Onderwerp: Volle havens op het wad en Veiligheid

Alles leuk en wel, maar afgelopen zomervakantie waren er toen ik op Texel lag van alle kanten berichten, dat op Vlie en Terschelling het 3 tot 4 dagen ankeren was om erin te kunnen.
Zelfs een gezin met een baby werd geweigerd, dit was de reden dat wij het wad toen verder hebben laten liggen voor wat het was.
Vind de eilanden prachtig en machtig om heen te zeilen en te verblijven, maar ga niet in mijn twee weekjes zomervakantie 4 dagen liggen ankeren met ankerwacht en al om erin te kunnen.

Maar de vraag is of het nu echt zo is, ben er zelf 2 keer in de zomervakantie en met oerol geweest en toen hoorde ik ook dat het wel eens heel vol kan zijn, zelf dus niet zoveel dagen voor anker hoeven liggen.
Maar met oerol dit jaar lag de vissershaven zelfs vol en ging het bord "haven gesloten" er wel op.

Hebben mensen ervaring met meerdere dagen voor anker of is dit een opgeblazen verhaal, want een dagje ankeren om erin te kunnen prima, maar 4 dagen van mijn verdiende vakantie wachten, liever niet...

FMJ schrijft:
Even een vraag. Heb je dit zelf wel eens gedaan?
In theorie klinkt het goed, maar in de praktische uitvoering is het een enorm getoeter. Een iets meer haalbare optie is: de lijnen van beide ankers op een stalen wartel zetten en de wartel aan een lijn van een meter of 2 tot 3 onder water laten zakken. Deze laatste lijn zet je op de boeg vast.
In de praktijk is het echter wel zo makkelijk om de lijnen van de twee ankers gewoon op de boeg te beleggen. Het in elkaar draaien van de lijnen gebeurt alleen bij de kentering en meer dan twee kentering per nacht zul je niet meemaken. Dat krijg je de volgende ochten nog wel ontward.

De allersimpelste praktijk (wat ik meestal doe op getijdewater) heb ik al bescheven in een andere pots aan Ronin.

--
stegman

Wallaby schrijft:

ron b schrijft:
Ik twijfel er niet aan of je hebt gelijk. Maar wat ik hier tot nu toe voorbij zag komen wees daar niet direct op.
Daar komt nog bij dat ankeren niet direct de grootste liefhebberij is van de gemiddelde Nederlandse watersporter. Dat is mij in de loop der jaren wel duidelijk geworden. Met een gezin aan boord kan ik me er ook wel wat bij voorstellen. Maar dat heeft dan wel tot gevolg dat er zelden of ooit ervaring wordt opgedaan met het fenomeen.
En ankeren is iets waar je ervaring mee moet opdoen om er met gerust hart van te kunnen genieten.

Maar goed: ik zal proberen mezelf wat bescheidener op te stellen.

--
stegman

Ik wil hier niet de wijsneus uithangen maar bij vertuid ankeren breng je vanaf de boeg je zwaarste anker uit met kettingvoorloop en lange lijn. In een hoek van ongeveer 40 graden eveneens vanaf de boeg een minder zwaar anker met beduidend kortere lijn.

Andere zaken zijn misschien nuttig, maar behoren niet tot het principe van vertuid ankeren.

groet,
Maarten

ron b schrijft:


Jij bent gelukkig nog wel scherp zo laat op de avond!

lodewijk stegman schrijft:
Daarom vind ik het her en der geopperde idee van een dinghysteiger wel erg goed, dat maakt ankeren voor een heleboel meer mensen toegankelijk.

Wallaby schrijft:

lodewijk stegman schrijft:
Is zo, maar dan is het na 4 dagen wel handig dat je met een dinghy naar de kant kan, ik heb er geen, wil hem niet op het dek en verder geen plek en geen zin om er een achteraan te slepen (scheepje is best snel en erachter remt af en erop staat niet bij het modelletje )

Beste Lodewijk,

Nu spreek je jezelf wel erg tegen. Eerst is "vertuid" ankeren de beste methode en nu zeg je dat je net zo goed achter 1 anker kan gaan liggen. Raak zo het spoor bijster.

Zelf anker ik achter 1 anker en controleer regelmatig. Geen moeite mee en mijn ankerwacht op de GPS geeft een extra bewaking. Overigens heb ik niet de ervaring de afgelopen jaren gehad dat ik bij de eilanden moest ankeren, altijd plek gehad. Scheelt misschien ook dat ik het meestal wel zo uitkien dat ik op vooral "wisseldagen" de havens in ga.

mick schrijft:
Als je erop gaat googelen zijn de meningen over de juiste benaming van het 1 en het ander nogal verdeeld maar hier: ankers.ankeren.digisail.nl/
hanteert men de defintie van vertuid ankeren die ik bedoel (doorscrollen tot onderaan de pagina).

