Onderwerp: Terecht of niet met een helicopter van boord af?

Zit net een verhaal te lezen in de ‘Voiles et Voiliers’ (een frans watersport magazine )en ik verneem graag jullie reacties.

Het verhaal.

De eigenaar van een Sun Kiss 47 met zijn vrouw, 4 jarig zoontje en een hondje, alsmede een tweede echtpaar varen terug van spanje naar Noord-Frankrijk. De 4 volwassenen zijn ervaren zeilers en één van hen is zelfs zeilinstructeur bij ‘Glénans’ ( de best gewaardeerde zeilschool van Frankrijk ).

Ter hoogte van Cascogne, ca 150 mijl uit de kust begint het harder te waaien, met uiteindelijk gemiddeld zo’n 40 knopen wester tot noordwester wind

Dan gaan achtereenvolgens de stuurautomaat, oprolmechanisme genua en mast-giek verbinding kapot ( na 2 klapgijpen) . Ook is er sprake van lekkage ( achteraf blijkt via een lekke uitlaat ) die met 10 minuten pompen per uur onder controle blijft.

De genua wordt neergehaald en er wordt geen fok of iets dergelijks gehesen ( op de foto’s is wel een tweede verstaging zichtbaar met rolmechanisme en opgerold zeil ( fok?).
Ook het grootzeil wordt neergehaald en de giek wordt vastgebonden op het dek. Op de motor en bij toerbeurt aan de helmstok varen ze richting la Rochelle, terwijl de kapotte stuurautomaat af en toe tegenstuurt.

Na 14 uur besluiten zij tot een distress-call met de vhf en een spaanse vissersboot die het signaal oppikt waarschuwt de kustwacht. De bedoeling is in eerste instantie het zoontje met één volwassene van boord te laten halen.

De kustwacht zendt een helicopter en stelt voor alle opvarenden van boord te halen, die hiermee akkoord gaan. Zo gebeurt het ook. Het argument was dat dit bij daglicht nog mogelijk was, maar indien de omstandigheden zouden verergeren dit ‘s nachts te lasting zou zijn.

Iedereen op het droge zendt de kustwacht direct een grote reddingsboot uit om de zeilboot te bergen. Ze vinden de boot via het radarsignaal en brengen hem veilig naar de kant.

Kanttekeningen bij dit verhaal: De bijna nieuwe motor werkte gewoon en er was nog 200 liter diesel aan boord.
Op het moment van arriveren van de helicopter was de ergste wind alweer gaan liggen. De maximale golfhoogte was zo’n 5 meter.

Nergens in het verhaal lees ik over paniek bij de bemanning, en ook was er niemand gewond, zeeziek, oid.

Achteraf zegt de bemanning dat zij de lekkage hadden kunnen vinden als ze de motorkap weg hadden gehaald. Ook hadden ze de kapotte stuurautomaat helemaal af moeten schakelen. Doordat deze op standby bleef, schakelde die zichzelf (door kortsluiting ) af en toe in waardoor de helmstok niet meer te bedienen was.

Zijn deze mensen nu terecht van boord gehaald?
Frank.

en hoeveel uur hadden ze nog gemoeten na die 14 uur, waren ze niet afgestapt?

'Windje' redelijk in de rug, op de motor zo'n 150 mijl met een 47 voeter.
Reken maar uit, maar ik denk maximaal zo'n 30 uur.
frank

Welk nummer van Voiles et Voiliers?(maart heb ik nog niet en feb. staat een ander artikel)
Is dit een artikel "ca vous est arrivé" Daarin wordt meestal ook opgenomen een stukje "les lecons que j'en tire"
(De lessen die ik eruit trek) Wat menen ze zelf met de kennis achteraf?
Op basis van hetgeen je schrijft acht ik mij niet in staat een volledige conclusie te mogen formuleren.
Met de elementen die je schrijft lijkt het erop dat ze (de bemanning) niet echt zelf-redzaam/lucide/zeewaardig waren.

