Onderwerp: Vermist zeiljacht bij Schiermonnikoog.

Polybri schreef :
je hoeft niet levensmoe te zijn om dingen op het richeltje te doen, als de statistieken zouden kloppen zat ik hier niet te typen. maar daar door heel veel dingen meegemaakt. voorbeeldje, je hebt iets teveel alcohol genuttigd, goeie zelf gestookt op een feestje van amerikaanse F15 piloten. zitten ze te bluffen, dus ik zeg : wanneer kan ik een keer mee. morgen. dus ik denk geintje en ga er de volgende dag heen. ik krijg zo n speciaal pak aan, denk nog steeeds geintje, helm op, ze doen het toch niet. maar ik ging wel in de achter stoel de lucht in, wat was ik blij dat ik een bijna lege maag had.
moet in de arabische golf naar een platform, eerste keer, zo n ex vietnam vlieger. staan vier van die vligend doodskisten, eerste doet het niet, tweede sputterd derde loopt aan en slaat af, we gaan met de vierde, zegt die kl..tzak, jij mag kiezen vliegen we hoog of laag. wat si het verschil, nu hoog als de motor stopt krijg ik hem misschien weer aan de loop voor we neerstorten, vliegen we laag, stappen we gewoon uit. bleek allemaal gein te zijn.

in nigeria bij een overval zijn er zoveel kogels in de motor van de VW bus gekomen dat we een km verder zonder olie zate met een vast gelopen motor, ach zo kan ik nog wel een beetje verder gaan, maar je hoeft niet levensmoe te zijn om het gevaar mee te maken, soms op te zoeken.

ik heb altijd gevaren met het rotsvaste idee dat ik op me zelf was aan gewezen. de contributie, ja nu nog steeds, betaal ik voor het geval dat er echt gered moet worden. niet als een verkapte verzekering.

Roos, wie zegt er hier game over? Mijn leven is me ook lief, maar een ander laten uitrukken en de elementen laten trotseren om mij te komen halen? nee bedankt!

Tuurlijk heb ik een reddingsvlot aanboord en nog veel meer toeters en bellen om te kunnen overleven op zee. Inclusief allerlei cursusen, outdoor studies van het leger en de marine die ik in de praktijk getest heb etc. Dat ik stel dat ze me niet hoeven te komen halen wil niet zeggen dat ik opgeef!

Overigens is Bagheera officieel onzinkbaar. Ik weet het, iedere boot (inclusief Multihulls!) kun je naar de kelder krijgen. Maar in ons geval moet je dat dat zo ongeveer met opzet doen.
Ook is de boot een heel stuk sterker dan een container dus ikw eet welke van de twee het gaat winnen

Stel dat je boot zinkt, tegen de tijd dat de familie doorheeft dat je nog niet in de verwachte haven ligt is het uren later...

Maar los daarvan, als ik de zee opga, en mijn vader weet daarvan, dan wil hij graag weten hoe laat ik vertrek en weer aan land kom. Dit vertel ik hem dan wel, maar met de expliciete waarschuwing dat een overtocht naar Engeland zomaar 12 uur langer kan duren, de aanloophaven een ander kan worden, dat ik op zee geen telefoonontvangst heb, bij aankomst mogelijk ook niet, dat als ik niet reageer als hij belt mijn telefoon leeg of nat kan zijn of dat ik zonder telefoon naar de kroeg ben gegaan. Kortom, ik ben ff weg en onbereikbaar, je hoort het wel weer als ik weer terug ben. Dit vind hij niet zo leuk, maar als ik hem eropwijs dat hij zich ook geen zorgen maakt als ik midden in de nacht door enge donkere bosjes naar huis fiets en hij zich dan ook geen zorgen maakt, snapt hij het wel weer.

Wat vertellen jullie de achterblijvers eigenlijk als je het water opgaat?

Overigens was de titanic niet van staal maar van ijzer en waren er verkeerde klinknagels gebruikt om de boel bij elkaar te houden. Een lichte aanvarig is dan voldoende om een "lasnaad" open te laten springen. iets dat met de moderne las technieken eigenlijk niet meer mogelijk is.

