Onderwerp: Norna Biron

Toch wel slim.

4 weken kost en inwoning voor de opstapper, maar je hebt een opgeknapte boot ervoor in de plaats.
Ben benieuwd naar de uiteindelijke kluslijst.

Gr Michel

Philip schreef : Nou dat tweede dus. Hik. mooie verhalen.
Nog veel plezier met het laatste stukje!

Albert 45 schreef :
Jaa, gewoon weer terug de zee op en door naar Noorwegen of zo. Was een leuk draadje om te volgen en een mooi schip!

Martijn

Welkom thuis mannen.

Enjoy!

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Dit waren een paar leuke weken: verslag van Norma en de tocht van Helmsman.
Thx!!

Aanmeren in Amsterdam, weken op zee, weken in bad, alles glimt weer, visioen met mooi badeendje. Wat wil je nog meer.



Anyway, welcom back.

Ha lekker een Normaal Bier op als je thuis bent!
Welkom thuis allemaal!

Ze zijn zojuist ( half uur geleden) weer vertrokken uit Amsterdam .
Ad

Wel in overtreding

10 minuten in overtreding om m’n dochter op te pikken.

Jasper kruipt voor een laatste keer bij de motor om het oliepeil te controleren en de dagtank bij te vullen. Hij wurmt zich dan door het Luik om er al hangend goed bij te kunnen.

kan nooit een overtreding zijn, beste reden ooit!Sunday schreef :

@ reactie op foto: Leuk bedacht, je moet er maar opkomen en natuurlijk uitkomen

Welkom thuis, was leuk om te lezen.

Leuk, zijn we bij de sluis Lelystad, heeft de brug storing. In ons poldermolen om tot beslissing te komen zijn we snel: Enkhuizen, we willen autonoom blijven. Inmiddels over marifoon melding dat het euvel verholpen is bijna.. dus weer terug..

Ik sta met drank op de steiger

Norna Biron delivery (slot)

We willen langs het Blighbank Windfarm om evenlater de passage tussen dit windfarm en dat van Northwind te pakken en Noordwaarts af te buigen. Ons recht van overpad wordt echter ontnomen door een Guard Vessel. Onder aanvoering van een Pool ligt dit schip als een waakhond op z’n windmolentjes te passen. “Entry prohibited”, de Pool is niet te vermurmen. In plaats van met recht te protesteren is onze schipper verstandig en verlegd de koers van Norna bovenlangs het eerste windfarm.

Wat is hier in korte tijd veel veranderd. Ogenschijnlijk is dit deel van de Noordzee overvallen door de zucht naar groene energie en blijft er weinig ruimte over dan slalommen. Nou ja, bijna dan.

Mijn middagslaapje wordt onderbroken door de lucht van salami worst en pinda’s. Aangezien mijn kooi zo ongeveer de helft van Norna’s salon in neemt speelt happyhour zich in de andere helft af, juist naast mijn slaapzak. Krijg een biertje in mijn handen gedrukt, dat is lekker wakker worden. En alweer lukt het mij om mijn happy hour rantsoen bijna te verdubbelen door een deel van het blikje ook aan Norna te gunnen. Nou ja, bier vlekt niet zeggen ze.

Het anker gebied is druk maar de ankerliggers hebben een mooi straatje vrij gehouden waar we al motorzeilend doorheen gaan. Veel wind is er niet en om toch enige voortgang te houden staat de motor zachtjes bij.

Aan bakboord komt een bootje aangevaren. FF kijken hoe het gaat met de CPA (Closest Point of Approach) maar het bootje is niet te zien op de AIS. Hij houdt wel in om ons voor te laten gaan. Met de verrekijker zie ik wat reflecterend schilderwerk en herken het vaartuig als Kustwacht, de Zeearend blijkt later. Ik hou de marifoon in de gaten maar die blijft stil. Even later vaart ie achterlangs van ons weg, geen belangstelling voor ons blijkbaar. Net als Heiko naar buiten komt vertel ik hem dat de Kustwacht geen interesse in ons heeft. Achterom kijkend reageert Heiko met “die in dat kleine rubberbootje ??”







