Onderwerp: Voedsel drogen

Erg leerzaam en leuk om te lezen OldBawley! Bedankt!

Heb inderdaad even overlegd mijn “oude “ bril zo te breken dat ik met het rechter oog en één glas iets kon zien daar onder water. Maar, de boot achter oplichten leek me leuker en minder destructief.
Als je mijn oude bril zou zien begrijp je wat ik bedoel. Die heb ik met koperdraad aan mekaar genaaid omdat lijm geen oplossing is.
Verder is het zo dat bij oude mannen sommige lichaamsdelen blijven groeien. Buiten proportie.
Mijn neus en oren zijn nu zo groot dat ik eigenlijk een one off duikbril nodig heb. Mijn neus past er niet meer in, drukt de bril van mijn gezicht af. Als ik er ook nog een brilgestel in steek word het helemaal te gek. Een oneerbiedige kennis heeft voorgesteld een Joodse bril te kopen, die hebben grote neuzen schijnt het.
Net terug in de beschaving heb ik gelijk het YouTube filmpje gezien waarin Alladino zijn roer ook onder water verwijderd.



Petje af, ik heb het wel makkelijker. Hier kristalhelder en warm water. Bovendien is mijn roer aangehangen.

Naast de gedroogde groenten, ik had zeekraal knolselderie champignons en wortel mee had ik ook gedroogd fruit.
Ook dat blijkt erg mee te vallen want ik denk dat het bij de meeste mensen zo is, van zodra je ergens bent waar je niet meer kunt inkopen gaat je brein aan het zoeken naar voedsel. Je hebt constant honger of is het lust ? De gedroogde appel en loquat was een heerlijke snack.
Ik had ook een voorraad gedroogd brood mee. De Grieken noemen het Dakos Blijft maanden goed. ( en.wikipedia.org/wiki/Dakos )
Griekenland is zo schaars bewoond dat in vele dorpjes geen bakker of winkel is en daarom eet men dan Dakos of dubbelgebakken brood. Een bakker met een vrachtwagentje komt één keer per week langs. Dat dubbelgebakken heeft een ontzettend harde korst waardoor het heel lang niet uitdroogt.
Een grap van taverna houders is dat je onwetend Dakos besteld en dat dan probeert droog te eten.
Dat kan echt niet, je moet het broodje weken in water en goede olijfolie tot het heerlijk sappig is.
Dan prak je er tomaat op,feta, oregano en wat je maar wil.
Ik had echter wegens Corona flink meel ingekocht dus heb om de twee dagen een heerlijk vers broodje gebakken. Ik heb deze keer gekozen voor Turks boerebrood, dat is slechts 5 minuten werk.
Geen werk omdat je het deeg niet moet kneden, het is zo vloeibaar dat je het roert. Is in feite een 5 tot 6 cm dikke luchtige pannekoek. Maakte iedere keer een andere versie, soms met Schabziger klee, soms vlaszaad door het deeg, soms een Turks specerijmengsel.
Ik bak op de houtkachel dus gratis.

