Onderwerp: Onverwacht Oostwaarts

Witte zwanen, zwarte zwanen,
wie gaat er mee naar Engeland varen?
Engeland is gesloten.
De sleutel is gebroken.
…..

Voor me uit starend op het Kiel canal komt ineens dit kinderliedje in me op. Moet erom lachen want het past mooi bij onze belevenissen van de afgelopen weken.

Het plan, de ambitie
We nemen dit jaar wat langer de tijd voor een grote zeiltocht. Onze ambitie is om Cardiff te bereiken. Zuid-Engeland en Wales dus. Met eigen ogen een keer de gebieden aanschouwen waar twee favoriete BBC-series zijn opgenomen. Een bakkie doen in het café waar de Doctor en Rose zaten. Zoeken naar de onzichtbare steen die de ingang vormt van Torchwood. Staan op de bruggen over de barrage. We willen het allemaal beleven.
Bij het verzamelen van alles wat mee moet aan boord, hoort ook een grote doos met heel veel kaarten van Scandinavië/Oostzee etc. We nemen ze mee voor het geval dat, maar bergen de hele zooi wel achter een schot op. Hebben we toch niet nodig.....

Begin van de tocht
Na een knippen-en-scherenbeurt en wat noodzakelijke klussen is de Markiezin er klaar voor. Wij staan ook te trappelen om los te gooien, maar de weergoden laten zich niet van hun beste kant zien. Net als de Driehoek Noordzee Challenge en de Ronde om Noord-Holland moeten we wachten tot een stormpje is overgetrokken. Meteen een flinke slag zuidwaarts gaat het niet worden. Veel ZW en we ambiëren niet om eindeloos te kruisen. We vinden een gaatje om over te steken naar Lowestoft. Vroeg los en IJmuiden verlaten. We zijn nog helemaal niet ingeslingerd en voor mij gaat helaas het licht uit. De wind komt bovendien veel meer uit het westen dan voorspelt en het is hoog aan de wind erg hakken tegen de golven. We keren om. Bij IJmuiden weer naar binnen en gelijk door naar het IJsselmeer. Beetje inslingeren kan geen kwaad. Hoppen van de Blocq naar Enkhuizen. Door naar de Waddenhaven van Den Oever en vervolgens Waddenhaven Texel. Veel zeilen en zo wat ingeslingerd raken. Ik maak gebruik van scopolaminepleisters op zee, maar zelfs die zijn niet altijd afdoende. Ik heb de KNRMmethode meegekregen bij een ZF-topic en we verdiepen ons in vitamine C en histaminebinding. Het geeft een goed gevoel. Gauw een voorraad kauwtabletten vitamine C van 250 mg inslaan (hoger zijn ze niet in NL) en histamine-arm voedsel kiezen voor vertrek. We zijn benieuwd.

We gaan verder
We zoeken naar een weergat om zuidwaarts te gaan. Alle weersverwachtingen zijn echter totaal ongeschikt voor die richting. We staan eens goed stil bij onze eigen uitgangspunten. Bovenaan: niet urenlang motoren. Oftewel, niet koste wat het kost het geplande einddoel vasthouden. We willen kijken waar de wind ons heen kan brengen. We puzzelen en puzzelen met behulp van gribfiles en de kaarten. We willen niet veel motoren. We willen een nieuwe bestemming die met de huidige windverwachting te bereiken is. Uiteindelijk komt uit de puzzel Borkum. Een tocht bovenlangs de Waddeneilanden naar het eerste Duitse Waddeneiland. Zeilend te bereiken (als de windverwachting ook de werkelijke wind is) en nieuw voor ons. Van daaruit kunnen we nog vele kanten op.
We verlaten Texel in de namiddag. Voorspelling is een mooie halve wind boven de Waddeneilanden. Alleen naar het Molengat kruisen en dat doen we ook. Op de marifoon horen we de Visarend vermelden dat bij de verkenningston van het Schulpengat nog geen 400 meter zicht is. Mist? Het is hier strak helder en prachtig zonnig! Ja, op dat moment wel. Een moment later zien we de Dr. Wagemaker niet eens meer achter ons langs gaan op een metertje of 3-4honderd. Blijft bizar zo'n plotselinge omslag. We zetten de motor aan en varen kalm op radar naar en door het Molengat. Eenmaal op zee klaart het op. Wind blijft nog een poosje weg en als ze terugkomt is het wat hoog aan de wind, maar nog goed te doen voor de Markiezin. We zeilen de nacht in en door. Geen zeeziekte. Geen narigheid. We bereiken Borkum en meren af in de oude marinehaven. Goed stevige, drijvende pontonnen waar de Markiezin prima ligt en zachtjes deint.
Borkum is nieuw voor ons en alles wat nieuw is bezichtigen we. We fietsen het eiland rond. Het havengebied ligt op een soort van schiereilandje aan het grotere eiland. Een behoorlijk cultuurverschil tussen de twee delen. Het lijkt op de scheiding tussen het vroegere West- en Oost-Duitsland. Boeiend om te proberen te doorgronden. We hebben een prachtige dag 'eilandontdekken' en gaan dan verder puzzelen op een vervolgtocht.

