drwingnut schreef :
We hebben uiteraard allemaal de juiste uitrusting aan boord: houten proppen van de juiste maat voor alle huiddoorvoeren liggen voor de hand (en blinddoppen voor transducers e.d.), maar ook materialen om ook bij lekken van onregelmatiger vorm de water-instroom te kunnen verminderen (planken, stutten, lappen e.d.)? En kan je er ook bij in een noodgeval?
Bij Yachting Monthly hebben ze dit
in de praktijk uitgeprobeerd.
drwingnut schreef :
Dat is de binnenkomende kant, nu uitgaand:
Je lenspomp(en), hoeveel water kunnen die verstouwen? (En heb je het sommetje gedaan voor hoeveel water er door een doorvoer naar binnen kan komen, ter vergelijking?) Welke andere pompen heb je aan boord die overboord lozen en die je in kan zetten? De pomp van de douche kwam, naar ik begrijp, Momo-Jr goed van pas, maar heb je ook een gootsteen afvoer die je in kan zetten?
Al bij een beetje lek (afgebroken afsluiter bijvoorbeeld) stroomt het water zo snel binnen dat de (lens)pompen die doorgaans aanwezig zijn op een zeiljacht volstrekt onvoldoende zijn om de instroom van water bij te houden. Al dan niet provisorisch dichten van het lek heeft dus top prioriteit. En liefst zo snel mogelijk; als de boot al vol water staat is het veel moeilijker om de plek te vinden waar het water de boot binnenkomt. Een adequaat bilge alarm kan je alarmeren voordat het eigenlijke lek mogelijk niet meer te vinden is en de boot vrijwel zeker verlaten moet worden.
drwingnut schreef :
En dan de mensen:
Je hebt een reddingsvlot dat tijdig tevoorschijn gehaald kan worden, en via een weak link in een “painter” (hoe heet dat in het Nederlands?) aan je boot vastgemaakt kan worden.
Regelmatig
zie ik reddingsvlot constructies waarvan ik me afvraag hoe je het vlot in noodsituaties en bij wat ruiger weer gebruiksklaar maakt.
drwingnut schreef :
Maar externe hulp inroepen? Afhankelijk van mijn vertrouwen in of ik het zelf een redelijke tijd onder controle denk te kunnen houden zou ik een pan-pan of een mayday verzenden - zijn er mensen die dat overkill vinden?
Bij een schip dat water maakt is een pan-pan op z’n plaats. Zodra er daadwerkelijk mensenlevens in gevaar zijn ga je over tot een mayday oproep. Als je in paniek dit onderscheid vergeet zullen weinig mensen je dit overigens kwalijk nemen. Je eigen inschatting als criterium nemen voor een noodoproep is een prima uitgangspunt. Andere schippers met meer of minder ervaring die het anders zouden doen spreken altijd over hun eigen individuele situatie.
Het dilemma waar Jan-Douwe als solo zeiler ook nog mee zat is dat je maar op één plek tegelijk kunt zijn en niets kunt delegeren. Wat geef je prioriteit? Het vinden en dichten van het lek of een noodoproep via (in dit geval) de marifoon?
drwingnut schreef :
Een EPIRB biedt nog wat meer alarmerings- en localisatie-mogelijkheden, zeker als het heel snel heel erg mis gaat, maar is dat werkelijk nodig als je de Noordzee niet verlaat?
Wij hebben een EPIRB aan boord voor als we via de marifoon geen contact kunnen krijgen (bereik) met andere schepen of de SAR instanties. Dan is alarmering via de satelliet (of SSB radio, maar die heeft vrijwel niemand aan boord) nog de enige optie. Dat speelt alleen bij wat grotere oversteken.
Zolang je marifoon het doet en voldoende bereik heeft is dat verreweg de snelste en meest gedetailleerde vorm van alarmering. Als je overhaast in een vlot moet springen kan een EPIRB, PLB of satelliet telefoon ook bij wat kortere tochten goede diensten bewijzen: het bereik van een handheld marifoon die je mee kunt nemen in het vlot is beduidend minder dan je vaste VHF met hoge antenne.
drwingnut schreef :
Enfin, ik denk vrolijk door in mijn “wat kan/zou ik doen als…”, net als dat ik de MAIB incidentrapportages lees (helpt me bij m’n veilgheidsbewustzijn,...
Die MAIB rapporten zijn inderdaad heel nuttig om nauwkeurig beschreven noodsituaties te bestuderen en eigen blinde vlekken of wishful thinking te verminderen.