Stof voor techneuten:
Gebaseerd op de informatie originele informatie van Jcar over de Ultrasoon antifouling kan je opmaken dat ze 3 frequentie banden proberen te bestrijken, te weten 19, 42 en 40KHz. Rond deze frequenties maken ze steeds 12 diverse kleine stapjes. Nu kan je nadenken waarom dit dan effectief zou zijn, totdat je het volgende filmpje bekijkt:
hackaday.com/2018/03/22/what-t...trasonic-transducer/
Dan begrijp je opeens dat elke transducer een andere eigen resonantie frequentie heeft en dat je dus eigenlijk elke toepassing opnieuw de frequentie moet instellen. Daarbij blijkt de resonantiefrequentie sterk afhankelijk van de montage, en ondergrond en temperatuur, waardoor de afstemming continue varieert.
Dat blijkt dan ook, in mijn visie, de reden dat het originele ontwerp in diverse stapjes door de frequentie banden huppelt, om zo toch maar weer eens de resonantie frequentie tegen te komen.
Het rendement is dus sterk afhankelijk of je de transducer benut op de resonantiefrequentie of niet. "Frequentie hopping" is een digitale manier om dit te bereiken, een soort precisie schot hagel.
De Alie express units:
Ultrasoon baden gebruiken vrijwel altijd een.g. "loslopende" oscillator of US-generator. De eigenschap is hiervan de de frequentie ongeveer zou kunnen kloppen, maar vooral sterk "zwabberd" door het spectrum. Hierdoor komt altijd wel eens de juiste resonantie frequentie voorbij. En dat is nu exact wat we nodig hebben.
Alle exotische algoritmes van milliseconde zus en signal burst zo zijn volgens mij camouflage effecten van de ontwerper.
Ik had in een brainstorm met Sprokkie dit ongeveer gedacht als principe: