Onderwerp: Vertrekken is een kwestie van gaan

Ik las een aardig artikel in een 3e hands Yachting World van vorig jaar over de reis van Matt Rutherford, die vanuit Annapolis (USA) geheel rond Noord Amerika, door de Noordwest Passage en de Bearing strait helemaal naar beneden rond Kaap Hoorn en weer langs Brazilië terug naar Annapolis......non stop!

En, niet in een 1 of ander supergeprepareerde, vol met gadgets bepakte Koopmans of Hallberg Rassy o.i.d., maar met een 28 voets, vrijwel standaard Albin Vega uit 1970.

Ok, je kunt het ook overdrijven, maar wat net zo interessant was, was 1 van de commentaren van editors Elaine Bunting over dat vertrekken eigenlijk niet zoveel met de boot uitstaande heeft.

Veel mensen zeggen dat ze "op een dag" zullen vertrekken, maar nu nog niet, want hun boot is niet geschikt, de spullen aan boord zijn niet geschikt, ik moet nog sparen, etc. etc. Ik ben er voor alsnog ook zo eentje, dat geef ik meteen toe.
En dan komt deze Matt Rutherford die met een 28 voets standaard productieboot uit 1970, op de kop getikt voor 9.000 euro, waaraan een paar aanpassingen zijn gedaan en vaart zo´n beetje de moeilijkste route die je bedenken kunt, non stop.

Ofwel als je werkelijk een vertrekkersdroom of -wens hebt, zou de boot nauwelijks een beperking hoeven te zijn in de uitvoering van de droom.

Eens? of oneens?

Dus als ik het goed begrijp heeft ie alleen water gezien.

Om op je vraag terug te komen denk ik dat het misschien opgaat als je alleen vertrekt maar met meer dan 1 man/vrouw wordt de boot en uitrusting toch een beperking.

En zonder geld wordt je aardig beperkt in je doen en laten, je kan dan denken om bv. nonstop te gaan varen , aangezien geld onderweg verdienen erg moeilijk blijkt te zijn.

Lees de vorige Zeilen maar eens. Staat een mooi artikel in over een Nederlander die al 10 jaar de wereld rondzeilt in een 7 meter bootje. Met nagenoeg géén budget ook nog eens. Erg de moeite waard.

@Draeck: ja inderdaad. Hij heeft geen voet aan wal gezet in 309 dagen en 27.077 mijl.

En over water gesproken. Dat had hij ook niet aan boord, in zoverre, geen aan de wal getankt water o.i.d. De boot woog 2.000 kilo, hij had 1.000 kilo aan voedsel mee, waarvan geen kilo water. Alleen regenwater en een hand-watermakertje, waarmee hij door 20 tot 30 keer te pompen, genoeg water had voor een kop koffie.

Je hebt wel gelijk, dat zodra er vrouwen ten tonele verschijnen, over het algemeen de boot en uitrusting een heel ander verhaal worden. Maar, let vooral op mijn voorzichtige "over het algemeen", want ik wil geen enkele stoere vrouw op de tenen treden. Er zijn altijd uitzonderingen.

Onyva1964 schreef : Laat Rosa het maar niet horen. Maar we zijn het wel met je eens, wij denken nog te veel aan praktische zaken maar eigenlijk moet je gewoon naar de sligro gaan je boot volpakken en vertrekken.

Ik denk dat de lange, uitgebreide voorbereidingen van vertrekkers ook wel een beetje met het gevoel van "en nu zijn we er klaar voor" te maken heeft. Het is een hele onderneming, en ook op meerdere fronten: je verlaat huis en haard, je neemt afscheid van je economische bestaan, en de reis zelf voert je naar gebieden en omstandigheden die je nog nooit hebt gezien en/of meegemaakt. Dat zijn een heleboel drempels, en het is helemaal niet zo gek dat je die niet allemaal tegelijke kunt nemen, en op die manier duurt het een hele tijd voordat je ook echt vertrekt. En hoe beter je bent voorbereid, hoe meer vertrouwen je hebt in het kunnen volbrengen van de reis en hoe makkelijker je die ene drempel overstapt.

En wat boot betreft: ik zou het met mijn 27-voeter, met wat aanpassingen en vernieuwingen, nieuwe(re) zeilen en verstaging e.d., voldoende reddingsmiddelen e.d. ook echt wel aandurven. Nonstop zou niet mijn ding zijn, maar kusthoppend/overstekend: waarom niet? Heb ik onderweg wel genoeg tijd om mijn tekstjes te schrijven... (ik heb momenteel opdrachten voor maar 100.000 woorden liggen dus ik heb nu eigenljk ook wel tijd om te vertrekken, wie past er op mijn pubertjes? ).
Sunday laat het ook zo zien he, die heeft ook geen overdadige uitrusting en/of megaboot maar wel alles goed voor elkaar en zeilt zo met een 22-voeter naar Noorwegen.