Verdraaid, ze komen achter ons aan. Ha, dat wordt weer leuk. Wat een stoere rib met gehelmde gasten aan boord. Ze proberen het eerst, minder handig ook, aan de loefzijde om bij ons aanboord te komen. Dat lukt niet. Dan maar aan lijzijde waar Norna met haar dikke kont iets meer beschutting aan de gehelmde mannen biedt.

Inmiddels hebben we Joost gewekt en die komt met zijn fototoestel naar buiten. Na de nodige acrobatiek verwelkomen we twee geuniformeerde heren, één douane en één politie. Raar, ik had Marechaussee verwacht, maar die is achtergebleven in de Rib. Kennelijk wordt de politieman de leuk gegunt om Norna te bezoeken. Hij blijkt al extreem goed op de hoogte van ons reilen en zeilen en heeft het terloops over Internet en onze reis avonturen. Hij geeft zich verder niet bloot maar zeker weten hebben we hier ook met een liefhebber te maken. De hele trip vanaf Griekenland heeft ie al in kaart. Onze schipper wordt geprezen voor zijn waterdichte administratie. Alles klopt, dat hebben ze wel eens anders ervaren met nieuw aangekochte jachtjes en de deliveries daarvan. Leuk zo’n compliment.

Eerlijk verteld Joost dat we in Ramsgate witte diesel hebben getankt om geen geduvel te krijgen met de rode tax-free variant en dat gezegd hebbende is voor de douane man voldoende om een controle achterwege te laten. We verhalen over hun collegas in Ramsgate waar we lieten zie hoe je dmv de vuilnis de contrabande aan wal kunt krijgen. Om toch nog enige autoriteit te laten zien wijst de politieman ons op het ontbreken van de omgekeerde kegel, een verplicht sein als je zowel de zeilen als de motor heb bij staan. Ik mompel maar wat over Belgie en dat we nu toch op meer vergevingsgezind Nederlands grondgebied varen.

De douaneman wil naar binnen voor een controle rondje. Dat zal nog niet meevallen met al die geheime bergplaatsen op Norna. Hij vind dat echter geen enkel probleem. “In geval van enige verdenking nemen we jullie gewoon even mee naar de haven en sturen onze Dolly de drugshond wel even naar binnen”.

Zover komt het niet. Ondanks de verzekering van Heiko dat er onder geen beding erwtensoep aan boord komt, mijn lievelingssoep maar een gerecht waar hij van gruwelijkt, staat de stiekemerd nu toch erwtensoep te koken. Wat een leuke en smakelijke verrassing zo op de laatste avond op zee. De geur van de rijk gevulde dikke groene drab valt ook in de smaak bij de douaneman. Maar daar blijft het bij. Onze man’s cave kan zijn goedkeuring wegdragen mede doordat onze mannelijke aroma’s nu overheerst worden door de geur van de erwtensoep.

Het was een leuk intermezzo. De mannen willen aan de lijzijde weer van boord maar nu vraagt de schipper van de rib ons om even recht voor de wind te gaan varen. Met alle zeilen strak krijgt hij niet meer dan 30 graden van Joost, daar moeten ze het maar mee doen, maar de mannen worden nu ook vanuit de rib geholpen om terug aan boord te komen, de politieman iets soepeler dan de douaneman.

Tot ziens , het was leuk en met een zwaai keren ze terug naar het moederschip de Zeearend.

