Dat klopt niet (helemaal) .
Polyester op zich hydrolyseert echt niet door water , dan zou het in feite ook biologisch afbreekbaar zijn
, maar ook zouden dan alle polyester boten er last van moeten krijgen en dat si gelukkig niet zo.
De oorzaak ligt met name in het productieproces van de boot . Als daar de hars bijv. onvoldoende goed gemengt wordt na het toevoegen van de harder ( effe roeren met een bezemsteel bijv.
)of er teveel harder wordt gebruikt om de zaak sneller te laten uitharden , bijv, als de lamineer ruimte niet goed verwarmd wordt , kunnen later niet weggereageerde componenten o.i.v. water gaan afbreken tot die zure producten waardoor de echte osmose op gang komt .Dat zuur zal trouwens het goede polyester ook niet zomaar kunnen afbreken want polyester is i.t.t. bijv. nylon juist goed zuurbestendig . Ook zonder echte osmose zal er immers water altijd in het laminaat komen (vooral gelcoat is imemrs altijd semipermeabel, mogelijk vanwege de vulstoffen en kleurpigmenten) maar dat hoeft niet altijd tot osmose te leiden . Het schijnt wel zo te zijn dat Iso-ftaalzure hars wat beter bestendig is dan ORTHO wat vooral vroeger werd gebruikt. Alleen verklaart dat niet dat ook nieuwere boten last kunnen krijgen van osmose terwijl die meestal tegenwoordig van ISO hars worden gemaakt en dat oude boten van ORTHO hars juis nog steeds osmosevrij zijn.Of zou dat een kwestie van prijs verschil tussen die twee soorten zijn ( hoewel de harskosten waarschijnlijk het kleinste aandeel zijn van de kostprjs)
Ik denk darom dat de belangrijkste oorzaak te zoeken is in de verwerking van de hars tijden de bouw.
Ad