Een heen en weer etappe
De wind duwt ons nog steeds in oostelijke richting. De kaartendoos komt inmiddels al goed van pas. Kaarten van de Duitse bocht vissen we eruit. Nu we toch bezig zijn met de Duitse Wadden willen we het laatste eiland waar de Markiezin terecht kan ook zien. Norderney wordt de volgende hop. De Spaanse pluim waarover op dit forum ergens is gesproken, trekt voorbij. Even een half uurtje zeer pittige wind, maar de Markiezin ligt als een huis. Gelijk met de boten die deelnemen aan de regatta Borkum – Helgoland, kruisen we de Ems af naar het Borkumer riffgat. De golfhoogte valt nogal tegen. Een paar golven zijn zo hoog dat we het echt niet leuk vinden. Maar ja, wind tegen stroom hè. Eenmaal het riffgat uit gaat het wel weer. Het is meer voordewind dan voorspeld. Voorspellingen zijn ook echt alleen voorspellingen. De werkelijkheid is altijd net ff anders. De regattaboten zeilen onder spi. Wij houden het op de genua zonder grootzeil. Dat vitamine C werkt is voor ons nu duidelijk. Ik moet wel een aantal keer overgeven, maar blijf functioneren en dat is nog nooit voorgekomen. Een combi met pleister zal waarschijnlijk de oplossing zijn op de Noordzee.
Even over de helft van onze tocht naar Norderney horen we op de marifoon Bremen rescue een ander zeilschip waarschuwen dat Norderney niet is aan te lopen op dit moment. Oei, dat geldt dan ook voor ons. Very heavy swell! We zijn hier helemaal onbekend en nemen deze waarschuwing dan ook zeer serieus. We besluiten om te keren en terug te gaan naar Borkum. Naar Helgoland vinden we met deze zeegang en oncomfortabele windrichting te ver.
En zo leggen we na een tocht van 10 uur weer vast aan de stevige oudmarinepontonnen. We hebben kennis gemaakt met de grillen van de Duitse bocht bij noordelijke en noordwestelijke winden.

Dus dit is 'verwaaid liggen'
De komende 3 á 4 dagen gaat geen verbetering opleveren qua wind en golven. Een nieuwe poging Norderney moet wachten. Zelfs terugvaren richting NL is geen optie met de doorstaande NW. We liggen verwaaid op Borkum. Het is niet anders. Meeste tijd is het droog, maar daarmee is ook alles gezegd voor wat betreft het weer. Het is grauw, grijs en koud! Maar we laten ons niet kisten. Juist hebben we ook nog nooit gezien. Er gaat een soort veerbootje heen. Gaan we dat doen. Tochtje over het Wad kunnen we met de Markiezin niet. En zo zetten we voet op ons tweede Duitse Waddeneiland.

