Onderwerp: Seagull uit 1964

Op MP kocht ik voor weinig een British Seagull buitenboordmotor uit 1964. Ziet er op het eerste gezicht goed uit: vliegwiel draait moeiteloos en de schroef draait mee. De motor moet gevoed worden met mengsmering van 1:10.



Uit het motornummer blijkt dat het een type TC is, dus 102 cc met koppeling en gebouwd in februari 1964.De cylinder is uit 1 stuk, dus zonder losse cylinderkop en ook zonder koelribben. Ik heb natuurlijk eerst de gebreken nagelopen. Valt mee: de breekveer op de schroefas ontbreekt en het hendeltje van de koppeling is afgebroken. Ik ben begonnen met het uit elkaar nemen van de onderdelen en het schoonmaken daar van.


Het losnemen van de meeste bouten moeren lukt wel ( Engelse maten!)maar met behulp van veel WD50 en IMAL zullen ze hun verzet wel opgeven.

Ja, leuk om te zien

Maar 1:10... ga je deze echt gebruiken of is t voor aan de muur?

Ik heb al eens gepuzzeld of zo'n Seagull niet naar electrisch om te bouwen is zonder het uiterlijk teveel geweld aan te doen... zou best leuk zijn!
Accu in de tank, en een platte motor ipv het vliegwiel...

Richard

Leuk, ik heb al eens hetzelfde gedacht. Kijk eens bij het assortiment van Golden Motor. Ze hebben ook vertegenwoordiging in Nederland, die best mee wil denken over gekke projecten.

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Gaaf project!

Voorlopig is het een restauratieprojectje; je kunt tenslotte niet iedere dag gaan zeilen. Ik heb nog geen bestemming voor het motortje. Ik maak me ook niet druk om dat beetje mengsmering 1:10 . Tweetakt is bij mijn weten niet verboden in ons land. Mag alleen niet in de A’damse grachten varen.

Ik gebruik reeds vele jaren een Seagulletje. Het kleinste model, aangepast voor 1/25 mengsmering.
Ik gebruik de Seagull omdat het in mijn ogen de meest betrouwbare buitenboord motor is.
Er is gewoon niks aan dat stuk gaat.
Nou ja, bijna niks. Bij mijn motortje brak de aandrijfas nadat ik in een lap plastic gevaren was.
Let wel, 50 jaar oud en voor zover ik weet ook 50 jaar gebruikt.
Ik roei of zeil onze bijboot, het motortje is voor noodgevallen of als het echt niet anders kan.
Het idee om een Seagull te elektrificeren vind ik geniaal. Moet dan wel kunnen geladen worden vanaf het boordnet ( zon en wind energie ) en niet over een inverter. Onnodig verlies.
Een Seagull heeft wel flink wat mechanische weerstand denk ik, geen kogellagers maar bronzen bussen. Geen dichtingen. Seagull is ook ontzettend zwaar vergeleken met moderne motortjes.

Mijn zoon heeft ook een oude Seagull. Die heb ik ook weer draaiend gemaakt.
Maar daar staat mengsmering 1:20 voorgeschreven.
En dan ook nog een speciale gradatie.
Die weet ik niet uit het hoofd, moet ik ff voor naar de werkplaats.
Maar op www staat genoeg over deSeagull.

Alabastine schreef :
Ook ik heb er wel eens aan lopen denken... en we zijn niet alleen...

Leuk, helaas weinig informatie in het filmpje. Wel een hele forse motor en regelaar. 48v zo te zien. Mijn gedachtes gingen naar 36 volt en een fietsaccu. Die gaan tot nog. 1000watt (is je accu wel snel leeg, natuurlijk)

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Leuk Jerry!

Ik ga je vorderingen volgen.

Mijn grootvader had een Solex. Als hij dit zou zien kwam hij terug.

Jerry schreef
Leuk die krijg je vast weer aan de loop. Elektrificeren is eigenlijk zonde van een antiek voertuig of motor niet dat ik wat tegen die manier van varen/rijden heb maar je haalt het authentieke van het ding weg en daarmee ook de verzamellaarswaarde. Het alternatief van origineel laten en"zelden gebruiken" is beter.
Die 1:10 was dan ook met de meng olie van 1960. Sindsdien is de mengolie erg verbeterd. Het zou me niks verbazen dat je het motortje met een goede moderne mengolie gewoon op 1:25 kan laten lopen. Zou me daarover eerst wel wat inlezen over ervaringen van andere gebruikers alvorens dat ook zo te doen.

Freek

Stel dat je gaat varen met te weinig olie in je brandstof. Hoe merk je dat dan?

Dan loopt die motor vast dus dat is desastreus.

Freek

Te weinig olie betekent te weinig smering en dus veel wrijving.
De boel loopt vast en beschadigd of gaat permanent stuk.
Meestal is het de zuiger die vastloopt in de cylinder.
R.

jerry schreef :
Er zit zo te zien in ieder geval een werkschroef bij!
Planeren mer een Seagull. Daar dacht men destijds nog niet aan, zo te zien.

