Onderwerp: Je grootste blunder?

Yellow Boat schreef : Tja, dat koordje zat wel goed maar de voorflap ging van opstaand naar neergaand. Dus voor m'n ogen. Kan gebeuren met 7 Bft als je eens naar beneden kijkt

Naar aanleiding van deze post van It Paradyske schoot mij dit verhaal te binnen:

Ergens in de jaren tachtig had mijn vader een boot gehuurd in Turkije om daar met mij en mijn broer een dag of tien te gaan zeilen. Omdat ik als enige van het gezelschap ervaring had met zeilen in een kajuitboot stond ik te boek als de ervaringsdeskundige. Nou bestond mijn 'ervaring' ook maar uit zeilen op de binnenwateren met een Kolibri 560, dus de gehuurde 28 voeter was ook naar mijn maatstaven een gigantisch slagschip. Mijn vader en broer hadden slechts zeilervaring op kleine open bootjes. Bij het afvaren bleek al dat zo'n slagschip wat anders is dan wat we gewend waren. Ik moest uiteraard sturen, mijn broer zou de achterlijnen losgooien van de kade en mijn vader trok het anker op. Dat leek wonderwel goed te gaan, maar waarom stond de verhuurder toch zo te zwaaien? Wist mijn vader veel dat je een anker ook over de boegrol moest trekken, dat het vervaarlijk aan de boeg bungelde kwam ik pas na een uurtje varen achter. Maar goed, we zeilden langs prachtige kusten, lagen in piepkleine haventjes en we leerden snel dat ons slagschip in vergelijking met de meeste andere zeilboten daar toch maar een heel bescheiden en vooral oud bootje was.

Op een dag besloten we onze grenzen te verleggen en een oversteek te maken die ons veel verder van de kust af zou brengen dan we tot dan toe aangedurfd hadden. Ik had tevoren nog het boek 'Theoretische kustnavigatie' bestudeerd. Maar enige twijfel had ik toch wel, al liet ik dat natuurlijk niet blijken. Zou de theoretische kennis over kompaskoers, deviatie, variatie, drift en ware koers allemaal toch wel echt gaan werken? Er was nog geen GPS en alles ging met papieren kaarten, steekpasser en een Bretonse plotter die ik meegenomen had. Ik rekende alles wel drie keer na en gaf de opdracht om wát er ook gebeurde het kompas strak op de uitgerekende magnetische koers te houden. Wat wás ik trots toen we na een dag zeilen exact op het juiste punt aankwamen! De boekenwijsheid bleek te kloppen! Blakend van zelfvertrouwen verlegden we onze grenzen die dag nog verder, in plaats van af te meren in een haven gingen we in een mooi Turks baaitje voor anker en zouden voor het eerst de nacht achter het anker doorbrengen.

Om onze successen te vieren gingen we uit eten, dus we roeiden met de bijboot naar de kant om daar het restaurantje te zoeken wat daar volgend de pilot moest zijn. Er waren vanaf het water geen huizen zichtbaar, dus we trokken de bijboot tussen de struiken en volgden op goed geluk het geitenpaadje naar boven, de heuvels in. En inderdaad, na enige tijd lopen troffen we een soort taveerne met tafels in de open lucht. Niemand sprak een woord anders dan Turks, maar met handen en voeten lukte het om grote glazen bier te bestellen en genoten we de hele avond van heerlijk eten, muziek en Turkse gastvrijheid onder de sterrenhemel. Maar terug naar de boot was na al dat bier toch een stuk lastiger. Het smalle paadje vinden in het donker viel al niet mee, een zaklamp hadden we niet en overdag hadden we niet al te goed opgelet waar we vandaan gekomen waren. De bijboot terugvinden bleek al helemaal een opgave, want we hadden gemeend die goed tussen te struiken te moeten verstoppen tegen diefstal. Dat in het donker alle struiken op elkaar lijken hadden we toen niet aan gedacht. Na het pad zeker vier keer op een neer te hebben gelopen, waarbij we niet eens zeker wisten dat we wel op het goede pad waren, vonden we wonderwel de bijboot terug. Het was inmiddels al middernacht geweest. Maar de ergste blunder kwam nu pas boven water, letterlijk: niemand had er 's-middags aan gedacht om het ankerlichtje aan te doen. Uiteraard was het een vrijwel maanloze nacht en hing er boven het stille zeewater inmiddels een laag mist waardoor we geen flauw idee hadden waar we naartoe roeiden. Elke vorm van besef van afstand en richting verdwijnt als je in de mist aan het roeien bent. De spanning aan boord was inmiddels om te snijden. Teruggaan was geen optie (waar naartoe?) en we hadden ook niets bij ons behalve een korte broek en shirt wat we aan hadden. En we wisten: als we de boot niet zouden vinden roeiden we gewoon de open zee op, zonder ook maar de minste kans om opgemerkt te worden. Niemand die ons miste, geen vuurpijl, toeter of zelf maar een fluitje om de aandacht te trekken van de (toen) sporadische schepen die daar rondvoeren. Het kon wel eens een hele lange en koude nacht worden in ons kleine houten bootje!

