lodewijk stegman schreef :
Rietveld was een exponent van De Stijl, zoals je wel zult weten. En hoewel Rietveld een behoorlijk vrije geest was, had De Stijl een sterk ideologische kant. Zo schreef iemand in het voorgaande dat het Rietveld-Schroderhuis in Utrecht gewoon gemetseld was. Dat klopt, maar het metselwerk werd wel gestuct. De Stijl stelde namelijk dat elke uitdrukking van materiaal ongewenst was. Alle baksteen werd dus gestuct, alle hout geschilderd. Men streefde naar een zo sterk mogelijke abstrahering van het beeld.
Eigenlijk is het dat aspect van het Rietveld-Schroderhuis dat TS tegenstaat.
En hij zal wel, zoals veel mensen, niet van platte daken houden.
Ik geef de geinteresseerden nog wel dit mee: de architectuur van De Stijl straalde een soort optimisme uit. Men was op weg naar een nieuwe en in hun ogen betere wereld.
De hang naar wat TS "retro" noemt komt voor mijn gevoel vooral voort uit behoudzucht en een zekere angst voor de toekomst.
Ik, en eigenlijk niemand, kan echt beoordelen wat goede of slechte kunst is, en daarom is het beter die discussie ook niet aan te snijden. Waar ik wel over kan praten is ideeën die ik persoonlijk waardevol vindt. Bij mijzelf is het niet zo simpel als ik heb een hekel aan abstractie, of ben bang voor verandering. Naar mijn idee is kunst een combinatie van creatieve uitdaging en pure vaardigheid.
Ik kan weldegelijk schoonheid zien in abstracties, ben zelf een tijd gefocust geweest op de zgn. Low Poly 3D stijl, waarbij de uitdaging is een klein aantal vlakken te gebruiken om een object te weergeven.
Ik zie Picasso als een van de pioniers op dit gebied. Maar deze manier van abstractie heeft een hele handige eigenschap. Het kost je minder werk om te maken. Op een punt kon picasso zijn werk zo snel maken dat hem bakken met geld op ging leveren, puur door kwantiteit, zonder veel "kwaliteit" te hoeven opofferen. Ik twijfel niet dat picasso een groot kunstenaar was, maar in mijn ogen haalt dit de waarde van de kunst naar beneden. En het straalt een zekere vorm van gemakzucht uit.
Aan de andere kant heb je degenen die hard creatief werk leveren zonder veel creatieve uitdaging, neem bijvoorbeeld de gemiddelde steenhouwer in de 17e-19e eeuwen, de mensen die de versierde hoekstenen leverden voor de vele gestijlde gebouwen. Elke dag waren ze aan het beeldhouwen, maar elke dag maakte ze ongeveer hetzelfde figuur. Ook dat heeft minder waarde als kunst in mijn ogen.
Het is het punt waarop zowel creatieve uitdaging als pure werk discipline samen komen dat ik die kunst echt waardevol ga vinden. Vandaar dat ik mijzelf ook blijf pushen in beide velden, en ik veel trotser ben op een werk als dit:
Mijn mening is dat veel moderne werken, zelfs in alledaags gebruik gedreven zijn door efficiëntie als hoofd element. Niet verbazingwekkend gezien de grote hoeveelheid mensen we moeten laten leven en voeden vandaag de dag in de wereld. Maar mijn behoefte aan retro is komt niet vanuit een angst voor verandering of een behoudzucht van voorwerpen. Maar vanuit een poging tot tegenhang geven aan de efficiëntie trend van de moderne dag. Efficiëntie is niet slecht, maar er moet een plaats en tijd voor zijn. Veel mensen kennen de uitspraak wel: alles gaat sneller dan ooit, maar toch hebben we minder tijd.
Ik had voor een polyvalk kunnen gaan ipv hout, ik had een motor aan kunnen schaffen ipv peddels, ik kan polyester zeilen blijven gebruiken ipv katoenen gaan maken. En hoewel moderne materialen een zekere coole elegante uitstraling kunnen hebben, wij mensen zijn ten diepste nog steeds dieren, en natuur brengt ons tot rust. Hout, natuursteen, leer, wol, gras, wij zijn gemaakt om ons thuis te voelen tussen die materialen. Staal, beton, plastics, rubber, glas, geven ons snel een koud gevoel, onpersoonlijk, afstandelijk, nuttig. De voorgenoemde nodigen ons uit om stil te staan, te kijken, te rusten, te overdenken. De latere om te haasten, te werken, door te gaan.
Ik koester initiatieven als FarTransport:
fairtransport.eu/ Niet hoofdzakelijk door het milieu vriendelijke aspect, maar ook door het natuurlijke van dit concept. Efficiëntie staat bij dit project laag op de prioriteiten lijst.
Is deze behoefte aan het voelen van de natuur niet iets wat de meesten hier naar zeilen trekt, naar het water en de wind?