We kunnen verder
Na Juist komt Norderney weer in zicht. De wind is gekalmeerd en iets gedraaid. De deining is afgezwakt. We gaan verder. Deze keer met mooie ruime wind het traject afgelegd. We naderen Norderney via het Dovetief. Volgens Bremen rescue staat er veel te weinig water in de Sluchter. Achteraf gezien gold dat waarschijnlijk alleen tijdens de pittige NW 5 van onze eerste poging. Beetje omvaren is niet erg. Vlak langs het strand van Norderney varen is ook leuk. We meren af ergens vooraan in de jachthaven.
Nieuw eiland en dus valt er veel te ontdekken. Zo'n dag nemen we altijd. Dorpje doorslenteren en eiland rond fietsen. Heel andere natuur, heel andere sfeer dan Borkum en Juist. Elk Waddeneiland heeft een eigen karakter. Onze favoriete spot hier is toch wel de luie loungestoel bij de Milchbar. Uitzicht over zee.
We houden een minimeet met Dennis (Insano) en Doreen van de Aquarius. Op Borkum al kort gesproken en nu een avond samen eten en bijpraten. Ze liggen gezellig langszij.
Voor ons komt het moment van keuzes maken. Gaan we de richting Noorwegen openhouden? Gaan we met een bocht naar Engeland? Of gaan we het Kielerkanaal door? De wind zegt: Kielerkanaal. Wat komt die grote doos kaarten nu fantastisch van pas! We zetten een nieuwe ambitie: Kopenhagen.

Naar de Oostzee
We kiezen voor een aaneengesloten tocht van Norderney naar Kiel. Later op de middag verlaten we Norderney. 's Morgens zijn de meeste boten, waaronder de Aquarius, al vroeg vertrokken. Kalme tocht naar de Elbe. Tegen middernacht varen we de Elbe op. We hebben al meer nachttochten gedaan en eigenlijk vinden we dit gewoon erg leuk. Wel altijd samen aan dek. De Elbe is uitstekend beboeid en verlicht. We varen van tonnetje naar tonnetje en genieten op en top. Vroeg in de morgen schutten we als enige door de sluis bij Brünsbuttel. Geen wachttijden, geen drukte, kortom we hebben voor ons een prima keuze gemaakt. Dat het zo rustig is, komt goed uit. De Markiezin weegt een flink aantal tonnen en dan afmeren aan die rare vlondertjes met ringen is geen hobby.
Voor ons de 100 kilometer die ons scheiden van de Oostzee. Ze glijden gestaag voorbij. Slapend danwel aan het roer. Ik heb me niet ingelezen en weet dus niets van een hangend pontje. Zoek me rot naar een kabelpont (want dat geeft het bord aan). De pont blijkt in revisie of zo, want precies daar laten borden weten dat er werkzaamheden zijn en liggen er tonnen om een stuk uit de wal te blijven wanneer je onder de brug doorgaat.
Na de Eider wordt het flink drukker met pleziervaart. De beroeps blijft in groepjes komen. Soms verbaas ik me over de grootte. De Ems Highway is er eentje om tegenop te kijken. En zo zijn er nog wel een paar.
We doorstaan de sluis bij Holtenau (weer van die idiote vlonders natuurlijk). Waar iedereen bakboord uit gaat, gaan wij stuurboord uit naar Kiel. Nooit geweest en wat ons betreft zeker de moeite van het bezoeken waard.

Nu plannen we een route naar Kopenhagen. Misschien wordt het een S langs Kleine Belt (noordwaarts), rond Fyn, de grote Belt (zuidwaarts) en dan zuid van Sjaelland en de Sont (noordwaarts). Misschien bepaalt de wind een andere route. De werkelijke route? Die komt tzt in het vervolg van dit verhaal.

Vanaf hier nog even een groet aan SY de Engel. De schipper is een frequent lezer op dit forum en kwam op Norderney ons complimenteren met onze verhalen. Altijd leuk om zo'n compliment te krijgen. Ook een voor het ZF zelf trouwens. De Engel waardeert het zeer.

Fijne verhalen Ger, zo vaar ik een stukje met jullie mee. Denemarken heb ik alleen met de caravan gezien, maar enorm genoten van het land. Dat gaan jullie ook vast doen.
Geniet van alle plekken en plaatsen waar je komt, en vooral van hoe je er komt.

x Sietske

Mag ik dan de Duitse kant van dat gedeelte van de Oostzee nog even aanraden? Vooral de Lübeckerbucht kent gezellige plaatsjes, zeker vergeleken met Zuid-Denemarken.

mooi verteld.
doe de Denen de groeten van ons,
en zeg maar dat we volgendjaar weer langs komen

Mooi verhaal Ger.
Heb je het laatste bericht gelezen van het topic: De Markiezin?

Kennismaking met Denemarken
De paar dagen Kiel bevallen ons uitstekend. Prettige stad waar je zeker een ochtend moet uittrekken om te gaan ontbijten bij restaurant Louf (aan de boulevard). Ze serveren dagelijks een ontbijtbuffet in de zomermaanden. Onmogelijk om alles te proeven. Enorm veel keuze en alles hoge kwaliteit. Buiten in de zon met uitzicht op boten en bootjes. Wat wil een mens nog meer?
We vervolgen onze tocht met een dobberdagje over de Kieler Bocht. Het is een echte zomerdag. Weinig wind en veel zon. We hebben 3 opties gepland ivm de onduidelijke windrichting. Het wordt optie 3 richting het eiland Als. We overwegen nog even om uit te wijken naar Schleimünde, want de snelheid is deze dag niet hoog. Maar als we een stuk moeten motoren omdat de wind totaal op is en we anders een verboden gebied in drijven, gaan we door naar Hørup Havn. Als de wind weer wat terugkeert, zeilend uiteraard. We laten het anker vallen. Helemaal overtuigd van Denemarken zijn we zeker nog niet. De omgeving hier is niet echt aan ons besteed. Maar we kunnen ankeren en dat maakt veel goed.

Aanpassen onderweg
Volgende dag anker op met in de planning een wat langere tocht naar de buurt van Middelfart op Fyn. Het regent. We zeilen een stukje op genua naar de brug bij Sønderborg in de Alssund. Vandaar is het toch motoren met pal wind tegen en smal vaarwater. Dat maakt niet dat we meer gevoel krijgen voor de schoonheid van DK. Al gauw passen we onze plannen aan en zoeken naar de dichtstbijzijnde ankerplek. Net na de sund valt het anker in een baai die Sandvig heet volgens de kaart. Maar daar zijn er meer van en het zal een algemene term zijn. Het waait en het stortregent, maar nu we lekker achter het anker liggen is het prima. We kijken wat de weervoorspellingen doen voor morgen. Waarschijnlijk opklaringen en veranderende windrichting in de middag. Dat betekent geen wekker zetten.
Rond het middaguur wordt het droog en draait de wind snel naar het zuiden. We gaan weer anker op en stuiven de baai uit. Gaat eigenlijk best lekker zo. Jammer dat de volgende ankerplaats dichtbij is. We kijken elkaar eens aan. Zullen we gewoon door gaan? Yes! We gaan melkmeisje de Kleine Belt over. De golven die vrij snel opbouwen halen steeds de snelheid uit het schip, maar we blijven voldoende voortgang maken. We nemen de Arøsund en kachelen verder richting Middelfart. Vroeg in de avond valt het anker weer. Nu in het Gamborgfjord. We worden al een klein beetje enthousiaster over DK. Hier is de omgeving mooi. Niet zo vlak meer. Al blijven we het nog 'laffe heuveltjes' noemen.

Een paar dagen stad
In Middelfart gaan we tanken en omdat de wind wegblijft, besluiten we daar ook een ligplaats in te nemen. Het is hoogtijd om schoonschip te maken en te zien dat we een zooi was wegwerken. Middelfart kennen we niet en uiteraard gaan we dan op verkenning uit. Een vriendelijk stadje zonder veel opsmuk danwel cultuur. Rijker dan wat we kennen uit het Limfjord. We maken een fietstocht in de omgeving. We worden verrast door de mooie natuur en de heuveltjes zijn nu helemaal niet laf. Met een bromptonnetje nog een hele klim. We beginnen DK te waarderen. Ook om de mogelijkheden qua zeilen. Het is veel rustiger, ontspannen zeilen. Minder overleven en meer lekker gaan over het water. Geen vergelijk met de Noordzee. Ook het feit dat er veel ankermogelijkheden zijn, is een groot voordeel. DK is zo gek nog niet!

Noord langs en geen S
Op basis van allerlei weerbronnen kiezen we voor een route noordelijk langs Fyn en Sjælland om richting Kopenhagen te gaan. We hebben een etappe of drie voor ogen. Eerst naar Korshavn, dan de Størebelt over naar Hundested en dan mogelijk door naar Kopenhagen. De eerste etappe gaat als gepland. Super zeilen en een prima ankerplek in Korshavn. Voor het eerst vinden we het zelfs vrij druk. Toch zeker een boot of tien/twaalf die ankeren. De rest propt op aan een steiger die er ook is. Met nu en dan komische taferelen.
De etappe naar Hundested passen we onderweg weer aan. Het gaat zo lekker dat we zin hebben om een stukje verder te zeilen. Door naar Helsingør. De voorspelling is dat de wind zal draaien van ZW naar ZO tot O en dan ook zal afnemen. We verwachten dat ergens in de loop van de avond. Het komt veel eerder en in seconden. Het is afgelopen met het heerlijke zeilen. Voor ons zwarte lucht. Op de radar is een pittige bui herkenbaar. We weten het te ontwijken en varen nog een poos in de zon. Het is nu wel motoren. Geen ankerplaats in de buurt. Ook Hundested is nog een eind weg. Maar de foto van een kasteel bij Helsingør trekt meer dan de beschrijving van het stadje Hundested. We motoren verder. Tegen middernacht bereiken we de jachthaven. Het is een grote haven, maar ligt ook goed vol. We meren af aan de dieselsteiger. Kan best voor een nacht. Alle waarschuwingen in het boek over “meteen de havenmeester opzoeken” slaan we in de wind. Het is goed zo. Morgen verleggen we wel.

Weer een stadsbezoek
We verleggen zodra het kan naar een normale plek. De vriendelijke dame in het havenkantoor zegt “zoek maar een plek ergens op de kopsteigers”. “En als het nog vol ligt wacht je toch gewoon tot een uur of tien?” Ook de havenmeester in een bootje heeft volkomen genegeerd dat we aan de dieselsteiger hebben overnacht. Ze doen hier niet moeilijk. In hun eigen folders schrijven ze ook zeer strenge regels, waar ze zich dus niet aan houden. Volgens de regels mag je pas met alle bemensing van boord als je dat gemeld hebt bij de havenmeester. En die is bepaald niet makkelijk te vinden. Het is een komische set regels.
Helsingør verrast ons weer. Totaal andere sfeer dan Middelfart. Veel meer cultuur, gezellige winkelstraatjes, woonstraatjes, mooie gebouwen en het wereldberoemde Kronborg Castle. Wij hebben er nog nooit van gehoord, maar het is wereldberoemd. Het staat in elk geval wel op de Unesco-werelderfgoedlijst. En het is een indrukwekkend gebouw. We zijn er uren zoet. Beslist de moeite waard, maar neem je eigen lunchpakket mee. Eenmaal in het kasteel is er niks meer te krijgen. Het maritiem museum zit er sinds 1915. Veel modellen van schepen etc. Het is leuk om een keer gezien te hebben, maar Groningen heeft een mooier maritiem museum. Er wordt momenteel wel hard gebouwd aan een nieuwe plek voor het museum. Waarschijnlijk wordt het dan gelijk de moderne tijd in getrokken en dat is vast een verbetering. Het nieuwe maritiem museum moet in 2013 openen.
Er hangt een lagedrukgebied boven ons hoofd. Eerst een hele hoop wind en regen. Dan windstilte met nog meer regen. We blijven nog maar een dagje hangen. København wacht wel.


Vandaag Kopenhagen bereikt. Maar daarover tzt meer.

København
Weinig tot geen wind en miezer. We zijn het inmiddels wel gewend. Dan toch maar de pruttel aan en op naar de Deense hoofdstad. Op teletekst iets ontcijferd over een schietdrama in Oslo. Het houdt me bezig. In wat voor wereld leven we toch?
We meren af in Svannemøllehavn in het noorden van Kopenhagen. De scouting ligt ernaast en geeft bekijks. Voor een prikkie een jaar internet en al hebben we slechts een paar dagen, het is praktisch. Met stijgende verbazing, verbijstering, woede en verdriet lees ik bij over de gebeurtenissen in Oslo. Ik heb er geen woorden voor.

Kopenhagen vanaf de Ronde Toren:

Olifantjes sieren de hele stad:


We brengen drie hele dagen door in de hoofdstad. We zien (bijna) alles wat we willen zien en slenteren ook 'gewoon' door de straten. Ik heb erg het gevoel door Amsterdam te lopen. In vele opzichten zijn er parallellen tussen de twee steden. Persoonlijk valt de stad me wat tegen. Ik had hoge verwachtingen. Het is leuk gezien te hebben, maar ik heb meer met een stad als Oslo of Londen. Vraag me niet waarom. Persoonlijke voorkeur. Na de drie dagen heb ik het wel gezien en wil graag verder. Ankeren! Helaas ga ik door mijn rug en kan niet meer op of neer. We moeten nog een dag blijven liggen. Vette pech!

De kleine zeemeermin (als je je stad ook hiermee moet promoten...):




Grootzeilproblemen
Ik kan me weer een beetje bewegen en wil nu ook echt weg. Het harde werken (opruimen fenders, lijnen etc.) laat ik lekker aan de schipper over. Er is genoeg wind en we stuiven met alleen de genua uitgerold over het water. Als het grootzeil er ook bij moet, geeft dat problemen. We hebben een rolgrootzeil (een van de weinige minpunten aan ons scheepje waar we intussen wel erg aan gewend zijn) vanuit de mast en bij de laatste slag knalt het onderste deel van de rol tegen de mast. Oei, ergens zit iets niet goed. Gebroken rol? Inspecteren kan pas bij veel minder wind. De krachten zijn nu te groot om iets zinnigs te concluderen. Voorlopig het grootzeil maar even net niet helemaal uitdraaien. Het lijkt erop dat er dan niets naar beneden komt zeilen.

Ankeren, ankeren en kleine haventjes
Aan de zuidkant van Sjælland in de Fakse Bugt is een goede ankerplek. Even slalommen langs wat vissersstaken (maar waar moet je dat niet?), anker laten vallen in water van een metertje of 4 diep en je ligt prima beschut bij wind uit NW tot NO. Prachtige bossen aan de ene kant en water, niets dan water, aan de andere kant. Oké, als het helder weer is, zie je Møn in de verte liggen.


