Onderwerp: Waar hulp vragen bij problemen

Afgelopen zondag hoorde ik op de Keeten dat een medezeiler had gevraagd om hulp vanwege motorproblemen. Even later stoof een rib op d boot af nabij de KT 25. Mijn eerste gedachte was: waarom heb je niet even via de marifoon een sleepje gevraagd aan iemand in de buurt? Je had met die wind zelfs probleemloos naar St Annaland kunnen varen, alleen de haven in had je dan hulp nodig gehad. Uiteindelijk is de zeiler in Annaland aan de steiger gelegd door de berger. Zou het nu zo’n vreemde vraag zijn om iemand even te helpen? Ander zeilers gaven aan dat het vanwege mogelijke schade riskant was om zelf te slepen maar met dat weer schat ik de kan daarop zeer klein. Er zijn omstandigheden waarbij je het aan professionals moet overlaten. Wat zouden jullie doen?

Geen idee.

Als ik een lekke band heb , vervang ik deze zelf ter plekke , een ander belt de ANWB .

Toen ik een paar jaar geleden motorpech had met mijn SAGA20 vroeg ik aan een passerende sloep een sleepje. Die heeft me toen van Leidschendam via de sluis naar de Vlietlanden gesleept. De behulpzame schipper wilde er niets voor hebben. Ik zou hetzelfde gedaan hebben. Op het water moet je elkaar helpen nietwaar?

Ik probeer altijd te helpen als ik zie dat het nodig is, maar in beginsel vind ik dat iedereen zoveel mogelijk eerst zijn eigen problemen moet zien op te lossen, in jouw voorbeeld: zeilend ergens voor (of vlakbij) de wal komen.

Hoe maak je dan kenbaar dat je hulp nodig hebt:

- Marifoon: je zou op het daar geldende marifoonkanaal een oproep kunnen doen naar jachten om je heen, maar dan moeten die wel uitluisteren, en daarbij heb je dan dus ook meteen de warme aandacht van de commerciele redders. Eventueel een gerichte oproep aan een nabij jacht (met AIS) zou beter kunnen werken, of zelfs een DSC-call. AIS geeft tenslotte MMSI en naam dus je kunt gericht contact zoeken.

- Seinvlag 'V', maar dat snapt toch niemand dus laat die maar in het foudraal, evenzo geluidsignalen.

- Gebaren/zwaaien naar een voorbijgaand jacht en dan praaien

Ik heb al eens een gezin naar binnen gesleept in Makkum.Defekte motor bediening! Nou zat bergen een beetje in m,n bloed.

Hoewel ik groot voorstander ben van zelfredzaamheid op het water en de volgende logische stap medewatersporters vragen vind is de KRNM app imo de volgende stap.
Mobiel bereik is tegenwoordig aardig goed gedekt, dus meestal lukt dat wel.

holrobert schreef : Een tros omhoog houden, liefst vanaf het voordek.
Zwaaien met de vlag valt ook flink op, al is dat meer een noodsignaal dan vragen om hulp.

En de behulpzame "sleper" moet ook wel weten wat slepen is .

Zag een keer een sleepje binnen komen in de haven , waar de slepende schipper het kennelijk voor het eerst deed .

Vaart even vlot de haven in en denkt nu even kijken waar we gaan liggen, mooi als je het gas eraf haalt, dat kan de boot achter je niet.

Schade .

Nee ik knoop mijn boot indien nodig niet zomaar achter iedereen

Er was ook nog iets verzekerings-technisch geloof ik, betreft de hulpverlenende boot?

Welke wind stond er zondag?
Mijn eerste gedachte zou zijn: zeilen naar een plaat en ankeren om het probleem op mijn gemakske te benaderen.
Maar misschien is dat ook zo verlopen... weten we niet...

Jeroen-Pion schreef :
Als ik slepend schade vaar, hoef ik niet bij mijn verzekering aan te kloppen.
Dat betekent niet dat ik het nooit doe*), maar het is wel goed om je daarvan bewust te zijn.
Mijn verzekering (EOC) is hierin zeker niet de enige.

