Onderwerp: Je grootste blunder?

Alle ramp scenario's schoten door mijn hoofd, ook die. Feit bleef dat ik er niets meer aan kon veranderen. Gisteren met wat zweet in de handen de boot verhaald. Horen we wel iets vreemds, zien we geen water binnen, geen geschud van de motor..... tot op heden niets. Vanmorgen erg vroeg van Medemblik naar huis met vlak water de boel open gezet, en ook niets vreemd en nergens olie of waterlekkage.

Wellicht komt het doordat we eigenlijk zo goed als stil lagen op het water met het zeil dat net naar beneden was gevallen en ik vooruit gag om voor de wind te draaien het havenhoofd in. Hij ging in zijn vooruit maar 2 seconden later was het direct piep en uit. Dus niet veel toeren zeg maar.

We hebben wel schade, daar niet van, maar die is gering met wat had kunnen zijn. De schoot zat vast bij de eerste scepter aan BB voorzijde en liep naar het blok achterop en daar was de boel opgeschoten en hing aan de railing. Die bundel was los geraakt en er dreef dus een heel eind schoot onder de boot, niet gezien onderweg. Het stuk wat in de schroef is gekomen heeft de schoot helemaal strak getrokken, maar dan richting het eind wat vast zat bij de scepter voorop. Die heeft de scepterpoot krom getrokken. We moeten nog zien of we daar geen lekkage krijgen. De scepterpot lijkt nog goed en nergens haarscheurtjes in de dekrand die wijzen op schade. In ieder geval dus een nieuwe poot kopen. Als we die hebben kan ik aan de stand van de scepterpot wel zien of er een sterke afwijking in de scepterpot is gekomen.

Ook de duiker kost muntjes plus een keer extra uit eten

- Nieuwe schoot
- Scepterpoot
- Duiker
- Wie weet wat nog meer

Dus de teller staat al op een paar honderd.....

Gr Michel

en een rood hoofd, niet in euro's te vertalen. mooi dat er geen grote schade is.
ik heb paar jaar geleden in oktober met de singlehanded gezwommen om een landvast uit de schroef te peuteren, dat was pas koud!
water temperatuur valt nu toch nog wel mee?

Wat zal het zijn 21 graden? Punt was dat ik met duikbril zo slecht kon zien waar ik gebleven was dat ik denk ik steeds op een nieuw plekje ben gaan snijden. Ik voelde wel dat het steeds pluiziger werd, maar doorsnijden ho maar. Wat niet lukt, dat lukt niet. Niet mijn talent. En ja, ik had een zeer scherp mes, maar het was 1 pakket aan kunststof voor mijn gevoel. Kreeg het te koud, ben een warmte dier blijkbaar.

Rood hoofd viel wel mee. Het meest kritische was nog even dat ik er op vertrouwde dat Hellen direct het roer over zou nemen toen ik het grootzeil een paar meter omhoog wilde hebben. Haar eerste reactie was een hart in der keel en de uitspraak bij het naar binnen sturen ..... dat durf ik niet.... Ik ben helemaal geen held en zij echt geen bangert. Als er iemand de mast in durft is zij het en niet ik bijvoorbeeld. Dat moment was spannend, niet de observatie dat we geen motor hadden. Gelukkig waren mijn woorden genoeg dat het echt allemaal goed zou komen en pakte ze toch het roer en stuurde naar binnen.

Ik ken de Beauty alleen 25 jaar en al 25 jaar maak ik er een sport van om zoveel mogelijk zonder gas aan te leggen zonder dat iemand dat ziet. Alleen voor dat laatste zetje in zijn achteruit zou ik deze keer de pruttel missen. Ik had er dus het volste vertrouwen in dat we in de dorpshaven echt wel ergens langzij zouden komen. Bovendien is er voldoende ruimte om weer even met de wind mee vaart te maken voor een nieuwe poging, en dat zou ik zeker 4 keer kunnen doen voordat ik bij de brug zou uitkomen. En die zou winnen dus ook dan doe ik niemand pijn. 1 keer was echter genoeg, met alleen een middenbolder nodig van onze buurman om het laatste knoopje eruit te halen.

