Alle kans dat de 1 ltr 100pk zuiniger is dan de 5 ltr 100pk, alleen heeft de 5 liter waarschijnlijk een veel langere levensduur. De moderne motoren zijn zuiniger door de drukvulling (turbo), iets wat overigens voor jachtmotoren niet aan te raden is vanweg de gemiddeld lage belasting, wat vervuiling geeft.
Ik denk dat voor de onderhavige toepassing (Bavaria 390) de discussie over specifiek branndstofverbruik (kg/kWh, dus niet kg/kW/h) geen rol van betekenis speelt, die ligt voor alle in aanmerking komende motoren dicht bij elkaar, zelfs tussen oude Volvo's en moderne common rail motoren is het verschil niet dramatisch, althans voor deze toepassing. Ik heb een kennis die met een VW diesel vaart (motorboot, binnen NL). Mooie motor, maar hij mankeert wel eens wat, en dan zit je vast aan een monteur met een laptop, voorrijkosten xxx en dan moet hij nog beginnen. Niet ideaal voor een geplande reis naar verre kusten lijkt me.
Wat in de discussie niet naar voren is gekomen is de invloed van de schroef op het geheel, en schroefdiameter/toerental zijn van beduidend grotere invloed op de efficiency dan die paar gram specifiek brandstofverbruik waar het hier al een paar pagina's over gaat.
Uiteraard komen we dan weer uit op het oude dilemma motorvaren vs zeilweerstand, en vaste, klap of vaanstandsschroef. Dit zijn persoonlijke keuzes, mede afhankelijk van vaargebied en reisplannen.
Voor lange verre reizen is een grote (en dus) langzaam draaiende klap- of vaanstandschroef de meest efficiente oplossing, belangrijker dan common rail of mechanische inspuiting. Credo uit de scheepvaart: schroef zo groot als de diepgang toelaat, de ideale schroef heeft een oneindig grote diameter bij een oneindig laag toerental. Niet praktisch natuurlijk, maar het schroefrendement gaat dramatisch omhoog met toenemende diameter.
En laat je niet gek maken over diesels die vollast moeten draaien, ze kunnen heel wat hebben.
Op het werfje naast de winterberging ligt een Vetus dieseltje die altijd volle kracht draaide: heeft niet eens de 1000 uur gehaald en is total loss volgens de werfbaas. Bijna alle bootjes in onze range verbruiken rond de 2 ltr/h, allemaal rond de 25 tot 30 pk, dus die draaien echt merendeels op een laag pitje. Zeker tegenwoordig: hard varen kost geld en levert weinig tijdwinst. Bij de huidige brandstofprijzen begint dat zelfs tot Urkers door te dringen.
Roet en kool kan voor het grootste deel in de hand gehouden worden door periodiek op meer vermogen te varen, dan blaast het zootje zich weer schoon. Verglazen van cilinderwanden had meestal andere oorzaken: lakvorming door verkeerde smeerolie/brandstofcombinatie.
Zoals iemand al eerder opmerkte, onze laagbelaste te grote motortjes gaan meestal toch wel een jaar of 30 mee.
Het echte vermogen heb je af en toe nodig, al is het het maar 1 keer in de levensduur van je motor: als het je schip redt is het het waard!
Voor snelheid is het niet zo belangrijk, voor stuwkracht wel: golfweerstand, aan de grond lopen, slepen.
Ik ben er persoonlijk voorstander van om de schroef op paaltrek uit te leggen ipv op rompsnelheid: lopen doet de boot toch wel, en aan de grond of slepend heb je alle beschikbare pk's (is kg stuwkracht) nodig!
Tenslotte: veel met een kennis meegevaren, HR43, Volvo D2 50, Gori "2 versnellings"schroef.
Op een windstille dag op de oceaan geexperimenteerd: maximum snelheid volgas was in beide standen gelijk, verschil in brandstofverbruik in deellast niet meetbaar. In de ene positie maakt de motor minder toeren maar moet meer koppel leveren, gelijke snelheid is gelijk vermogen. Theoretisch bij lagere toeren beter schroefrendement, maar zoals gezegd: niet meetbaar. Wat we wel constateerden was dat voor het "schakelen" het vooruitvarend achteruitdraaien nodig was. en dat dit met zware Gori schroef forse klappen op de aandrijftrein gaf. Uiteindelijk besloten dat de niet meetbare brandstofbesparing niet opwoog tegen de klappen op de voortstuwingsinstallatie, en het "overdrive gebeuren" maar te vergeten.