Als maar duidelijk is dat het ankeren met twee ankers onder een hoek en ankeren met de ankers in lijn maar in 180 graden verschillende richting twee gescheiden methodes zijn voor verschillende situaties (niet-getijdewater en getijdewater).

--
stegman

Wallaby schrijft:
Lees nog eens goed wat ik schrijf. Ik beschijf wat vertuid ankeren is, plus wat alternatieven om dat te doen. Nergens beweer ik dat dit de beste methode is.

Wanneer je wat doet heeft ook alles te maken met bijvoorbeeld de vraag hoe lang je plan bent op de ankerplaats te blijven. Als dat meerdere nachten is, dan zou ik vertuid ankeren overwegen. Alles bij elkaar is het toch een heel gedoe.
Voor 1 nachtje doe ik nooit wat anders dan achter 1 anker gaan liggen. ook op getijdewater. Dat bij de kentering er even uitgaan heb ik er wel voor over. Je doet meteen een plasje (mooi gezicht, 's nachts in zout water) en je geniet even van het zeeschap en je slaapt daarna weer des te lekkerder.

Nou ja, je moet ervan houden. Eerlijk gezegd vermijd ik jachthavens zoveel als mogelijk is, dus het zal wel een tic zijn..

--
stegman

waarschijnlijk een domme vraag van deze ankeramateur temidden van al deze specialisten, maarre........

Als je in getijdenwater je ankers op 180 graden legt (een recht van voren en een recht van achter). Je ankert tegen de stroom in.
Dan lig je toch na de kentering nog steeds recht, alleen dan aan je hekanker??
Je zal misschien wat onrustiger liggen, maar toch nog steeds vast???

Wat gebeurd er op stromend water als je ankert zoals hierboven beschreven.

Bedankt voor de uitleg.

Cheerio,

Stoffel

jouzers schrijft:
Gewoon in de bakskist stoppen, tegen de tijd je op het wad aankomt pomp je 'm even op en als je stopt met op het wad rondscharrelen en weer flinke rukken gaat zeilen laat je 'm weer even leeglopen.

Korte toevoeging van mijn kant, ook in andere zaken heb ik het al weleens opgemerkt: oefenen (!) en dus niet wachten met op welke manier dan ook ankeren tot je het nodig hebt. En uiteraard niet alleen bij +25 graden en geen wind, maar gewoon onder slechte omstandigheden.

Voor wat betreft ankerwacht, een heel simpele aanwijzing dat het anker krabt is al een veel rustiger gedrag van het schip.
(grappig/gelukkig genoeg merk je dat ook in je slaap, we lagen al 2 dagen in een baai bij Delos toen ik wakker werd en we al aardig de baai aan het uitschuiven waren...)

Ook gegroet echte vriend.

Het anekeren in span doe ik altijd onder een veel grotere hoek, tot wel 80-90 graden. Maar dat is ook vooral bedoeld tegen het zwaaien achter het anker. Het was tot nog toe altijd met een heel platte 22-voeter, zwaard en roer omhoog dus heel weinig lateraal oppervlak. Het voordeel is nul zwaaien.

Alternatief voor GPS zonder ankeralarm: Zet een goto op je ankerpositie, dan zie je meteen de afstand tot waar je het anker erin hebt gegooid. Krabben detecteer je dan zeer snel.

Hans Fix

fixh1 schrijft:
Dag Hans; van de Arcadia wist ik wel dat ie hier ook postte, maar dat jij je ook hier ophoudt, was een verrassing..
Het is een beetje slap op nl.sport.varen dus ik dacht ik ga hier maar 's een beetje lezen. Het lastige daarvan is dat je meteen weer iets leest waar je zonodig op moet reageren...

Wat dat zwaaien betreft: ik vraag me af hoeveel dat met het lateraal oppervlak te maken heeft. De logica gebied dat er enige invloed is. Maar met de Victoire 22 gierde ik ook alle kanten op. Ook de Southerly giert, maar ik heb nog te weinig geankerd met die boot om de hevigheid daarvan helemaal in de smiezen te hebben.

Ik heb me overigens nooit veel aangetrokken van dat gieren. Nooit heb ik gemerkt dat daardoor het anker gaat krabben, ofzo. Als je in de hut zit en je kijkt naar buiten heb je een wat andere blik op de wereld. Dat is ook wat. Gelukkig is het op ankerplaatsen in Nederland bijna nooit zo druk dat het om die reden een probleem wordt...