Pas toen ik in het water lag merkte ik dat ik eigenlijk al een verhoogde hartslag had. Ook ik was blijkbaar meer onder stress dan ik zelf dacht. Dat was mijn leermoment.

Gr Michel

bij mij zat ie een paar slagen omheen gedraaid, mes aan het touwtje hoefde ik niet eens te gebruiken. zelfs nog gestart in de zwembroek om te controleren of alles nog werkt.
dus behoorlijk herkenbaar.
komend weekend nog 75 mijls wind?

Heb ik nog niet bekeken. Kom ik wel via PB of in de 75 topic op terug.

De trainees waren een dag of zeven aan boord, en we draaiden dus al een dag of zes onze wachten. Zoals gebruikelijk begon de vermoeidheid toe te slaan - na zo veel dagen 4 uur op/8 uur af (met hondenwachten voor de roulatie), maar overdag wel buiten onze wachten op moeten draven voor activiteitenbegeleiding en “het moet nu snel dus we laten het de vrijwilligers doen” zaten ik en de twee andere wachtleiders er redelijk doorheen.

De 3e officier was officier-van-wacht, maar de kapitein was ook net op de brug gekomen. De wind begon eindelijk een beetje normaler te blazen, dus we konden meer zeil gaan voeren.

“DrWingnut, graag met je wacht klaarmaken om het voorbovenmarszeil en voorbramzeil erbij te zetten.”

Oké, we waren al tig keer omhoog geweest die trip, routine dus. Ik liet drie mensen achter aan het roer en op de uitkijk, nam de rest van mijn wacht mee, deed m’n praatje in welke volgorde we wat gingen doen, en wie op welke positie, checkte alle veiligheidsharnassen, en hup, daar gingen we omhoog en op de bovenmarsra naar buiten.

En toen klonk de kapitein over het hele schip over de speakers:

“Eh, DrWingnut, de voormast… die staat aan de puntige kant van het schip…”

Haha, de kapitein zag de lol er wel van in

Uit het logboek:

Ik doe mee aan Reid's singlehanded en loop midden in de nacht Urk aan voor de verplichte 8 uur rust. Het waait snoeihard en motorgebruik kost strafpunten. Dus blijf ik zo lang mogelijk op zeil en met de motor stand-by. Ik dacht een opschieter te kunnen maken langs de kade aan bakboord maar loop daar prompt vast.

Dat is nogal stom natuurlijk, het is daar hardstikke ondiep. Gelukkig is de wind hard genoeg om mij er ook weer vanaf te blazen. De motor moet nu redding brengen maar deze slaat ineens met een harde knal af. Dat is foute boel. Ik zie dat het losse eind van de bulletalie snaar strak over het dek staat gespannen. Via een loosgat in het potdeksel verdwijnt het losse eind buitenboord. De giek wordt hierdoor in een ijzeren greep vast gehouden.

Inmiddels driften we naar de lage wal. In de verder volle haven is de richting toevallig naar het enige nog maagdelijk stukje kade. Nou ja, het is 3 uur snachts, ijzig koud en ik kan toch verder niets beginnen. Vastmaken en eerst maar eens gaan slapen. Ik zet de wekker op een uur of zeven. Ik val als een blok in slaap waarna de wekker weer veel te snel afloopt.

Slaapdronken realiseer ik mij dat ik het water in moet om de lijn uit de schroef te snijden. Het is nog steeds lagerwal, het is stervens koud en het regent pijpenstelen. Ik verzamel al mijn moed en hang de zwemtrap aan loefzijde overboord. Zo eind oktober heb ik niet meer op een zwempartij gerekend dus ga al rillend en bevend in mijn onderbroek het bruine water in.

De lijn lijkt wel vastgesmolten om de as en na enkele halen met het boordmes moet ik telkens omhoog om adem te halen. De kou deert mij niet meer en lag ik niet in het water dan stonden de zweetdruppels wel op mijn kop.

