Onderwerp: Project koolstof Beams bouwen.

Het begint zo wel op een spannend jongensboek te lijken zeg. Alle elementen voor een plot zitten er in: een nobel doel, weerbarstige techniek, woede, angst, tijdsdruk, mislukkingen, andere mensen die al dan niet bewust tegenwerken, flashback's....hou je nog wel een beetje rekening met de tere ZF zieltjes die dit allemaal onvoorbereid over zich moeten laten komen?

Iemand hier zei eens dat het mij allemaal zo makkelijk lijkt af te gaan en of er nooit wat mislukt. Nou kijk, als je bijna life rapporteerd krijg je dus zo'n verhaal. Als ik dat later doe ben ik alle ellende al weer vergeten en wordt het weer een glad verhaal

Nav je vuilbakfoto...
Wat ik me altijd afvraag: geeft vacuüminjectie niet enorm veel afval? Veel meer dan gewoon lamineren? Peelply, doek links en rechts, plastic,...
Kan je de darmpjes hergebruiken? De kraantjes?

Ilex schreef :
Veel afval, ja, dat klopt wel, hoewel je wel onderscheid moet maken tussen vacuum injectie en vacuum baggen. De eerste is een droog laminaat onder vacuum laten volzuigen met hars (met de groene doek op de foto's in dit draadje) en de tweede is een nat hand-lay-up laminaat verbeteren door er vacuum op te zetten.

Dit laatste heb ik dus gedaan met het laminaat op de koolstof scharnieren zoals op de laatste foto. Vacuum is in dat geval niet kritisch, in tegenstelling tot vacuum injectie waarbij een een 100% luchtdichte vacuumzak noodzakelijk is. De hoeveelheid afval na vacuum bagging is ook beduidend minder dan na vacuum injectie.

Meer over vacuum injectie en de verschillen met vacuum bagging op deze pagina van mijn website.

Wel of geen vacuum, peelply heb je altijd nodig, dus dat is geen extra afval.

Slangen zijn meestal bij vacuum bagging wel opnieuw te gebruiken, bij vacuum injectie meestal niet. Een bijzondere slang is de spiraalslang om lucht of hars in de zak te verplaatsen. Ook die is veelal eenmalig gebruik. Releasefilm is soms ook weer opnieuw te gebruiken net als delen van de vacuumzak. Tackytape, bleeders en stromingsgaas is eenmalig.


Met name het stromingsgaas veroorzaakt de grootste berg afval.

Kraantjes doe ik niet aan, die lekken altijd. En als er epoxy doorheen is gegaan kun je ze weggooien. Nee, ik knijp de slang dicht met een afsluitklemmetje. Dat werkt perfect in combinatie met het type slang dat ik gebruik.

Op zich is het natuurlijk een hoop afval maar je moet de zaken wel vergelijken. Stel dat je een boot van ijzer last. Uiteindelijk is dat ook een enorme berg staal geweest. Met hout idem en met de hand lamineren is ook een veel afval maar minder ineens. Hoe is het met hergebruik oftewel recycling
Geen idee wat de uiteindelijke milieu / energiebelasting is van de verschillende produktiemethoden?

Het laatste stukje (driehoekige) versterkingsrib, nu nog alleen maar gehecht, morgenavond aflamineren. Daarna nog de flenzen maken en dan is het interieur van deze eerste Beam klaar. Nu ik weet hoe het allemaal in elkaar steekt en alle prefab onderdelen klaar heb liggen zullen de drie volgende toch wel wat sneller gaan denk ik zo.

Kijk even op www.neonickel.com

Mooi project

Mijn complimenten, knap werk!

Dank voor de links en tips. Daar kan ik wat mee.

Voor al mijn carbon werk gebruik ik Ampreg 21 epoxy van Gurit. Afgelopen week heb ik de voorraad weer aangevuld met ruim 53 kg. maar dit keer wel met de "slow hardener". Die werkt toch een stuk prettiger dan de "standard hardener". Ik kan nu weer uren achter elkaar lamineren zonder dat het werk, gereedschap en omgeving vervelend plakkerig wordt. Wel moet het kacheltje wat langer blijven branden.

Op zoek naar een geschikte buigzame mal voor het maken van de flens waarop het "deksel" van de Beam wordt gelijmd vond ik in een afvalcontainer een partij oude verticale lamel zonweringen. Die zijn prima geschikt voor mijn doel.


Met een paar dwarslatjes blijft het goed en redelijk recht op de juiste plek zitten. Wel heb ik er weer plastic tape op geplakt om makkelijk te lossen. Het McLube Sailcote spuitbusje vind ik hier dan weer te duur voor en bewaar dat voor de meer lastig te lossen karweitjes.


Het resultaat is bevredigend. Nu de andere kant nog.


Het manoeuvreren met de Beam mal is wel telkens een opgave. Het ding is te zwaar (voor mij) om te tillen en de garage moet telkens weer voor een deel ontruimd worden. De beperkte ruimte dwingt echter wel een goed werkplan af. De hoeveelheid en maatvoering van het carbon heb ik nu wel geïnventariseerd en neem ik telkens in beetjes mee vanuit mijn werkplaats. Dit ook om onze eettafel niet al te vaak aan het huiselijk gebruik te onttrekken. Want dat is de enige plek in huis waar ik de lappen kan knippen.

Al met al is het wel de moeite waard om het zo te doen. Het scheelt een hoop reistijd en verloren uurtjes heb ik bijna niet meer.

