Onderwerp: Norna Biron

Nachtvlinder schreef : Sluit ik me volledig bij aan!

Mooi verslag heren. Geniet nog een paar dagen van deze tocht.

Lekker leesvoer, Fedje ben ik een keer geweest, prima beschut.
Wanneer is het laatste rakje gepland?

Dank voor de complimenten. Altijd leuk om te krijgen en te weten dat het wel gewaardeerd wordt.

@ Helmsman : we sturen op 20 september of in die buurt. Kunnen dus nog rustig aan doen lekker binnendoor naar het Zuiden van Noorwegen.
Maar alles ijs en weder dienende. Als het er kwa weer slecht uitziet kan het eerder of later worden.

Mooi geschreven. Fijn dat de AP goed blijft werken.
René

Comfortabel vanuit de luie zetel is dit een droomreis met mooi verslag en dito foto's.
Maar... valt het koukleumen, het vocht en constante deinen mee?

Dankjewel Henny!
Zo zeilen we een beetje mee.

Ilex schreef :
Het koukleumen went. Echt waar. En ik ben een koukleum. Laatste dagen was mooi weer, graad of 15-16. Gewoon met alleen T-shirtje was het nog warm. Thuis, de kou weer ontwent, zou ik dan meer kleding aan hebben.
Vocht is er wel maar heel veel last hebben w er niet van. De kachel droogt en met mooi weer drogen we natte spullen aan dek.
Constante deinen nauwelijks last van. Wel wat afhankelijk van de koers. Als Norna rolt, en dat kan ze heel goed, wordt doorslapen wel wat lastiger.

Goed geschreven Henny en heel plezierig te lezen. Nog een plezierige thuisvaart!
Groeten, Peper.

Mooi verslag, het hapt heel lekker weg.

Bergen

Nog meer bergen...
Wel goed om weer wat te wennen aan de bewoonde wereld.

Veel mensen hier, heel veel.

Ik prik ook een veer....
Dank!

Weer naar huis.

Het aanvaren van Noorwegen voelt als het begin van de terugreis naar huis. De kou en het gure weer hebben we nu voorlopig wel achter ons gelaten. Burlandet geeft ons alvast een voorproefje van wat nog gaat komen. Het weer is prettig warm en de zonnebril moet op.



De honderden bewoonde eilanden in deze archipel, de meesten met elkaar verbonden door een brug, vragen erom om verder verkend te worden. De gehuurde fiets kan ik verderop in een loods uitzoeken. De eerste fiets die ik meeneem heeft eigenlijk een te laag afgesteld stuur, maar helaas krijg ik geen beweging in de inbusbout om het stuur te verstellen. Ondanks het passende gereedschap dat ik op Norna heb opgehaald.

Dan maar terug en een andere fiets gepakt. Helaas heeft elke fiets wel een probleem. Versnelling doet het niet, rem doet het niet, ketting trapt door of het fietst gewoon niet lekker. Dan toch maar de eerste fiets want daarop leek alles het te doen. Ik neem het te lage stuur dan maar voor lief. Ik peddel richting de uiterste Noordoostkant van de archipel, daar waar een ferry aanlandt om de verbindingen naar de overige eilanden en vaste land te onderhouden.



Halverwege kom ik Edmond tegen die een wandeling naar een rotsachtige kaap onderneemt. Ik ben meer nieuwsgierig naar wat het eind van deze weg brengt. De linker trapper van de fiets heeft speling op de crank gekregen. De inbusbout zit los. Met een enigszins passend steentje probeer ik de bout weer vast te draaien. Dat lukt maar matig. Ik moet nog een paar keer stoppen om de bout terug vast te draaien. Ik ben geen fietsenmaker maar constateer wel dat er iets ontbreekt. De bout draait zichzelf los door het trappen.

Naast de ferry is ook weer een klein haventje, met enkele jachten. Uiteraard hebben zeilers gereedschap aan boord en een Duitse zeiler leent mij een passende inbus sleutel om de crank weer goed vast op de trapas te draaien.

Helaas is het geluk maar van korte duur. Lang verhaal kort, ik fiets voornamelijk met één trapper, lopend de heuvels en bruggen op, rijdend m.b.v. de zwaartekracht weer omlaag. Dan blijk ik toch verder weg gefietst te zijn dan ik dacht.



Het drukt mijn pret niet en ik geniet van de vele groen ruikende inhammen, doorvaarten en mooie vergezichten. Enigszins vermoeiend is het wel.