Erikdejong schreef : ja dat was ook een inkoppertje

Azimuth! schreef : Uit de tijd dat ik niet met opstappers voer was het makkelijk:
We gaan 6 weken naar Noorwegen op vakantie: hoor je over 7 weken niets van ons, dan is er wat gebeurt.

Met opstappers is het iets anders: we plannen om op die dag bij dat vliegveld te zijn, zijn we er niet dan hebben we of vertraging of is er wat gebeurt. Maar vanwege de gasten hebben we verschillende communicatie mogelijkheden die onafhankelijk van elkaar werken en die ook niet van de hoofd accu's afhankelijk zijn. Ook is er een nood generatortje aanwezig en zijn de accubanken in drieeen verdeeld en alle drie in een apart waterdicht compartiment. Het moet dus gek gaan als wij geen hulp in kunnen roepen als het zover mocht komen. het thuis front weet in dat geval: zolang Erik geen alarm slaat is er niets aan de hand. Pas als gasten meer dan drie dagen in een hotel op "Bagheera" zitten te wachten dan gaan ze eens wat schepen in de omgeving bellen.

Azimuth! schreef : voorbeeld: ik plan mijn reis van de cabo verde naar brazilie (voor het gsm tijdperk) er is daar een telefooncel die het wel eens doet. dus ik zeg, het waait nu nog te hard, maar binnen twee dagen ga ik weg, dus ik bel niet meer ( tis ook nog bijna een km lopen) hoe lang gaat de reis duren, tussen de 2 en de 4 weken, hangt ervan af hoeveel ik op de motor door de windstilte moet. ik bel wel als ik aankom. verder niets.
zo zou ik het ook doen naar denemarken of engeland. zo is het ook nu nog steeds gegaan met een delivery naar de caraibe vanaf tenerife. soms zit het mee, soms zit het tegen, buiten europa ben je ook vaak afhankelijk van een telefoon cel, dus....

Erikdejong schreef : nou ja, weet ik veel, je snapt wel wat ik bedoel. Je kan ook op je stuurwiel vallen en een paar ribben breken en weeet ik wat al niet.
Ik hoop van niet natuurlijk!!

Maar er kan een punt komen dat je blij bent dat ze er zijn om je zonder te veroordelen te komen helpen. En dan wil je niet dat ze zeggen, je zou jezelf toch redden? nou laat maar es zien dan...

Mijn insteek is om te kijken hoe de professionals het aanpakken. Waarom is een boot avn de KNRM of de RNLI zo goed, wat hebben de opvarenden dat een jacht niet aanboord heeft etc. Wat voor trainingen hebben ze. Wat zijn de eisen aan hun boten om ongelukken te voorkomen of te minimaliseren.

Daar heb ik mijn boot en ook mijn eigen voorbereiding op gebaseerd. Tuurlijk, er kan ook altijd wat gebeuren. En als er een redder komt opdraven zal ik die ook echt niet weg sturen, in tegendeel.

Zelf ben ik ook al eens gered een paar jaar terug, achteraf denk ik dat dat gevaarlijker was dan niet geholpen verder gaan. De reddende partij kan namelijk niet inschatten wat de staat van de "patient" is en gaat dus van het ergste uit en neemt daardoor ook erg veel risico's in sommige gevallen.

Maar een ander in mijn plaats alarm laten slaan (tenzij bij mij aanboord) zou ik niet accepteren en alarmslaan om gered te worden? Dan moet ik toch al echt wel half dood zijn en iet meer weten wat te doen.

roos, erik vang je niet, hij heeft niet voor niets een halve, nee drie kwart arts getrouwd

sietse-ten schreef : no one is invincible, iedereen kan dood en iedereen raakt gewond, moe etc. maar jij snapt mijn punt en een ieder moet dergelijke beslissingen voor zichzelf nemen.

