Onderwerp: Zeewaardigheid?!

Het punt dat ik eigenlijk wil maken is dat wat mij betreft zout water/ zoute damp binnen de boot een van mijn grootste vijanden op zee is. Om zoutwater binnen te krijgen hoef je niet eens over de kop te slaan. En ik kan me haast niet voorstellen dat andere zeelui, of dat nu beroeps of plezier is, hier anders over denken als basisprincipe...

Vanuit dit oogpunt vind ik het verbazingwekkend hoe gemakkelijk er met waterdichtheid wordt omgegaan op bootjes. Ook op de Fisher die ik had en de Cumulant die ik nu heb. Als ik denkbeeldig deze bootjes zou ontdoen van alle erop of eraan geschroefde onderdelen dan houd ik bijna een vergiet over. En dat is naar mijn overtuiging fout als het gaat om zeewaardigheid. Dat moet op zijn minst geminimaliseerd worden als zijnde een noodzakelijk kwaad.

Ik overweeg nu mijn Cumulant waterdicht afsluitbaar te maken. Daarom heb ik een relatief goedkope boot van staal gekocht. Dan is het wat minder zonde om te lassen en branden. Hoewel het nog steeds slikken is...

Ik denk er precies zo over.

Erikdejong schreef :
Het beeld van de gevaren op zee wordt beïnvloed door de omstandigheden in gebieden met onstuimig weer, op een moeilijke route, buiten het optimale jaargetijde. In de kokosnootroutes is het gelukkig anders en daar kunnen veel van onze boten zonder veel risico varen met een goede planning en rekening houdend met de windverwachting. Als je dit laatste van plan bent hoef je je niet te laten tegenhouden door de omstandigheden in andere gebieden en andere jaargetijden. Zo doen duizenden boten dat elk jaar en er gaat zelden iets serieus mis.

Hier een gevolg van allerlei dekdoorvoeren bij de mast. Dat er zoutwater binnenkomt gebeurd op een stalen bootje niet onopgemerkt zullen we maar denken. Dat is het mooie van staal...



En dat terwijl het aan dek allemaal nog wel wat lijkt (hoewel ik nooit voor dergelijke dekdoorvoeren had gekozen):

Noorderzon schreef :
De dekdoorvoeren zijn inderdaad geen topklasse, maar wat doet die navigatielantaarn daar net boven de mastvoet?

Dat is juist vaak het probleem van "zeewaardigheid". Alle details moeten kloppen. Op mijn scheepje zitten bijvoorbeeld de nav-lichten op de onderste zalingen, ruim vijf meter hoog (voor de zichtbaarheid).
Ongelukken op zee zijn vaak ongelukken met de opvarenden. Niet zelden blijft het scheepje wel boven de waterspiegel...
Een zeewaardige bunker ontwerpen is niet zo heel moeilijk: elke boei op open water voldoet er aan. Maar een zeewaardig vervoersmiddel is wat anders. Een stevige rubberboot zal heel lang blijven drijven en het water buiten de drijflichamen houden en de bemanning een meer of minder comfortabel en veilig "zitje" aan boord geven is niet zo moeilijk. Maar als het drinkwater op is en/of al het voedsel, of als je weken in de brandende zon of in temperaturen onder nul hebt moeten bivakkeren is het snel afgelopen.
Ik heb aan tientallen boten zitten rekenen en mij viel bijvoorbeeld op dat veel populaire zeilboten een (soms zeer) beperkte weerstand tegen (door-)kenteren hebben wanneer zij meer dan 90 graden slagzij maken. Toch worden met dit soort zeilschepen aanzienlijke tochten succesvol gemaakt.
Ik denk dat Arcadia gelijk heeft: je moet je boot op de juiste manier gebruiken voor de omstandigheden waarvoor zij geschikt is. Zeewaardigheid wordt dus bepaald door de bemanning, volgens mij.

Ik heb nog een vraagje voor Erikdejong (of iemand anders die ervaring heeft met onderstaande).
Komt het vaak voor dat de mast beschadigd raakt of (deels) breekt bij zo'n kentering? Wat vind jij in dat verband van doorgestoken masten?

