Onderwerp: Je grootste blunder?

Sloe Gin schreef :
Je denk dat het je nooit overkomt tot het toch gebeurt. Gewoon Murphy's law.
Maar hoe heeft dat nu geleid tot ontplofte accu's??

Die ontplofte accu kwam simpelweg toevallig in dezelfde vakantie voor.
Na overleg met de verzekeringsadviseur hebben we dit op 1 hoop gegooid ipv twee aparte claims.

In ruil daarvoor heb ik wat kleinere dingetjes niet opgevoerd.

keeszeiler schreef : Sommigen noemen dat de KNRM.....

De term zelf reddend gereedschap is voor de onnozelen onder ons betekent zoals jullie wel weten het volgende:
Tijdens een vakantie als er iets defect raakt is het wel zo handig dat er gereedschap aan boord waar je het mee kan oplossen.
En niet gelijk de KNRM roepen.

Nou, ik heb er ook één. Een blunder wel te verstaan.

Zoals ik hier al ergens vermeld heb ben ik sinds kort eigenaar van een motorsailer, een Moedt Multimo GL 830. Een fijne boot, onder andere uitgerust met zowel binnen- als buitenbesturing. En dus ook twee gas/schakelhendels. Bij een proefvaart werkte dat ook prima, maar bij iedere volgende keer dat ik omschakelde van binnen naar buiten ging dat moeizamer. Soms pakte hij wel, en dan ook probleemloos, maar steeds vaker bleef de T-vormige knop waarmee je omschakelt gewoon vast zitten, die draaide niet.

In de motorruimte komen de kabels bij elkaar, en daar ging ik uiteraard kijken wat er mis ging. Maar omdat ik niet wist hoe het hoorde te werken kon ik ook niet zien wat er mis was. Ik heb dus een paar foto's gemaakt, en hier op het forum om hulp gevraagd. Zelfs vandaag (zaterdag) nog. Ook een aantal tips gehad, maar niet een werkende oplossing. Vandaag ging ik weer varen, wegens te weinig wind op de motor helaas, dus ik wilde wel dat het nou goed ging. Ik kon de laatste dagen alleen binnen schakelen en gas geven, en dat is nogal onhandig bij bruggen en sluizen.

Maar nu kwam ik op het idee om eens te kijken bij de schakelknop zelf. Die zit binnen, vlak bij het stuurwiel, onder de zitplaats daar. Op de foto in het rode rondje...




Onder die zitplaats zit ook de koelkast, en om bij de achterkant van die knop te komen moest die er even uit. Gelukkig is dat ding niet zwaar, en zit hij ook niet vast geschroefd of zo. Na het weghalen van de koelkast eens goed gekeken naar de achterkant van die hendel. Daar is niets bijzonders aan te zien. Niets wat stuk is of los zit. Dus nog maar eens proberen er aan te draaien. En dat ging meteen, moeiteloos.

Na nog even verder kijken dan mijn neus lang is zag ik vrijwel meteen dat een deel van de koelinstallatie achter boven op de koelkast in de weg had gezeten. Simpelweg de koelkast twee centimeter naar voren schuiven loste het hele probleem op.

Nu maar even een latje achter de koelkast plaatsen zodat het niet nog een keer gebeurd...

Dat is geen blunder, maar een constructiefout

Toch mooi dat je het zelf hebt opgelost. Kijk nog eens naar alle goede raad die je op dit forum hebt gekregen en hoeveel euries je hebt bespaard.

Je heb, zo te lezen, heel veel oplossingen gekregen.

Maar stond de juiste er nu wel bij????

Ergens in 1988 kochten we onze eerste echte kajuitzeilboot, een Kolibri 5,60 met bouwnummer 873. Ik was er over de top gelukkig mee, wie had ooit kunnen denken dat ik nog eens in een boot zou zeilen waar je echt in kon slapen (en niet alleen op de kuipvloer onder de dektent), koken en water uit de kraan kwam (met een voetpompje, dat wel) en je spullen onderweg droog bleven? Zelfs een minitoiletje was aan boord, te gebruiken na een ombouw van het bed in de punt. De romp was knalgeel, met een blankhouten opbouw. Puntgaaf was ze en dat zou ze blijven ook. De boot had echter één smet en dat was de naam. Wat de overwegingen ooit geweest waren om een Kolibri "Salute" te noemen is verloren gegaan in de nevelen der tijd, maar wij vonden het maar niks. Alles in de eighties moest vooral cool, snel, rock, punk of disco zijn en deze naam voldeed geen van deze eisen. Bij iedere haven die we aandeden werd de scheepsnaam wat binnensmonds uitgesproken, beducht voor een bulderende lach van de havenmeester. Er moest hoe dan ook een nieuwe naam komen voor onze trots.

