Hoi, allen. Hier weer een nieuw hoofdstukje in de weg naar mijn (droom) reis.
Als je langere tijd weg wilt op zee, is het natuurlijk wel belangrijk dat je een beetje verstand hebt van wat er op zee allemaal speelt. Daarom is een van de stappen van mijn voorbereiding een zeezeilcursus volgen. Een zeezeilcursus waar je de ins en outs van navigatie op zee in de praktijk meekrijgt. Die cursus hebben we de afgelopen week gedaan. Hierbij mijn verslag.
Op vrijdagavond 12 november ontmoeten we onze schipper voor het eerste deel van de reis, zijn zoon, en medecursiste. Daarna komen we aan bij de boot waarop het allemaal gebeuren gaat, een Bavaria 39 match. Anders dan andere Bavaria's waar ik op gelest heb, is dit een wat 'rankere' boot. Men laat er geen gras over groeien, de planning is om dezelfde avond nog naar IJmuiden te zeilen. Zeezeilen, met een aardig ruwe zee, en meteen in het donker....
Na een uurtje varen we de haven van Scheveningen uit. Langzaam begin ik me te beseffen dat ik me niet goed heb voorbereid. Ik word koud en zeeziek. Stom! Niet alleen ik word ziek. Mijn vriend krijgt er ook behoorlijk last van, en gaat net als ik een paar keer over zijn nek. Als we de haven van IJmuiden binnenlopen is het allemaal weer over. Zeeziekte is gelukkig niet het einde van de wereld. Toch maak ik me er een beetje zorgen over. Stel nou dat zeeziekte voor mij en hem onvermijdelijk is, iedere keer dat we de zee op gaan? Wil ik dan nog wel door met mijn plan? En als ik dit nog steeds zou willen, zou mijn vriend het nog willen?
Nou ja, eerst maar eens kijken hoe het morgen gaat.. Ik besluit me in ieder geval de volgende keer meteen warm aan te kleden.
De tweede dag besluiten we dat de tocht naar de haven van Oudeschild in Texel gaat. Mijn vriend heeft het onderweg koud, het ontbijt komt regelrecht terug. Op twee 'nekjes leggen' na (wij studenten hebben heel veel synoniemen hiervoor
)lijk ik aardig in orde. De schipper vraagt of we terug naar IJmuiden willen. Wij beiden zijn echter niet van plan zo snel op te geven.
De zeeziekte dwingt mijn vriend later toch een bank in de kajuit. Na een uurtje of wat begin ik me aardig moe te voelen en wil ik ook een uiltje in de kajuit knappen. In de kajuit slaat het monster weer toe. En dan ligt de puts ook nog eens om! In verschillende 'etappes' ruim ik alles op en probeer ik wat te slapen....
Na een uurtje of twee herrijs ik weer. Ondertussen is besloten om het voor vandaag maar op Den Helder te houden, een beslissing waar ik mee kan leven en mijn vriend ook. De zon gaat onder, en ik ervaar de vrijheid van het zeilen. Oostelijk van mij passeert de heksenketel die Nederland heet, hier hoor ik alleen de golven.
Om tien uur in de avond komen we aan in de marinehaven van Den Helder, en om dan wat te eten te vinden is niet makkelijk! Uiteindelijk kunnen we voor een patatje terecht in een nogal schreeuwerige bowlingbaan..
De dag erna is een rustig dagje, uitslapen en een klein stukje zeilen maar, van Den Helder naar Texel. Het weer is aardig gekalmeerd. We komen op tijd aan, en het eten is gelukkig een stuk beter dan gisteren.
De vierde dag gaan we richting Enkhuizen,lekker zeilen met een zonnetje erbij. De motor hebben we nog niet noemenswaardig aan gehad. Als we aankomen in Enkhuizen begint de zon net te zakken, wat voor een prachtig gouden licht zorgt. De combinatie met de fraaie haven van Enkhuizen zorgt ervoor dat ik me in een schilderij van Vermeer waan. In Enkhuizen gaan onze eerste schipper en zijn zoon van de boot. Tijd dus voor een Texels bittertje en een opgewarmde amandelstaaf. De sfeer zit er dan ook helemaal in als we onze tweede schipper voor de reis verwelkomen.