3.00 Uur in de nacht begint mijn laatste wacht van deze reis. Een uurtje eerder is Joost de Maasmond overgestoken en moest daarbij iets inhouden om twee grote zeeschepen voorlangs te laten gaan. Nu is het volkomen windstil en verder leeg, op een paar ankeraars na. De zee is volkomen blak, vlak, geen deining, wel een helder stralende volle maan boven ons kielzog en de lichtjes van Scheveningen aan stuurboord. Toch ook wel weer een magisch momentje, even genieten maar even later toch ook weer van de nu ruim aanwezige 4G gebruik maken. Ik realiseer mij dat het bijna voorbij is. De witte flits in de verte kondigt de nadering van IJmuiden aan. Griekenland, Messina, het lijkt alweer eeuwen geleden. Met een PB-tje op het Zeilersforum komt het landleven ineens wel erg dichtbij.

Even voor zessen in de ochtend varen we binnen de pieren van IJmuiden met een voorlopig afscheid van het zoute water. Schutten gaat vlot en voor we het weten zijn we al in Amsterdam en meren af in de nieuwe Marina in Amsterdam Noord. Voor een ontbijt bij Loetje zijn we nog te vroeg. Onze laatste douche was in Gibraltar, ik weet niet eens meer hoeveel dagen geleden, dus wat verfrissing en afscheren van de zeebaard is wel gewenst. Maar, ik heb het al eens eerder gezegd, zonder dat echte merrino thermo ondergoed was het nog vele malen erger geweest, wat een fantastisch geur absorberend spul is dat toch.

Hoewel, na mijn uitgebreide week en was beurt in de luxe sanitaire ruimten van de Amsterdam Marina, met de zo zorgvuldig bewaarde frisse en droge kleren aan, ruikt het in de buik van Norna nu anders. Gelukkig is het gebruik van deodorant aan boord van Norna niet merkbaar geweest (ik gebruik het nooit). Ik ervaar dat altijd alsof er ergens continue een wc verfrisser aan staat. Nee, dan zijn de baby billen doekjes toch een stuk aangenamer in het gebruik. Een aanrader overigens bij dit soort reizen. Maar niettemin, het is wel tijd om alle luiken van Norna eens open te zetten en haar even flink te laten doortochten.

Ondertussen gaan we uitgebreid brunchen op het terras van Loetje. Voor een ontbijt is het al te laat. Tussen het laatste Doppen biertje en het volgende aperitief zit nog maar een paar uur die we doorbrengen op de steigers van de Marina. Ons aansprekende boten, zowel zeil als motor, worden nauwkeurig gefileerd en waar de één zich verlekkerd in de de klassieke lijnen van enkele jachten verdiept de ander zich in de verschillende details van een variateit aan tuigages. Voor de oude dag bekijken we wat motorbootjes die we de Franse Kanalen waardig achten. De wens voor een tuinsetje met parasol in de kuip versmalt de keuzes al aardig en een deel van ons gezelschap trekt de conclusie dat je dan al voor een paar duizend euries klaar kunt zijn.

Tijdens het aperitief op het terras van Loetje komt Philip ff buurten. Een bekende van Joost uit eerdere havenontmoetingen en een bekende van mij via het Zeilersforum. Hij is een eindje verderop in zijn Koopmans 34 aan het werk. Het is altijd weer leuk om de gezichten aan de digitale connecties te kunnen toevoegen. Hoewel je elkaar voor het eerst ontmoet is het alsof je elkaar al jaren kent. De digitale discussies en vraagstukken worden nu naadloos doorgezet in het persoonlijk contact.

Ineens komen ook onze verhalen los. Die hoeven we elkaar niet te vertellen maar nu zit er voor de eerste keer een ander bij. Die arme Philip, maar ik geloof dat hij het ook wel leuk vind.

Uiteraard komen we voor de dikke in margarine gebakken Loetje biefstukken en heel onbescheiden verorber ik de XL versie met wit brood soppend in de zwarte jus. Zo lekker. De gebroeders maken een andere keuze maar genieten niet minder.