We tuurden en tuurden en roeiden op goed geluk door. In een kleine opening van de mist meende mijn broer een masttop gezien te hebben en zelden was de opluchting zó groot toen na enige tijd inderdaad de donkere romp van een zeilboot opdoemde uit de mist. Klam, koud, halfdronken en uitgeput plofden we in onze kooien en ik nam mij, voordat ik in slaap viel, heilig voor om nooooit meer te vergeten om het ankerlichtje aan te doen!

Mooi verhaal timo! Kan wat mij betreft ook in het grote verhalen topic…

Heel spannend lijkt me dat. Gelukkig goed afgelopen.
René

Afgelopen week lagen we voor anker vrij hoog op de plaat Oost-Vlieland. Omdat we op de laatste vakantiedag op tijd weg moesten, wilde ik met het hoogwater rond 23.30 u. aan de overkant van de Vliesloot in wat dieper water gaan liggen. Er was een flinke verlaging en een half uur voor HW dreven we nog maar nauwelijks. Dus het water in en de boot richting geul duwen.

Om zo min mogelijk herrie te maken, de motor pas gestart toen ik weer aan boord klom. Zachtjes pruttelden we door de geul toen er plotseling een oorverdovend gepiep de stilte doorbrak. Shit! Oliedruk-alarm. In het donker tussen geankerde bootjes op stromend water een slechte plek om de motor uit te zetten en even rustig te kijken wat er speelt. Toch maar een minuutje met geknepen billen doorvaren.

Het viel uiteindelijk mee: ik was het ankeralarm vergeten uit te zetten.

Stom, alles in het jolletje is geborgd, wordt extra gecontroleerd etc, op het wad wil je niet door vermijdbare materiaalpech in het water belanden, toch?
Toch wel wel dus..
Kennelijk de tijdelijke hangband bevestiging niet secuur genoeg uitgevoerd, stom.
Vanochtend vroeg de haven van Oudeschild uit, lekker briesje, voeten onder de hangband en daar lag ik met een spontaan afgebroken helmstok verlenger in het Marsdiep. Gelukkig met de grootschoot in de hand en zat ik zo weer aan boord zonder dat de OK omsloeg.
Zonder verlenger is zeilen in de OK geen doen, maar met het eind van de grootschoot aan het helmhout en voldoende loefgierigheid kon ik er toch nog een plezierig uurtje van maken.
Maar stom was het wel...

In skiffjes wordt een reserve joystick om die reden vaak in de giek getapet.. kun je snel wisselen en weer door tgv breuk. Ik heb ducktape aan boord om te spalken.

Oja, ik kan er wel een extra meenemen 'onder deks'
Is wel ahv wat er kapot gaat dan, stick of scharnier
Maar dat had me nu zo niet geholpen.
Tape misschien wel.

Leuk draadje dit! In andere draadjes denk je snel dat iedereen alles weet. Nou dan maar mijn bekentenis. Ik wilde mijn tablet opladen bij de stuurstand. Geen zin om te boren voor een laadcontact. Er zat een driplug watersportcontact. Even op zf rondgevraagd en ik kreeg al snel stekkers opgestuurd. 300 sites bestudeerd 9m geen fout te maken en zeker te weten dat ik de laadkabeltjes verbond en niet de data. Enfin stekker klaar, tablet aangesloten: zwart scherm. Potverdorie.tablet dood. Onderweg terug, scheldend op die klotesites die de verkeerde kleuren adviseren viel het kwartje opeens. Sh*'t een usb contact laadt 5 volt en geen 12 *$#@.
Was een dure blunder want de tablet was niet te repareren.

Mijn grootste blunder: Een boot kopen

Wil je er over praten?

zapp schreef : Gauw verkopen dan (2 mensen blij).

waldnet.nl/wn/nieuws/68717/Zei...Drachtstervaart.html

Was ik niet zelf maar is hier toch algemeen bekent dat het niet echt diep is in Fryslan.
Met vereende kracht los gekomen.

Dacht zeker dat het vloed was
Ad

even krengen is nog niet zo makkelijk...

“Let’s go” heet de boot

Nu snel de kant op om grid structuur te controleren!