Ankeren in span: met een grote hoek wordt misschien het gieren optimaal beteugeld, maar de effectiviteit (de kracht die op de boot kan worden uitgeoefend voor de zaak gaat schuiven) wordt minder (parallelogram van krachten). Ik anker zelden in span. Bij een serieuze windschifting is er al snel nog maar 1 anker dat het werk doet. Bij veel wind biedt het extra zekerheid.
Het belangrijkste is dat je hoofdanker zwaar (groot) genoeg is.
Met de Victoire 22 ben ik begonnen met een poolanker van 5 kg. Nadat dat in een gigantische bui met hele harde windstoten een keer gekrabt had, heb ik een poolanker van 8 kg gekocht. Daarna nooit meer last van krabben gehad. Maar ook nooit meer zo'n heftige bui meegemaakt.
Het allerbelangrijkste is (dit niet zozeer voor jou als voor de meelezers die weinig ankerervaring hebben); een anker moet 'gezet' worden. Niet willekeurig overboord flikkeren met de ketting(voorloop) er bovenop. Maar daar zijn leerzame teksten genoeg over beschikbaar.

--
stegman

Stoffel schrijft:
Als ik je goed begrijp, beschrijf je een situatie waarbij boeg en kont van de boot steeds in dezelfde richting blijven wijzen, maar waarbij je wel tussen twee ankers ligt.

Het enige nadeel dat ik kan bedenken is het gegeven dat er in bepaalde situaties meer kracht op de boot en dus het ankergerei wordt uitgeoefend dan strikt noodzakelijk is. De boot kan niet meer de positie van de minste weerstand innemen. Bij flinke zijwind bijvoorbeeld.
Het roer moet in de middenstand worden vastgezet, anders slaat het dwars bij stroom vanachter en dat levert ook meer weerstand op.
Het getoeter met het uitzetten van twee ankers blijft echter. Als je er op getijdewater toch aan begint (twee ankers), zou ik altijd kiezen voor vertuid ankeren.

Ik wijs er overigens nog maar eens op dat ik niet de grote propagandist van het vertuid ankeren ben. Sigdock kwam ermee op de proppen als 'de' methode op getijdewater.
Zelf anker ik, om allerlei soeza te vermijden, bijna altijd met 1 anker.

--
stegman

@ Stoffel. Bij de door jouw geschetste situatie krijg je bij verandering van wind of stroom naar dwars op het schip veel kracht op de ankers. Dat kan dan gauw tot krabben leiden met natuurlijk een onrustige ligging door de dwarsdruk. Daar zou ik me niet prettig bij voelen.

Gieren wordt minder als je ankerketting gebruikt. Wat ook kan helpen om het gieren tegen te gaan is een soort slingerzeiltje achterop te zetten. Dat hoeft niet groot te zijn , een halve vierkante meter is genoeg.

Groet, Dennis

Hooger schrijft:
Dag Hooger. ik zie dat je met een Sturgeon 22 vaart. Leuk bootje met veel mogelijkheden, juist door de relatief kleine diepgang en de lange kiel.

In dat verband schoot me nog wat te binnen. Je boot heeft een diepgang van 0,75 m of daaromtrent. Dat betekent dat je via de 'achterdeur' naar Terschelling kunt. De route via het Kimstergat, de Oostmeep en de Slenk.
Halverwege spring- en doodtij kun je met een beetje geluk al een uurtje voor hoogwater over het wantij bij de Vlakte van Oosterbierum. Dat betekent dat je 2 tot 3 uur voor HW uit Harlingen kunt vertrekken.

Als je het goed uitkient kun je het vrijwel het hele eind stroom mee hebben. Dit in tegenstelling tot de dieperstekende meute, die in de West Meep eerst nog een 1,5 uur tegen de stroom in moeten hangen om de Slenk te kunnen bereiken.

Afhankelijk van de windrichting kan de route over de Mepen dus sneller zijn en je kunt sowieso al eerder weg dan de rest. Bovendien is dit tripje een oase van rust vergeleken met het Karrepad dat de meesten moeten volgen en ook veel beschutter bij veel wind.

Door de ondiepe lange kiel is de Sturgeon overigens ook prima geschikt om met wadpoten droog te vallen op het Wad. De boot zeilt niet zo hoog en snel als andere 22-voeters, maar je moet de voordelen van de boot uitbuiten, zou ik zeggen.
Ken je het boekje van Wim Geradts? Zal wel niet meer te koop zijn, maar handelde over wadvaren met een Sturgeon 22.