Evaluationcopy schreef :
Kan jij dat artikel nog bovenwater halen

Quote: "Ik denk dat de lange, uitgebreide voorbereidingen van vertrekkers ook wel een beetje met het gevoel van "en nu zijn we er klaar voor" te maken heeft"

Daar ben ik het mee eens. Buiten dat als ik zie hoeveel "voorpret" ik heb aan alle plannen maken, spullen bij elkaar zoeken en op de kop tikken, aanpassing hier, verandering daar, etc etc. Ik zou dat voor geen goud willen missen.

Zoals deze Matt het heeft gedaan, zou niet "my cup of tea" zijn, maar dat hij zich niet door enige "kut-smoes" liet weerhouden om op dit bootje te stappen en te vertrekken, dat spreekt mij dan wel weer aan. Niets dan respect daarvoor.

Yep, de voorpret is al leuk.
Net zoals het met vakantie gaan. Mooi alles uitzoeken waar en wat er te doen is. Zoals op een forum.
De hobbyist in jezelf wakker maken. Minder afhankelijk zijn. Creëren is gewoon leuk. Zelfs al lukt dat niet altijd.

En ja die Matt is een harde bal.

Matt had zelfs geen schoonmaakmiddel mee, moet je die boot zien zeg... En de ramen nog gewoon in rubber.. Hij heeft echt lef!

vimeo.com/40987422

Ik lag geankerd op de rede van Göcek. Helemaal achteraan, tegen het strand aan, slechts ¾ meter water onder de kiel, ik kende de baai.
Er komt een jachtje binnen, zeilend, Dat zie je daar slechts van mij, dus die heeft onmiddellijk m`n attentie.
Wij zijn behalve een paar splinternieuwe > 30 meter gullets het enige hout, sinds een paar jaar worden oude wrakkige gullets wit gelakt. Je ziet het rot niet meer en het lijkt shiny plastic, voor Turken het summum in luxe.
Het jachtje manoeuvreert op de fok tussen de ontelbare jachten door tot net naast ons en ankert.
Klein, oud, beetje nalatig onderhoud. Onder meer roeststrepen op het polyester van ankers, rollen en verstaging. Met veel gevoel voor grafiek beschilderde romp, zonnewering gemaakt uit dik bamboe.
Hij blaast een dingy op en roeit samen met een klein hondje naar me toe. Hij lijkt jong, heeft lang haar in een zottig staartje bovenop z'n kop. Graatmager, draagt een reeds zeer lang overleden short en een nieuw schoon bermudashirt. Terwijl hij tegen ons aan hangt moet hij blijven pompen, dat ding lekt als een zeef. Ik heb een grote Zeeuwse vlag achter op de boot, hij stelt zich voor als „Huub“
Na een onopvallende inspectie nodig ik ze uit aan boord. Hondje doet een rondje dek en nestelt zich dan tegen Huub, „El Hollandes errante. „
Hij verliet huis en Holland met zestien, werkte in Spanje, zeilde de wereld rond in zijn bootje.
Kwam net uit de Rode zee. Had geen last gehad van piraten, integendeel, toen ze zagen hoe arm hij het had schonken ze hem water, voedsel, diesel en „Gras“. Leuke lui vertelde hij.
Hij had geen geld voor inklaren in Turkije, allemaal een beetje op het randje weet je wel.
Geen schoenen, heb hem een week blootsvoets door het dorp zien slenteren.
Hij had een bekende die hem in Göcek kwam bezoeken, zijn vraag was hoe je nou het goedkoopst op de luchthaven van Dalaman komt. Die maat van hem had het ook niet zo royaal, en iedereen weet dat een Turkse taxichauffeur slechts één rit per maand nodig heeft om een goed modaal inkomen te hebben. De dieven.
Ik legde hem uit dat naar Sarsala bay kon zeilen, in vogelvlucht slechts 8 km van de luchthaven.
Daar kon je dan de dirt road volgen, wij werden er altijd door de eerste beste auto meegenomen naar de luchthaven, Turken zijn heel erg gastvrije mensen.
Een week later sprak ik Huub weer. Neee, het was helemaal niet zo goed gegaan met dat Sarsala.
Om een of andere reden was niet één auto voor ze gestopt. Twee oudere hippie´s, beiden zwaar beladen, èèn zonder schoenen, over die berg. Ze waren het laatste uur moeten rennen voor het vliegtuig en dan moest Huub ook nog een keer weer terug. Zonder schoenen zeker 20 km zigzag over die berg.
Ik en mijn „Goede raad“ staan op zijn website vermeld.
Een aanrader als je de Nederlandse versie vind.
www.elholandeserrantedecalafell.com/