Een bigbag met water (uitgeboomd met de giek) ophijsen lijkt mij een prima manier om gecontroleerd te krengen.

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Waterman schreef : Bijbootje wat er al naast ligt werkt ook prima ipv een big bag.

Erikdejong schreef :
Moet je wel flink wat mensen in dat bijbootje zetten . Bovendien is het daar te smal om goed aan de masttop te kunnen trekken , ideaal is natuurlijk met 45 graden. beide blijkt ook wel in dat filmpje.
Ik vraag me trouwens af hoe ze die val weer op de boot hebben gekregen zonder dan die in het water kon vallen met het risico in de schroef te komen, het ging op een gegeven moment wel erg snel .
Jammer genoeg stopt de video daar .

Trouwens , wat te denken van die motorboot in het begin die de zeilboot eerder alleen nog vaster trok
Ad

Waterman schreef :
Zie mijn vorige post , zelfde probleem om voldoende trek hoek te maken.
Kun je eigenlijk mooi vergelijken met een maststrijkinstallatie waar de benidigde kracht vergelijbaar is.
Ad

Laat me u vertellen hoe het is gegaan, op het Veerse meer vorige week.

Aangezien de bekabeling van m'n ankerlier los ligt (work in progress) dacht ik nog: kan ik mooi m'n nieuwe tweedehands Fortress met nieuwe loodlijn uitproberen. Ik moest toch de ankerketting nog checken op gebreken.

Poging 1. Fortress houdt niet. Fortress pikt een enorme klont wier op. Alright, stukje opschuiven dan maar.
Poging 2. Fortress houdt niet. Hmmm dan toch maar gewoon de CQR (tweedehandsje) met de ketting op de hand uit laten rollen.
Poging 3. Wat zie ik een na een meter of 10 ketting: een enorme roestklomp! De ketting hangt letterlijk nog aan een flosdraadje aan elkaar. Grrrmbl. Ketting en CQR terug opgetrokken, dan maar het CQR proberen mét de nieuwe loodlijn.

Ketting los van het CQR anker. 'Dat anker balanceert daar toch prima in z'n cradletje'.

Een voorbij varend motorbootje veroorzaakt een miniem golfje. Boeg komt omhoog.

Anker: 'Floep. Plons'.

Echt. Hoe dan?? In de chagrijn gewoon vertikken om even een borglijntje aan het anker te maken. Hoe kun je nog zulke beginnersfouten maken, na al die jaren. Nog niet ervaren genoeg om álle fouten een keer te hebben gemaakt, denk ik dan maar.

Als troost maar een nieuwe Rocna en ketting besteld.

Nooit meer naar het Veerse meer gaan dus.

Ik kom net bij de Fysio vandaan. Daar liep ik toch al vanwege een ander spier euveltje. Nu een scheurtje in de hamstring

Mijn boot ligt pakweg 1m van de steiger vandaan. Al >1000 keer op en af gestapt, soms beladen met allerlei spulletjes. Nooit een probleem. Gisteravond laat nog ff wat witte epoxy kwasten, de tweede laag nu dat nog zonder schuren kan. Rond 24.00 klaar. Buiten aarde donker, kan de steiger niet goed zien. Sensorlampje doet het niet vanwege lege batterij. Ik wacht een paar minuten om beter nachtzicht te krijgen zodat ik de rand van de steiger kan zien. Eigenlijk moet ik terug de boot in, licht maken, dan de steiger opstappen, zaklantaarn ophalen, weer terug naar de boot, licht uit doen en nu met de zaklantaarn aan de stap naar de steiger doen.

Hmm, te veel werk, ben moe, en wel eerder deze stap in het donker gemaakt. Dus ….. met een grote stap voorwaarts en naar voren leunend om zeker op de steiger en niet in het water te geraken glijdt mijn voorste voet uit. Shit, dat is waar ook, vandaag voor het eerst de automatische tuinsproeier geactiveerd. De steiger is zeiknat, glad en ik leg mijn volle gewicht in een spagaat waar menig turner jaloers op zou zijn. Ik voel dat het fout zit. Blijven liggen en kermen helpt niet, want niemand hoort mij nog op dit uur. Met mijn weliswaar ook beschadigde maar wel goede been hinkel ik de trap op, de tuin door, naar binnen, deur op slot, onderweg naar de logeerkamer (wil niemand wakker maken) ontdoen van kledingstukken en dan zachtjes vloeken en proberen te ontspannen……

De meeste ongelukken gebeuren thuis, haastig, ondoordacht en algehele stommiteit

sterkte , dat is er inderdaad wel eentje die hier thuis hoort