van hebben.

Ik heb het afgelopen jaar meerdere keren te maken gehad met Jeugdzorg. Ook hier is het resultaat een timide kind (10 jaar) wat voorheen vrolijk en spontaan was...

Gezien je betrokkenheid zal dit kind dicht bij je staan en is je reactie op de jeugdzorg (monster) begrijpelijk en zelfs nog genuanceerd

Madison schrijft:
Maar laten we dan ook eens gaan kijken waarom kinderen te maken krijgen met jeugdzorg: in verreweg de meeste gevallen is dat omdat de ouder(s)/toezichthouder(s)/verzoger(s) volledig falen en er dus weinig overblijft. Daarnaast wordt er veel te weinig budget beschikbaar gesteld maar dat geldt voor de hele zorgsector. En dat laatste is de reden dat kinderen met problemen in de jeugdgevangenis terecht komen: er zijn domweg te weinig plaatsten.

Als Laura hier al psychische schade aan overhoudt dat moet je er niet aan denken wat 8 dagen zwaar weer en een kapotte motor midden op de Pacicfic aanrichten. Als ze thearpien moet gaan volgend dan was ze in beginsel al niet sterk genoeg voor een dergelijke onderneming.

OK, ik ben een tiener en ik wil op mijn 14e graag met een 4X4 de wereld rond?? Mag dus van jou? Ik ben een tienermeisje en ik wil graag een half jaar backpacken in Zuid-Amerika. Mag van jou?? Heeft niets te maken met dromen van tieners, heeft te maken met een stuk bescherming omdat diezelfde tieners domweg niet snappen wat wel en niet verantwoordelijk is. En normaal gesproken heb je daar ouders voor maar die hebben in het geval Laura dus jammerlijk gefaald.

Dat laatste is natuurlijk een redenering van niks he... een dergelijk besluit zal nooit worden genomen omdat De Regering gekozen wordt door volwassenen. Ik heb het niet zo op die 'wat nou als' redeneringen omdat ze in 9 van de 10 gevallen helemaal nergens op slaan. Daarnaast ben ik het helemaal met je eens: als het je hier niet bevalt dan ga je toch gewoon ergens wonen waar het je wel bevalt? Daar zul je mij echt niet over horen klagen of zeuren hoor. En Laura mag wat mij betreft zo weg, ze heeft een Nieuw-Zeelands paspoort dus veel plezier daar.

Kinderbescherming, "woordvoerder", advocaat, geenstijl.nl, jeugdzorg, grootouders, media, zeilersforum...... allemaal meningen gebaseerd op incomplete informatie.

Simpele vraag, waar zijn de ouders?

De ouders wonen al geruime tijd niet meer samen, vader vindt dat ze de reis wel kan maken en moeder niet. Dat is oud nieuws, is een tijdje geleden allemaal al belicht. En daarom komen er nu andere mensen bij.

Goede kennissen van me hebben met hun zoon bij jeugdzorg gelopen. Dat was dus eens maar nooit weer. Na talloze intake gesprekken waren ze maanden verder, snapte niemand er meer iets van, werd zijn dossier keer op keer overgedragen en was die zoon de weg helemaal kwijt.

Ze zijn nu via via bij een zelfstandige psychiater terecht gekomen waar ze binnen 2 weken 2 goede gesprekken hadden, en zoonlief ziet nu na nog een aantal sessie zowaar het licht weeer een beetje. Die psychiater is betrokken, en daar schort het bij Jeugdzorg volgens die ouders volledig aan. Betrokkenheid gaat verder dan een verhaal aanhoren, je moet er met raad en daad voor zorgen dat zo'n kind er zo snel mogelijk weer bovenop komt, en hem niet van het kastje naar de muur sturen.

Als Laura eenzelfde ervaring met Jeugdzorg heeft kan ik me voorstellen dat ze eens gekke dingen gaat doen.

Zie voor de visie van de grootouders van vaderszijde:

De Volkskrant: ingezonden brief grootouders Dekker

Mogelijk blijkt de visie van haar moeder uit dit artikel waarin citaten aan haar partner worden toegeschreven:

bericht De Telegraaf website met commentaar partner moeder

Het begint trekken te krijgen van een drama.

Wat is de waarheid? Wat is wijs?

maare, misschien was ze de sneeuw en het weer wel zat. Ik wordt er ook gek van. het sneeuwt alweer! zo is er toch niet fatsoenlijk te zeilen.(ook al staat de boot in Italië op de werf)
ik had het ook wel geweten als ik 14 was met geld op mijn rekening, lekker een paar weekjes rondzeilen in de Cariben

Ambro schrijft:
Ik ben inmiddels ook wel benieuwd wat de achterneef van moeders kant van de buren er over te zeggen heeft..

De meeste pubers willen zich graag onttrekken aan regels zoals die door ouderen in het algemeen opgelegd worden. Omdat ook in dit geval het gewoon gaat om een puber, moet er maar duidelijk gemaakt worden dat je op deze leeftijd niet je eigen zin kan doordrijven. Als de ouders deze taak niet goed uitvoeren, dat kan nog altijd in hun ogen juist zijn, moet dat anders opgelost worden. Junkies met kinderen zijn ook verkeerd bezig wanneer deze kinderen van hun ouders de voor hun zo nodige middelen verstrekken aan die kinderen. Er zijn meerdere groepen in de samenleving die zich niet storen aan door de overheid opgelegde regels. Je als vrijbuiter nergens aan willen storen en dan gefrustreerd raken wanneer je niet dat kunt doen wat je zelf wilt is je eigen schuld door een verkeerd inzicht. En dat moet ontwikkeld worden maar door weg te gaan heeft ze de indruk gegeven zelf te willen beslissen. We moeten ons allemaal houden aan bepaalde regels en als je dat niet geleerd wordt krijg je vroeg of laat problemen.

