Dank jullie allemaal. Voor medeleven en complimenten.
Dat doet goed.
Ik zelf krijg er nog af en toe kippevel van.
Uiteindelijk gebeurt het allemaal in een flits. Je werkt hard om alles voor elkaar te krijgen. En je moet je drenkelingen in de gaten houden, want die zijn niet meer helder en kunnen zo maar iets 'vreemds' doen (bv overboord hangen om nog iets op te vissen). De man bleef ook een hele tijd op de zwemtrap staan; wat doet ie toch, kan ie niet meer verder? Nou hij stond achterom te kijken naar z'n boot. Het ging hem aan z'n hart. Het moet ook vreselijk zijn. Je trots, je bezit, zo te zien verdwijnen.
Het was geen kleinigheidje, er zaten raampjes in, dus een kajuitje.
Er dreef ook vanalles in het rond, vislijn, hengels, matrasje, dingetjes.
Ik heb tot nu toe niets meer van ze gehoord. Ook de havenmeester weet niks van ze; hij mist niemand in z'n haven (mooi is dat he, hij kent z'n klanten). De booteigenaar is misschien bang van de bergingskosten?
Groeten, P.