Nu wel spijt dat ik dit al niet veel eerder heb opgepakt

Slim om hier lamellen voor te gebruiken. Mooie tussenstap weer.

Gisterenavond en tot in de late (of vroege) uurtjes vanacht aan het lamineren geweest. Maar geen zichtwerk en ogenschijnlijk weinig progressie. Toch is het laminaat van de middenrib weer gegroeid met vele lagen UD en 45/45. Zo ook achter en onder het scharnier in de lastig te bereiken hoekjes.

Zo, en de laatste flens voor deze Beam is ook een feit. Nu eens zonder peelply, want dat is nu niet meer nodig. Ook wel eens lekker, geen peelply aanbrengen Vooral in hoekjes en randjes is het aanbrengen van dat onwillige nylon nog altijd veel en lastig werk.

Soms is een schuurpapiertje sneller dan die rommel er goed op krijgen, en er weer af...
Vooral toen ik nog auto's bouwde mocht ik het graag welglaten hier en daar, maar dat ging allemaal onder vacuum.

Beam gelost


Het eerste Beam interieur, die van stuurboord voor, is klaar en gereed voor transport naar mijn werkplaats in Huizen. (gedaan inmiddels) Het buitenlaminaat doe ik in mijn werkplaats omdat ik daar de beschikking heb over hijsmiddelen en de Beam erg zwaar is en nog zwaarder gaat worden om mee te manoeuvreren. Overigens wacht ik daar nog mee tot ik ze daar alle vier heb zodat ik dit efficiënt over alle vier tegelijk kan uitvoeren.

Meteen duidelijk waarom je vrouw een grote stationcar moest

Toch leuk, "carbon" en "erg zwaar" in een zin

Mooie stap weer. De volgende drie gaan vast vlotter'

Ja, 'zwaar' en 'carbon', dat wil wel iets zeggen over de grote hoeveelheid materiaal die er in zo'n beam gaat zitten.

Wat mij echter nog steeds niet duidelijk is is hoe het scharnier mechanisme nu eigenlijk werkt. Alle onderdelen waarvan ik dacht dat ze zouden moeten bewegen (de losse staven die je gemaakt had met gaten voor de scharnierpennen) lijken te zijn vastgelamineerd in de beams. Heb je niet een tekening die dat verduidelijken waarom dat zo is en hoe de scharnieren in elkaar zitten?

FMJ schreef :
Maar ergens klopt er iets nog niet

ilCigno schreef :


Animatie van het vouw systeem bij een kleinere Farrier tri.

En er wordt gewerkt aan een electrisch/hydraulische aandrijving

Overigens is de geometrie wel zodanig dat de mastverstaging op spanning blijft. Zou toch wat slordig zijn als de mast naar beneden komt bij het vouwen.

hoe worden ze in de uit stand vergrendeld?
met 1 hele dikke bout?

helmsman 38 schreef :
Met twee dikke bouten, maar de drijver aan lij en de verstaging aan loef doen hun best om die bouten overbodig te laten zijn

Dank je, er wordt me een stuk meer duidelijk nu. Ik meende altijd dat de 'staven' die je gemaakt had bewogen, maar ik zie nu dat deze de ingelamineerde ankers vormen. Het is een heel mooi vormgegeven systeem, maar de maatvoering komt extreem nauw wil je je stagspanning kunnen behouden. Een centimeter mis en je stag komt of veel te los of je kunt de drijver niet invouwen lijkt me.

Noballast schreef :
Daar zit nog wel een verhaal achter. De F39 is een verdere door ontwikkeling van de F36, het ontwerp waar bijvoorbeeld 3Noreen in vaart. Één van de aanpassingen op dat ontwerp was het vervangen van de RVS puttingen door carbon puttingen. Toen de bouw zodanig gevorderd was dat ik de puttingen nodig had heb ik die tekening daarvan nog eens goed tegen het licht gehouden ivm het vouwen en de geometrie daarvan. De carbon putting stond net als de RVS putting in de F36 getekend in het verlengde van het schot in de float. In geval van carbon bij de F36 zou dat geen probleem zijn want die kan niet vouwen. Maar bij de F39 is de stagbevestiging aan de putting uitgevoerd met een star jufferblok dat maar één richting op kan scharnieren. Voor het vouwen moet de borstbout dus in langscheepse richting lopen en zoals getekend was dat dus in dwarsrichting, eigenlijk zoals dat bij de meeste boten zo zit. Goede opmerking dus en de tekeningen zijn aangepast door de carbon putting haaks in het schot te maken. Daar werd het weliswaar niet makkelijker van maar wel blij dat ik er nog even over nagedacht had

ilCigno schreef :
Dat had je nou niet moeten zeggen

Het aan elkaar bouwen wordt het moment van de waarheid. Heel spannend. Het is niet alleen de maatvoering in de Beams maar ook de maatvoering van de ingelamineerde ankers in de boot. Zitten ze voor en achter in één lijn, zijn ze evenwijdig, haaks, is de romp voldoende recht, uitlijning van de drijvers, schuinte, toespoor, etc, etc, ? Dus, ben heel benieuwd en vind dat nu al reuze spannend.

Ach, kan er nu toch niets meer aan veranderen. Ik weet wel dat gezien de complexiteit van de carbon ankers in de romp Farrier er in zijn huidige ontwerpen weer van afgestapt is en deze vervangen heeft door een aangeboute constructie.