Onderwerp: Interacties met orka's Spanje, Portugal en Biskaje

Arcadia schreef :
100% mee eens, dit soort schades kunnen je vakantie eindigen en bij vertrekkers de wereldreis met oversteek naar de Carieb een jaar vertragen.

En het is niet zo dat er alleen vertrekkers in dat gebied zeilen. Wat te denken aan de locale zeilers die even een weekendje de zee op gaan, daarna ook niet graag weken bezig met vrij complexe reparaties aan hun boten.

Het is zeker niet zo dat je even een dagje of 2 verliest om even een roertje te wisselen en eventuele overige schade te repareren.

Dus inderdaad een uiterst kortzichtige uitspraak.

Gecorrigeerd in de vorige post waar je overheen las. Hier de link.

zeilersforum.nl/index.php/foru...al?start=625#1421317

Waarschuwings borden zijn misschien wel verstandig

zuipschuit schreef :
Ik krijg fantasieën van hele voedselketens die op die meststoffen afkomen, gevolgd door orca's die in hun feeding frenzy je roerblad voor een sappige tonijn aanzien, nee dank u!

Gisteren 19 sept zijn 3 boten aangevallen door Orcas vlak bij La Coruna.
Alle drie aanzienlijke roerschade, een boot maakte veel water.
Reparaties gaan weken duren.
Angstaanjagende ervaringen. Sommige zeilers durven de zee niet meer op.
Kortom je kan er luchtige grappen over maken, maar dit is inmiddels wel een levensgroot probleem aan het worden.

Dat toont ook aan dat het type roer weinig helpt, zelfs met skeg blijft het niet heel.

het staat niet in de planning
maar zou dit ze een lesje leren
..tanden kosten..?

Komt dat uit Rusland?

Misschien wel. Maar het zou je ook de overbrenging naar je stuurwiel kunnen kosten.

@Helios: ik zie niet wat je bedoelt?

stalen roer op een doorlopende voet
of eten ze dat ook?

sy helios schreef :
Ze eten niet maar bijten wat zoals een hond op z’n speeltje. Jouw roer zal het als rammelaar wellicht wat langer kunnen uithouden en je mag hopen dat dat ook voor de overbrenging naar stuurwiel en stuurautomaat geldt.

Volgens ooggetuigen voelt het ls een grote vrachtwagen die je boot ramt.
Een stevig stalen roer zou heel kunnen blijven (of verbuigen) maar dan begeeft het kwadrant het of de stuurkabels of stangen of de hydrauliek. Of de de spie op de roerkoning breekt. Het is alsof je achteruit door een dicht ijsveld vaart, dan blijft je roer ook niet heel.

sy helios schreef :
Er is maar 1 manier om er achter te komen……
René

Ik overweeg om tijdelijk houtklemmen aan mijn roer vast te zetten met daaraan zeer scherpe messen…. 2 aan elke kant. Orcas zijn intelligent genoeg om te zien om hier af te blijven. Ik kan ze makkelijk aanbrengen en weer verwijderen. Of het mag interesseert me niet. Veiligheid voorop bij mij! Sorry

Ik denk dat je bij dolfinarium, gewoon een orca fluitje moet bestellen op de website. Dan luisteren ze wel. Maar wel even goed de instructie lezen. Anders doen ze het verkeerde kunstje





Grt. Mark




Verstuurd vanaf mijn iPad zonder tapatalk.

Eergisteren is een NL schip aangevallen. 2x. Er was een NAVO oefening gaande 15 mijl verderop en de Tromp spoedde zich naast dit schip ter ondersteuning. Bemanning en schip maken het goed.
René

Ik weet niet hoor, ben een dierenvriend, maar met kumbaje gaan we dit m.i. niet oplossen.

Ik ben dus “The Voyage of Brendan” aan het lezen. Hun leather hull wordt ook bezocht door Orka’s die doorzwemmen (1976), maar de Faroëse visser aan boord waarschuwt er voor: tijdens de Griendejacht worden de kleine bootjes vd eilanders dan aangevallen door de killer whales die er tussendoor zwemmen. En eigenlijk wordt in de 6e eeuwse Navigatio ook een aanval van een schip beschreven, waarbij de Orca’s zich door een walvis laten afleiden. In 1976 zien ze ook een gecoordineerde aanval van een pod op een school “pilot whales” die daar van in paniek raakten. En er wordt ook beschreven hoe de pod in wolfsformatie met zes exemplaren een mijl brede lijn “sweept”, met het coordinerende dominante mannetje voorop, en er dus grote stukken zee bedekt worden door deze linieschepen. (Moet je ze niet een AIS zendertje meegeven oid?)