Na enig familieberaad in de navolgende winterperiode kwam een prima naam bovendrijven. U2 had net een grote hit gescoord met het nummer Desire en dat past ons prima. Verlangen naar zeilen, naar het water, naar de vrijheid! In het Engels (cool!) en van een supergoeie rockband (rock!), wat wil je nog meer?



Flinke letters besteld, romp geel geverfd, geplakt et voilá: wij konden gezien worden! In het voorjaar steken we van wal onder de nieuwe naam en maakten een tochtje naar de Grevelingen. Mooi weer, druk op het water en dus ook druk in de Grevelingensluis. Maar ach, een Kolibri'tje pas er altijd nog wel bij. En daar ging het helemaal mis en beseften wij op slag welke enorme blunder wij begaan hadden met onze bootnaam. Dat Engelse scheepsnamen niet voor iedereen vanzelfsprekend zijn.

Want de sluiswachter van dienst meende dat wij nog wat verder konden en riep via de speakers bij de kolk:
"Déesírée, naar voren aansluiten!"

Wij wisten niet hoe snel we de naam weer eraf moesten halen en vervangen door iets wat geen misverstanden qua uitspraak op zou leveren....

Leuk verhaal zeg.
En het blijkt wel weer , de Kolibri is een onvergetelijk scheepje.

ilCigno schreef :

Geen foto van de Déésiréé?

ilCigno schreef :
Ik lig hier gewoon plat, kan het zo door de sluis horen schallen!!

Ha Kolibri's en namen...
Wij kregen vaak de vraag of het Fries was (naam is zo Limburgs als zoervleisch of vlaai):

maar och, onze naam kan ik nu ook bij elke havenmeester spellen dus wat dat betreft is er geen vooruitgang

Heey die Joy komt me wel bekend voor...
Heeft volgens mij jarenlang in de Houtrib Lelystad gelegen... Misschien nog wel.

Ja bootnamen willen wel.
Havenmeester st Annaland deed ook niet moeilijk. Bull's Eye werd gewoon Bols ei. Glaasje advocaat of zo.

Timo, zoals jij je eerste kajuitzeilboot omschrijft zo er'voeren' wij dat ook bij onze eerste.
Gewoon een tweede huisje. Wat heeft een mens meer nodig...
Het huisje is nu wat groter geworden. Maar het fijne gevoel heb ik bij het betreden van de kajuit nog regelmatig.

Zo mooi als toen wordt het nooit meer

Philip schreef :
Geinige foto met die kaboutertjes in je hekstag.

Vooruit, het is inmiddels ruim een maand geleden en de krassen op mijn ziel zijn inmiddels voldoende geheeld. De boot ligt nu in de Spaanse Ria's, maar het mag een wonder heten dat hij daar gekomen is, nog afgezien van het feit dat de wind k#t was dit jaar. Drie voorvallen springen er uit.

1. Ik was nog niet verder dan Amsterdam. In de haven zag ik een flinke bos fonteinkruid uit het Markermeer aan het roer hangen. Ik ga op het zwemplateau om het met hand en pikhaak weg te halen. Op enig moment dreig ik mijn evenwicht te verliezen en grijp mij vast aan de opgeklapte zwemtrap. Die is natuurlijk niet vergrendeld, want anders kun je hem vanuit het water niet naar beneden laten. Maar dan is hij ook niet geschikt om je aan vast te houden en ik ging vol gekleed met zwemtrap en al te water. Er uit klimmen was dus niet moeilijk en dat deed ik razensnel omdat ik me realiseerde dat mijn telefoon nog in mijn broekzak zat. Die heb ik later opengewurmd (Youtube doet het voor) en zo veel mogelijk gedroogd. Veel water zat er gelukkig niet in en hij heeft het overleefd.

