Een aantal van jullie heeft mijn reisverslagen van mijn ‘solo rondje Atlantische oceaan’ wel gelezen. Ik heb van deze reis enorm genoten en veel ervaring op gedaan. Vooral ook zag ik voor mezelf bevestigd dat ik het heerlijk vind om langere tijd alleen op zee te zitten. Die reis was een voorbereiding op een nog groter avontuur. Namelijk een solo wereldreis.
En sinds enkele dagen weet ik het zeker! Het gaat gebeuren.
Sinds mijn terugkomst vorig jaar mei liep ik al met het idee rond ( en eerlijk gezegd al van kleins af aan ).
Het dilemma waar ik steeds tegen aan liep is dat ik erg gelukkig getrouwd ben en 2 schatten van dochters heb. Eén ding is daarnaast zeker, en dat is dat zij niet mee willen op zo’n reis.
Vorig jaar was ik nog zo voldaan van mijn reis dat ik dacht dat ik het grotere avontuur maar moest vergeten. Maar sinds een aantal maanden begint het weer steeds harder te kriebelen.
Een maand geleden durfde ik eindelijk de kwestie met mijn vrouw te bespreken, en ze accepteert dat ik die reis ga maken. Het is echt fantastisch, want zij is de leukste ( te bevaren en te bevliegen ) plekken op aarde aan het uitzoeken, en daar zullen we elkaar gedurende de ca. 4 jaar durende reis gaan ontmoeten, om heerlijk samen of met het hele gezin super lange vakanties te vieren.
Daarnaast zal ik gedurende de reis steeds zo’n 3 maanden per jaar thuis zijn.
Nu vertrek ik niet op stel en sprong. Allereerst moet ik de boot beter op orde zien te krijgen, en op een aantal punten maatregelen nemen om de ( nu toch 33 jarige ) boot een dergelijke reis te laten overleven.
Al met al moet dat er toe leiden dat ik uiterlijk in 2015 vertrek. Dat gaat ook zeker lukken, ofschoon als ik mijn aktielijst zie, ben ik voorlopig wel van de straat. Nb. Ik wil / moet / zal alle werkzaamheden zelf uitvoeren.
Wellicht denken jullie dat een boot die net een reis van 10.000 nautische mijlen achter de rug heeft en daar zonder noemenswaardige schade uitgekomen is, wel aardig klaar zou moeten zijn.
Nou, niets is minder waar! Allereerst heb ik een aantal concessies gedaan op mijn vorige reis, o.a. geen koelkast, geen binnen-douche, geen verwarming, oude motor ( zie het draadje ‘motor eruit, en boot blijft in het water’), zeer verouderde elektriciteit, geen echte stormzeilen, en helaas nog meer.
Ook wil ik heel graag leren duiken en een duikuitrusting kopen voor ik op reis ga ( anders mis je toch wel een stuk denk ik ).
Ook vind ik mijn meteokennis onvoldoende, en wil ik graag Spaans leren.
Kortom er is nog voldoende te investeren, knutselen en leren voordat ik het grote avontuur aanga.
Maar wat weet ik zeker dat ik dit wil!!
Dan is het zo, dat ik in plaats van het Panama kanaal , Kaap Hoorn wil ronden ( oost-west dus ).
Ja, ik weet dat je een beetje gestoord moet zijn om dat te willen, maar dat idee zit helaas al 25 jaar in m’n hoofd.
Nu ben ik inmiddels 51 jaar en in 2015 zal ik 53 worden, dat lijkt me een leeftijd waarop het allemaal nog wel kan, al wil ik ook daarom niet veel langer wachten ( je weet maar nooit hè).
Wel grappig is dat ik hier op het forum een paar jaar geleden de vraag stelde of een oude boot het waard is om daar zoveel tijd en geld in te stoppen. Het antwoord weet ik voor mezelf. Nee, dat is het niet. Maar tegelijkertijd voel ik me dermate verbonden met deze boot, en ken ik ‘m inmiddels zo door en door, dat ik er geen seconde over nadenk om een andere te kopen.
Het is ook heerlijk om iedere centimeter van de boot te kennen, precies te weten hoe de boot op allerlei situaties reageert en ook allerlei problemen die zich voordoen snel op te kunnen lossen zonder eerst hulp in te moeten roepen.
En ja, mijn boot is 31 voet ( 9,50 m ). Dat is niet de meest comfortabele lengte maar singlehanded wel prima te behappen. En ach zo klein is het nu ook weer niet.
De boot werd destijds gebouwd om oceaanwedstrijden te varen ( en op een groot aantal zaken is de boot zeer stevig uitgevoerd ), wat toch een veilig gevoel geeft.
Het enige waarvoor de boot waarschijnlijk niet geschikt is ( zeg ik zonder kennis van zaken ) is het drijfijs als ik te dicht in de buurt van Antarctica kom. Terwijl ik daar heel graag met m’n bootje naar toe zou willen komen. Ik zat me al af te vragen of ik de boot aan de buitenkant kan verstevigen zodat die daar toch geschikt voor is. Maar goed, daar kom ik later nog wel op terug.
Jullie begrijpen dat ik dit stuk een beetje voor mezelf schrijf, want daarmee bevestig ik m’n doelstelling, en hoop ik op jullie begrip voor nog veel meer vragen de komende 2 jaar.
Heus ik zeil op het water, maar ik ben in de wolken.
Frank.