roozeboos schreef :
Is er nog speciale apparatuur nodig om te keuren?
Of steekt men gewoon een schroevendraaier in de mast?
Tot nu toe heb ik mij stilgehouden in deze discussie, omdat het mij niet zinvol leek om tussen al dat geroep wat te zeggen.
Maar op uitnodiging van Jerry zal ik toch mijn mening geven.
Roozebos, je hebt geen speciale apparatuur nodig voor het keuren van een mast. Wel vakmanschap en een goed gehoor.
Hoe keur ik een mast (of ander rondhout)? Eerst kijken. Goed kijken. Verdomd goed kijken. Ik let op verkleuringen, vooral bij metalen appendages (mastbout, topbeslag ed.). Ik let op onregelmatigheden in het oppervlak, want bobbels en kuilen kunnen duiden op onderliggende rot. Ik kijk naar de hoofdvorm, of er knikken in zitten. Ik kijk hoe het rondhout veert. Ik let op dwarsscheuren, vooral bij kwasten. Ik kijk naar de verdeling van de kwasten. Ik ruik de geur in de scheuren. Ik kijk naar alle "rare" dingen. Ik check of er spinthout aanwezig is.
En bij een verlijmd rondhout kijk ik naar de lijmnaden, de lassen, de verscherving van die lassen en de schuinte ervan.
Ten slotte klop ik de mast af, waarmee een geoefend oor (dat ik pretendeer te hebben) inwendige rot perfect kan constateren, ook als dat heel diep van binnen zit.
Hoeveel tijd neemt zo'n keuringsproces? Pakweg een half uur.
Dat die Harlingse mast verrot was, dat staat als een paal boven water. Dat ermee geklooid is (ingelijmde latten enzo), dat is ook duidelijk. Dat lang niet alle experts en toezichthouders goed werk leveren, dat wisten we ook al. Eigenlijk staat er in het rapport voor mij weinig nieuws, maar ik vind twee dingen eraan heel prettig: de taal in het rapport is uitstekend leesbaar (geen ambtelijk geneuzel), en de belangrijke aspecten zijn nu duidelijk en evenwichtig op een rijtje gezet, waarbij de schipper niet als enige verantwoordelijk is gehouden.
Laat het duidelijk zijn: ook ik vind het een verantwoordelijkheid van de schipper om z'n zaak goed voor elkaar te hebben. Maar een schipper kan niet overal verstand van hebben en moet kunnen vertrouwen op het oordeel van anderen. Complicerende factor is, dat veel schippers van de bruine vloot arm zijn: het is een sector waarin de verdiensten vaak marginaal zijn. Even een expert inhuren is dikwijls onbetaalbaar.
Zoals verwacht trad er direct na het ongeluk, en nu weer, een pavlov-reaktie op: geroep dat alle houten masten gevaarlijk zijn, dat schippers van de bruine vloot lapzwansen zijn op het gebied van onderhoud enz. enz.
Welnu, laat ik duidelijk maken: er zijn inderdaad slechte schippers, en slechte mastenmakers, en slechte experts. Net zoals in elke andere beroepsgroep zitten er prutsers tussen: er zijn ook slechte artsen, hypotheekadviseurs, restaurantkoks en timmerlui.
Maar het merendeel is redelijk goed tot uitstekend.
En er zijn slechte houten masten. Maar er zijn ook veel uitstekende houten masten, die goedgemaakt zijn van goed hout, en die moeiteloos een halve eeuw veilig dienst doen.
Het is absoluut flauwekul om te roepen dat alle masten van staal moeten zijn.
Het ongeluk is natuurlijk vreselijk. Voor de Duitse familie, voor de schipper, voor degene die aan de mast geprutst heeft, voor de hele bruine vloot.
Gelukkig worden er nu wel lessen uit getrokken, in de hele sector (van ministerie tot schippers).
Ook jachtenschippers kunnen leren van dit ongeluk: klooi niet met belangrijke dingen, wees kritisch op jezelf, wees kritisch op de toestand van je boot, blijf alert. En ken je beperkingen.
Amen.
Wim.