*) slepen dus - niet schadevaren

Mensen raken in paniek en dan vragen ze om hulp om iets wat ze misschien best zelf hadden kunnen oplossen. Mooi verhaal hierover: Paar jaar geleden op de Oosterschelde op kanaal 68:

'Post Wemeldinge, hier de XXX, ik heb dringend hulp nodig, er is geen wind en de motor is afgeslagen en we drijven door de stroom naar de zeelandbrug en we kunnen er niet onderdoor'.

'XXX, post Wemeldinge, heeft u een anker aan boord?'

lange stilte

'Post Wemeldinge dat is wel een verdomd goed idee...'

Jeroen-Pion schreef :
Als je vooruit weet dat je met de boot die je wil helpen een haven of sluis gaat binnenvaren, moet je jezelf ook niet laten slepen, maar moet de boot die hulp verleent je langszij nemen, met een spring ertussen.

Ooit was dergelijke hulpverlening door willekeurige collega-schippers bij motorproblemen heel normaal. Kennelijk is de klad er een beetje ingekomen sinds de KNRM zich voor elk motorprobleem laat inzetten. Wanneer dat een trend is geworden kan ik niet helemaal meer nagaan. Toen ik in de jaren '70 met zeilen begon, hoorde ik nooit iets over dergelijke hulpverlening door de KNRM op binnenwater.

Maar de moderne mens is individualistischer geworden en de oproepbaarheid van de KNRM is bekend en dus is dat waar veel moderne watersporters een beroep op doen.

Bas van Dijk schreef :
In mijn thuishaven (Sint Annaland, stromend water) maak ik wel eens een rondgang over de steigers en ik vind het elke keer weer opvallend hoeveel boten geen anker gebruiksklaar bij de boeg hebben. Mogelijk is het wel ergens aan boord, maar te zien is het niet. Sommige boten hebben trouwens ook geen ankerkluis. Niet alle ontwerpers vinden een gebruiksklaar anker nodig, kennelijk.
En dat terwijl het anker van oudsher hèt symbool is van de hoop op behoud van schip en leven.

Toen ik net mijn kajuitboot had, helemaal opgeknapt en tiptop, wist ik dat de buitenboordmotor niet goed liep. Dat kon wachten, het mooie weer brak immers aan.
Wist ik veel, ik zeilde immers al decennia met zwaardbootjes zonder motor. Had al wel eens met de motor aan gevaren maar kon er niks van. Zeilen ging immers 10 X beter.

Inderdaad, op de weg terug weigerde het ding en ik ging onder zeil de haven in, meerde af en verder niks.
Verbaasde reacties alom! Vermaningen (want zeilen in de haven mag niet), meewarige blikken.

Winterdag, als er nauwelijks verkeer is doe ik het nog vaak. Uiteraard gaat dat met 22fr boot vrijwel makkelijker dan een 40ft. Maar toch, is wel een vaardigheid die je moet hebben denk ik.

Vraag mij ook af wie allemaal een sleeplijn en een spruit gebruiksklaar hebben liggen aan boord.

Ik leg aan (of vertrek) op het zeil zodra het kan en niet direct tot vermaningen zal leiden.
Je moet het blijven doen om je vaardigheid op peil te houden vind ik.

Slepen van iemand is ook een dingetje, zowel sleper als gesleepte moeten wel iets ervan begrijpen.

Akkefietje van 10 jaar geleden waar ik me toen al enorm over verbaasde:

We lagen met een bootje of 30 aan de Mosselbank, in een nazomerweekend met redelijk mooi weer. Een echtpaar (rond de 70) leek een lijn of iets in de schroef te hebben, de stoere dame in kwestie probeerde dat zwemmend op te lossen. Later hoorde ik dat haar man wegens hartkwalen niet in het water mocht.