Ineens krijg ik het gevoel dat mijn boot gaat varen. Of staat er stroom? Dat kan toch niet waar zijn. Ja toch wel, de boot verplaatst zich. Ik zwem naar de trap en sta in drie sprongen aan dek.

Daar staat iemand in een geel regenpak aan mijn boot te trekken. De man kijkt mij sprakeloos en met open mond aan alsof hij een plotselinge geest ziet verschijnen en roept iets dat ik niet kan verstaan. Ik snel naar de kade en zijn vinger volgend zie ik achter mij een groot schip. Hij probeert vrij te houden van mijn boot, wat nog niet meevalt aan deze lage wal. Met een flinke haal uit zijn scheepstoeter zet hij zijn bedoelingen kracht bij

Ik schrik mij wezenloos en ben inmiddels op spraakafstand van de man in het geel. Tegelijkertijd tril en beef ik van de kou over mijn hele lichaam. Ik kan geen woord meer uitbrengen. Met de achter landvast in de hand begin ik mee te trekken. Op de kade stoppen autos met nieuwsgierige blikken. Ik realiseer mij dat ik hier op deze gure oktoberochtend in de stromende regen niets meer aan heb dan alleen een doorweekte onderbroek van het model witte ballenknijper.

Wat hebben we toch een rare hobby. Een kort praatje met de man in het gele pak leert dat ik hier niet mag liggen omdat dit de aanlegplaats van de veerboot (of rondvaartboot, dat weet ik niet meer) is en dat is de boot die nu vlak achter mijn spiegel heeft afgemeerd. Ik vertel dat ik weer het water in moet om de schroef te bevrijden van het touw. Zonder op zijn reactie te wachten duik ik weer in het, nu wel, lekkere warme water.

Ik neem ruimschoots de tijd om de klus te klaren en als ik weer boven kom is iedereen weg. En dat doe ik ook maar en zoek elders in de haven een plekje om de rest van de verplichte rusturen uit te zitten. Schroef en motor lijken ongehavend uit de strijd te zijn gekomen.

Prachtig geschreven Noballast!
Omdat je zo goed beeldend kan schrijven, zie ik je ook echt staan in die charmante onderbroek.

Daar sluit ik mij bij aan! Leuk en goed geschreven, ik zie het model onderbroek ook voor me.

Maar wel dapper hoor, ik durf niet meer onder de boot.

Goed verhaal!

Noballast schreef :
Briljant verhaal met een plot.
Het water is in oktober inderdaad nog helemaal niet zoveel kouder dan middenin de zomer.

Hier een samenvatting van onze urker 24 uurs, waar accelerate ook aan mee gedaan heeft, deze staat niet voor niets in het blundertopic...

twee weken geleden werd de wedstrijd afgezegd door teveel wind, afgelopen weekend ging het wel door.. gelukkig! meer tijd om voor te bereiden.

In de avonduren bezig geweest om RAK om te bouwen naar de boeien en rakken van de urker 24 uurs, dat ging gelukkig goed. Donderdagavond voor de 24 uurs nog een avondwedstrijdje zodat we mooi kunnen oefenen met onze onervaren crew (1 vast bemanningslid met ervaring, 1 met een beetje zeilervaring en 2 zonder zeilervaring) gelukkig zijn ze wel bekend met varen, want 1 is er visser bij en 1 die op de grote vaart zit.

Tijdens het avond wedstrijdje gebeuren er twee dingen:
-driekleur in de top doet het niet
-laptop voor navigatie besluit er na 8 jaar trouwe dienst mee op te houden.