Groet,
Hans

Windje in de rug, 150 mijl, 47 voeter is ongeveer 18-22 uur varen.
Een fokje oid optuigen lijkt me trouwens velemalen aangenamer dan op een (lekkende)motor te varen.

Maar goed, we waren er zelf niet bij dus we kunnen de situatie ook niet beoordelen. gezien de situatie die je hier schetst zou ik zeggen: stuurautomaat helemaal loskoppelen, fokje optuigen, motor uitschakelen en zorgen dat je voor donker de volgende dag op je bestemming bent.

Hondje aan boord? Hoe laat je dat beest poepen en piesen? Zo getraind dat hij op een kattebak gaat zitten?

Joostg schreef :
Dat is niet zo moeilijk, gewoon poepen/piesen in de kuip. Doe je zelf ook,echt wel hoor als je in slecht weer zit... Spoelt zo weer weg.

Laten we liever on-topic blijven en de situatie bediscussiëren.

Zelf zou ik eerder geneigd hebben naar een "nood"tuigage en zelfredzaamheid, maar als je de details niet weet is dat natuurlijk erg moeilijk beoordelen.

Groeten,
Johnnie

@Sealover: Is de VV van maart. Is inderdaad 'ça vous êtes arrivé'. De conclusies zijn nogal summier dit keer, vandaar ook dit draadje.
@Erik: Dacht ook al wat korter, maar wilde aan de voorzichtige kant blijven.

frank

Met drie volwassen en ervaren bemanningsleden over, was doorvaren waarschijnlijk een goede optie geweest. Inderdaad, bij voorkeur met een resterend zeil, tenzij er goede redenen waren dat niet te zetten.
Wat we niet weten, is hoe de vooruitzichten kwa weer waren: was het een redelijk gelijkblijvende 40 knopen, of was er ondertussen nog veel zwaarder weer, of uit andere richting, voorspeld?
Het oordeel van de bemanning was duidelijk in eerste instantie ook, dat het mogelijk was om door te varen, het lijkt erop dat de reddingsbrigade heeft geoordeeld dat afstappen beter was. Het meest logisch is, dat dat gebaseerd was op de lekkage waarvan toen de oorzaak nog onbekend was. Dat advies vervolgens niet opvolgen, het lijkt me dat je dan erg sterk in je schoenen moet staan...

Hier in de warme huiskamer is het makkelijk praten misschien. Maar als ik het zo kan beoordelen was het jacht nog zeewaardig. Ik had de vrouwen, kind en hond van boord laten halen zodat de twee `ervaren' zeilers in alle rust de boot weer zeilklaar konden maken. Om zomaar je jachtje in de steek te laten, zou ik niet zomaar doen. Ja, in een vliegende storm misschien.

Vrouwen? Eerlijk gezegd is die conclusie me te snel. Misschien waren de beide vrouwen wel de meest ervaren zeilers... Kind en hond van boord, en de minst ervaren oudere van het kind, lijkt me.

apea, daar zat ik ook aan te denken, zo van kiezen of delen, nu kun je mee, we komen niet nog een keer terug.

of ze verder , dus voor dat de heli er was verstandige beslissingen hebben genomen is moeilijk in te schatten, vermoeidheid, kou, onzekerheid enz, ook wat voor personen zijn het.

dat iemand zeilinstructeur is van de beste zeilschool van frankrijk en dat is die school, zegt op zich natuurlijk niets, hij kan ook een kantoor baan gehad hebben en niet meer aktief lesgeven.

Plus dat het afstappen zelf toch ook niet zonder risico's is, zo lijkt me.

'Dat advies vervolgens niet opvolgen, het lijkt me dat je dan erg sterk in je schoenen moet staan'

@Apae, helemaal met je eens. Ik vraag me vooral ook af of het niet ook de taak van de hulpverleners is om te kijken wat de andere mogelijkheden zijn. Mijns bescheiden inziens had deze boot zelfstandig thuis kunnen komen.
frank.

Apae schreef :
Ik had deze opmerking verwacht en je hebt ook wel gelijk. Maar ik kom nog uit de tijd: vrouwen en kinderen eerst (en het hondje mag uiteraard ook mee).

