Onderwerp: Glasvezelplaatje lamineren

Aanleiding:

De elektrische installaties rondom de accu’s zijn klaar en ik heb vanmiddag een paar plexiglas plaatjes op maat gemaakt om de accubak af te dekken. De middag was nog niet voorbij en het was mooi weer. Mooie gelegenheid om de hulp van de kapiteinse in te roepen voor het monteren van de elektromotor onder de vallier. Binnenkort moet ik weer de mast in en naar boven gelierd worden is toch wel een stuk comfortabeler dan zelf doen met de Topclimber, wat overigens best een handig ding is.

De montagebouten van de lier blijken nog te lang te zijn en moeten eerst afgekort worden. Waarom heb ik dat niet eerder gedaan oh wacht, ik weet het weer, er moet nog een “backingplate” onder. Die heb ik zo niet liggen en moet eerst gemaakt worden. Dat kan van een plaatje geschikt multiplex (wat ik niet heb) maar in mijn streven om geen, of tenminste zo weinig mogelijk, hout aan boord te gebruiken wordt dat uiteraard een gelamineerd glasvezelplaatje.

Zicht op onderzijde plafond daar waar de E-motor moet komen.

Uitvoering:

Op ZF zie ik het regelmatig voorbij komen, een glasvezel plaatje voor het één of ander. Meestal maak ik zoiets tussen neus en lippen door maar gezien ik kwa klussen aan het eind van deze middag toch niets meer ga ondernemen, anders dan het maken van dit plaatje, leek het mij een goed idee om mijn werkwijze maar eens te delen. Voor sommigen hier lijkt dat nog best ingewikkeld maar in principe is het juist heel eenvoudig.

Mijn “backingplates”, twee stuks aan beide zijden van het schuifluik, worden ronde plaatjes met een diameter van 22cm. Een dikte van 1 cm. Vind ik wel genoeg.

Al het aanvullende lamineerwerk na het gereedkomen van de bouw voer ik uit met bidirectioneel glaslegsel 45/45 met een gewicht van 450 gram. Dus daar maak ik ook deze plaatjes van. Vuistregel kwa dikte in mm. is het gewicht/1000. Dus één laagje is 0,45mm. De praktijk is ongeveer 10% dikker. Ga je nog vacumen wordt het zo’n 10% minder. Maar vacuüm is voor dit klusje helemaal niet nodig .

Ik ga een plaatje maken van 10 lagen glas met een afmeting van 50x50cm. Dat plaatje zaag ik doormidden waarna de twee stukken van 25x50 op elkaar gelijmd een dikte van minstens 1 cm. gaan krijgen. Daar zaag ik dan de twee ronde plaatjes uit.

Ik gebruik vrijwel altijd bruine verpakkingstape om het mal oppervlak lossend te maken. Nadeel van dat tape is dat het na stevige verkleving een lastig te verwijderen residu achterlaat. Voor eenmalige mallen geen probleem. Wil je het malmateriaal her gebruiken dan niet te stevig vastplakken of eerst schilderstape gebruiken. Plastic folie vermijd ik liever ivm minder strak en/of bobbelen.

De randen van het tape ga je zien in het oppervlak van het laminaat. Dat is geen probleem als je toch gaat schilderen. Bij meer ingewikkelde mallen is er nog een voordeel van tape. Kwa lossing zijn er dan twee kansen. Of het laminaat laat los of de tape laat los

De mal voor het glasvezelplaatje is simpel. In mijn geval een plaatje MDF maar het kan ook van elk ander vlak plaatmateriaal zijn.

Ik lamineer altijd met peelply als eindlaag en, in deze opzet, ook als beginlaag. De benodigde materialen zijn dus 2x peelply 55x55cm, 10x glaslegsel 50x50cm. en een “squeegee”. Dit is een plastic spatel om de hars te verspreiden en het laminaat te ontluchten.



Verder nog 2x 450 gram epoxy.