Nog een leuk verhaaltje.
De dag was gekomen dat ik uit Derric cove op Dokos eiland vertrok naar het eiland Hydra.
Is slechts 4 mijl dus ik had het grootzeil in z´n huik gelaten.
Zoals vaak deed ik vertrekken onder zeil. Ik wacht tot de uiterst zwakke ochtendwind uit de noordelijke arm waait, zet de lugdruil, leg het roer over stuurboord en haal het anker op.
De boot deinst dan achteruit, maakt een zwakke draai omdat ik het roer hard over heb. Lig ik dan dwars op de wind en uit de smalle noordelijke arm rol ik de kluiver uit en houd die strak midscheeps om de boeg naar lij te drukken.
De lugdruil moet los staan ( vrije schoot ) zodat hij vooral voorwaartse druk geeft. Roer hard over om de boot vóór de wind te brengen. Op dat moment kan ik dan de kluiver wegrollen en de gennaker uitrollen om uit Derric cove te zeilen. De druil wisselt vanzelf boord.
Deze keer ging iets fout. De wind was echt zeer zwak en om een of andere reden wou de boot niet afvallen en vóór de wind gaan varen. Bovendien lag in m´n pad een kapitaal megajacht.
De wind erg zwak, snelheid minder als een halve knoop en de boot wil niet gijpen. Hij blijft op het midden van dat zeekasteel toe varen. Je denkt “ hoe kan dat nou ? “ is het roer nu zo krom dat niks meer werkt ?
Op het grote ding kwamen mensen naar buiten, gingen aan de zeereling staan waar de inpakt zou komen. Niet dat ze kunnen afhouden, ze staan minimum twee meter hoger als mijn boegspriet.
Paniek had ik niet, ik kan altijd de motor starten en die is betrouwbaar.
En dan daagde het me. Het net met verse mosselen hing nog overboord. Ruim 5 kg, een massa als een wel zeer grote watermeloen aan de stuurboord kant. Er hing daar een wel zeer grote rem. Ik haalde het net boven en zodra het uit het water was draaide de boot. Net op tijd. Weer iets geleerd.

Uit dit verhaal blijkt wel dat jij je boot helemaal kent. En dat je dan eens iets vergeet, ach, hoort er ook bij.

En ik vind het wel leuk dat je een groep mensen aan boord van een superjacht de stuipen op het lijf jaagt. Gebeurt er eens iets in hun luxe leventjes.

Ik schrik even van de helderheid van het water..........(shit,...wat doe ik ook alweer hier...)

Kock1964 schreef :
Dat dacht ik ook gelijk.
Maar verder weer een lezenswaardig verhaal en knap om met weinig middelen te leven. Het mooie weer helpt veel.

Het water rond Hydra waar deze foto is gemaakt is inderdaad erg helder. Vanaf de boot kijk je makkelijk 10 meter diep. Gezien wij geen zeereling hebben ga je dan automatisch voorzichtiger lopen aan dek. Het lijkt immers alsof je in de dakgoot van een 2de verdieping loopt.
Dat heldere water is helaas niet goed voor mijn mosselen. De schelpen zelf groeien, zijn nu 6 / 7 cm maar ik denk dat het vlees afneemt. Mosselen zijn filteraars, hier is niks te filteren.

Ik was deze morgen om 7 h reeds in Hydra dorp ( flinke wandeling ) en de ferry was net aangekomen. Vanaf de kade gaat dan alles verder per lastman of lastpaard. Zelfs mijn fiets is hier verboden.

Zoiets als die vergeten zak mosselen zet je aan het denken over weerstand. Als onze grote drieblad schroef vervangen werd door klapschroef of helemaal weg, de boot zou stukken sneller zeilen bij weinig wind.

We lagen geankerd west van Veere, nog voorbij de windmolen en ik was in het dorp geweest met de kinderen. Bij het terug roeien had ik best sterke wind tegen. De twee kleine zaten op het achterbankje en ik hing in de riemen. Letterlijk want ik kwam praktisch niet vooruit. Ik denk dat onze bijboot toen een Rakker was. Ik wilde niet laten merken dat ik het lastig had, Pietje moet een jaar of 7 / 8 geweest zijn en die zat gewoon te genieten. Ik was vaak hard voor hem, hij mocht geen buitenboord motortje gebruiken, moest zeilen of roeien en nu had hij blijkbaar plezier dat ik ook hard moest werken.
Toen we eindelijk bij de boot aankwamen haalde hij z´n armen van achter z´n rug en had een grote frisbee in z´n hand. Die had hij de hele weg in het water gehouden. Tja.

Mooie verhalen!
Geniet (en laat ons meegenieten)!
Wim.

Geweldig verhaal weer.

Mooi OB.
Mijn idool Leonard Cohen woonde in 60er jaren op Hydra.