Laten we eens een lijstje maken:
1 een kuip die dmv een brugdek gescheiden is van de kajuit
2 een kuip met zelflozers van voldoende diameter
3 een noodroer, dmv een extra stomp op de roerkoning
4 een of twee lenspompen
5 bakskisten die waterdicht zijn, in ieder geval tov de motor
6 een anker met voldoende ankerlijn/ ketting
7 ...... Etc etc

jerry schreef :
Klik

jerry schreef :
Tja, mijn kuip heeft vier zelflosers van twee duim doorsnee, maar met een luik wat er bij mij zo uitziet is dat schijnveiligheid:

jerry schreef :
Tja, mijn kuip heeft vier zelflosers van twee duim doorsnee, maar met een luik wat er bij mij zo uitziet is dat schijnveiligheid:

@ Noorderzon: Even terugkomen op je openingspost.
Ik zie twee foto's: Zeewaardig staat er bij de eerste. Een paar overwegingen.
-geen railing en een heel smal voordek: recept voor overboord slaan, lijkt me.
-hoekige vormen van opbouw en andere zaken: recept om van alles te breken als de boot een zwieper maakt.
-hele bossen touwen, touwtjes, kikkers en blokken: recept om te struikelen en .. zie voorgaande punt.
-jonktuig: bij wat meer wind allerlei rondhouten die wild om zich heen kunnen gaan slaan. Nog even afgezien van toch duidelijk mindere eigenschappen voor weg kunnen kruisen van lagerwal.
-doorgestoken, onverstaagde mast: zware constructie die zorgt voor hoger liggend zwaartepunt. Bij breuk gat in de romp als je geluk hebt. Bij pech een maststuk dat woest, voorzien van scherpe breukvlakken over het dek gaat zwiepen voordat hij compleet afbreekt (als tenminste niet alle touwtjes en touwen van het jonktuig dat voorkomen en het afgebroken maststuk vrolijk het dek en eventueel daar aanwezige bemanning blijft bewerken).
Eerlijk gezegd zou ik een tochtje over de Fluessen bij wat wind al behoorlijk link vinden met dit scheepje. Maar ik hoor het je al zeggen: ook met zulke scheepjes zijn aanzienlijke tochten gemaakt.
Waarmee ik toch weer terugkom op de zeer bekende stelling: zeewaardigheid wordt bepaald door de bemanning.

Steef ton, zoek maar een op “mingming the simpele sailor” www.thesimplesailor.com/Mingming.html
Roger Taylor van mingMing moet je kennen!


Over de boot:

ja, precies, dat bedoel ik. Ik denk dat Roger Taylor zo'n bikkel is. Zo'n vent die elk jacht zeewaardig maakt. Geef hem een open sloep, een paar badlakens en wat tijd en hij zeilt veilig om de noord naar Alaska!
Lees ook de verhalen van Robin Knox Johnson maar eens met Suhaili. Tsjonge, jonge wat een bikkel. Maar ik zou met Suhaili echt geen oversteek over het ijsselmeer met windje 7 durven maken, hoor.

Op het IJsselmeer kan er toch niets gebeuren?

Arcadia schreef : Dat schreef ik ook al, al was mijn tweede bericht mogelijk wat uit de context getrokken door de opmerking van Jeroen-Pion. Een boot moet geschikt gemaakt worden waar deze voor gebruikt gaat worden.
steef ton schreef : Die keer dat we in de lengte richting over de kop zijn gegaan stond de mast nog, maar de mast was wel total -loss. Ik heb de schade indertijd niet heel goed bestudeerd, maar mijn eerste indruk was dat door de krachten op de verstaging de mast terplaatse van de zalingen als een harmonica in elkaar gedrukt was waardoor de mast in zijn geheel korter is geworden. We zijn met die mast onder eigen kracht weer terug naar de wal gezeild. De stormfok stond ook op en die had geen schade. Mijn persoonlijke verwachting zou zijn geweest dat de mast eraf had moeten liggen, maar dat is toen niet gebeurt.

Het geval met mijn eigen boot had op lange termijn schade gehad als ik de lampbehzuingen niet schoon en zoutvrij had gemaakt, dan had de corrosie zijn werk in korte tijd waarschijnlijk gedaan. Behalve een paar gebroken borden en wat putten in het plafond geen schade aan mijn boot of tuig.

Over het algemeen ben ik geen fan van een doorgestoken mast. Als je mast overboord gaat is de kans op ernstige schade aan je boot groter en heb je altijd een flink gat in je dek. De restanten van een doorgestoken mast opruimen is ook meer werk en vaak gevaarlijker omdat je de stomp in moet klimmen om de mast te kappen. Een op dek staande mast gaat meestal in zijn geheel overboord en dan hoef je niet meer dan de verstaging los te halen.

Als de grote waterdichte beroepsschepen serieus in problemen raakten gingen ze in overnaadse open houten bootjes zitten...

Zijn sommigen hier niet een beetje in de war met de Onderzeedienst van de Koninklijke Marine?

Zo leerzaam wat Roger Taylor
en zijn MingMing I & II laten zien!