In mijn garage is het nog vrij koud. Daarom gebruik ik wat hete lucht om de epoxy voor te verwarmen. Daardoor neemt de viscositeit van de hars af en verzadigd het glas makkelijker.



Bij elke nieuwe laag eerst zoveel mogelijk epoxyhars uit de vorige laag omhoog werken door met de spatel de nieuwe laag goed in de vorige te wrijven. Dan de epoxyhars over het glas heen en gieten zodat ook de nog te droge plekken van voldoende hars worden voorzien. Verder weer verspreiden met de spatel.



Als laatste laag dus weer de peelply. Net als het glas wordt dit nylon doek met de spatel uitgewreven en verzadigd.



Van de 900 gram aangemaakte epoxy is nog ongeveer 30 gram over. Met meer geduld bij het spatelen kan zeker met 100 gram minder uitgekomen worden.

Al met al iets meer dan een uurtje werk. Het schrijven van deze post was meer werk

Verplaatst naar de woonkamer waar het warmer is.



Morgen dus doormidden zagen en de twee halve plaatjes op elkaar lijmen.
Overmorgen de ronde plaatjes er uit zagen.

Leuk en leerzaam voor mij. Ga ik ook eens proberen!

Uiteraard kun je dit ook met polyester doen. De reden daarvan ontgaat mij echter tenzij je overgevoelig voor epoxy bent of als een gelcoat afwerking gewenst is. In dat geval zijn er wel bijzondere eisen aan het maloppervlak. Dat dient strak en glad te zijn en voor de lossing voorzien van lossingswas.
Niet mijn ding eigenlijk.

Vanochtend was het plaatje voldoende uitgehard om door midden te zagen. Voor het zagen gebruik ik een decoupeerzaagje type T141HM (of CT) van Bosch. Duur maar je doet er eeuwig mee. Je zaagt door glas waardoor andere zaagjes het al snel voor gezien houden.

De peelply aan de bovenkant is verwijderd.



Ingesmeerd met aerosill verdikte epoxy. De viscositeit daarvan is iets dunner dan stroop. Schuren of andere voorbehandeling is dankzij het peelply niet nodig



Met wat hulp hout en klemmen aan elkaar geplakt tot een vlak en recht paneel van ca. 25x50cm. Onder- en bovenkant, waar het peelply nog op zit, houdt het gladde mal oppervlak.

Heel net gedocumenteerd!

Ter afronding van dit draadje.

De plaatjes uitgezaagd in een rondje met een diameter van 22cm. De dikte is uitgekomen op 10,4mm., heel netjes wat mij betreft (2x10 lagen 450 gram op elkaar geplakt)



Vastgelijmd aan de onderzijde van het plafond.



Aan bakboord moest er nog een gat in voor de aandrijving van de elektromotor van de lier.



En compleet met de afgemonteerde (en werkende drive.



Eén deze dagen moet ik weer de mast in. Dat wordt zo een fluitje van een cent



Edit: over die twee voedingsdraadjes komt nog een net kapje.

Waarin verdwijnen de voedingsdraadjes?
Ik zie 2 bouten en dan...?

Ilex schreef :
De bouten komen uit in een kastje. Daar gaan de voedingsdraden verder naar beneden en verdwijnen in de diepere krochten van de boot opweg naar de 24V LiFePo4 service accu. De bouten zitten in koperen staf (met M10 schroefdraad) gedraaid met wederom perskabelschoen met moer aan de achterkant.

Fraai!

Mooi gedocumenteerd! Ik heb ooit in persoon samen met Koko les gehad van Noballast om dit soort plaatjes te maken, toen nodig voor mijn Trudesign project. Als je het eenmaal een keer gezien en gedaan hebt denk je "hoe logisch en eenvoudig is het eigenlijk" maar daarvoor had ik geen idee hoe je zoiets maakt. Nog altijd dankbaar voor zijn practicum!