"Ik heb 15 jaar extreme bergsport gedaan. Hoogste bergen in de wereld, vele winters in de Alpen op extreme wanden. Daarmee vergeleken is gemiddelde watersport een gezapige zaterdagmiddag wandeling in de alpenwei.
Hoe wrang ook: het aantal doden bij extreme bergsport is veel hoger dan bij extreme zeilsport.
Ik lig nu lekker in mijn slaapzak te wachten op de wekker die om 4 uur gaat. De KACHEL heb ik vandaag aangehad. Alles droog en warm. Als het niet leuk ik vaar ik terug naar de haven.
Vroeger hing ik weken op berg, met temperaturen van maxImaal min20. Woonde in de ijswand uitegraven sneeuwholen. Tien dagen lopen naar de bewoonde wereld. Geen enkele mogelijkheid om hulp in te roepen, te hoog voor een heli.
Wat nou water"sport"? Oudemannen hobby!"
...zei de oude man in z'n zeilbootje..

Maar het is evengoed een moeilijke toestand.
Hoe bepaal je een werkelijke ETA, en wat zeg je tegen de thuisblijvers, die op een gegeven moment toch bezorgd worden, hoe dan ook!

Je kan ook de huidige communicatie technieken gebruiken om even te bellen of door te geven dat alles in orde is. Dan hoef je geen ETA te geven. Dan heb je alleen nog het probleem dat de elctronica kapot kan raken, en moet je het dus alweer met twee verschillende apparaten oplossen.

Het klinkt mij een beetje egoistisch in de oren om te zeggen over een maand of drie vier ben ik er wel weer. In de huidige tijd hoeft dat toch niet meer?

Maja, ene iridium kost weer geld...

Helemaal eens Sunday.
We organiseren afentoe klim expedites naar lastig te bereiken plekken en fungeren dan als moederschip. Zeg maar een soort van basecamp voor de klimmers. Ik blijf meestal aan boord of aan de voet van de berg als deze pro's omhoog gaan, maar als je ziet wat voor risico's die gasten afentoe nemen en wat die aan communicatie middelen dragen: 1 handheld VHF en dat is het zo ongeveer. De eerste 5 dagen "bellen" ze nog iedere dag op de afgesproken tijd, maar daarna word het toch hard minder...

Ik mag zelf ook graag klimmen, maar doe het iets minder extreem, graag in een dag omhoog en omlaag. Of hoogstens 1 nacht op de berg. Dan vind ik het wel weer mooi!

sietse-ten schreef : mooie verspreking trouwens

roozeboos schreef : daar zat ik inderdaad ook al op te broeden.... wat bedoeld die man toch

Erikdejong schreef :
tiepvoutje, is geregeld nu jullie nog
o ja erik ik ZAG je denken.

Het is een lastige discussie. Vrijheid om te doen wat je wilt. Je eigen risico kunnen nemen / bepalen versus een samenleving / overheid die uiteindelijk die vrijheid zal inperken. Begin maar met een lijstje. Valhelm ->verplicht , autogordel->verplicht , plukken van bepaalde weide paddestoelen -> verboden. Zo kun je wel een tijd doorgaan met allemaal zaken die uitsluitend je zelf in gevaar zouden kunnen brengen. Maar de samenleving steekt daar een stokje voor. In Nieuw Zeeland is er al een poging in het verleden gedaan om het een en ander te reguleren. In Ierland ben je verplicht een reddingsvest te dragen.
Terwijl sommige ontwikkelings-psychologen al opmerken dat onze samenleving gevaarlijk risico loos aan het worden is...

