Ben weer terug, alles prima verlopen. Het Athens eye hospital is een supermodern nieuw geval, “Mijn “ oogspecialist had er vandaag twee patiënten. Ik betaal voor het gebruik van een der zes operatiekamers en nog wat prullen, het honorarium van de specialist en een anesthesist. De OP gebeurt zonder verdoving, de anesthesist is toch present ( Controle vitale functies ) en er word voor de zekerheid vooraf een naald in je ader gestopt zodat ze gelijk kunnen ingrijpen indien nodig.
De OP zelf duurde drie minuten, Ik kon zelfs de vage vorm van de twee “Messen” in mijn oog zien.
Ik zie nu met het slechte oog veel beter dan met het goede. Scherpte is gelijk maar de kleuren zijn levendiger.
@S32 had het over het totaal uit Nederland uitschrijven.
Van de Zeilers- vertrekkersdag in 1999 weet ik dat enkelen dat doen.
Heeft waarschijnlijk iets te maken met belastingen, Ik ben nog steeds ingeschreven in Nederland en MOET daarom verplicht ziekenzorgpremie betalen.
Vijfentwintig jaar premie betaald, nooit geclaimd, dit word de eerste keer.
Net iets meer dan een maand heeft het geduurd voor een antwoord van ** kwam op m´n vraag of ik kon claimen bij een behandeling in het buitenland.
Stel je voor dat ik voor die 3 minuten durende ingreep de weg volg die de zorgverzekeraar het liefste heeft. * Een ligplaats zoeken voor de boot
*Vlucht naar Nederland. ( Eerst een paar ferry´s )
*Huisarts. Die verwijst door naar specialist. Kan maandje duren voor ik aan de beurt
ben dus vlucht terug naar Griekenland.
Kom je bij de specialist, dan word een OP voorgesteld. Wachttijd ?????Ondertussen steeds heen en weer vliegen of ergens iets huren voor de duur van het wachten.
*OP in een door de zorgverzekeraar “Goedgekeurd “ ziekenhuis. ( Auto huren ) Dat goedgekeurd betekend in feite dat de zorgverzekeraar een deel van dat geld
terugwint.
* Nazorg
Ik zeil slechts in de Med, je kunt net zo goed in Transsylvanië zitten. Duur grapje.
Ik heb toezegging gekregen vanwege ** dat als ik niet gebruik maak van “Hun” ziekenhuis er 75% word uitbetaald van een voorafbepaald bedrag. Iedere klacht heeft een nummertje en daar staat een bedrag voor. Goed, daar ga ik dus voor.
Eens zien of na het indienen van de rekeningen weer een addernest opengeschopt word.
In 1999, een paar maand voor we vertrokken passeerde ik bij toeval het belastingkantoor in Goes.
Ikke naar binnen, dacht dat het eens persoonlijk vragen hoe en wat niet kon schaden.
Nieuw gebouw, een ruime ontvangstruimte met een grote enigszins gebogen balie. Geen kip te zien.
Ook het op de balie slaan hielp niet, dus ikke een deur opengemaakt en aan een verschrikte mevrouw gevraagd of ik even kon geholpen worden. Wat mijn probleem was.
Ik legde uit dat ik mijn baan opgezegd had, en dat het de bedoeling was een paar jaar te gaan reizen met een zeilboot. Of ik dan belastingen moest betalen.
Nou, dat wist ze ook niet, als ik even bij de balie kon wachten, dan zou ze het even vragen.
Een heer verscheen uit een andere deur, ik deed mijn verhaal. Nee, ik wou geen AOW, geen ziektewet, niks, zou m´n plan wel trekken. Geen inkomsten, gewoon leven van m´n spaarcenten. Ik verwachtte onbereikbaar te zijn voor aangiften en andere ambtelijke brieven, wou zeker zijn. De meneer verdween, kwam terug met een zestal collega´s. Het werd er echt gezellig. Hun discuteren en ikke aan de andere kant als een soort prijskip. Ze hadden er duidelijk lol in en kwamen tot de conclusie dat ik geen angst moest hebben, er zouden geen belastingen moeten betaald worden. Ik werd gefeliciteerd, bleek de eerste te zijn die uit eigen vrije wil kwam vragen of er belasting moest betaald worden. Ik had hun dag goed gemaakt.
Een paar jaar later hoorde ik via de bewoner van m´n postadres dat er een aangifteformulier via de post gekomen was en dat die helaas, per ongeluk vergeten was.
Nu is er internet en mail, tjonge wat een comfort.