Het varen binnendoor de buitenste eilanden in de Noorse kust is heel anders dan op zee. Daar ben je alleen en heeft de zeegang grote invloed op het leven aan boord. Hier achter de beschutting van de eilanden is het rustig, alhoewel het nog steeds stevig kan waaien. Meestal tegen, soms mee. De motor moet daarom ook flink aan het werk om ons verder naar het Zuiden te brengen. We zoeken bewust de wat nauwere doorgangen tussen de eilanden op. Dat is gewoon leuk en geeft wat afwisseling. We passeren hutjes, huizen en villa’s en steigertjes die her en der in het groen en op de rotsen zijn gebouwd. Allemaal eigen paradijsjes, bedenk ik bij mijzelf. Vervoer gaat per motorbootje. Iedereen hier heeft er wel één.

We zijn vlak bij het Sognefjord, met 115 nm. het langste fjord van Noorwegen. Hier zou ik nog wel eens een eind in willen varen. Ik heb dat eerder gedaan bij de niet veel kortere Hardangerfjord en bewaar daar warme herinneringen aan. Wij kachelen stug door maar in feite kun je hier jarenlang op zeilvakantie gaan zonder overal geweest te zijn. Het is maar drie dagen zeilen vanuit Nederland.





Voor de eerste nacht na Burlandet kiezen we een ankerplekje uit achterin een kleine inham met de naam Vinkingevågen, aan de ZO zijde van Byrksnesøyna. Het is bladstil, net als het water.

Bergen is de volgende bestemming. We komen zo echt weer onder de mensen. Het contrast kan niet groter zijn, drukke stad, drukke mensen, dronken mensen, verwarde mensen, blikjes verzamelaars en bedelaars. En het is ontzettend warm.

Op onze vaart er naar toe groeit de hoeveelheid bebouwing aan de oevers en op de eilandjes aan totdat er hele voorsteden op de berghellingen zijn ontstaan. Vlak voor Bergen ligt de Nordhordlandbrug, een pontonbrug die sinds 1994 de drukte ferryverbinding van Noorwegen vervangt tussen Salhus en Flatøy. Een tuibrug, met viaduct naar de pontonbrug, zorgt met de 32 meter vrije hoogte voor een onbelemmerde doorvaart. Verderop verschijnen al snel de havens van Bergen, waar wij aan de kade van het historische Vågen een plekje midden in het middeleeuwse stadshart vinden.



Prettig herkenbaar, zowel Joost als ik hebben hier eerder gelegen met vorige boten. Aan Vågen ligt Bryggen, een reeks Hanze-handelshuizen die sinds 1979 op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat. Ook Norna wordt onderdeel en gaat honderden keren op de foto van de vele toeristen die langs komen slenteren, vaak afkomstig van de cruiseschepen die elders in de haven van Bergen liggen. De avonden aan de kade van Vågen zijn vooral luidruchtig. Niet alleen vanaf de wal maar ook van de in meerderheid aanwezige motorjachten die aan boord hun eigen feestjes houden. Na een uur of elf wordt het rustiger. Later in de nacht zijn het alleen nog wat dronkaards die zich zo af en toe laten horen.



Wij doen ons te goed aan de geneugten van de grote stad inclusief vis (en Walvissteak) van de Bergense vismarkt, direct om de hoek vanwaar wij liggen.



Kwa wandelen vind ik de route via de traag omhoog lopende “fløysfingene” paden wel een voldoende workout om met de kabeltrein weer naar beneden te mogen gaan.



Na de drukte van “de grote stad” is de volgende stop in het pittoreske en piepkleine Kvalvåg Havn. In Bergen hebben we al even kennis gemaakt met Annet en Rainier van de “Zee van tijd”. Ze liggen hier ook en het wordt gezellig. Net als wij bedenken wat we vanavond zullen eten nodigt Annet ons uit voor het avondeten. Dat is niet tegen dovemansoren gezegd en gaan graag op haar uitnodiging in. Leuk, gezellig en smakelijk.



De volgende ochtend nemen we afscheid van de “Zee van tijd” en haar gastvrije bemanning. We gaan op weg naar Haugesund en meren daar af aan de drijvende steiger vlak voor de brug. We hebben wat discussie of we onder de brug doorpassen. In theorie past het net, maar de praktijk gaan we niet uitproberen. Het Italiaanse restaurant op de kade serveert meer dan uitstekende pizza’s. Het wordt ons laatste etentje “buiten de deur” in Noorwegen.

zoekplaatje, waar ligt de No Bullshit just Sailing YouTube Noor ?

Ondertussen houden we ook de weersverwachtingen goed in de gaten. Op onze laatste tussenstop in Tananger zullen we zowiezo een extra dag moeten blijven in verband met een verwachte storm. De oversteek naar Nederland ziet er daarna nog helemaal niet zo slecht uit.