Ik was deze dagen een paar keer in de bar" the pirate" Takis, de eigenaar bezit nu ook het huisje van zijn grootvader op het buureiland Dokos.( waar ik de romp gelakt heb ) Takis is mijn leeftijd en heeft Cohen goed gekend. Veel fotos in de bar van Cohen.
Ik vind vooral zijn laastste lp en het nummer " You want it darker " groots.
Kippevel.

Mooie verhalen, dank en ga door OldBawley!

Hydra hebben wij erg mooie herinneringen aan van onze Griekse zeiltochten. Echt een ontzettend lief stadje. En buiten het seizoen nog veel leuker, in de zomer eigenlijk wat te druk!
Maar dat zal nu wel wat meevallen, denk ik?

OldBawley schreef :

Ik was er drie dagen, heb enkel deze morgen 2 buitenlandse toeristen gezien. Wel enkele Griekse bezoekers. Op je hand te tellen.
Ik zeil nu van Hydra naar Poros, ga via de noordelijke ingang en heb 2 motorjachten gezien. Verleden jaar tijdens een dergelijke vaart honderden.

OldBawley schreef :
Hoop dat je er toen net als ik erg om kan

Toen ik deze week op Hydra arriveerde ging ik de haven binnen. Ik wist dat er geen toeristen waren, er was dus plaats zat voor mijn kleine bootje. Ik kom er nooit tijdens het vaarseizoen, de drukte is te beschadigend voor mijn geverniste houten jachtje. Voor ons is Maart ideaal, het is lente, alles is groen op Hydra en geen drukte. Maart is de maand waarin ik ieder jaar Hydra bezoek.
Nu, door Corona enkel locale bootjes.. Mijn kans om Takis nog eens te bezoeken.
Reeds vóór de haven invaart rook ik de diesel. Bah.
Hydra is auto en brommer vrij, zelfs fietsen zie je er niet.
Om de toeristen van het haventje naar de stranden te brengen gebruikt men watertaxi´s. Die gebruiken wel diesel. Vééél diesel want de snelste, lawaaierigste en stinkendste taxi verdient het meeste geld. Ik haat die krengen.
Dus ik heb een rondje gedraaid in het havenkommetje en ben naar de baai oost van het haventje gevaren om daar te ankeren. Ik lig meerdere keren per dag in het water en dat kan niet in een diesel verpeste haven.
Later werd me door Takis verteld dat men diesel gemorst had, dat het water normaal schoon is.
Zo herinner ik me het ook van andere jaren maar zwemkwaliteit heb je eerder in een open baai.
Ik had gezien dat de vracht ferry houten telefoonpalen had gebracht.
Alles word vervoerd met paarden, zelfs brandhout en hooi voor de vele paarden word ingevoerd en voor ons is het wonderlijk te zien hoe dat dan alles op de rug van hele karavanen paarden en ezels word weggebracht. Want vergeet niet, er is slechts één voor auto´s berijdbare weg. Dat is die naar het vuilstort. Alles andere zijn paden ( ontzettend mooie ruige wandelingen ) en trappen.
Dus ik vroeg mijn vriend hoe men in hemelsnaam die lange dikke telefoonpalen transporteert en opricht. Hij keek me niet begrijpend aan en zei “ with horses “
Overigens is men erg streng met paardepoep. Dat word onmiddellijk opgeruimd. En ik heb gemerkt dat de paarden behandeld worden tegen de paardevlieg.
Dat is helaas niet zo op het onbewoonde buureiland Dokos waar sommige transporteurs hun gepensioneerde paarden heenbrengen. Die leven daar in het wild. En daar heb je paardevliegen en horzels… Tjonge, bijna zo groot als kippen. Ik ga er geen meter aan land zonder bush kleding. Lange broek, laarzen, hemd met lange mouwen. Die krengen bijten het bloed uit je enkels. En dan krijg je een ontsteking op die beet. En spinnen, die vangen zelfs zeemeeuwen in hun netten.

We mogen nog steeds niet varen hier in Griekenland. De achtste maand in een spanne van een jaar.
Ik verveel me, ben net wezen wandelen en kijk, de eerste portie jonge zeekraal meegebracht.
Straks lekker in de sla.