Nog wat later kwamen ze aan lopen over de steiger (wij lagen achteraan). Of ze een sleepje naar Herkingen konden krijgen. Ze hadden alle +/- 29 boten al gevraagd en kregen overal dezelfde smoesjes: 'dat durf ik niet, de motor is nieuw en zit nog in de inwerkfase, ik heb niet genoeg vermogen, het is een huurboot, ik kan niet goed genoeg varen' blablabla. Echt sneu. Het was inmiddels al donker, maar morgenochtend was geen probleem.

De volgende ochtend waaide het níets. Spiegelglad water. Met een ordinaire landvast van kikker naar kikker en met een snelheid van maar liefst 3 knopen hebben we het stel afgezet in Herkingen. Werden netjes opgewacht bij de kraan, wij bakboord uit, sleeplijn los, scheepie werd keurig opgevangen. Mensen blij en dankbaar.

Risico? Nul. Mensen zijn wel een beetje weenies geworden denk ik soms, en ik ben echt niet heel stoer.

Sunshine 36 schreef :
Zou dit wáár kunnen zijn geworden, de laatste 30 jaar?

Sunshine 36 schreef :
Schandalig !

Kennissen van mij hebben een ander jacht 600 mijl naar de Azoren ge(zeil-)sleept, da's de overtreffende trap van helpen.

Kwamen van de zomer uit de sluis in Spaarndam.
Een Dehler ca 30ft voer met motoralarm (koeling dacht ie) en wilde aan de remming gaan.
Ik zei dan mis je het konvooi en heb hem meegenomen tot in Haarlem.
Konvooi liet me voorop door de bruggen en ik zorgde snel door het bruggat te gaan.
Spoorbrug in Haarlem is weinig ruimte maar ging goed en aan de kade bb na de brug was een plekje voor de Dehler en kon ik met konvooi verder.

Mooi! En gelukkig is er geen (niet verzekerde) schade ontstaan In sleep meevaren in zo'n convooi vergt goede afstemming!

Ook wel eens gedaan hoor, collega-waarschipper kreeg in de Oranjesluis z'n motor niet meer aan de praat. Landvastje over, bootje slepen (beide een Waarschip 725), geen enkel issue. Bootje in Amsterdam Marina losgemaakt. Iedereen blij.

Niet te bang zijn. En een beetje gezond verstand gebruiken.

In de tijd dat ik een Victoire 22 had (met een 5pk Honda buitenboordmotor zonder werkschroef), voeren we op het Veluwemeer. Daar lag een stalen kruisertje van een meter of 8 rond te dobberen midden in de vaargeul.
Niemand bood hulp aan. Wij wel!
Na 10 minuten brullen draaide ik het gas weer wat terug op de Honda 1-cilinder buitenboordmotor, die het kruisertje van vast en zeker meer dan 5 ton gewoon de haven in had gesleept met 4 km/u.
Of we daar iets voor wilden hebben? Nee joh.

Af en toe een duit in het hulp-zakje doen zorgt er voor dat je zelf ook weer op hulp kan rekenen in de toekomst.

Heb wel eens een 40-voeter vlotgetrokken met mijn 10pk motortje (mast scheef getrokken), dus ja het kan hahahaha). Zelf hulp aangeboden. En als ik mezelf vastgevaren heb, moet ik ze bijna van me afslaan, de sleeplijntjes die ik aangeboden krijg. Een en al behulpzaamheid, dus zonder dat ik er zelf om vraag.

Dus herken eigenlijk niets van wat hierboven staat. Maar goed, n = 1.

Nachtvlinder schreef :
Ik kan in mijn polis en mijn voorwaarden niks vinden over dat ik niet verzekerd zou zijn bij het bieden van sleep hulp of hulp in het algemeen.
Dat zou ook gek zijn. Volgens mij ben je gewoon verplicht bijstand en hulp te verlenen als je daar zonder gevaar voor eigen goed en have toe in staat bent.
Daarnaast zouden alle schepen die een bijbootje slepen dan ook niet meer verzekerd zijn.

Niet persoonlijk en zeker niet vervelend bedoeld. Maar af en toe denk ik wel eens dat we wat te bang zijn en veel te makkelijk roepen dat iets niet verzekerd is. Met name als excuus om maar niet te hoeven helpen.