--
stegman

Wim Geradts
De plassenzeiler naar de Wadden, wegwijzer bij een grote stap
Hollandia Watersport, 1994
ISBN 90 6410 216 3

Helaas niet meer in de boekhandel....
Wel een leuk boekje, bijna eentje kunnen overnemen van iemand, maar hij wilde hem uiteindelijk toch niet kwijt...

Hans

Ik snap eerlijk gezegt niet helemaal waarom er zo moeilijk gedaan word over dat ankeren, als je ankert met een ketting en een knap anker (lees: met een beetje gewicht) dan heb je aan twee tot twee en een half keer de waterdiepte genoeg om tot windje 6 goed te blijven liggen. Laten we er voor het gemak vanuit gaan dat je op twee meter water diepte wilt blijven liggen, dat is vier meter met hoog water. Dan heb je aan een ketting lengte van 20 meter genoeg, dat betekend dat je horizontaal een meter of 15 bij je anker vandaan ligt. Dat betekend dat de draaicirkel van de kiel 30 meter plus een boot lengte is. In de praktijk is het niet erg moeilijk om een plaatsje met een dergelijke maat te vinden.
Zelf steek ik drie meter en lig dus op ruim 20 meter van m'n anker. nog nooit enig probleem ondervonden.

gr

Erik

Erikdejong schrijft:
Dat is de eerste opmerking m.b.t. de ketting-voorloop. Met maar weinig ankerervaring van mijn kant de volgende vraag:

Ik dacht dat een ketting altijd werd gebruikt of heb ik dat mis? Het anker houdt het hele zooitje (zo gezegd) op z'n plaats en de ketting vangt de wisselende krachten van het schip (golven, stroming, wind) op dacht ik? De ketting ligt grotendeels op de bodem en wordt soms een stuk opgetild waarna deze door het gewicht van de ketting weer terug zakt...

Misschien vraag ik wat veel maar ik ga komende zomer weer het Wad op en ankerervaring wil ik meer opdoen dan. Lijkt me ergens schitterend om rustig vanuit de kuip het Wad tevoorschijn zien komen bij afgaand tij.

ps) Het schip is een Jeanneau 34 ft. wat zou een minimaal (liefst ga ik maximaal!) ankergewicht moeten zijn? Er zit een ketting van zo'n 8 meter aan.

groet,

André

Ik begrijp dat Erik gewoon een blok beton overboord gooit. Hij zorgt alleen maar ervoor dat bij gofslag de boeg niet naar beneden getrokken wordt. De vloeien van een anker zitten meestal onder een hoek tussen de 30 en 40 graden. Als je deze wilt laten aangrijpen in de bodem zonder het gevaar van liften moet je toch wat meer lijn steken. Dan is de afstand van het boegdek/ankerrol + de waterdiepte 3 tot 5 x en zelfs 7 x in extreme omstandigheden gewoon noodzaak. Ouderwets misschien en gewoon achter ketting als het er op aan komt. Onder gunstige omstandigheden kan je een (lood)lijn gebruiken. Een gewicht aan de lijn kan ook gebruikt worden.

Groet, Dennis

Erikdejong schrijft:
Wat moeten we precies leren van je verhaal, Erik? Over hoeveel ketting of lijn eruit moet heeft nog niemand hier gesproken, dus of dat als een probleem wordt ervaren is mij niet duidelijk.
je doet nogal luchtig over de materie, maar moet nu de conclusie zijn dat iedere schipper met 20 m ketting of lijn aan boord wel voldoende heeft? Nee toch?
Bij voorkeur anker je in zo ondiep mogelijk water. Dat begrijp ik ook wel. Maar er kunnen zich situaties voordoen dat je moet ankeren in water van 10 m diep of meer noodzakelijk is. Op momenten dat je geen controle meer hebt over de boot (geen voortstuwing meer, of geen roer), bijvoorbeeld. Dan heb je, zeker met een beetje wind, aan 50 m maar net genoeg.
Dan komen we meteen op het volgende punt: als je met een 50-voeter vaart is een grondtakel met alleen maar ketting geen enkel probleem. Dat ligt met een 22-voeter iets anders. Zou leuk zijn als je dat ook even meeneemt in je beschouwing.
Ik bedoel: als je precies weet hoe de vork in steel zit, vertel dan meteen even het hele verhaal.

Maar je hebt gelijk; als je eenmaal weet hoe het werk is het allemaal niet zo moeilijk...