Naar aanleiding van de laatste berichten vertrekken we morgenochtend donderdag 12 september en zullen dan in de loop van Zaterdag het Stortemelk bij Vlieland kunnen aanlopen.

Plaatje van de grib op basis van GFS model van vanmiddag 12.00 uur. We vertrekken morgen rond 09.00 uur. Op de horizontale balk wordt de te verwachten wind op de route aangegeven. Ziet er niet verkeerd uit.

Goede thuisreis gewenst.
Noorwegen is ook prachtig, zeker als de zon schijnt.

Heerlijke foto’s en verhalen weet !
Goede thuis reis mannen

De ECHTE ‚no bullshit just sailing‘ ligt hier wat mij betreft. Waar die aansteller ligt geen idee.
René

Ze schieten lekker op.

Mooie verhalen…

Gelukkig zaten jullie niet in deze fjord:
www.theguardian.com/environmen...iggered-mega-tsunami

De Norna Biron kan best wat golven hebben, maar een tsunami van 200 meter hoog was misschien wel een beetje veel van het goede geweest…

sjoerd1981 schreef :
Ik lees golven van 4 tot 6 meter….
René

Kock1964 schreef :
Hij is leuk

Aan alles komt een eind.

De grib beloofde dat het een mooie bezeilde thuisreis zou worden. Behalve dat het wat harder waaide dan voorspelt is de belofte wel helemaal uitgekomen. We zijn vertrokken met 2 riffen en een gereefde kluiver en haalden zo met een stevige bakstagwind een eerste dagafstand van 160 mijl. De zeegang was wel erg hoog. Reuzen van bergen en dalen wat alleen het slapen op de ruimwindse koers wat lastiger heeft gemaakt.

Een vriendelijk Noorse visser roept ons op. Het is de Nesegutten. Hij meldt aan het vissen te zijn en is daardoor slecht manoeuvreerbaar. Of we voorlangs of achterlangs hem willen gaan. Nou was onze koers wat slingerend met een CPA van enkele meters tot een halve mijl en hadden al besloten voorlangs te gaan. Ik kan mijn zijn twijfel wel voorstellen. Achterlangs was geen optie omdat we dan hadden moeten gijpen. Desgevraagd bevestigde de schipper dat de andere AIS targets zijn uitgezette boeien zijn. Bijzonder wel, zo’n meewerkende visser.





AIS vissers boeien zijn we al eerder tegen gekomen. Nu waren ze als zodanig ook duidelijk herkenbaar als boeien afkomstig van de Nesegutten. Maar soms is dat ook niet zo en zijn ze veel lastiger te identificeren. Met een verankering op een diepte van 100 meter krijgt zo’n boei ook nog een eigen snelheid van soms wel 1 knoop met een variabele koers. Op het eerste gezicht lijkt het wel een onzichtbare visser. Ter plekke, op bescheiden afstand, is er niets te zien.



Het tweede etmaal brengt ons weer 150 mijl verder met minder wind en minder zeegang. Successievelijk gaan alle reven eruit en komt ook nog de kotterfok erbij. Op de route naar het Skagerrak is het druk en is het dus goed opletten op de koers kruisende vrachtvaart. Een enkel schip wijzigt zijn koers een paar graden om voldoende vrij van ons te blijven. Het is wel zaak om in zo’n geval koers en snelheid te houden zodat het andere schip daar op kan anticiperen.

Lukt dat niet, bijvoorbeeld omdat de wind ineens wegvalt, is het beter om zelf een duidelijke koerswijziging in te zetten. Anders zou het voor het andere schip wel eens heel onduidelijk kunnen worden.



Tijdens mijn nachtelijke wacht stuur ik een koers tussen 165 en 180 graden. Dit om de zeilen op halve wind vol te kunnen houden in de nu lichte wisselvallige wind. Het kruisen van de Noordelijke shipping lane heb ik niet meegekregen aangezien ik diep in dromenland lag. De zuidelijke shippinglane, met de kust van Vlieland in zicht, geeft evenmin problemen.



De zon schijnt, de wind is weer toegenomen en met een gijp draaien we het Stortemelk in. De stroom is inmiddels gekenterd in ons voordeel. Dat is mooi meegenomen op het Wad.



Na 3 maanden zout komt Norna weer op het zoete IJsselmeer. De sluis Kornwerderzand schut ons vlot naar het IJsselmeer, tezamen met een mooie trimaran. Nog een paar uurtjes en we zijn weer in haar (en mijn) thuishaven, Lelystad.

Waarmee een eind is gekomen aan onze mooie reis.



Met de groeten van Joost, Edmond en Henny

Dank jullie wel voor de mooie verhalen!

Weer een mooi verhaal en dus vast ook een mooie tocht! Prachtige foto’s ook!