Nou ja, voor mij een 'project' dan. Het eerste stukje laswerk met mijn nieuwe TIG lasapparaat wat daadwerkelijk iets oplevert behalve aan elkaar gelaste reststukjes metaal.
Hoewel de preekstoel van de il Cigno voorzien is van een mooi opstapje is het nog een hele klim om van de steiger via de boeg op en af te stappen. Je kunt daarbij wel op het Rocna anker staan maar dat is een behoorlijk scherpe rand en nog steeds een hele hoge stap. Toevallig kwam ik via via op een Duitse site een aardige maar dure oplossing tegen:
Dat gaf inspiratie om zelf ook zoiets te maken. Het ontwerp van Niro Petersen moest op twee aspecten aangepast worden: het trapje moest korter worden, zodat het in de ankerbun past en de ophanging annex bevestiging van Niro vind ik uitgesproken onhandig dus dat moest anders.
Van PVC pijp heb ik een mock-up gemaakt en toen dat naar mijn zin was heb ik bij een lokale bootwerf een paar stukken RVS buis rond 25 gekocht en in de juiste hoek laten buigen. Door de losse stukken tegen de PVC mock-up te klemmen kon ik checken of de afmetingen en hoeken goed waren.
Toen kwam het echte werk, het TIG lassen. Het is al vaker gezegd hier, dat vergt veel oefening en kost frustratie als je wéér met de laselectrode het smeltbadje aantikt en de punt meteen onbruikbaar wordt. Tegelijk spelen met de vele instellingen van het lasapparaat (wel of geen puls, lasstroom, frequentie, verhouding hoog-laag etc.). Maar al doende leert men, al zijn mijn lasjes nog verre van de mooie golvende TIG lasjes die je hoort te krijgen. De slijptol was mijn beste vriend zullen we maar zeggen. Maar uiteindelijk toch best een aanvaardbaar resultaat. Niet geweldig (niet alle lassen zijn mooi doorgelast), maar zeker sterk genoeg.
Met passiveerzuur, slijpen, schuren en polijsten is de glans ook voldoende teruggebracht. Het treetje heb ik
net als bij mijn zwemtrap gemaakt van een stuk 'nep-teak'. Dat stapt fijn en is uitstekend anti-slip. Aan de onderkant een uitholling die om de buis valt en met zwarte marine-grade kit vastgezet.
Het trapje is voorzien van twee 'oren' die op de rand van het Rocna anker rusten. Met een kort bandje wordt het geheel geborgd. Daarmee is het plaatsen en weghalen supermakkelijk. Als het trapje niet in gebruik is past het mooi vlak tegen het schot in de ankerbun. Project geslaagd wat mij betreft.