Onderwerp: Je grootste blunder?

Ik zou dat nog wel eens willen leren; kan vast niet via Youtube...

De scheepstimmerman (die ook goed is met staal) die bijna een jaar aan mijn woonschip heeft gewerkt (2 manshoge torens met Festool spul - best geil!) slijpt z'n boortjes niet eens meer: kan niet uit zegt ie, qua uurtarief. Hij vindt boortjes "consumables", net als schuurpapier.

FriendlySailor schreef :
Kwestie van een paar videootjes bekijken en dan proberen met een goedkoop borensetje.
Uiteraard met een slijpsteen die je daar speciaal voor gebruikt.

Of je koopt zoiets: www.google.nl/search?q=borensl...AKHSWwCxcQuw0IpAIoAg
www.google.nl/search?q=borensl...igB&biw=1131&bih=507

Ad

is dit een borendraadje geworden?

Boring

very, very boring

Offtopic maar wel degelijk interessant

Niet te geloven! Is er een draadje wat echt nergens over gaat, echt niet, presteren we het nòg om off topic te gaan. Namelijk door iets nùttigs te gaan zeggen.

Ok, on topic dan.

Ik ben weggevaren met de walstroom er nog op terwijl mijn kinderen 'papa, papa! riepen.

Ik meerderde vaart en legde geduldig uit dat ze tijdens het afvaren en aanmeren beter stil konden zijn.

Ata schreef :
Inderdaad altijd de 50 cent opmaken!

Daarom heb ik een snoer van 100 mtr...............kan ik net op tijd stoppen.

Wegvaren met de walspanning er nog op.
Wie zonder fout is, werpe de eerste steen.

Dat is toch een Duitse "landvast"??

De meeste mensen proberen dat elektrisch varen mbv accu's hoor. Met een verlengsnoer kun je maar hele kleine stukjes varen.

Dan heb ik de verkeerde monteur getroffen zeker?
Hij zei al: "Je actieradius is wel een beetje beperkt hoor!"

Ata schreef :
Hoewel het een klassieker is, blijft het

Ata schreef : Het 'bekende' 5e lijntje

de stroomkabel ben ik nog nooit vergeten
wel een keer dat ik achteruit een te smalle box niet uitkwam
oke, ik moest de palen iets uit elkaar drukken, maar ik was er tenslotte toch ook ingekomen?
flink gassen hielp niet
was ik de spring vergeten
wat wel weer minder was, dat mijn vrouw het als eerste zag
Ton

Al het goede komt in drieën.

1. Bij Enkhuizen, het Naviduct bestond nog niet, en ik lag voorin de Krabbersgatsluis met een botter, vanuit het zuiden, vlak voor de brug. Het woei erg hard (vlakbij was net een binnenvaartschip gezonken nadat z'n ramen waren ingeslagen), en pal achter mij lag een leeg beunschip. Zijn overhangende kop zat boven ons, en zijn anker, waarmee hij aan 't rommelen was, ging boven ons achterhuisje op-en-neer.
De wind gierde onder de brug door!
Omdat ik bepaald niet comfortabel lag wilde ik zo snel mogelijk weg. Ik wachtte tot de sluisdeuren helemaal in hun kassen waren verdwenen en zei tegen de bemanning dat ze los konden gooien.
Ze keken mij appelig aan. Ik nogmaals, maar nu iets driftiger: "Gooi los!" Nou, dat deden ze dus, met zichtbare tegenzin en onbegrip. Ik zet direct het gas erop, kijk nog eens naar voren, en zie dan opeens DE BRUG!!!! die nog gesloten was. Volaan achteruit, de voorstag raakt de brug, de mast buigt, maar alles blijft heel. Oef! De brugwachter keek hoofdschuddend naar beneden.

2. Met m'n zeetjalk, mastloos op de motor aan het toeren. West van Gorredijk passeren wij bijna de snelwegbrug, als iemand op de wal enthousiast zwaait en wijst. Ik zwaai en wijs even enthousiast terug, denk ondertussen wel: "wie is dat ook alweer?" . Vijf seconden later hoor ik gekraak achter mij: de vlaggestok! Oeps!

