Afgelopen zomer een Etap 22 op het Veerse meer gekocht, ligplaats
Oranjeplaat.
Rondom zo’n 30 cm mosselen aan het onderwaterschip. Dat moest er
eerst af.
Afspraak gemaakt bij Oostwatering om het scheepje uit het water te
takelen en schoon te maken. Was €120,00 goedkoper dan bij Oranjeplaat!
Goed, in de ochtend op het (te lichte) torretje er heen, en aan de slag.
In de middag met een schoon onderwaterschip terug, kruisen want er stond
een ZO windje 4. Mooi zeilweer, nieuwe vriendin had nog nooit gezeild maar
vond het prachtig. We tikten zelfs even 6,5 knts aan. Het vertrouwen groeide
en groeide.. Steeds later overstag..
Doorsteken tussen het Aardbeieneiland en de Arneplaat en recht op de
Goudplaat af. Net voordat we overstag wilden tussen de VK1A en de VK1,
een vlaag en we stuiteren onder grote helling de plaat op. Rustig blijven en
doen alsof het normaal is. Dat is het devies. Een Etap 22 heeft een hefkiel,
vertel ik, er is niets aan de hand.
De dopsleutel om de kiel op te draaien had ik al wel aangeschaft, het feit dat
de kiel muurvast zat en om daar juist toen achter te komen was teleurstellend.
Tijdens mijn gepruts op het voordek werden we alleen maar verder de plaat
op gezet.
Dan maar de zeilen strijken en een momentje nemen om de situatie te bekijken.
Het plan om volgas op het 4 pk torretje met mij in de giek los te komen mislukt
jammerlijk. Het zorgt er alleen voor dat we met de kop weer naar de geul liggen.
Vanaf een zeiljacht dat voor anker ligt bij de Arneplaat komt een rubber boot
aangevaren. De man bied hulp aan, met zijn 15 pk en ons torretje proberen we
los te komen, zonder resultaat.
Gelukkig zijn we niet voor één gat te vangen en bevestigen we de spi-val aan de
rubber-boot. Met de voetlijst in het water en met volgas stuiteren we van de plaat
af. Van beloning wil de beste man niets weten, “zeilers onder elkaar hé” .
Na veel aandringen neemt hij wel een koud biertje aan. Proost, zegt hij en vaart
terug naar zijn jacht.
Terug in de jachthaven vraagt mijn vriendin “gebeurd dit nu vaker”? “ik hoop
van niet” is mijn antwoord, hoezo?
Nou, is een beetje moeilijk plannen zo, met zo’n vertraging, is het antwoord.
Na op de Oosterschelde platgeslagen te zijn, zaling in het water, en een chinese
gijp in de geul bij de Middelplaten stapt ze nu nog steeds zonder aarzeling aan
boord.
Ik ga echter proberen wat minder te “blunderen” dit seizoen.
A