Møn is onze bestemming de volgende dag. De wind werkt mee en het is weer perfect genua-zeilen. Jammer dat het grijs is en daardoor de 'white cliffs of Møn' net zo grijs overkomen. Toch wel indrukwekkend die klif! We zeilen er redelijk dicht langs en zien de bedrijvigheid van alle toeristen die de klif vanaf het land bekijken. We komen bijtijds aan in Klintholm waardoor we nog prima plek hebben met de Markiezin. Onze zorg dat er voor grotere boten geen plaatsen zijn, is onterecht. Kwestie van zorgen dat je niet pas laat in de middag aankomt. En geen bezwaar hebben tegen stapelen aan jouw boot.
Het aantal ankerplekken in dit deel van Denemarken is beperkt. In principe kan je overal ankeren, maar wij willen wel graag wat beschutting voor de heersende wind. En die is er niet in de buurt. Van Klintholm zeilen we naar Hesnæs. Een korte hop met variabele windkracht zodat we er steeds 'nog een uurtje' over doen. Je kent dat vast wel, way-point ingegeven en de SOG blijft maar gelijk aan de DTW. De wind zakt steeds verder weg. Een tweemaster gaat de strijd met ons aan door een gennaker te hijsen. Tot onze verbazing blijven we toch net wat harder lopen. Als het lijkt dat ze gaan inlopen, trekt de wind aan en stuiven we weer over het water. Hesnæs is een klein vissershaventje ergens in the middle of nowhere van het eiland Falster. Even voor inSaNo: er is daar echt helemaal totaal niets! In Harbølle is meer. Je kan mooi wandelen in de omgeving, maar het dichtstbijzijnde punt waar je brood kan bestellen is al vier kilometer verderop. En de stank is op sommige plaatsen in het haventje nauwelijks te harden. Maar verder een prima plek.
We varen tussen Falster en Møn door in de richting van Femø. De wind is veel westelijker dan voorspelt wat betekent dat het ankeren daar niet aan onze wensen voldoet. We kiezen voor een ankerplaats Karrebækstorp Skov aan de zuidkant van Sjælland. Volgens de voorspelling gaat de wind meer naar de noordoosthoek. Voorspellingen zijn echter precies wat het woord zegt: voorspellingen. De werkelijke wind komt intussen uit zuidwest en dan is er geen beschutting daar. Ik maak me nooit zo'n zorgen over ankeren. Zoveel wind staat er niet en het ziet er kalm uit. We slalommen weer langs vissersvlaggetjes en hele afgezette vissersgebiedjes, letten op een paar ondieptes met stenen en laten het anker vallen. We controleren extra goed of het anker houdt en verder doet het ankeralarm zijn werk. Mijn schipper denkt er een beetje anders over en houdt de boel nog wat extra in de gaten. Donkere wolken pakken zich samen boven Sjælland. Het lijkt net aan ons voorbij te gaan, maar dan draait plotseling de wind 180graden en neemt toe. We kijken elkaar even aan en houden ons gereed anker op te gaan. Het anker krabt echter niet en de wind neemt ook snel weer af en blijft in de hoek die we willen. Nu liggen we prima beschut. De sluizen boven ons gaan open en in notime zijn we zelf doorweekt. Geen solarshower meer nodig.

We worden getrakteerd op twee geweldige regenbogen. Allebei volledig. De binnenste heel helder. Je verwacht de potten goud bij de uiteinden....
We pakken nog een ankerplaats mee in het noordoosten van Agersø. Hier overheersen toch echt de vissersvlaggetjes en de grond heeft veel waterplanten. Er liggen twee meerboeien en die liggen op de enige echt goede plek. We besluiten gebruik te maken van zo'n boei. Geen idee of ze gereserveerd zijn voor een of andere vereniging. Dat staat wel in een van de boeken, maar er staat niets op de meerboei zelf. Als het niet mag, zal iemand ons dat vast wel komen vertellen. Dat gebeurt niet. Is maar goed ook, want we waren niet van plan om ons makkelijk te laten wegjagen.

Eindelijk de Tropen
We hebben nog geen genoeg van het ankeren. Het is voor de verandering prachtig weer en we laten het anker vallen in Thurø bund. Eindelijk even onszelf in de Mediterrane wanen. Of in de Cariben. De baai is erg mooi en perfect beschut. Gezien vanaf het kaartstandpunt is dit zeer waarschijnlijk de beste en de mooiste ankerplaats in Denemarken. Dat vinden meer bootjesmensen, want het ligt er gezellig vol. Er kan gezwommen worden. Voor het eerst deze tocht. Geen kwallen te zien en een temperatuurtje om wel over naar huis te schrijven. We plakken er nog een dagje extra dobberen aan vast. Helaas waait het die dag harder en is het kouder en minder zon. Het gevoel van de tropen is weer weg. Een houseboat krabt als een gek, maar vindt het niet nodig iets te ondernemen. Ik hou ze angstvallig in de gaten, want ze komen redelijk dichtbij. Eindelijk gaan ze anker op en verderop weer opnieuw voor anker. Ik berg de toeter weer op.