Vrijdag had ik de hele dag vrij dus donderdagavond en vrijdagochtend mijn laptop van thuis opgetuigd als navigatielaptop en meegenomen naar de boot, ik duw de USB van de AIS en GPS in de laptop.... ROOK! snel er weer uit. GPS gelukkig kunnen regelen via een telefoon en deze via wifi te verbinden aan de laptop.. gelukkig, dan maar zonder AIS eruit..

nu het toplicht nog, er staat spanning op de kabel die de mast in loopt dus het moet het lampje zijn.
geen probleem, vrijdagmiddag nog even de mast in. wat blijkt? het complete lampvoetje is om een duistere reden van de kabel geknapt. niet meer te repareren op 16 meter hoogte. dan maar zonder toplicht van start met de boordlichten.

Na een middelmatige start hadden we de snelheid er goed in, lekker op de gennaker er vandoor, tijdens het wisselen naar de code zero blijkt dat er in de gennaker een enorme scheur zit in de halshoek, deze lijkt nergens achter vast gezeten te hebben, misschien door de krachten op de schoothoek?.. geen idee..
deze snel geplakt binnen maar later bleek dat we hem de hele wedstrijd niet meer nodig hadden.

net voor het donker worden sta ik voorop en zie ineens onder me KRAK de boegspriet een 15 graden knik naar lij maken. die is gebroken.. hij staat er nog wel voor dus ik zeg we gaan gewoon door met de code zero!.

in de nacht lijk ik steeds minder m'n snelheid te halen, RAK op een performance van 90% deed het eerst prima.. later op 80%.. weer haal ik de boeien niet op tijd... in de ochtend op 70%.. nog haal ik het niet echt.. zal wel aan de golfslag liggen denk ik, die rekent RAK niet mee.
de wind neemt ondertussen toe en we varen met de fok en een dubbel rif, maar snel is het niet.

ik ben ondertussen al de hele nacht in de weer dus ik denk ik ga even kijken of ik een hazenslaapje kan doen. ik lig nog geen half uurtje en ik hoor een vreemd geluid wat niet binnen hoort. ik lig achterin een kooi en kijk naar voren de boot in en schrik me wild.. het water klotst 20cm in de boot! overal drijven reddingsvesten, schoenen en boodschappen...

met nog een 4 uur te gaan en een zinkende boot gooi ik de handdoek in de ring en besluit richting Urk te varen (we lagen bij enkhuizen).

op de terugweg is de bemanning met man en macht gaan hozen, een puts water per 20 seconden kwam eruit.
anderhalf uur later in de haven blijkt dat de geknapte boegspriet de buitenbuis heeft doen scheuren en daardoor de voorste 2 meter van de boot vol is gelopen met water, pas toen het over het waterdichte knieschot kwam liep het de boot in.. we hebben waarschijnlijk dus met een kuub water rondgevaren voorin. nadat de boot zo goed als kon leeggehoost is ligt ie nog steeds 10cm dieper dan normaal. de dagen erop doen de waterstofzuiger, een ventilator en een warmtekanon de rest...

gister, tijdens het opvouwen van een net gedroogde genua glijd zo m'n week oude samsung het water in.
(de verzekering dekt niets en heb hem in de pas gebaggerde haven niet meer kunnen vinden)

zo.. ben benieuwd wanneer ik hierover heen ben

Dat zijn geen blunders, maar dat is gewoon heel veel pech wat je hebt gehad!
En soms heb je van die periodes dat er van alles gebeurd, hopelijk ben je nu een tijdje klaar met de pech.

Enne ik zou een touwtje of een fendertje binden aan je telefoon, scheelt met zinken!

Wadloper schreef :
Nou, een paar weken terug was het IJsselmeerwater 26 graden, en nu, begin september nog maar 16 graden. Het koelt rap af.

Ballenknijper?
Biljarten kan ik goed maar deze moest ik toch opzoeken

Arcadia schreef :
Dat gaat inderdaad harder dan ik dacht. Rijkswaterstaat meet midden op het Markermeer vandaag 17,6 graden.
Zelfs de Oosterschelde vertoont hetzelfde beeld, als je bij de grafiek "28 dagen terug" kiest:
waterinfo.rws.nl/#!/details/pu...ervlaktewater___20oC

Ik baseerde het idee op het gegeven dat ik in het verleden bij het zeilen in het najaar wel een s wat buiswater in m'n gezicht kreeg dat warmer aanvoelde dan de lucht.