's avonds maken we een planning voor de volgende dag. We hebben we nog een flink eind te gaan, naar IJmuiden, dus vroeg naar bed en vroeg op. We varen om half zeven in de ochtend door de Krabbegatsluis in Enkhuizen. Het is stil en donker, het enige wat ik hoor is het verkeer op de dijk verderop, en een enkele vogel. De schittering van de tonnen in de vaargeul weerspiegelt in het water, en langzaam komt daar de schittering van de opgaande zon bij. Ik kan haast niet geloven dat ik in Nederland ben, op een doodgewone werkdag, in de spits, en dat rondom mij duizenden mensen in de file staan..
Het wordt een heerlijke dag. Ik wist niet dat je zelfs in november nog heerlijk buiten van het zonnetje genieten kon. Het mooie weer heeft ook een nadeel: Weinig wind. Te weinig wind. We moeten ook nog eens kruisen, dus zeilen gaat hem niet worden vandaag. Het blijft bij motoren, zonnen en genieten van kopjes thee en cup-a-soup. Langzaam glijdt het Paard van Marken voorbij. Het leven op een boot heeft voor mij iets 'puurs'. Je houdt je gewoon bezig met dat wat je op dat moment aan het doen bent, al is het zo iets gewoons als een ei bakken.. Omdat we ruim tijd over houden wordt er geoefend met aanleggen. Dat is nog vrij lastig, gelukkig moedigen mijn vriend en medecursiste mij aan. Ik ben erg onzeker nog, maar langzaam, begin ik er lol in te krijgen. De boot waarop we varen is dan ook een erg fijne,'handzame' boot.
's avonds kookt onze medecursiste pasta met rode saus voor ons, erg lekker! Ook laat de schipper ons weer een vaarplan maken, en deze keer moeten we rekening houden met stroom en tij. We gaan namelijk weer de zee op, het laatste stukje terug van IJmuiden naar Scheveningen. Ik druk mijn vriend op het hart goed te slapen, het biertje over te slaan, en zich morgen warm aan te kleden. Het zou me eeuwig jammer lijken als hij door zaken die hij zelf in de hand kan hebben, afknapt op zeezeilen.
De laatste dag is er weer wind. Omdat de kust vandaag hogerwal is, zijn er weinig golven. Vriend wordt ook niet zeeziek, en geniet. We schieten aardig op en lopen voor op onze planning. Tijd dus om nog wat man-over-boord manoeuvres te oefenen. Ik vind het eerst een beetje eng, maar toch ook leuk. Op zee ga je vaak lange tijd één bepaalde koers, dan is een paar keer lekker door de wind gaan een welkome afwisseling.
We worden ons extra bewust van het belang van een goede tochtvoorbereiding als er een doodmoe roodborstje op onze boot 'meelift'. Kennelijk kijken die beestjes niet even op Google Maps voor ze een voor hen onbekend watertje gaan oversteken. ..
Uiteindelijk stuur ik onze boot de haven van Scheveningen in en na een paar oefeningen in de haven is het avontuur helaas afgelopen. Na een havenbiertje en een korte evaluatie gaan we ieder ons weegs.
In de trein blik ik terug. Wat hebben we bereikt, geleerd? We (en vooral ik) zijn weer wat vertrouwder geworden met het verschijnsel 'zeilboot' en het besturen daarvan. Ook hebben we meer inzicht gekregen in hoe het plannen van een tocht nou eigenlijk werkt. We hebben er al over gelezen, maar als je het een keer zelf doet blijft het toch veel beter hangen. Nu het nog vers in mijn hoofd zit duik ik meteen de boeken in om meer over navigatie en tochtplanning te leren.
Mijn vriend vertrouwt me toe dat hij zich niet laat afschrikken door die vervelende eerste dagen. Dus, voorlopig hoeft het plan nog niet in de ijskast!
Wat gaat onze volgende stap zijn? Zoals ik al zei, eerst maar eens wat meer theorie. Ook zouden we eventueel nog met zijn tweeën een schipper kunnen huren, zodat dingen als man-over-boord er blind bij ons in zitten. Verder: nog veel zeilen. Eerst op vakantie in Griekenland of Turkije, daarna eens uitproberen hoe het met zijn tweetjes op onze Noordzee is. Haven uit, even snuffelen en dan de haven weer in. Dit uitbouwen tot steeds grotere tochtjes, en eventueel misschien een oversteekje, wie weet..
Dit was het dan weer voor deze keer, ik hou jullie natuurlijk op de hoogte van alle verdere ontwikkelingen!
Groetjes, wilweg.