Groet, Dennis

Als ze uit huis geplaatst wordt wil ik best de crisisopvang verzorgen voor haar. Ze woont niet al te ver hiervandaan, ik heb een logeerbed over en een officieel pleegzorgstempeltje. En natuurlijk een nautische omgeving

Wat me van de week trouwens opviel: als er op het journaal beelden van Laura te zien zijn, dan zit ze vrijwel altijd op een Beneteau (van haar vader neem ik aan). Zou dat een bewuste keuze zijn?

Delphi32 schrijft:
Hmm.. zou jij aansprakelijk willen zijn voor het gedrag van een dergelijk wars kind? Ik moet er helemaal niet aan denken, voor je het weet loopt ze weer weg en zit jij met de ellende.

Ik heb volgens mij eerder in dit topic gelezen dat haar vader een of andere flinke stalen bak heeft waar ie tztook mee op wereldreis wil.
De beneteau is waarschijnlijk alleen voor het 'nautische plaatje' tijdens het interview...

Groeten,
Globe_Trotti

trotti schrijft:
Een echt handige en vaardige indruk maakt ze er ook niet mee. Je ziet echt zo'n "en nu draai ik even heel hard aan dat ronde ding (lier, red.) daar, want ik zie het lampje van de camera weer branden".

trotti schrijft:Ter beschikking gesteld door RTL4/YachtVision.....

sigdock schrijft:Je raakt de kern van pleegzorg. En ja, als ik daar al niet voor zou willen staan (hoe beperkt je verantwoordelijkheid als pleegouder ook is), dan had ik er niet aan moeten beginnen

De een vindt haar een dwarse puber de ander een verwend nest. En niemand kent haar volgens mij... Er was iemand die zei dat deze vlucht naar St.Maarten 'bewijst' dat ze dus helemaal niet klaar is voor een solo-reis en dat klopt volgens mij van geen kant.

Een week zonder motor in een storm op de Atlantic zal niet leuk voor haar zijn maar daar heeft ze wel voor gekozen! Alle shit die ze nu te verduren heeft koos ze niet maar is door haar strot geduwd. Daarbij komt het feit dat de jeugd'zorg' een uitzichtloze onduidelijke situatie schept voor de toekomst. Ze moet meer solo ervaring opdoen... Maar niemand die wil zeggen hoeveel en smerig detail is dat ze niet eens mag uitvaren! Als er vanaf Laura wordt gevraagd hoe dit kan worden opgelost is het antwoord duidelijk: Dat is niet ons probleem... En naar verluid is dat het antwoord op de meeste vragen die aan de jeugdzorg gesteld worden om tot een oplossing te komen...

De jeugdzorg WIL geen oplossing want dit is hele fijne gratis publiciteit voor ze die zo lang mogelijk gaat worden uitgemolken. Ten koste van Laura, ten koste van onze staatskas en ten koste van mijn humeur want ik vind het echt de grootst mogelijke onzin zoals de JZ hier mee omgaat.

Zo, en nu weer aan het werk

Ik sta 100% achter Laura. Altijd al gedaan en nu nog steeds.
Hopelijk kan ze haar droom snel waarmaken.
Go-Laura-Go!

Ik vind de hele zaak erg onwezelijk. Net als het eerste verhaal waarmee de publiciteit werd gezocht, in het blad Zeilen met een verhaal over een tocht naar Engeland. Het stond vol met onwezelijke dingen. Even naar de overkant, maar niets over de voorbereiding, weer, en preparatie van de boot.Met een Hurly 700 twijfelen of je wel onder de Brienenoord doorkunt ???! Ook geen enkele foto van de boot in Engeland, zelfs niet van Laura in zeilpak. Later bleek dat ze niet mocht vertrekken voor de terugreis, maar dat stond niet in het verhaal. En nu dit weer, zonder hulp van iemand alleen naar St Maarten? Ik krijg het gevoel dat het allemaal erg bedoeld is om in de media terecht te komen en dat het allemaal geregiseert wordt, door wie blijft voorals nog de vraag.

Reken a.u.b. redactionele stukken van Zeilen niet de jonge dame aan. Die heeft ze niet zelf geschreven. Sterker nog, ook al spreek je af dat je van tevoren wilt zien wat er gedrukt gaat worden als je mee werkt aan een artikel dan nog wijzen ze veel voorgestelde verbeteringen af als "creative freedom" van de schrijver.

Laat ik een heel klein beetje uit ervaring spreken.

Gr Michel

Even een paar feitjes erbij:
de jongedame is dus met haar NZ paspoort naar St Maarten gegaan. Dat was ook te verwachten, met haar NL paspoort was ze niet door de douane geraakt. Wrakingsverzoek van haar advocaat is afgewezen, uitspraak over uithuisplaatsing volgt morgen.

Hoewel mijn vrouw en ik verschillen van mening over de vraag of Laura's reis wenselijk is, waren we het over een ding roerend eens: wat een disproportionele hoeveelheid energie wordt er nu door advocaten, jeugdzorg, rechtbanken, gestoken in dit hele verhaal, terwijl er honderden (duizenden?) kinderen zijn voor wie hulp veel harder gewenst is. Schrijnend.