Mijn bootje is ooit gezonken op de Leie. Een rivier in Vlaanderen. Het jachtje was aangevaren door een binnenschip en lag een tijdje op de bodem. De eigenaars ( jachtje lag vóór hun landhuis ) kwamen in contact met de eigenaar van een klein scheepswerfje en vroegen hem het bootje te lichten. In betaling kreeg hij wat overbleef van het jacht. Twee ijzeren pontons, kabels onder het bootje en dan die kabels aanspannen zodat het bootje omhoog kwam. Dan het hele zootje verplaatsen naar het werfje waar het jacht een complete renovatie kreeg.
Die ijzeren pontons werden gevaren met twee Seagulls. De grote 4pk Seagulls met werkschroef.
Dezelfde die jij nu hebt. Eén van die Seagulls heb ik ooit ingekort. Gewoon alle vier de buizen een stuk afgezaagd. De aandrijfas / buis, de uitlaat, de waterinlaat en de bronzen verbinding tussen motor en tandwielkast. Ik had toen een 4 pk kortstaart met koppeling en werkschroef. Kan zijn dat ik hem nog heb, geen idee waar. Denk in m´n vaders schuur.

Er zijn dingen die gewoon leuk zijn. Ik denk dat Seagull ongeveer de enige buitenboordmotor is die na tien jaar stilstand gewoon weer werkend te krijgen is door hem een keer te demonteren en weer in elkaar te zetten. Heb er samen met mede zeeverkenners in de zeventiger jaren twee werkend gekregen op die manier. Een was er van het hier getoonde type. De ander was nog uit het tijdperk dat koper en messing werden gebruikt. Paar spelregels zijn van belang. Alles wat kan lekken zal lekken. De toleranties waren bij Seagull best ruim. Je zult nieuwe pakkingen moeten maken om de losgehaalde onderdelen vloeistofdicht te maken. Onze smering zat ook ergens rond de 12,5 maar dat moet met de toevoeging van tegenwoordig wel in een andere verhouding kunnen. Zo’n motor hoort achter een waterverplaatser als een vlet of sloep. Zwak punt was de start als de motor tussen echt warm en koud inzat na eerder gebruik. Als die start niet in twee of drie pogingen lukte kon je de bougie er uit halen die was dan gegarandeerd vet geslagen. Ook al een reden om niet te overdrijven met de mengsmering. Is sowieso geen motor om in je nette pak te bedienen. De motor houd van vet en niet alleen aan de binnenkant. Ik hoop dat je het electrificeren nog even parkeert dat kun je altijd nog proberen met een oude Johnson uit die tijd. Al zal die wel wat lastiger te vinden zijn vanwege de vele zaken die daar aan stuk konden in vergelijk met de Seagull.

OldBawley schreef : Ik zou foto heel leuk vinden!: ook goede herinneringen aan 3 pk Seagull!

Oude foto, de bijboot heeft nu een nieuw groter tuig en is wat netter.

Let op profiel bakboord roeiriem, speciaal voor wrikken.

Op eilandjes heb je soms waterputten dicht bij de waterlijn. Dat water is dan waarschijnlijk brak, iets anders is er vaak niet. Heb een waterput gezien gezien met een door een Seagull aangedreven pomp. Op dat eiland waren geiten, paarden en ezels. De Seagull koelde zichzelf met het opgepompte water.
Heb ook een jacht gezien met een ankerlier aangedreven door een tweetakt motortje. Denk dat het een Mobylette motortje was, kan echter ook een Seagull geweest zijn. Rookte flink.

Iemand schreef dat dit een werkschroef is. Waar kan ik dat aan zien? De grootte van de bladen die elkaar bijna overlappen? Er staat geen merkteken op deze schroef.De schroef heb ik ontdaan van aangroei met een borstel met harde kunststof haren op de electrische boormachine.
Vraagje: kan ik de randen wat gladder slijpen of vijlen, of gaat dan de balans uit de schroef?

Er zit vrij veel kool in de uitlaatspruit en ook in de uitlaatbuis. Die buis heb ik al schoongemaakt met een staalborstel met een verlengde steel. Overigens zat er alleen kool in het bovenste deel van de buis en wel tot aan de plek waar het koelwater in de buis wordt geperst. Het chroom van de buis is nog in perfekte staat.

Vandaag heb ik het staartstuk gedemonteerd. De lange buis met een vierkante doorsnede verbindt het staartstuk met de schroefas met de krukas van de motor. Te zien is ook de impeller van staal die het koelwater opstuwt naar de cylinder. Hier is geen impeller van rubber gebruikt, maar een van metaal.

Verder ben ik aan het proberen het vliegwiel met de dynamo los te maken. Ik zie geen contactpuntjes, maar wel een messing doosje waarin waarschijnlijk de verdeler zit.

Op mijn vraag van gisteren waaraan ik kan zien of de schroef een werkschroef is heb ik nog geen antwoord gekregen. Wadloper deed m.i. die uitspraak.

Groot bladoppervlak, kleine spoed = werkschoef.

Voor je iets stuk maakt :

kijk eens op " Saving old Seagulls forum"