Wat mij opvalt dat het hier ondermeer een "moniteur" van "Les Glénans"
betreft.
Toch de oudste zeilschhol van Europa en de meest prestigieuze zeilschool van Frankrijk waar jaarlijks ca 15.000 "leerlingen" les krijgen.
Heel vaak ben ik zeilschepen met instructeurs van deze zeilschool tegengekomen. De rode band in het zeil is trouwens heel herkenbaar.
En geloof me, ze zijn niet misselijk voor een beetje wind.

Frank, vast goede overtocht gewenst, via Horta of ga je toch een zuidelijker route proberen om zo de Med in te zeilen?

Groet,
Hans

Sealover schreef :
Dankje Hans, nee ga zeker via de noordelijke route. Los van de waarschijnlijk gunstigere wind, te leuk om ook 'les Açores' nog even te zien.
Sorry voor off-topic! frank

Het is wel vaker gebleken dat buitenlandse SAR diensten een ander idee hebben dan een soort wegenwacht. Als je een noodoproep doet, gaan ze zo efficiënt mogelijk te werk. Opvarende er af. Laat de bergers maar zien wat ze van het materiële spul kunnen redden.
In mijn opinie terecht. En reddinges operatie is niet zonder gevaar voor de reders. Een kans dat ze een 2e keer moeten uitrukken voor het zelfde geval, hoe klein ook, moet vermeden worden. Het is geen taxi bedrijf.
Als je een mayday of je noodbaken in werking zet geef je aan dat je in levensgevaar verkeerd en koste wat het kost graag gered wilt worden.
Zover als "Blondie" Hasler wil ik niet gaan, maar er zit een kern van waarheid in.

'Een kans dat ze een 2e keer moeten uitrukken voor het zelfde geval, hoe klein ook, moet vermeden worden. Het is geen taxi bedrijf'.


@noreen: Hier ben ik het heel erg mee eens. Maar mijn vraag blijft of hulpdiensten ten alle tijde in moeten stemmen met het hulpverzoek. Ook het hulp verlenen is niet zonder risico.
En als ze dan een helicopter sturen, vind ik ook dat ze maar gelijk iedereen mee moeten nemen.
Wie is in hemelsnaam Blondie Hassler?
frank.

frankrijk schreef :
Waar je erg voor moet oppassen is dat "men" niet uit emotie of kortzichtigheid (lees gebrek aan ervaring in deze) reageert.
Niemand hier was er bij en dus niemand kan zich de situatie aan boord voorstellen. Natuurlijk zal deze draad overspoeld worden met goede adviezen, wijze raad en afkeurende opmerkingen. Vroeger had ik ook mijn mening klaar, echter in mijn functie van een maritiem hulpverlener kom ik erg veel van dit soort situaties tegen. Niet allemaal 40 knopen in Biscaje natuurlijk, maar wel psychisch hetzelfde soort proces. Als mensen in een moeilijke situatie zicht op hulp hebben, worden ze appatisch en laten alles voor wat het is, het lijkt wel of het logisch denken stopt. Dit is een bekend fenomeen wat erg veel optreed. Achteraf kunnen ze dan zelf ook wel verzinnen wat een betere oplossing geweest zou zijn. Ook is niet uitgesloten dat de nu eenmaal vertrokken heli wel aangedrongen heeft, er gaat toch enige autoriteit van uit, van zo'n heli boven je hoofd.
Verder is het vaak een optelling van factoren die tot een bepaalde situatie leiden en vervolgens tot dito besluiten.