Grote klasse van levensstijl:

'Je bent er niet voor het bootje
maar het bootje is er voor jou'

Maar ook 'Zorg voor het bootje,
en het bootje zorgt voor jou'

Beginselen van 'zeewaardigheid'!

steef ton schreef : Om aan te haken op je stelling: zeker wordt zeewaardigheid ook bepaald door de bemanning. Maar daarnaast is de boot ook belangrijk. Het ene sluit het andere niet uit. Als de staat/het type van de boot er niet toe zou doen, dan zou je zelfs met een badkuip veilig naar zee kunnen.

Ik haalde mingming’s bootje erbij omdat die echt waterdicht is: het punt waar het bij veel bootjes aan schort en wat ik in dit topic probeer te maken. Met een gemiddeld jacht had Roger Taylor zijn tochten niet kunnen ondernemen. En let er eens op wat álle bootjes die uitgebreid de ruigere oorden bevaren gemeen hebben: ze zijn waterdicht afsluitbaar. Iets wat ik niet anders dan logisch vind.

Mijn gevoel zegt dat de boot niet zo snel zal vergaan maar dat je eerder ernstige schade oploopt die je later in de narigheid brengt. Zware zee en een klein bootje = wachten totdat je schip kentert = mast kapot = stuurloos en nog meer in de shit, motor of geen motor.

De zeegang, of deining, (ik weet niet hoe dat op zijn nederlands heet. La houle is het op zijn frans) bepaalt ook veel denk ik of een boot aan zijn grenzen komt. Vorige week nog op de Med windkracht vier met uitschieters naar vijf. Met korte (voor mij hoge) golven van 80 cm tot een meter en ik werd van hots naar her geslingerd, niet echt relaxed. Paar dagen daarvoor zelfde windkracht maar een lage deining met de zelfde golfhoogte en geen enkel probleem.

Aad77 schreef : Dat is ook alweer 100 jaar geleden, toen waren ook de beroepsschepen minder betrouwbaar dan nu en voer de KNRM (KNZHRM) ook nog met houten roeiboten.

nogmaals @ Noorderzon.
Natuurlijk moet je scheepje geschikt zijn voor wat je plan bent, zoals Erikdejong ook al schreef.
Ik wil met mijn scheepje bijvoorbeeld de oceaan op en dat stelt eisen. Bij mijn scheepje heb ik voor alle schroeven en bouten in het dek waar dat kon blinde gaten gemaakt (draad in epoxy met aerosyl en chopped strands) om die reden. In mijn scheepje zitten poortjes in de zij, maar wel voorzien van dubbele knevels en 6mm lexan (dicht tot tenminste 20 bar...). De mast staat op het dek en de ondersteuning is zo geconstrueerd dat de romp vrijwel spanningsvrij blijft.
etc, etc.
Een oceaangaand scheepje moet wel tegen een stootje kunnen, lijkt me. Aan de andere kant is bijvoorbeeld een zware, stalen langkieler een boot die zeer veel meer water zal overnemen dan bijvoorbeeld mijn lichte dobbertje. Maar zo'n dobbertje is wel weer ruwer op de golven. Met een lichtere, snellere boot, voorzien van mogelijkheden om goede weerberichten te ontvangen kun je het meeste zware weer uit de weg blijven. Dat lukt met een minimalistische boot als Mingming niet. Roger Taylor vertelt tijdens een interview zelfs dat zijn scheepje gemiddeld de 70 mijl per dag niet haalt. Maar Roger neemt eenvoudig genoeg tijd voor (het plannen van) oversteken en bovendien maakt hij zelf met zijn enorme ervaring de beperkingen van zijn scheepje meer dan goed...
Het is volgens mij zoals ik al zei: alle details moeten kloppen in overeenstemming met de ambities met je scheepje en met jouw mogelijkheden. Waterdichtheid van het scheepje is slechts één van de belangrijke punten, denk ik.

steef ton schreef : Knap, hoe doe je dat?

De maststeun staat niet op de bodem, maar is een onderdeel van een spant dat weer een onderdeel is van diverse langsspanten. Op deze wijze worden de krachten over een (zeer) groot deel van de romp verspreid. Zo voorkom je spanningen in de romp. Hetzelfde heb ik met alle wantputtings gedaan. Het voert voor dit topic wellicht wat te ver om hier nu ver op in te gaan, maar ik wil best een nieuw topic starten (onder een ander hoofditem) om daar wat dieper op in te gaan als daar behoefte aan zou zijn.
Een goed geconstrueerd scheepje (dat is iets anders dan een zwaar geconstrueerd) is minstens zo belangrijk als waterdichtheid was het punt dat ik hiermee wilde maken.

steef ton schreef : Helemaal mee eens. Maar in dit topic ligt daar de focus minder op.