soms kunnen er ook andere redenen zijn, mijn boot was er klaar voor, had het al bewezen in een rondje atlantic, ik was er klaar voor, dat dacht ik in ieder geval en last but not least, mijn toenmalige echtgenote had me verteld dat ze een "nieuwe" relatie had, dus voor dat mis zou kunnen gaan, weg wezen

Ik was klaar in nederland, maar mijn boot was dat bij lange na niet. Toch min of meer vertrokken en al werkende zeilen we nu al 4 jaar rond met als voorlopig "thuishonk" Nova Scotia in Canada.

Ik ben zelf van mening dat je pas onderweg uitvind wat "nodig" is. Ik heb al wel heel wat mensen gezien die hun boot tot in de puntjes voorbereiden en neits aan het toeval overlaten, om er dan onderweg achter te komen dat ze misschien toch wel wat te voorzichtig zijn geweest. Andersom heb ik eigenlijk nog nooit gehoord.

Maar, en dat is denk ik het belangrijkste: vertrekken doe je meestal omdat je het graag wilt, het moet dus plezier zijn en geen moeten. En om het plezierig te houden moet je het natuurlijk wel zo aanpakken dat je jezelf er prettig bij voelt.

zeker als je solo nonstop vaart - en dus overmijdelijk ook slecht weer zal meemaken- zou ik het boek zwaar weer zeilen willen aanraden.

roozeboos schreef :
ik zou het anders willen stellen, als je wilt vertrekken en je hebt dat boek nodig, dan ben je er blijkbaar nog niet aan toe.

vertrekken is gaan is niet het zelfde als plannen maken en alle keren weer een reden verzinnen om het niet te doen. het is een andere manier van leven, daar moet je tegen kunnen. het is geen lange vakantie, want die houdt weer een keer op en ga je terug naar je veilige huis/baan/kinderen. het is leven en nemen wat je tegen komt, de ene keer leuker dan de andere, maar altijd anders dan het "veilige" nederland.

sietse-ten schreef : niet om m nodig te hebben, maar het zet je wel even met beide benen op de grond. Zogezegd...
Wat een verhalen zeg

roozeboos schreef :
zou dat de reden zijn dat er maar zo weinig echt weg gaan???
ik zou in ieder geval een ander kaft er om heen doen en het niet aan je vrouw laten lezen. nu komen die spannende verhalen die er in staan niet zo heel vaak voor op de coconut route een ander ding is dat als je ooit in zo n storm terecht komt je uit intuitie juist handelt of in je broek sch... , hopen dat je boot zeewaardiger is dan de bemanning.

een andere zaak is ook dat 25 knopen op het ijselmeer "enger zijn" dan 40 op de oceaan.

Ja, ben ik met je eens Sietse: als je zeilen reeds aan flarden aan de mast hangen, omdat jij dat boek nog moet lezen om te gaan zien wat je nou ook alweer doen moet!!

Deze Matt heeft vele malen storm gehad. 35 knopen hier, regelmatig 40 tot 45 knopen bij Alaska, 41 dagen lang tegen de wind hakken, rond Kaap Hoorn met 25-30 knopen, ijsbergen, ijszeeëen, bijna overvaren door een vrachtschip, etc.
Zegt ook wel iets over die Albin Vega overigens. Alhoewel hij ook beschrijft dat hij bij Brazilië (dus op de terugweg) had overwogen van boord te gaan. De motor startte niet meer, de mast had speling en stond te wiebelen op het dek, de schotten begonnen te kraken en gaven knallen waar het laminaat loskwam. Toch heeft hij het gehaald.

Quote @Erik: "Maar, en dat is denk ik het belangrijkste: vertrekken doe je meestal omdat je het graag wilt, het moet dus plezier zijn en geen moeten. En om het plezierig te houden moet je het natuurlijk wel zo aanpakken dat je jezelf er prettig bij voelt".

Dat is helemaal waar, maar daarin schuilt wel het gevaar dat je maar blijft uitstellen en uitstellen. Omdat je dit toch nog wilt, dat nog moet doen. Dat is ook een beetje de reden waarom ik dit topic lanceerde. Hoever moet je gaan in je voorbereidingen en aanpassingen, om alles perfect in orde te hebben (denk je dan althans). Of moet je op enig moment gewoon gaan en de rest, zoals jij ook terecht zegt, onderweg doen (of niet).