Voor iedereen; doe eens een cursus Bridge-Resource-Managment

Ik ga lekker in dit draadje lezen wat een ander allemaal beter zou doen, die er niet bij was

Een mayday zal het niet geweest zijn, distress signal in deze omstandigheden lijkt me een panpan. Ik heb tenminste nergens gelezen dat er iets met het kind of een volwassene aan de hand was.
Je kan je afvragen of die oproep terecht was, als je denkt wel door te kunnen varen. Als het kind door zijn/haar gedrag gevaar zou opleveren is van boord halen denk ik terecht, maar dat hoeft zeker niet voor de rest van de bemanning te gelden.
En laten we eerlijk zijn, een in goede staat verkerende 47 voeter moet in principe 40 knopen gewoon goed doorstaan. Al moet je misschien vlak voor de kust heel vervelende zeeeen door.

fsd schreef :

frankrijk schreef : Vind ik niet, als iemand (schipper) aan boord wil blijven om de boel te redden, dan moet dat kunnen. Ze zouden aan mij een slechte hebben om van boord te halen, ik ga nog liever met m'n boot ten onder dan dat ik mijn nog drijvende boot achterlaat.shame on you! en.wikipedia.org/wiki/Herbert_Hasler

Zelf ben ik van mening dat als je vrijwillig naar zee gaat dat je dan ook je eigen kont maar moet zien te redden als het fout gaat.

Wij voeren, tot we betalende gasten mee gingen nemen, dan ook altijd zonder EPIRB sat.phone etc. gaat het mis, dan sta je er alleen voor. Een ander hoeft zijn leven niet te gaan wagen omdat ik mijn hobby aan het uitoefenen ben.

Ik weet dat dit vrij extreem is en dat ik een van de weinigen ben die er zo over denkt, maar ik sta er nog helemaal achter (ben ook meer dan eens zelf in een noodsituatie geweest, helemaal onervaren op dat gebied ben ik dus ook niet helemaal)

erik ik ben het helemaal met je eens, als je risico neemt met je hobby moet je je eigen kont ook maar redden.

maar jij bent nog jong, vind ik, en je zult na een wat zwaardere klus op het water snel weer fit zijn, op krachten. ik ging weg toen ik 45 was, heb meegemaakt dat ik in 4 dagen 10 uur sliep, staande tegen de mast. halve dag in de haven en ik kon weer, eigenlijk al eerder toen de wind nog maar een 7 was en ik dolfijnen zag.

ik probeerde van uit colombia tegen de wind en stroom terug te varen naar aruba, alles ging mis, veel ging een beetje kapot, op een gegeven moment hoorde ik de branding aan stuurboord, toen heb ik , heel onverantwoordelijk, schip door de wind en naar ruim water, dwars door de scheepvaart, ik ben gaan slapen, kon niet meer en het kon me ook niets meer schelen.

dat was de beslissende stap om te stoppen, ik werd een gevaar voor me zelf en anderen. laatste keer ook dat ik solo grote tochten heb gemaakt.

als je ouder wordt duurt het herstel steeds langer, dat is iets wat ik en anderen moeilijk (zullen) vinden om toe te geven.

met andere woorden ik herken veel in wat fsd stelt.

Zonder te willen oordelen (want ik was er ook niet bij) komt het op mij toch over als een bemanning met of te weinig ervaring of in paniek.
Het probleem met de stuurautomaat was eenvoudig te verhelpen geweest. Misschen wisten ze dat niet, maar een keer de stroom eraf gooien en kijken wat er gebeurt moet toch niet zo moeilijk zijn.
De lekkage is kennelijk niet gevonden, maar kijken in het motorcompartiment lijkt me ook niet onlogisch in zo'n geval.
Op de motor varen terwijl je de mogelijk hebt om een fok(je) bij te zetten snap ik ook niet helemaal, daardoor komt de boot al veel rustiger in het water te liggen.

Op basis van bovenstaande was het misschien maar goed dat ze van boord zijn gegaan, want met te weinig ervaring en paniek gaat het snel veel erger mis. De meeste echte ongelukken op zee zijn een opeenstapeling van dingen die van kwaad tot erger gaat.

Ik heb geen idee hoe ik zou reageren in een dergelijke situatie dus oordelen zal ik niet. Ik heb wel singlehanded met een flinke lekkage gekampt en bleef toen rustig en lostte het op (staat nog ergens in de archieven van dit mooie forum). maar goed, geen enkele situatie is vergelijkbaar...

Groet Erik