Heel verstandig gaan we toch nog bijtijds slapen. Joost heeft de volgende ochtend een afspraak gemaakt met zijn dochter die het laatste stuk naar Lelystad zal meevaren. We pikken haar net naast het Centraal Station op daar waar vroeger de gemeentehaven was. Nu is het daar een kade die niet meer bedoeld is voor jachtjes. Hoewel niemand ons een strobreed in de weg legt blijft deze illegale actie niet onopgemerkt door de alom aanwezige ZF-ers. Wel leuk eigenlijk.

Inmiddels is het diepblauw van de oceaan via het wat grijzige Noordzee water overgegaan in de bruine soep van het Markermeer. We zijn bijna thuis. Het was een mooie reis en fantastische ervaring. Eergisteren zeiden we nog tegen elkaar dat we evengoed nog wel 12 dagen willen doorgaan naar de Lofoten. De stemming is al deze weken prima geweest, geen irritaties, onvertogen woorden of anders en in een bijzonder prettige harmonieuze samenwerking.

Voor de Oranjesluizen leunt Joost ontspannen en relaxed tegen het hekwerk van de wachtsteiger aan. Het is niet niks om zo’n avontuur te ondernemen met een onbekende boot en van horen zeggen geschikte bemanning. Ontspannen met zo’n verantwoordelijkheid was lastig, alhoewel Joost dat vrijwel nooit heeft laten merken. Nu heeft hij dat zichtbaar van zich af laten glijden.



Vandaag doet Jasper het manouvreerwerk met Norna. Jasper die meestentijds in de machinekamer van Norna was te vinden. In soms onmogelijke houdingen de lastigste technische klusjes uitvoerend om de trouwe Deutz aan de gang te houden. Daar was af en toe zeer veel improvisatie talent bij nodig, zoals toen bij Sardinie om door aan de retour dieselleiding te gaan zuigen de kapotte brandstofpomp te helpen en zo net voldoende motortijd te creëren om fatsoenlijk te kunnen aanleggen.



Het kombuis is het domein van Heiko. Ontbijt, lunch, diner, koffie, warme broodjes, pasta’s in alle mogelijke combinaties, toveren met ingeblikte conserven, tosti’s en omeletten, warme pistoletjes met garnalen. Of daar was Lapskous, waarvan de ingredienten geheim zijn en hoewel herkenbaar, toch enkelen een dubieuze herkomst kunnen hebben. Maar altijd lekker. De met aluminium weggooibakjes geïmproviseerde oven deed niet onder voor het defecte origineel.

We wisten van te voren dat we een boot mee naar zee namen die lang heeft stil gelegen, die we niet kennen, waar dingen niet werken, waar onderweg vast en zeker het nodige aan gesleuteld moet worden en zeker geen verwachtingen van een probleemloos en goed voorbereid schip van moeten hebben. We hebben dat van te voren ook goed tegen elkaar uitgesproken. Voor sommige wal kapiteins is dat misschien niet te begrijpen, maar het vertrouwen in de eigen zelfredzaamheid is bevrijdend en geeft mij persoonlijk een vrijheid die voor mij de kern en lol van het reizen per zeilboot betekent.

Ik heb er van genoten, hartelijk dank Joost, Heiko en Jasper en ook dank aan allen die ons gevolgd hebben, voor de reacties en vermakelijke eigen interpretaties.

Henny

Jammer dat het voorbij is maar gelukkig dat jullie veilig thuis zijn .
het was fijn jullie te lezen en hopelijk komen er nog vele avonturen .

Weer prachtig verwoord, Henny.
Dank

Happy hour dit keer in de Flevo Marina Lelystad

Cheers!!

Mannen gefeliciteerd!
Drie vliegen in 1 klap:
De boot thuis, het nodige gerepareerd, en een mooie reis.
En uh, geen last gehad van dat kl*te songfestival.

In de overtuiging dat “alles ist ein Zirkel”:

fijn dat jullie zo genoten hebben en veilig aangekomen zijn.
Jammer dat het voor ons die mee geleefd hebben nu over is..