Gisteravond de boot opgehaald bij Modus. Na de aanvaring vorig jaar had hij per abuis een verkeerde preekstoel gemonteerd. Die heeft hij kostenloos aangepast.
Sinds de 24 uurs vaar ik op LiFePO4 accu's. Met de installatie heb ik 80% van de dradenwirwar ronde de 3 accu's uit de boot geknikkerd.
Ik had de boot samen met Cave Canem naar Modus gevaren. Bleek de startaccu plat. Bij inspectie:"wat laadt deze accu eigenlijk?". Ergens in de opruimwoede had de draad van de dynamo naar de accu het veld geruimd. Heeft die accu toch verrassend lang vol gehouden!
Samen met de kapiteinse rijden we met 2 auto's naar lelystad, droppen haar auto in de haven, rijden samen naar Modus, om na het overvaren de zelfde truc uit te halen om haar auto weer op te halen.
Goed, ik had gevraagd of Modus m even aan de lader wilde leggen, maar een beetje tussen neus en lippen door, dus uit voorzorg gisteren een potente acculader met startassist meegenomen. Inderdaad, accu geheel plat, dus vriendin en ik trekken een wijntje open terwijl we wachten tot er leven in de accu komt.
Het is donker; de railingdraden ontbreken en het miezert smerig. Mijn vriendin is niet erg thuis op de boot, dus glibbert over het dek. Ook ik moet erg wennen aan het ontbreken van een railing.
Ongeduldig probeer ik steeds of er gestart kan worden, en jawel, de plof slaat an! Lader opruimen en gaan. Even hardop uitspreken dat we dus NIET de motor uit moeten doen in de sluizen.
De altijd spannende Noordersluis met 6,5 meter verval gaat soepel en ondanks het nare weer zit de sfeer er in. In het donker is het heel wat gecommuniceer om mijn vriendin uit te legen hoe de landvasten precies moeten lopen en waar de stootwillen moeten, die natuurlijk met rottige korte knoopjes aan de voetrail zitten. Alles mietert maar zó over boord.
We varen naar de Houtribsluis en daar waar het windstil was stopt het met regenen en steekt er ineens een windje op.
Zo'n kwart mijl voor de sluis; flop, flop, motor uit. Kuuuuuuuuuuut, en nu? Ik druk even op de startknop maar helaas niet thuis.
Ik gooi de kont in de wind, laat de boot vaart maken en ik maak een oppertje om de boot tegen de beschoeiing aan te leggen. Ik instrueer de kapiteinse om zodra we de kant bereiken direct een landvast uit te brengen.
In het donker graai ik in lagen vogelsch&*t op de glibberige kade. Ik begin wat geiritteerd te vragen waar die landvast nou blijft, waarop mijn vriendin antwoord: "Wélke landvast". Nog geïrriteerder zeg ik dat het gewoon net zoals in de sluis moet en ik kijk even mee; landvast weg.
Ik snel toe met een nieuwe, leg de boot vast en zie dat de landvast snaarstrak langs de boot staat. De conclusie is snel gemaakt; in de schroef!
Beelden van dubbelgevouwen uithouders, kromme assen, verbogen klapschroeven en lekkende schroefasafdichtingen wellen op.
Eerst zitten en nadenken. De boot ligt ok. Ik kan de sluiswachter oproepen en hem uitleggen dat ik hier een nachtje blijft. Morgen word ik getakeld, dus morgenochtend maar een sleep regelen.
Maar allereerst bakskist leeg, inspectieluik open en afdichting bekijken.
Ik drijf nog. Gelukkig.
Toch even eigenwijs. Ik pak een schroevendraaier, steek die tussen de flesbouten van de schroefas en probeer er beweging in te krijgen. Ik heb de kapiteinse geïnstrueerd op te letten of de spanning op de landvast veranderd.
Hoogst ongelukkig, letterlijk op mijn kop met de benen ten hemel doe ik een laatste krachtsinspanning en hop! Beweging. Ik torn de as 2x rond en de Kapiteinse roept ineens 'Ja!"
Ik denk; "resultaat!", en roep "wat ja?". "Hij is helemaal los".
Een beetje ongelovig wurm ik me uit d ebenarde positie en loop naar voren om de tamp te inspecteren. Lijn heel, Takeling intact. Zou het?
Met bonzend hart druk ik de startknop in en op de laatste elctronen uit de accu gaat de plof rond en slaat aan. Wat ongelovig zet ik hem voorzichtig in zijn werk, me voorbereidend op een hels kabaal, scheurende motorrubbers etc.
Niks! Keurig geeft ze schroefwater zonder merkbaar verschil.
Nog wat shaky gaan we door de Houtribsluis, leggen de boot in de kom om morgenochtend te takelen, sluiten de boot af en dan roept de held van het stel; 'Kuuuuuuut", ik heb mijn autosleutels in jouw auto laten liggen.
Een taxiritje verder stappen we elk in ons eigen auto....