2. Voor de Belgische kust voeren we met weinig wind gezapig met de stroom mee. Ik was ondertussen bezig met de windprognoses voor de volgende dag en de stuurautomaat deed het werk. Door de slome omstandigheden was ik niet alert genoeg. Dat wreekte zich toen ik vol op een grote groene ton bij Zeebrugge voer, die verborgen had gezeten achter de fok. Nee, het was geen schampschot, vol erop, zodanig dat de boot stil kwam te liggen tegen de ton. De boeg was behoorlijk beschadigd met een serieus gat - gelukkig in de ankerbak en niet onderdeks.
In Oostende een werf gebeld. Heel behulpzame mensen. Ik moest de volgende dag door de sluis een kanaal op naar hun bedrijf. Ja, dat dacht je. De volgende dag bleek de sluis kapot en kon voorlopig niet bediend worden.
Vervolgens een bedrijf in Nieuwpoort gebeld. Ja gelukkig, daar kon de boot de volgende dag al op de kant en is er voortvarend en deskundig gerepareerd. Na drie dagen konden we al weer verder.

Bij de botsing had het anker de borgpen in het boegbeslag onherstelbaar verbogen. Bij een watersportwinkel kon ik gelukkig een andere borgpen voor het anker scoren. Wat leidt tot het volgende...

3. Enkele dagen later varen we Boulogne sur Mer uit met nogal wat deining. Op een halve mijl uit de haven hoor ik een geratel wat ik eerst niet thuis kon brengen, maar wat ik plotseling identificeerde als een ankerketting die uitloopt. De nieuwe borgpen was ondeugdelijk en was verdwenen. Razendsnel verdween 40 meter ketting in de diepte en vervolgens bijna 40 meter lijn. Ik was net op tijd naar voren om de laatste meters lijn om de ankerlier te slaan. Het was ondiep genoeg dat het anker (een Kobra-2 van 20kg die me nooit in de steek laat) zich stevig had ingegraven. De situatie was er een van wind tegen stroom, waardoor de ankerlijn onder de boot doorliep langs de kiel. Ik kreeg met de lier de lijn met geen mogelijkheid binnen en de motor starten durfde ik niet met zo'n lijn strak onder de boot door. Uiteindelijk zag ik in dat ik het zonder de motor nooit zou redden en ik heb op hoop van zegen de motor toch gestart. Dat ging gelukkig goed en toen kon mijn vriendin de lijn vrijvaren en ik het anker binnenlieren. Ik was fysiek gesloopt na dit klusje. Meestal ben ik blij met mijn handankerlier, maar toen even niet.

Driemaal is scheepsrecht en kennelijk was dit ook genoeg, want verder is er niets vervelends meer voorgevallen.

Dit voelt als een biecht, want ik schaam me nog steeds voor mijn stommiteiten.

De enige stommiteit zou 'niet uitvaren' zijn geweest. Je bent er toch maar mooi gekomen. Gemaakte fouten maak je (waarschijnlijk) niet meer. Of hooguit nog één keer

Na 10 jaar is onze bimini op en ga ik zelf een nieuwe naaien. Bij de nieuwe kan ik dan gelijk die dubbele rits achterop laten vervallen. Nooit begrepen waarom dat met twee flappen en dus twee ritsen vast moest.

We halen 's avonds bij ondergaande zon de bimini los, zodat er geen ochtenddauw op zit als ik morgen wil beginnen met de nieuwe bimini. We ritsen de dubbele flap achterop los en gaan nog even zitten want het is nog erg warm met die laagstaande zon.

Verrek, nou zie ik waar die dubbele flap voor bedoeld is. Bij laagstaande zon hangt die flap keurig om zo wat extra schaduw te geven. Wij hingen altijd een paar handdoeken achterop de bimini tegen de zon. Die er ook altijd met wat wind weer af gleden. En dan weer proberen vast te zetten met knijpers en lijntjes. Daar was die extra flap dus voor!!!

Die flap kon je zo makkelijk even los kon ritsen, in plaats van met handdoeken lopen te klooien! Na tien jaar komen we daar dus pas achter!

Eerder een blunder van de zeilmaker dat hij dat niet even uitgelegd heeft aan jullie.
Wel een goeie zeilmaker verder dus.

Arcadia schreef :
Wat ik mij hierbij afvroeg, zit het uiteinde van je ankerlijn niet met een bindsel geborgd aan / in de ankerbak (ook wel 'slampamper' of 'duivelstoejager' genoemd)?

Mooie blunders trouwens

Zit bij mij echt wel geborgd................

ilCigno schreef :
Jawel, maar het bevestigingspunt is er niet op berekend om de volle kracht van een goed grijpend anker op te vangen en de 7 ton boot abrupt af te stoppen.

Helder, dat zal inderdaad niet het geval zijn. Mooi dat je de situatie nog hebt kunnen redden. Ook dát is zeemanschap.