Oosterschelde afname 3 °C in 10 dagen.
IJsselmeer (Rotterdamse Hoek) afname 7 °C in 10 dagen.

Klopt niet helemaal zo te zien, ik kom op 5,6 graden bij Rotterdamsehoek . Maar het is wel behooljk veel inderdaad.
Ad

Ik kan niet vinden op welke waterdiepte deze metingen gedaan worden, maar aan de dagelijkse gang tijdens de warme periode te zien gebeurt dat relatief dicht bij de oppervlakte.
De afkoeling op grotere diepte zal, ook over een langere periode, minder snel gaan.

Zeven graden in 12 dagen.
Commentaar zou komen, dat lag in de lijn der verwachtingen

wat voor gevaar (if any) geven die rood geel en groene stippellijn aan?

hruiten schreef :
Hoop pech idd maar ook een beschrijving van een keten die escaleert wanneer je het niet voldoende aandacht geeft. Ik denk dat de meeste rampen zo beginnen en vermoeidheid en focus op de wedstrijd maakt dat je de grondoorzaken verwaarloost.
Mooi beschreven en leerzaam ( en in zekere zin ook herkenbaar: assumptions are the mother of all fuck ups.

HPV schreef :
Staat onder dat plaatje op waterinfo.rws.nl/#!/details/pu...20Peil___20in___20cm

ps. Die website heb je ook nodig om de actuele brughoogte te kunnen berekenen en ook wat die vermoedelijk de komende dagen zal worden. Vooral op de grote rivieren erg nuttig.Die staan er nameljk ook op: waterinfo.rws.nl/#!/kaart/wate...20Peil___20in___20cm
Ad

Nou, begin van de zomer dus een oude valk op de kop getikt omdat het huren goed was bevallen bij iedereen in het gezin en we toch niet naar Italie gingen. Een oude wens in vervulling gegaan want als tiener zeilde ik vaak op een BM16 en heb toen kielboot 3 gehaald.
Na een paar keer varen ging de oudste (19) weer een keer mee. Ik vertelde hem dat hij goed om zich heen moest kijken en altijd moest waarschuwen als hij dacht dat ik iets niet zag.

Met een behoorlijk windje vaarden we voor de wind. Aardig vaartje erin. Ik zag en wist dat er een groen boei aan moest komen van de vaargeul maar ik hoorde noch mijn zoon noch mijn vrouw iets zeggen.
Ik dacht ik zal ze hebben en vaar er rakelings langs, dan zullen ze wel verschieten. Dus op een meter afstand passeer ik de boei aan stuurboord. Maar ineens besefte ik dat mijn grootzeil aan bakboord helemaal uitstond. Pats met de giek ertegen natuurlijk. Gelukkig scheurde het zeil niet en ik dacht dat loopt met een sisser af. Maar helaas zat de kraanlijn erg los en die bleef precies achter de boei hangen.
De boot trok angstwekkend scheef met water op het gangboord. In paniek heel hard getrokken aan die lijn waarvan getrokken. We kwamen iets dichter bij de boei maar toen zag ik dat de lijn precies achter een slotje zat. Met geen mogelijkheid los te krijgen dus. Weer een vlaag en nog schuiner. Toen begon mijn vrouw mee te trekken maar het had geen nut. We kwamen niet dichter bij en de valk ging al maar schuiner. Die was ook helemaal gedraaid inmiddels. Toen dacht ik dan t zeil maar naar beneden. Dat hielp gelukkig , we konden ons naar de boei trekken en de lijn lospeuteren.
PFF en dat na een paar keer zeilen.

Onnodig te zeggen dat ik wat lesjes heb geleerd die dag.

1 Van medevaarders hoef je niets te verwachten, de huurmoterbootjes stonden erbij en keken ernaar.
2 Voortaan ligt er een mes aan boord.
3 Maar de belangrijkste is dus "niet je zoon willen imponeren met domme dingen"