Terug naar het begin
Ook voor ons nadert het moment van terugkeren naar de thuishaven. Vanaf Thurø bund zeilen we langs Rudkøbing en Marstal om vervolgens een heerlijke zeiltocht over de Kielerbocht te maken. De voorspelling van gewitterböen en harde wind is in de ochtend bijgesteld. Onweer eraf en een beaufortje minder. Niet veel zon, maar droog dus we hebben geen klagen. We gaan tanken in Strande en meren daar ook af voor een nachtje. Het is afgelopen met het droog zijn op het moment dat we afmeren bij de tankstelle. Al gauw komt de regen in bakken naar beneden. Blij als de Markiezin weer vastligt en de Duitse landvast is aangebracht. Flink stroom bijladen, boiler aan voor een warme douche (jaja, die luxe hebben we nu eenmaal in huis) en nagenieten van een fijne zeiltocht. Vanaf nu is het afwachten wanneer we verder kunnen. We verkassen naar de Düsternbrookhafen in Kiel. “When the time comes, go back to the end of the beginning.”

Zomer? Welke zomer?
De eerste twee dagen in Kiel valt het weer erg mee. Nog geregeld zon. Op de Duitse bocht is het echter geen pretje. Al onze bronnen geven harde tot zeer harde wind pal tegen en golfhoogtes vanaf een metertje of 2,5. Laat maar! Geen behoefte aan. Bovendien ben ik getroffen door een zware verkoudheid met koorts.
Net als we denken dat Kiel toch best gunstig ligt, arriveert de nattigheid. Het regent, regent en regent. Er komt geen einde aan. We verlengen weer met twee dagen en krijgen gelijk de derde er gratis bij. We maken er gebruik van, want het ziet er niet erg prettig uit buiten en op onze route. Na 6 nachten willen we echt wel weg en besluiten om in elk geval vast het Kielerkanaal voor het grootste deel te doen. Het lijkt wat te kalmeren op zee en dan kunnen we daarna misschien een eind komen. Maar als de boodschappen binnen zijn, de afval weggebracht, kijken we elkaar aan van “we zijn gek om nu te gaan varen!”. Bakken regen, dichte mist bij Holtenau (wat we vanaf hier kunnen zien), er is geen lol aan. Nog een nachtje erbij en weer 24-uur internet. Morgen gaan we echt!

Mooi reisverslag!
Ennuh wat het weer betreft, in zulke situaties placht ik te zeggen:'Liever met rot weer op de boot, dan met zon bij de baas."

Mooi verhaal. Je kunt wel zien waarmee de centjes verdiend worden: met schrijven

fantastisch geschreven! Bundelen en een roman van maken

Dank heren

Ennuh Albert...hoe moet dat nou als je met rot weer op de boot bij de baas zit?

Tsja, da's het nadeel van eigen baas zijn

Markiezin schreef : Dan zou ik het gezegde "Baas boven baas" even laten voor wat 't is, anders komt er alleen maar ruzie van (tenzij je het natuurlijk heel erg letterlijk opvat, je moet toch wat te doen hebben met dat rotweer ).

@beewee, het is maar goed dat ik niet begrijp wat je bedoeld en - nog belangrijker - dat Marjanne het ook niet wenst te begrijpen.

Markiezin schreef : Ik heb al anderhalf jaar geen baas meer, dus hoef ik daar mijn hoofd niet over te breken.

Heerlijk leesvoer. Genoten van je verhaal. Geeft een leuk beeld van de tocht en de aangedane plaatsen. Volgende keer mag je er van mij nog wel meer foto's bij plaatsen

Mooi verslag, Markiezin. Wij hopen ook die kant op te gaan, als ik met pensioen ben.
Jammer dat het weer niet echt meewerkt. Maar je bent onderweg en dat maakt een hoop goed!

Ha, ik ben blij weer wat van je te horen, Markiezin. Lekker leesvoer heb je weer gemaakt!