3. Met m'n sleep/duwboot. Onderweg van Delfzijl naar Lemmer met een groot traag ponton voor de kop. De brug van Blauwverlaat is net nieuw.
Terwijl het ponton er langzaam onder schuift, zeg ik tegen de matroos: "moe-je kijken: er zitten nú al krassen aan de onderkant van de brug". Enkele seconden later hoor ik "KRGGGG!" gevolgd door "Klonk!" Dat was dus mijn eigen mastje en een toplicht dat op het dek uiteenspatte.
Umpf!

Ik kan wel concluderen dat de combinatie mast-brug-ikke niet gelukkig is.

Berghout-2 schreef :
Zelfde plek, zelfde fout gemaakt.

Dank je, Bauke, dat verzacht de deuk in mijn ego enigszins.
Ik ben me wel altijd blijven afvragen hoe ik in hemelsnaam die brug over het hoofd heb kunnen zien.
Wim.

Berghout-2 schreef :
Same here, snap ook niet hoe ik die brug over het hoofd kon zien en ik kwam er al met al toch met een vaartje tegen aan, eerste reactie is meteen: o jee wie kan dat gezien hebben? haha ja behoorlijk wat mensen, met name mijn vrouw die dit voorval te pas en te onpas aanhaalt als ik zeg dat ik heus wel weet wat ik doe.
Reden dat dit soms fout gaat is m.i. de focus op die sluisdeuren, als die open zijn dan wil je als je de voorste bent gewoon gaan.

Friendly Sailor schreef dat slijpstenen meestal een groef hebben. Dat komt doordat die stenen mishandeld werden door er van alles op te slijpen. Op de werf in Rotterdam waar ik vrijwilliger was, gold een verbod om op de Creusen machine iets anders te slijpen dan beitels en schaafmessen. Stenen die niet vlak meer waren werden behandeld met een hardstalen stuk gereedschap, waarvan ze in de ijzerhandel wel weten hoe het heet.

jerry schreef :
slijpsteenvlakker

Vandaag nog ff een stukje motorboten met dat mooie weer.
Komen we bij de boot, wil het slot van de kuip niet open, de sleutel gaat erg zwaar en draait door. Zou iemand geprobeerd hebben het slot te forceren? Lijkt mij onwaarschijnlijk. Uiteindelijk hebben we ingebroken in onze eigen boot. Start hij niet... accu is vol zat, geen losse bedrading, startmotor wordt niet bekrachtigd, hoe kan dat nou??
Contactslot lijkt defect te zijn, sleutel draait ook niet lekker....
Na een beetje knoeien reageert het contactslot en slaat de motor direct aan, lekker varen dus. Tijdens het varen blijft het oliedruklampje branden, wat nu weer? Motor loopt mooi rustig, oliepeil in orde, ik weet het ff niet meer. Terug naar de haven? Ineens valt mij op dat deze contactsleutel er een andere drijver aan heeft zitten, en als ik nog eens kijk, ook een ander keykoord....

Blijken we de boot met de sleutels van de sloep gestart te hebben

Nieuwe vriendin ontmoet ruim een jaar geleden. Zij heeft , tot ze mij leerde kennen, nog niet één
keer gevaren of ook maar iets met watersport van doen gehad.
Gaandeweg er samen achter gekomen dat ze zeilen leuk vindt en het vaker wil doen.
Dus enige tijd geleden een “echt” zeilpak voor haar aangeschaft.
Vorige week ,ondanks het niet zo goede weer, toch maar een middag gaan zeilen.
Beetje druilerig , dus zeilbroek met laarzen aan en vertrekken.
We maken nog niet los, of het begint te regenen. Zij gaat naar binnen om ook haar zeiljas
aan te trekken. Terwijl ik de haven uitvaar op de motor.
In de kajuitsingang, onder de buiskap, trekt ze de nieuwe zeiljas aan en inspecteert haar nieuwe
aanwinst op een manier zoals alleen een vrouw dat kan. Ik kan mijn ogen niet van
haar afhouden.
Een zware scheepshoorn rukt me uit mijn gezwijmel, ben nog 2,5 meter verwijderd van een mega-groot miljoenen-jacht.
Hard stuurboord is de reflex, we missen elkaar op zo’n 40 centimeter…….
Ik ben verliefd!

A