3noreen, nu gaan we een gevaarlijk pad op, iets wat eigenlijk buiten het ZF valt, terwijl we er allemaal dagelijks mee te maken hebben, de natuurlijke selectie die een sterk ras oplevert wordt door de wetenschap doorbroken. met regels, met technieken, met medicijnen met morele bedenksels. wij hebben een dieren ambulance in nederland die uitrukt als er een eend is aan gereden, hier gooien ze haar/hem in de kliko.
ik heb een kettinkje om mijn nek met niet reanimeren, heb geen zin om te eindigen als een half verlamde klooio in een rolstoel.
maar het zijn allemaal beslissingen die je zelf nog mag nemen. er wordt al gesproken in nederland over het kosten/baten plaatje bij operaties.
van de ene kant ben ik het er mee eens, van de andere kant was ik blij dat mijn moeder indertijd wel die openhart operatie kreeg.
dat is dus ook op zee, iemand die weg gaat met het gevoel/ de gedachte , van als het fout gaat komen ze me wel helpen, er zijn er zelfs bij die zeggen ik betaal er toch voor. die hoeven ze van mij niet te redden.
maar wel die persoon die wel alles goed voor elkaar heeft, een roerbreuk oploot of iets raakt waardoor een lek ontstaat, en het zelf niet red, dan wordt het een ander verhaal.

het gaat m.i. niet om wat de overheid bepaalt, maar om de (hopelijk uiteindelijk ) bezorgde familieleden.
en hoe voorkom je dat ze bezorgd raken.
En voor de wat minder die hards, ze een zoek actie starten. Maar dan alleen wanneer het echt nodig is, en ook nog op tijd.

3Noreen schreef :
Inderdaad! Waar blijft het recht verstandige keuzes te maken, gedoseerd risiko's te nemen en eventueel te vergaan of verzuipen?? Dat is waar (zee) zeilen en zeemanschap over gaat volgens mij.
Als je niet zonder communicatiemiddel (VHF) de zee op durft, hoor je er feitelijk niet op thuis. Ik vind het ronduit beschamend te lezen waarvoor regelmatig "redding" wordt ingeroepen; van zeezieke echtgenotes tot niet startende motoren en vastzittende rolreefsystemen....en nu weer een ongeruste familie. Hulp als je dreigt te verzuipen of dodelijk gewond bent....oke, ontmasting....misschien.....maar voor de rest hoor je het gewoon zelf uit te zoeken., vind ik althans.

ja watermaat, volgens mij zijn we het wel eens over het feit dat een zeiler pas echt serieus genomen zal worden wanneer hij over een ruime mate van zelfredzaamheid beschikt..

nu niet allemaal roepen daar heb je hem weer, maar 32 jaar geleden ging ik samen met een vriend in een hurly 700 even een paar keer op en neer naar engeland, alleen een kompas en een radio richting zoeker ( wat is dat, zoek maar op) hielden geen rekening met het tij, je had het even vaak van de en e kant als de andere, zorgen dat je rond het licht worden in de buurt van de engelse kust was, zag je de vuurtorens. moet er wel bij zeggen het was een stuk minder druk en er stond nog niet zoveel rommel waar fsd zijn brood op verdient. maar toen kon je de reddingsboten ook nog op twee handen tellen. de echte.

nu is een 7 meter boot nog net groot genoeg voor het ijselmeer, je hebt daar ook al minimaal een plotter en een notebook nodig voor de navigatie, rondom liggen een tig ribs met bemanning om reddingen (lees motorstoring enz) te verhelpen.

is het eigenlijk nog wel leuk om in nederland te varen, is er nog een spoortje avontuur aanwezig, een beetje zeeman gevoel ( nee niet van dat ondergoed). ik vind het al druk hier als ik tussen tenerife en gomera naar de dolfijnen ga en er zijn nog drie andere boten op het water.

daar heb je hem weer hoor .
ik ben jarenlang opstapper geweest op een 37 voeter. Inmiddels heb ik zelf een 27 voeter. Veel leuker eigenlijk! Back to basic.
Maar dit is wel off topic.
Even terug naar:
-Hoe vertel ik het mn vrouw en kinderen.
-en is het gebruik van satelliet comms acceptabel/nuttig?

roozeboos schreef :
vertel haar dat er niets te vertellen zal zijn zolang je onderweg bent en je belt zodra je aan de wal bent. zal even wennen zijn, maar zoals je zegt back to basic.