Aan opbergruimte is er op de il Cigno geen gebrek. Zeker niet nadat ik ook de bestaande kasten in de voor en achterhut voorzien had van extra planken (
hier en
hier) en in de loze ruimtes onder en achter de kajuitbanken nog drie praktische kastjes gemaakt had (
hier). Onder diezelfde banken verdwijnt bij iedere vakantie of Pinkstertrip naar Engeland een indrukwekkende hoeveelheid eten en drinken. En zelfs nadat er voor een weeshuis aan voorraden is verstouwd kan er nog met gemak voor nóg een week bij.
Toch is er een probleem. Nou ja, probleem is misschien een te groot woord, een mogelijkheid tot verbetering drukt het beter uit misschien. We houden op vakantie best van een glaasje wijn op zijn tijd. Onze boot heeft een kajuittafel die rondom de maststeun schuift, dus daarin is niet zoals in veel andere boten een flessenrek mogelijk.
De wijnflessen liggen dus onder de kajuitbank, maar liggen daar lekker te rollen zodra de boot onder helling over stuurboord zeilt. Op zich ben ik tegen iedere vorm van glaswerk aan boord (de ellende is niet te overzien als er op een golvige zee glas kapot zou vallen in de kajuit) maar we weigeren wijn uit kartonnen pakken of zo te drinken. Die rollende flessen zag ik dus als een noodzakelijk kwaad en legde er maar zo veel mogelijk omheen om ze te fixeren. Nog lastiger is het rechtop wegzetten van een geopende fles wijn. Witte wijn kan nog veilig in de koelbox, maar voor rood moeten we altijd een plekje vinden dat tijdelijk voldoende veiligheid tegen lekken biedt, mocht de kurk of dop niet voldoende afsluiten. Kortom, er is ruimte voor verbetering, zodat we de wijnflessen veilig en rechtop kunnen wegbergen.
Al speurend naar een geschikte locatie kwam een stuk van de SB kajuitbank als beste optie naar boven. De ruimte hieronder was slecht bereikbaar en daardoor weinig gebruikt. Een kleine check toonde aan dat de afmetingen voldoende zijn voor een aantal flessen. Ook voor twee 1,5 liter frisflessen zouden daar rechtopstaand in moeten passen.
Als eerste moest er een nieuw toegangsluikje komen, in dezelfde stijl uiteraard als de originele luikjes. De afmetingen van het nieuwe luikje worden bepaald doordat het ingepast moet worden tussen de kaartentafel aan de ene kant en een verstijvingsrib in de bank aan de andere kant.
Het is altijd spannend om de zaag in je boot te zetten. Gelukkig deed ik dit niet voor het eerst en fouten zíín te repareren maar kosten veel tijd en moeite. Zorgvuldig werken dus: drie keer meten, één keer zagen.
Ook een deksel van 10 mm watervast multiplex maak ik niet voor het eerst. Wat wel jammer is dat ook in dit project de wereldwijde tekorten mij parten spelen. Er is wel multiplex te krijgen, maar de kwaliteit is bedroevend slecht. Desondanks betaal je zeker de helft meer als een jaar geleden. Toch maar gedaan om verder te kunnen en desnoods op een later moment het luikje een keer opnieuw maken. Het kleurverschil met de overige luikjes is door het slechte fineer duidelijk te zien.
Aan de voorzijde van de opening heb ik een strook verlijmd met ingedikte epoxylijm. Deze dient als steun voor het deksel en is gemaakt uit het uitgezaagde stuk polyester van de bank.
Na opmeten (hoe dik is een wijnfles eigenlijk?) van karton een eerste mockup gemaakt van wat bij ons thuis inmiddels de ‘wijnkelder’ was gaan heten. Uiteindelijk uitgekomen op een layout van 9 wijnflessen en twee flessen fris.
Hierbij bleken de mantelbuizen voor de bekabeling die vanuit het schakelpaneel komt behoorlijk in de weg te zitten. De linkerbuis kon ik met behulp van het heteluchtpistool wat verleggen. Met de rechterbuis lukte dat niet maar door deze zo strak mogelijk tegen de romp te verleggen blijft de invloed daarvan minimaal.
De wanden heb ik gemaakt van eenvoudig triplex, dat ik aan de achterzijde versterkt heb met een laagje 600 grams glasweefsel dat ik nog had liggen. Door het rondom in de epoxy te zetten is het volledig waterbestendig. Met wat spuitprimer en witte hoogglans spuitlak ziet het er ook prima uit. De wanden zijn vastgeschroefd op hardhouten latten die ik met verdikte epoxy heb vastgelijmd aan de binnenzijde van de bank. Om de latten tijdelijk op hun plaats te houden terwijl de epoxy uithard paste ik een trucje toe. Op ieder latje liet ik een stukjes vrij van epoxylijm. Daar deed ik met het lijmpistool een paar dotjes hotglue op en dat houdt de boel keurig op zijn plaats. Dit werkte perfect! Het latje aan de achterzijde heeft een sponning om ruimte te maken voor het mechaniekje van de vlakke ‘tafelblad’ scharnieren.
Daarna opnieuw een kartonnen mal gemaakt voor het flessenrek.