Erikdejong schreef : Dat lijkt mij ook het belangrijkste. Als je om je heen kijkt dan zie je situaties waar ikzelf nooit in zou willen bivakeren, maar het kan zeker wel. Nou zijn wij niet vertrokken en een jaar onderweg. Op La Gomera had je mensen die gewoon een grot betrekken en daar maanden in rondhangen. Je kunt dus met heel veel minder toe dan je denkt. Dus eens met de TS maar dan moet je wel concessies doen. Veel vertrekkers liggen gewoon weken / maanden / jaren op dezelfde plek. Het liefst in een marina. Je moet het inderdaad zo aanpakken dat je je er prettig bij voelt.

sietse-ten schreef :
Niet mee eens! Ook als je al flink ervaring hebt zal je dingen tegen komen die je nog niet eerder hebt meegemaakt. Als je dan goed hebt ingelezen zal je beter in staat zijn om te reageren op wat je tegenkomt. Je kunt niet tegelijkertijd ervaring opbouwen en al ervaren zijn. Wel kan je het leerproces in zodanig stappen doen dat je niet heel vroeg in het proces al in omstandigheden terecht komt die je niet aankunt. En daarnaast kan je wel degelijk door veel informatie tot je te nemen beter voorbereid zijn dan zonder!

Groet Erik

erik , dat zelfde bedoel ik ook. ervaring doe je op door het te doen en niet op de bank met een oog op de tv en een ander op de pc om het zeilers forum te volgen ook nog even een "spannend jongens" boek te lezen.

begin met 6/7 bft op het ijsel meer, maak een paar uitstapjes de noordzee op, zoek het wat noordelijker, leren leren, niet uit een boek maar door fouten te maken.

ik heb er indertijd aan meegeholpen door les te geven in de venturi zone tussen tenerife en gr canaria. ga je van een 4 naar een 8 in 100/200 meter. als het er op aan komt moet je uit je binnenste reageren en naderhand weet je of het ook anders had gemoeten. in die venturi zone draai je de boot om en ga je het er over hebben, onderweg is dat iets moeilijker.
ik hoop dat de cursisten er later profijt van zullen hebben.

maar van de andere kant heb je ook weer in zover gelijk, je moet altijd zoveel mogelijk kennis op voorhand op zuigen, liefst uit diverse bronnen en dan uiteindelijk je eigen plan trekken.

Rev schreef :
Als er echt behoefte aan is wil ik hem wel inscannen?

"Als er echt behoefte aan is wil ik hem wel inscannen? "

Yes please.......

Nog even over dat stormboek. Natuurlijk moet je dat boek hebben en gelezen hebben. Hell yes, bestel en kijk ook de DVD "storm tactics" voor je gaat. Maar dan wel VOOR je weggaat. Daarbij, dat boek is geschreven met een reeks globale hints en tips. Maar, elke boot is anders. Mijn boot is licht en zal heel anders reageren dan een stalen Koopmans (oid). Wat ook altijd ontbreekt in dergelijk boeken: multihulls. Die hebben weer een andere storm-taktiek.

Ofwel, leuk, maar ga gewoon ook oefenen met weinig wind. Ja, je staat misschien voor lul met je parachute-anker uit te gooien met windkracht 3, maar doe dat! Of probeer bij te liggen me windje 3 a 4. Dat is veel belangrijker dan dat boek. Ken je boot en weet wat je moet doen en hoe.

deze www.syrebellion.com/ is al vaker genoemd, ook een Albin. Vaart naar mijn idee ook zonder financien sind 2006. Het vertrekken wordt volgens mij bemoeilijkt door de zekerheden die wij dagelijks hebben en in de toekomst willen blijven houden. als het je niks kan schelen wat er is als je terugkomt dan is het een stuk makkelijker.

Ik ben het helemaal eens met de naam van deze thread en ik haal voor de volledigheid maar even mijn opening aan uit het Low/No budget verhaal:

VERTREKKEN IS NIETS ANDERS DAN JE GEWONE LEVEN ANDERS REGELEN.

Een boot is natuurlijk nooit 'klaar'. Ik heb net een windgenerator op een nieuw gebouwde mast gezet. Het volgende werk is een nieuw bijbootje Daar achteraan is er wel weer iets. Ik heb lang voorbereid, maar toen ik mijn streefdatum had bereikt ben ik gewoon gegaan. Ik had nog niet eens met de boot op zee proef gevaren....

Ieders plan verschilt maar plan moet wel daad worden. Toch?