Ik heb lang geleden eens een testje uitgevoerd mbt de infusie mogelijkheden van UD carbon. Ik was met name benieuwd in welke mate het UD een barriere, en dus niet volledig kunnen verzadigen, zou vormen voor de verticale impregnatie vanuit de mesh.
De laminaat opbouw en injectie strategie is conform het beoogde onderdeel in de boot en vormt een binnenlaminaat op een schuimkern. Van onder naar boven bestaat het laminaat uit 2x 600 gr. glas biax, 2x 300 gr. carbon UD, 1x 600 gr. glas biax en peelply. De infusie heb ik uitgevoerd met lineaire aan- en afvoer spiralen met de stromingsrichting haaks op de vezelrichting van het UD.
Het resultaat ziet er ogenschijnlijk fantastisch uit. Maar ipv schuim heb ik een glazen plaat als ondergrond gebruikt om de normaal onzichtbare onderkant te kunnen volgen tijdens de injectie en het eindresultaat goed te kunnen beoordelen.
Het resultaat bleek Kwalitatief Uitermate Teleurstellend te zijn. Van enige verticale impregnatie bleek geen sprake te zijn. Het carbon UD blijkt daarvoor een ondoordringbare barriere te zijn. De witte vlek is het nog steeds kurkdroge glas. Dat er toch een deel wel is verzadigd komt door een horizontale stroming vanuit de randen via het glas.
Voor mij was dit een belangrijk experiment en de reden om voortaan ver weg te blijven van vacuum infusie van carbon UD.
Later in de bouw van mijn boot heb ik nog wel ander carbon UD gehad dat door het lossere weefsel beter injecteerbaar zou zijn. Maar voor mijn one-off project heb ik dat niet meer aangedurfd en al het carbon UD met hand-lay-up verwerkt en waar mogelijk nog gevacuumbagged.
Overigens stamt dit experiment nog uit de tijd dat vacuum infusie een soort van black magic was. Mogelijk dat dit tegenwoordig met meer geschikte materialen en technieken al wel getackeld is.