Ook erg interessant hoe ze beschrijven voortdurend door nieuwsgierige walvissen bezocht te worden, maar hoe die wegduiken al ver voor de walvisvaarder in zicht is.

Intelligent zijn ze, de zeezoogdieren, en zeer bewust van de varende mens aan het oppervlak, zo lijkt het.

Er moet toch haast “verstoring”, “bedreiging” of iets als boosheid achter dit gedrag zitten, een trigger, zou daar iets aan gedaan kunnen worden?

Wie weet is het de nieuwe anti-fouling, zijn het vislijnen overboord, is er een geluid dat gekmakend is of een bepaalde toestand die verstoord wordt?

Wraak voor agressief gedrag van zeilers die wellicht ooit op zo’n beest geschoten hebben?

Thijs1971 schreef :
Dat is natuurlijk speculeren, en het gevaar is dat we menselijke emoties op andere zoogdieren projecteren..... kan net zo goed iets heel anders zijn, dat wij niet herkennen.

Kock1964 schreef :
Niet zo gezellig, lijkt me, maar als het dan gebeurt levert het op deze manier wel een prachtplaat op, dat is toch wel een ervaring, een Nederlands fregat langszij op de Golf van Biskaje, dat lijkt me wel een redelijk veilig gevoel geven...

AndreAzuree schreef :
En als we dan toch menselijk gedrag op andere inteligente groepsvormende dieren projecteren, dan gok ik op baldadigheid en stoer doen van die jonge mannetjes. "Kijk mij eens!" Net zoiets als het vernielen van bushokjes.

AndreAzuree schreef :
Een beetje een zijspoor, maar ik vind dit dus prikkelend, in hoeverre je empathie met dieren speculatief kunt noemen. Met precies dezelfde argumentatie kan je emoties bij andere mensen, uiteindelijk ook zoogdieren, ook speculatief noemen. Als ik mijn lieve katje zie hinkelen met een mank pootje voel ik echt haar pijn, en als ze spinnend op schoot zit haar geluk, dat is voor mij objectief waarneembare en in passende taal gevatte feiten. Je komt heel snel in rare semantische discussies over falsifieerbaarheid als je ontkent dat een leeuw boos is als hij schuimbekkend en geïrriteerd, bedreigd door bv een mannelijke concurrent of in de bescherming van haar kroost, aanvalt.

De emoties "bang" en "boos" huizen in ons "reptielenbrein", heb ik geleerd, een reflexmatig systeem van niet talige signaal-response, en sinds de evolutie van de zoogdieren uit de reptielensoort in weze niet veel veranderd.

Vanuit die optiek lijkt het mij een interessante vraag, welke bedreiging, of emotionele "trigger", dit gedrag zou kunnen veroorzaken, maar ik ben dan weer geen marine gedrags bioloog, al lijkt mij dat een erg interessant vak! www.researchgate.net/publicati...er_Professional_Care

Dit is natuurlijk een lastig onderwerp, waar misschien een neuroloog nog het beste antwoord op zou kunnen geven.
Ik denk dat empathie (meevoelen) niet speculatief is, immers, meevoelen kan altijd, en vergt weinig kennis van het subject. Zo kun je ook empathie voelen voor een eencellige.

Je "invoelen" is wel iets heel anders. Natuurlijk zijn pijnsignalen objectief waarneembaar, maar hoe de pijn beleefd wordt is wel speculatief. Dat geldt natuurlijk al tussen mensen, maar naar andere diersoorten toe, wordt dat beeld natuurlijk nog minder duidelijk. Onze hersenen zijn immers fundamenteel anders dan die van andere zoogdieren (bijv. orka's), katten en zeker reptielen. Dat verhaal van dat "reptielenbrein" is trouwens wetenschappelijk nooit bewezen en is niks meer dan een mythe. Onze hersenen en ons gedrag is dus radicaal anders dan dat van reptielen.

Iets meer on topic: je zult eerst nog maar eens moeten bewijzen dat Orca's iets als "wraak" kunnen voelen, alvorens we dat als verklaring opvoeren voor de aanvallen.

Vraag het eens aan kreeften als je ze kookt